Marie's perikelen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is niet het soort zelfkennis dat hier gepropageerd wordt. In relatie met anderen leer je veelal je zelf (je kleine zelfje) te handhaven in de grote boze wereld. Allereerst wordt je op een groot plein gedreven (het schoolplein) om uit te viegelieren hoe je je zelf kunt handhaven. Met geschreeuw en gegil leer je je hier opgewondenheid en vreugde te uiten maar een goed verstaander hoort de noodkreet daar dwars doorheen.
Je wordt er geleerd te wedijveren en competeren om je maatschappelijk omhoog te kunnen werken. Het schoolse systeem staat in het teken van de strijd van ego om zich beter te kunnen manifesteren zodat er niet kritisch meer hoeft worden nagedacht. Het ego is dan al zo vanzelfsprekend ingeburgerd dat niemand egogedrag ooit nog als zijnde inferieur in twijfel zal gaan trekken.

Je snapt er weer weinig van, Laurens. Je blijft in je eigen bubbel hangen.

Bewustzijn doet weinig als er niks waar te nemen valt. Dus als je in je eentje op een afgelegen plek gaat wonen dan leer je helemaal niks. Ruzie maken met de daar aanwezige bomen of zo?

Onderzoek doe je tussen de mensen!

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Er is genieten Marie, de 'ik' bestaat niet.

Kijk daar! Zie de niet-bestaande buurvrouw eens genieten van het zonnetje!

Sjonge, jonge....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het ging niet zozeer om het enthousiasmeren als wel om het gegeven dat ego het gedegen zelfonderzoek traineert, te weten voorkomt dat het gedaan wordt.

Dat is alleen in jouw onderzoek zo. Heb je wel eens bedacht dat het daarom niet zo succesvol was?

Gewaarzijn kan gewoon het ego schouwen. Wat zou het anders moeten schouwen? De bomen? En in dat schouwen kan gezien worden hoe ego relaties onderhoudt met andere ego's en hoe dat allemaal in zijn werk gaat.

Jij gaat altijd maar van je eigen ego uit, niet alle ego's traineren de boel.

[Bassie]

Bewustzijn (Eigenlijk gewaarzijn, maar al la) is de openheid waarin alles aan mij verschijnt. Dus als de buurvrouw van het zonnetje geniet, dan verschijnt de genietende buurvrouw aan mij. Je zegt dan niet dat er 'genieten' is omdat de buurvrouw niet bestaat.

Geniet ik zelf van een lekker biertje omdat mijn verschijning erge dorst heeft, dat verschijnt in de openheid het ego van Bassie wat geniet van zijn biertje.

Geniet gewaarzijn van het biertje? Nee, dat zou dom geklets zijn. Gewaarzijn is zich bewust van ego-Bassie die van een biertje geniet. Het ego wat verschijnt is een noodzakelijkheid om te genieten.

Het geheel van gewaarzijn en ego maakt het mogelijk om ergens van te genieten.
Gewaarzijn slaat dit genieten gade zonder oordeel. Het is zich bewust van het genieten. Gewaarzijn is zich altijd bewust van iets anders dan gewaarzijn zelf, van iets wat verschijnt. En wat verschijnt er ? Het genietende ego.

[Bassie]

Je kunt je afvragen wat 'bestaan' is. In het normale spraakgebruik noemen we alles wat fysiek is 'bestaan'. In die zin bestaat het ego. De mens is fysiek en 'genieten' is afgeleid van dat fysieke bestaan.

(Ik noem wat men doorgaans bestaan noemt liever 'worden', omdat zowel mijn fysieke vorm als het genieten 'wordend' is)

Maar goed, in het normale spraakgebruik besta ik als een ego. Maar wat is dan gewaarzijn? Dat is aanwezigheid, presentie, er zijn. Dat is een geheel ander begrip dan 'bestaan'. Gewaarzijn heeft als vermogen kénvermogen. Gewaarzijn ként het genietende ego van Bassie. Het vindt niks van het genietende Bassie-ego. Het slaat gade. Of: het kent Bassie, maar is Bassie niet.

Gewaarzijn is 'zijnde' terwijl het het ego gade slaat. (Maar dan moet je niet het ego ontkennen, want dan zeg je dat gewaarzijn niet kan gade slaan)

In de praktijk heb je hier als mens geen erg in. Omdat gewaarzijn stil is. Dus meen je dat het ego gade slaat. Dat het het ego is wat zich bewust is van het 'genieten'. Dat is een optische illusie. Het ego geniet van zijn biertje en gewaarzijn is dat wat zich bewust is van het genieten van dat biertje.

Ego en gewaarzijn werken samen. En daar kun je alleen achter komen om steeds maar dat ego gade te slaan. Maar dan moet je niet je eigen ego veroordelen, want gewaarzijn kent geen oordeel. Ook niet over het eigen ego.

Wie dus beweert dat het ego doortrapt is, die oordeelt over ego (in het algemeen). Zo maak je je eigen onderzoek alleen maar moeilijk.........

[Bassie]

Vraag je ook eens af of een fysiek bestaan (ego) een voorwaarde is voor bewustzijn. Voor dat antwoord moet je 's-nachts je dromen eens bezien. Wie ontwaakt is die beziet als gewaarzijn zijnde is-nachts zijn dromen. Je kunt gewoon wakend dromen, er is zelfs geen kunst aan als je ontwaakt bent.

Waarom is dat? Heel eenvoudig: wat opgegeven kan worden is iedere vereenzelviging met alles wat vorm heeft. Wat opgegeven kan worden is iedere begeerte naar alles wat vorm heeft (geld, goed, seks).

Het veranderlijke elimineren is eigenlijk onzin, want in principe zijn zaken als bv geld of seks ook onveranderlijk. Het gaat om begeren (het willen) van allerlei zaken binnen het voorstellingsvermogen. Oeps wat zeg ik nou weer? De droom zelf komt ook voort uit het voorstellingsvermogen!

Alles wat je geest zich kan voorstellen heeft vorm en dat kun je willen, dat kun je begeren. Gewaarzijn is compleet leeg van zichzelf, het is letterlijk niets (Maar dat moet je wel zelf vaststellen.) In gewaarzijn kun je ook het kenvermogen zien (je ziet er mee). En vast stellen dat 'er zijn' iets anders is dan 'zien'. (kennen, waarnemen).

[Bassie]

Resumerend: zelfkennis is de eigen geest onderzoeken en je niks laten wijsmaken door betweters op een forum of elders. Binnen je eigen geest kom je allerlei zaken tegen zoals 'er zijn' , waarnemen, voorstellend vermogen, de wereld vóór je, eventuele reflectie, willen, begeren enz enz.

Het is het doen van het onderzoek wat kennis-schenkend is. Waarbij je rekening moet houden dat je eigen denken ook voorstellend vermogen is. Maar zonder denken gaat het onderzoek nu eenmaal niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat is alleen in jouw onderzoek zo. Heb je wel eens bedacht dat het daarom niet zo succesvol was?

Als het niet gedaan wordt kun je niet vaststellen of het succesvol is. Ik heb het gedegen zelfonderzoek afgerond en het is uiterst succesvol (zie de regelmatige noodzaak tot memoreren).

Gewaarzijn kan gewoon het ego schouwen. Wat zou het anders moeten schouwen? De bomen? En in dat schouwen kan gezien worden hoe ego relaties onderhoudt met andere ego's en hoe dat allemaal in zijn werk gaat.

Het is natuurlijk handig om door het veelvuldig gebruik van 'gewaarzijn' het woord te laten inburgeren. Maar waarom zou je nieuwe woorden introduceren als de bestaande zeer bruikbaar zijn?

We hebben het persoonlijk bewustzijn dat met een kleine letter wordt geschreven als bewustzijn en we hebben het overkoepelende Bewustzijn dat met een hoofdletter wordt geschreven. In bovenstaande zin is voor een 'onbekend met het fenomeen zijnde' lezer onduidelijk over welk bewustzijn je het hier hebt. Bewustzijn IS (sec) en kan niet schouwen. Van het persoonlijk bewustzijn (het bewust zijn er te zijn) kan zoiets als 'schouwen' mogelijk gezegd worden, toch zijn het alleen gedachten die geschouwd worden. Het 'ik' bestaat uit gedachten en zelfs de boom wordt gezien middels gedachten. Het directe zien is zonder gedachten maar dat is dan ook geen schouwen.

Jij gaat altijd maar van je eigen ego uit, niet alle ego's traineren de boel.

Incorrect alle ego traineert de boel. dat komt omdat je ik en ego over een kam gooit dat je de verkeerde conclusies trekt. Ego is het beschermingsmechanisme van ik.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Bewustzijn (Eigenlijk gewaarzijn, maar al la) is de openheid waarin alles aan mij verschijnt. Dus als de buurvrouw van het zonnetje geniet, dan verschijnt de genietende buurvrouw aan mij. Je zegt dan niet dat er 'genieten' is omdat de buurvrouw niet bestaat.

Het resultaat van gedegen zelfonderzoek leert dat de 'ik' als zodanig niet bestaat. Daarover ben ik in voortdurend conclaaf met Marie.

Marie wil op geen enkele wijze tornen aan het bestaan van dat ik, hoe vaak ik ook uitleg dat het over de inhoud van 'ik' gaat en dat de entiteit waarvan alles uitgaat niet het 'ik' met inhoud' is, dat het dus om de zelf verworven inhoud gaat. Vervolgens stort Marie weer de gehele inhoud van dat 'ik' over me heen in een poging dat alles vast te kunnen blijven houden.

Maar goed, nogmaals maar weer. Indien aangetoond is dat het 'ik' niet bestaat, bestaat ook het 'jij' of in dit geval 'de buurvrouw' niet. Feitelijk gaat het om geloven in het bestaan van al die verschijnselen om ons heen, en we noemen dat hier de vermeende werkelijkheid. Kortom we geloven in de verschijnselen en interacteren daarmee en dat is best zolang het maar geweten wordt.

Geniet ik zelf van een lekker biertje omdat mijn verschijning erge dorst heeft, dat verschijnt in de openheid het ego van Bassie wat geniet van zijn biertje.

Je geloofd in het bestaan van een Bassie, dat kan, je mag namelijk van alles geloven. Maar gedegen zelfonderzoek wijst uit dat er geen Bassie is. Wanneer er geen Bassie is, er geen doener is, blijft er alleen het gebeuren over, ergo het genieten.
Hetzelfde is er met 'ik ben' aan de hand, zonder 'ik' is het zijn.

Geniet gewaarzijn van het biertje? Nee, dat zou dom geklets zijn. Gewaarzijn is zich bewust van ego-Bassie die van een biertje geniet. Het ego wat verschijnt is een noodzakelijkheid om te genieten.

Dit getuigd toch echt niet van diepgaand onderzoek Bassie.
Er is geen aanwezigheid van een 'ik' nodig om 'genieten' te zijn. Je zit hier dan ook tegen gedachten van een 'Bassie', een 'pilsje' en de ervaring 'genieten' aan te kijken.

Het geheel van gewaarzijn en ego maakt het mogelijk om ergens van te genieten.

Dat denk je maar.

Gewaarzijn slaat dit genieten gade zonder oordeel.

Bewustzijn, Zijn, Waarheid, God whatever schept de mogelijkheid maar doet niks. Persoonlijk bewustzijn is ook gekomen met een scheppingsmogelijkheid en dat kan zoiets als 'genieten' zijn. Het geeft met een woord de ervaring weer, maar het is slechts een gedachte.

Binnen de gedachtewereld kun je een schouwende gedachte hebben die andere gedachten waarneemt. Ik denk dat je daar gewaarzijn mee bedoelt.

Het is zich bewust van het genieten. Gewaarzijn is zich altijd bewust van iets anders dan gewaarzijn zelf, van iets wat verschijnt. En wat verschijnt er ? Het genietende ego.

Leuke gedachtegang maar zo werkt het niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Maar goed, in het normale spraakgebruik besta ik als een ego. Maar wat is dan gewaarzijn? Dat is aanwezigheid, presentie, er zijn. Dat is een geheel ander begrip dan 'bestaan'.

Ik worstel met jouw begrip 'gewaarzijn' als zou dit iets van doen hebben met Bewustzijn. Gewaarzijn lijkt me eerder synoniem met bewustzijn, het bewuste er te zijn. Niks meer dan dat.

Gewaarzijn heeft als vermogen kénvermogen. Gewaarzijn ként het genietende ego van Bassie. Het vindt niks van het genietende Bassie-ego. Het slaat gade. Of: het kent Bassie, maar is Bassie niet.

In het 'weten' is het niet te vinden en dus moet het iets uit de wereld van de gedachten zijn. Binnen het denken zie ik een mogelijkheid een gedachte af te zonderen en te gebruiken om een andere gedachte te controleren.

Gewaarzijn is 'zijnde' terwijl het het ego gade slaat. (Maar dan moet je niet het ego ontkennen, want dan zeg je dat gewaarzijn niet kan gade slaan)

Mankerende parameters geven de verkeerde conclusie. Een gedachte is niet het 'zijnde' een controlerende gedachte kan een andere gedachte (ego) gade slaan. Van ontkennen van ego is al helemaal geen sprake, juist niet. Het ego wordt juist uitgelicht om de werking ervan te aanschouwen.

In de praktijk heb je hier als mens geen erg in. Omdat gewaarzijn stil is. Dus meen je dat het ego gade slaat. Dat het het ego is wat zich bewust is van het 'genieten'. Dat is een optische illusie. Het ego geniet van zijn biertje en gewaarzijn is dat wat zich bewust is van het genieten van dat biertje.

Nogmaals ego is het beschermingsmechanisme van ik. Gedegen zelfonderzoek wijst uit dat er geen 'ik' (dat wat je alsmaar foutief ego noemt) is. Zonder 'ik' is er genieten en gedachten (gewaarzijn) nemen dat waar. Zo klopt het.

Ego en gewaarzijn werken samen. En daar kun je alleen achter komen om steeds maar dat ego gade te slaan. Maar dan moet je niet je eigen ego veroordelen, want gewaarzijn kent geen oordeel. Ook niet over het eigen ego.

Waarom zou ik (geen ego) met gewaarzijn samenwerken, de constatering (gedachtegang) kan evengoed op zichzelf staan. Een gedachte 'ik' kan een andere verschijnsel (gedachte) waarnemen én beoordelen. Gewaarzijn (zijnde gedachten) kent dus wel degelijk een oordeel. Vergelijken is wat 'ik' doet en ego kan over dat vergelijken oordelen als iets niet in zijn kraam te pas komt.

Wie dus beweert dat het ego doortrapt is, die oordeelt over ego (in het algemeen). Zo maak je je eigen onderzoek alleen maar moeilijk.........

Nogmaals gaat het hier over zien en niet over oordelen, De egowerking is een belemmerende factor in het zelfonderzoek en dat kan maar beter aangetoond worden.