Veiligheid

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik zou het gebrek aan (eigen)liefde noemen. Ik heb het gevoel dat jij denkt in termen van liefde waard (moeten) zijn. Het lijkt erop dat jij je niet kunt voorstellen, of voorstellen wel, maar het niet zo kunt voelen, dat men je volledig kan liefhebben, inclusief je tekortkomingen. Je vertrouwt de ander niet omdat je jezelf niet durft te vertrouwen. Al jouw schrijvens hier ademen dat uit.

Je zou een onderscheid moeten leren maken tussen volmaakt zijn en perfect zijn. Excuses voor het gebruik van het woordje moeten, je moet vanzelfsprekend helemaal niks, hier is louter sprake van een goede bedoeling om je ergens op te attenderen, en dat moet je dan maar even van me aannemen.

Ja, ja, ik zie mijn eigen aandeel ook, maar het gaat nou even om jou. Geniet van de aandacht, maar dat vind je moeilijk he? Omdat je gelooft het niet waard te zijn. Omdat je niet volmaakt bent. Geloof me, je bent volmaakt. Hier en nu. Inclusief je imperfecties.

Op het risico af dat van mijn reactie je haren je weer ten berge zullen rijzen en je weer alles zult proberen op mijn bordje terug te leggen, neem ik de gok. Als je niet gediend bent van mijn reactie, zeg het gewoon en ik stop er onmiddellijk mee.

Jij bent een ster in de strijd zoeken/aangaan, en daarmee de aandacht af te leiden van jezelf, maar dat spel hebben we m.i. te vaak gespeeld, dus daar heb ik niet zo'n zin meer in. Spreek vrij uit en I'll rest my case. Deal?

Wat jij boven schrijft komt op mij over als een herhaling van dat wat ik zelf schreef over mezelf, alleen de woordenkeus is anders.
Je mag gerust schrijven Nadje, ik ondervind er geen hinder van, maar er is ook geen openheid van mijn kant naar jou toe op dit moment.
Onze contact is in mijn beleving een tikje afgesloten en vijandig geweest de laatste tijd, in mijn beleving was de vijandigheid/spanning van allebei de kanten aanwezig.
Ik kan me voorstellen dat bij jou de behoefte leefde om een keer je zegje te zeggen gezien het feit dat ik je al een hele tijd op een ietwat felle manier heb benaderd, al ervoer ik dat ook als dusdanig van jouw kant.
Ik ervaar jouw toenadering nu als een poging tot contact, maar alsnog de manier voelt voor mij niet fijn, ik open me hier niet bij gezien het feit dat jij alleen het licht op mij laat schijnen. Ik mis nog steeds het feit dat jij niets van jezelf laat zien. Desalniettemin een begin.
Voor mij is niets onbekend wat jij schrijft Nadje, al heb ik het zelf met andere woorden omschreven.

Ik ben me er van bewust dat ik nu terug kaats, maar op dit moment is bij mij de openheid niet. Misschien lees ik het later nog een keer met een ander blik...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Wat biedt die spanning en onveiligheid je dan, dat je het zelf opzoekt?

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het biedt afleiding. Van jezelf. In de betekenis van essentie. Aandacht zoeken in de vorm van ego-strelerij. Er is niet zoiets als goede of slechte aandacht, waar Mihaela aan refereert, aandacht is aandacht, maar je kunt de aandacht richten op de bron of de verschijnselen.

Ik heb de laatste paar dagen op je vraag wat gemijmerd Esradha, en in ieder gelegenheid waarin ik me onveilig voelde bewust 'gekropen'.
Er zijn er veel situaties waarin ik me snel onveilig voel, je kan ze als ongemak noemen, of irritaties, of onzekerheid, of ontevredenheid, of gevoel van spanning en het conflict met de medemens aan gaan, maar in de kern gaat het voor mij altijd om het gevoel van onveiligheid willen vluchten..
Wat de spanning en onveiligheid bieden vroeg je, voor mij is de vlucht. Als ik niet in de spanning vlucht is er een soort leegte.
Door in de spanning te gaan hoef ik niet met de leegte (wat niet fijn voelt, maar eerder een soort doodsheid), geconfronteerd te worden.
De keren dat ik wel stil bij de leegte stond merkte ik dat ik bewust een keuze moet maken om niet te vluchten. Pas als ik heel bewust in de leegte was, werd de leegte vervult met energie en levendigheid.

De leegte is eigenlijk bijna altijd, maar de spanning/onveiligheid dwingen me eigenlijk dichterbij, of maken ze mij eigenlijk daar attent op. Dan is er dus de kans om echt bewust de keuze te maken om bij de essentie te komen.
Het gevoel van onveiligheid biedt mij de kans op dat wat bedreigend voelt, het onbekende in te treden of te vluchten..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het is niet alleen van gisteren dat het onprettige ontstaat. Het ontstaat daar waar in een kader onderzoek wordt gedaan. Ik gooi het kader niet weg maar ga er aan voorbij en wat onprettig was is ook voorbij.

Zeg je hier dat jij direct bij staat bij het gevoel van onprettig? Sluimert er nooit zomaar wat onbewust zoals bij mij?

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Later is te laat zeker als het op trippelen moet aankomen. Trouwens, ik vind dit zo mooi gezegd 'de punten die je hier aantrippelt'. Daar ga ik straks goed van slapen.

Leuk te lezen dat een fout getypte woord bijdroeg aan je goed slapen

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Bewustwording is het verzamelen van gedachten die elkaar onderling uitbreiden en verzwaren.

Om vervolgens door 'bewust zijn' verlicht te raken van iedere gedachten?

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het is interessanter om 'bewust zijn' te onderzoeken omdat in dit onderzoek het moeilijk is gedachten te vormen.

Als je het zo omschrijft is de zwarte van de gedachten voelbaar en zonder kaders, het effect van wiet komt in de buurt. Komen wij weer bij mijn fout getypte woord..(aantrippelen..)

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wat je hier beschrijft is 'niet-doen' omdat psychologisch en spiritueel er geen stap verder is. Het mens-zijn is wat het is en is niet iets wat verder gaat.

Ja, klopt. Er is geen stap verder in het mens-zijn, wel in mijn beleving.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

De geest in zichzelf verschuift in bewustzijn tussen het wakkere (ik in de wereld) en het slapende (de ziener in de droom).

Ik meen dan iets te missen als ik dit lees. Is er geen plek wat ze beide omvat, een smelting als een soort eenheid?
Het voelt voor mij alsof in de verschuiving overbodige leegtes ontstaan.

Kan je iets meer zeggen over ik in de wereld en de ziener in de droom?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Deze beleving is toch al waarheid ?
Je weet toch dat dit alles er is ?
Dat is toch niet louter een rol ?

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Je weet toch dat dit alles er is ?

Ben me er niet van doordrongen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dank voor je antwoord Mihaela.
Ik weet niet als je het opmerkt maar er is iets veranderd in het landschap van wat wij bespreken. Het gaat niet meer over gevoelens maar over denken. Je haalt er zelfs Gurdjieff bij om de gedachten zwaarte en uitgebreidheid te geven.
Misschien is 'de methode van de droomduiding' bij het verklaren van de werkelijkheid ook van toepassing?
Ik ga er vanuit dat jouw verklaring voor mij van toepassing is en geef hierna mijn duiding ervan weer. Net zoals de droom is dit jouw werkelijkheid en is dit in zekere zin ook mijn werkelijkheid.

Wanneer dit mijn verklaring van de werkelijkheid is dan noem ik mijn verklaring: "Het verminderen."
In mijn verklaring stelt het denken mij in een noodsituatie waarin vier elementen streven om de nood te lenigen.

1. Ik ken mijn beperktheid en vergankelijkheid.
2. Het denken naar meesterschap te streven, is een gedachte die de werkelijkheid verbergt, versluiert.
3. Het denken uitbreiden is de wereld van veranderingen verzwaren en uitbreiden.
4. De versluiering door denken verminderen is de uitbreiding van het denken verminderen om het verborgene te zien.

De gedachten die in mij opkomen en verdwijnen breiden zich niet meer uit en maken ruimte voor begrip en klaarte.
De werkelijkheid is een geschenk van de doener, een weldaad van zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

2. Het denken naar meesterschap te streven, is een gedachte die de werkelijkheid verbergt, versluiert.

Weten dat meesterschap bestaat is iets anders dan denken en streven. Alsnog er mee eens, als het in het denken en streven plaats vindt.

Als ik je teksten tracht te begrijpen, voel ik blijheid opkomen..

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb de laatste paar dagen op je vraag wat gemijmerd Esradha, en in ieder gelegenheid waarin ik me onveilig voelde bewust 'gekropen'.
Er zijn er veel situaties waarin ik me snel onveilig voel, je kan ze als ongemak noemen, of irritaties, of onzekerheid, of ontevredenheid, of gevoel van spanning en het conflict met de medemens aan gaan, maar in de kern gaat het voor mij altijd om het gevoel van onveiligheid willen vluchten..
Wat de spanning en onveiligheid bieden vroeg je, voor mij is de vlucht. Als ik niet in de spanning vlucht is er een soort leegte.
Door in de spanning te gaan hoef ik niet met de leegte (wat niet fijn voelt, maar eerder een soort doodsheid), geconfronteerd te worden.
De keren dat ik wel stil bij de leegte stond merkte ik dat ik bewust een keuze moet maken om niet te vluchten. Pas als ik heel bewust in de leegte was, werd de leegte vervult met energie en levendigheid.

De leegte is eigenlijk bijna altijd, maar de spanning/onveiligheid dwingen me eigenlijk dichterbij, of maken ze mij eigenlijk daar attent op. Dan is er dus de kans om echt bewust de keuze te maken om bij de essentie te komen.
Het gevoel van onveiligheid biedt mij de kans op dat wat bedreigend voelt, het onbekende in te treden of te vluchten..

Ik ben ook erg goed in vluchten, maar ervaar het niet bewust als onveiligheid, meer als verzetten tegen wat is. En dan moeite krijgen keuzes te maken die me steunen. Veelal dan me laten leven door dingen om me heen in plaats van zelf actie en sturing te nemen. Zonder die angst en het afwachten, is er ook leegte. Moet ik zelf iets gaan maken. Ik heb de neiging me te berusten in die spanning, chagrijnig op bed te gaan liggen tot ik me weer beter voel. In plaats van met die spanning gewoon te doen wat me goed doet. Wat ik zelf kies. Maar ja, dat biedt hier op dit forum weer een heel ander issue, heb je keuze? Daar ga ik even niet op in. Voor mijn gevoel praat ik ook nogal warrig, kan het even niet beter pakken dan dit. Ik ken het concept van vluchten in ieder geval wel, de leegte die er komt als je niet zelf gaat ontwijken en de volheid op moment dat je daarin gaat en die leegte zelf gaat invullen vanuit je kern.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik ben ook erg goed in vluchten, maar ervaar het niet bewust als onveiligheid, meer als verzetten tegen wat is. En dan moeite krijgen keuzes te maken die me steunen. Veelal dan me laten leven door dingen om me heen in plaats van zelf actie en sturing te nemen. Zonder die angst en het afwachten, is er ook leegte. Moet ik zelf iets gaan maken. Ik heb de neiging me te berusten in die spanning, chagrijnig op bed te gaan liggen tot ik me weer beter voel. In plaats van met die spanning gewoon te doen wat me goed doet. Wat ik zelf kies. Maar ja, dat biedt hier op dit forum weer een heel ander issue, heb je keuze? Daar ga ik even niet op in. Voor mijn gevoel praat ik ook nogal warrig, kan het even niet beter pakken dan dit. Ik ken het concept van vluchten in ieder geval wel, de leegte die er komt als je niet zelf gaat ontwijken en de volheid op moment dat je daarin gaat en die leegte zelf gaat invullen vanuit je kern.

'Verzetten tegen wat is' heeft niet in de kern ook dezelfde reden, of in ieder geval is er geen gebrek aan doorstroming?
Ik meen bij mezelf te zien dat het keer op keer vluchten in ieder kleine irritatie, of welke ongemak dan ook een negatieve bundeling van energie veroorzaakt, met het gevolg van 'verlamming' in welke vorm van ook.
Dat wat je boven noemt zie ik ook als ''verlamming'' van energie, die in allerlei vormen zich kan uiten zoals fysieke of geestelijke ongemakken, en eigenlijk alles wat niet meer als prettig ervaren wordt in het leven is afgesloten zijn van de kern volgens mij.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ben me er niet van doordrongen.

Ongelofelijk..... dat je dan toch nog bij machte bent lezenswaardige emaitjes te creëren...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Ongelofelijk..... dat je dan toch nog bij machte bent lezenswaardige emaitjes te creëren...

Mars, ik wilde eerst een interessante opmerking neer zetten.
Het voelt voor mij oppervlakkig, en het is voor mij op den duur saai, dus koos ik om dat niet meer te doen.
Het komt op mij over alsof jij nooit iets serieus typt, met het gevolg dat ik jouw letters ook niet meer serieus neem. Ik zeg niet dat jij niet serieus typt, maar zo komt dat op mij over.
Opzicht is dat een beetje jammer, maar het zijt zo..