vrij zijn van ikbesef

[Puppetji]

Zat net te lezen op http://www.jiddu-krishnamurti.net/nl...i-wat-is-waar/
en wou er wat citaten over kwijt die me zeer aanspreken!

Door de toestand waarin je verkeert als feit te erkennen en niet te proberen er aan te ontkomen, word je vrij van de tegengestelden.

Neem bijv. angst. Je kunt je angst niet verdrijven alleen door aan te komen met een tegengestelde ervan. Als je angstig bent, vecht er dan niet tegen en probeer niet een onverschrokken houding aan te nemen, maar zie dat je te weten komt waarom je bang bent. Onderzoek dat, zoek het uit, ontloop het niet door een stel andere angsten naar voren te schuiven, ga het na.

De grondoorzaak van angst is gebaseerd op egoïsme, daaruit ontwikkelen zich de diverse subtielere vormen van angst. Maar als je er steeds naar streeft je volledig bewust te zijn van jezelf en daardoor vrij te zijn van ikbesef, dan houdt de angst op.

http://www.jiddu-krishnamurti.net/nl...wat-is-waar-05

Door je meer en meer bewust te worden van jezelf en dwars door het vuur van het ikbesef te gaan, kom je tot het allerhoogste, het vrij zijn van het ikbesef dat de veroorzaker van de onwetendheid is. Met andere woorden, je leeft in illusies zolang er ikbesef is, maar vrij zijn van ikbesef betekent het einde van alle illusies.

http://www.jiddu-krishnamurti.net/nl...wat-is-waar-15

In het proces van het doorbreken van het ikbesef wordt de vreugde van de wijsheid zichtbaar. Het leven en jij zijn een. Wie dat niet weet leeft in verdeeldheid. De individuele mens is vrij en daardoor beperkt. Wat kun je weten van geluk, als je niet door het dal van de ellende bent gegaan? Wat kun je weten van vrijheid, als je niet luidkeels tegen de slavernij geprotesteerd hebt? Wat kun je weten van liefde, als je niet hebt verlangd te ontkomen aan alles wat de liefde vertroebeld? Een dier kan niet beseffen wat onkreukbaarheid is, maar de mens kent het bederf en zoekt steeds de onkreukbaarheid.

http://www.jiddu-krishnamurti.net/nl...wat-is-waar-15

Zomaar zijn, zonder iets na te streven, is volmaaktheid, want het is vrij van ikbesef.

Zich ergens voor inspannen, vanuit ikbesef, wordt gezien als vooruitgang, groei, evolutie. Zolang de mens zich ergens voor inspant denkt hij dat hij iets zal bereiken, dat hij iets tot stand zal brengen, dat hij steeds dichter bij de waarheid zal komen.

Alle ikbesef, hoe ver het zich ook heeft ontwikkeld, is beperkt en inspanning zal er niet toe leiden dat de mens vervuld wordt van de waarheid of van de klaarte van de waarheid. Zomaar zijn, zonder iets na te streven, is volmaaktheid, want het is vrij van ikbesef. Maar je moet je inspannen om vrij van inspanning te kunnen zijn, vrij van de inspanning van de vele eeuwen van traditie, vrij van het iets willen hebben en van het iets willen geven, vrij van de waanideeen van de angst en van de angst zelf. Deze inspanning, bewust geleverd, in het volle besef van de doem van de angst, de doem van het iets willen hebben en het iets willen geven en de doem van het traditionele denken en voelen, zal de mens vrij maken.

http://www.jiddu-krishnamurti.net/nl...wat-is-waar-17