Aan Marijke...
Lieve Marijke,
Ik kan het niet helpen, maar ik wil je toch echt nogmaals mijn oprechte en welgemeende complimenten maken over het stukje dat je aan L. hebt geschreven op het andere forum. Het heeft echt helemaal niks met L. te maken (dat moet je maar even van me aannemen), maar alles met jou. (En met mij, for that matter, maar dat mag gevoeglijk als bekend verondersteld worden). Je vervalt niet (meer) in ordinaire scheldpartijen, zoals je dat in het verleden wel kon. En je draaft niet meer zo door, daarmee jezelf in een poel van diepe ellende stortend, met alle rauwe pijn die daarbij hoort. En waarvan mensen, daarmee geconfronteerd, van ontzetting achteruit deinsen. Daarmee jouw ellende, door hun afstand nemen, alleen maar erger makend. Dat lijkt me een gepasseerd station te zijn voor jou. Zo ik je nu lees. En dat doet me deugd. Enorm veel deugd. Je lijkt de misere enigszins te boven. En ik gun je vanzelfsprekend het allerbeste. Ik vind het mooi om te zien. Het raakt me en het ontroerd me. En geloof me, dit keer gaat het me echt alleen om jou.
Liefs.....KiSs
|