De frustratie van verlicht zijn

[Natan]

Je zou het haast niet denken: als je het licht ziet dat je dan pas echt behoorlijk gefrustreerd kan worden, niet waar?
Dat komt volgens mijns inziens, door dat men iets, een bepaalde doorbraak ziet als de verlichting zelf, het volledig ontwaakt zijn.
Maar mensen hebben nu eenmaal ervaringen en doorbraken en als iets daarvan wordt aangezien als: dat je er bent, dat dat Het is maar achteraf blijkt dat niet het geval te zijn, loop je volgens mij een hoop mis en ondertussen raak je behoorlijk gefrustreerd, want mensen zien jou simpelweg niet staan of zitten ?als verlicht?. Zo... je begint dan nog harder te schoppen tegen alles? Ten minste, die kans is groot.
Goed ik schrijf hier natuurlijk maar wat, blijf gerust op je hoeden! - Maar misschien heb je inmiddels toch iets herkend.
Nu ben je verlicht of hebt volgens jezelf begrepen dat dat zoeken juist de valkuil is, maar dan beschouw je dat toch weer als een soort van verlichting?
Het is simpelweg een feit, een bekend gegeven dat heel veel mensen denken Het bereikt te hebben of gezien of begrepen, niet waar?
Ik zeg hier niet dat er niets gezien is, dat er niets veranderd is maar waarom dan toch nog zo'n gefrustreerde verlichte man of vrouw?
?
Ik maak nu even een sprong naar het leven van Boeddha.
Hij had diverse leraren en volgens zijn leraren mocht ie zijn handen dicht knijpen met hen maar dat deed ie niet. Uiteindelijk raakte hij volledig verlicht. Toen ie alleen was.
?
Een leraar willen zijn, erkenning willen hebben heeft werkelijk niets te maken dat je werkelijk vrij bent. Maar dat je iets bezit, iets intellectueel verworven hebt ookal zul je dat volledig hier kunnen ontkennen.
Even weer terug naar Boeddha.
Er wordt gezegd dat de kern van zijn dharma is: alert zijn.
En dat kun je mogelijk misschien plaatsen als: bewustzijn. Bewust-zijn. Dat je bewustzijn zelf bent.
Maar daar ligt nu volgens mij de valkuil, dat begrijpen is niet het eind maar het begin.
Door enkel alert te zijn kun je eindelijk volledig doordringen in het beperkende zelf. Dat dan van je af kan vallen, als een eierschaal bij een kuiken maar begrijpen dat je in het ei zit is nog niet de bevrijding ervan.
Wat je zou kunnen denken, dat ik hier verlichting afbreek van heel veel mensen maar dat is niet echt zo, want het gaat mij hier erom, dat men verder gaat, net als de Boeddha zo'n vijfentwintighonderd jaar geleden.
Als men niet verder gaat en men denkt het bereikt te hebben, zoals heel veel mensen door de eeuwen heen, zal deze zogenaamde verlichting niet echt bijdragen bij de vrede van mensen onderling.
Ongeacht hoe verlicht iedereen zegt te zijn.