We gaan tot in het oneindige blijven doorlullen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De persoon in 'ik' vorm is er dan niet meer.

In het directe zien is de persoon er in het geheel niet. Zien in directe 'toestand' kan alleen plaats hebben buiten de persoon om. Direct zien is zien vanuit de leegte. Er is simpelweg niks, alleen op die niet-plaats verhoudt het zelf zich louter tot zichzelf. Het is de universele wijze van zelf-zijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het verstand is een evolutie-element dat nog in zijn kinderschoenen staat en enorm slecht gebruikt, lees zelfs misbruikt, wordt door ons, mensen...
Zo lang wij dat weigeren in te zien blijven wij onszelf bedotten en bedriegen en, of je het nu wil of niet, honderden, duizenden theoriën, godsdiensten, geloven ten spijt, of ook juist daardoor, zullen wij niet verder tot waarheid komen...

Je steekt weer eens je tirade tegen het verstand af. Als persoon heeft de mens verstand. Dat velen het niet (goed) gebruiken mag geen aanleiding zijn om het verstand te verketteren. Tenzij je het over je eigen verstand hebt, dan heb ik niks gezegd.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Oké dan, je haalt er alsmaar wetenschap bij waar rekening mee moet worden gehouden. Het wordt daardoor allemaal vreselijk complex. Ken je de uitdrukking 'je stapt nooit in dezelfde rivier' oftewel alles is veranderlijk, dus sleep je wetenschap niet alsmaar met je mee.

Welke lomperik zou ik zijn dat ik die, wel heel beknopte en klare, wetenschap welke antwoord geeft op alle vragen hier zou opzij zetten...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Daarmee heb je alleen maar je geraaktheid ontkend.

Gewaarzijn kent geen persoonlijke geraaktheid. Omdat er geen persoon in zit.
Vandaar ook dat het gemoed onderzocht dient te worden (in de praktijk).
Als het subject zichzelf terugneemt (het gaat de ik-wereld verhouding niet meer aan) dan valt men terug in gewaarzijn.

In de praktijk is dat: 'ik schouw'. De mens laat dan de wereld zijn (vasten aan de wereld) en trekt zichzelf terug in (gewaar) zijn.

Het terugnemen van het subject is enerzijds 'zijn' (en zien natuurlijk) en de wereld 'laten zijn'. Zodat de mens in kwestie ook het verschil kent tussen 'zijn' en 'laten zijn'.

Komt er bij het terug nemen toch nog iets van gemoed op dan is dat bewogenheid door leegte. Een gemoedstoestand vanuit de leegte kan bv mededogen zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het is de universele wijze van zelf-zijn.

????
Universele wijze van niet-zijn, de enkele die mag bestaan, die het zelf-zijn zou zijn???

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dan is het beter om het begrip (begrip is afkomstig van begrijpen) 'directe zien' maar achterweg te laten. Het is namelijk wel te begrijpen en ook te ervaren. De 'ervaring' van het directe zien is anders dan het 'zien' van de persoon.

In feite geef je aan met deze quote dat je aan het raden bent. Raden is ook een vorm van begrijpen , dan denk je het te begrijpen.

Je hebt het over directe ervaring, dat is anders dan het ervaren van de persoon.

Wat ik aangeef, en wat op heel wat weerstand stoot van de iemanden, is dat de iemanden "het directe zien" niet kunnen begrijpen en zelfs niet ervaren. Ik kan dat aangeven, zonder te raden, omdat dir zien van het begrijpen/ervaren en het subject dat begrijpt/ervaart ziet, zich gelijktijdig voordoen met dit zien. Het wordt dan alleen niet meer geclaimd door het subject dat denkt zelf te begrijpen/ervaren. Er is dan zien dat het niet om dit subject gaat, en wat het allemaal begrijpen en ervaren kan.

Er is gewoon zien nodig, niet iemand die ziet.
Glashelder eens gezien.
Onbegrijpelijk, onervaarbaar voor die wat het graag 'zelf' wil zien. Daarom blijft die er maar tegen opspelen. Wat op zich weer kan gezien worden. Moeilijker dan dat is het niet.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je steekt weer eens je tirade tegen het verstand af. Als persoon heeft de mens verstand. Dat velen het niet (goed) gebruiken mag geen aanleiding zijn om het verstand te verketteren. Tenzij je het over je eigen verstand hebt, dan heb ik niks gezegd.

Hoe kan het verstand verketterd worden??? Is het verstand dan een persoon???
Het zijn de personen die het verstand verkeerd gebruiken die ik verketter; niet het verstand zelf. En het is niet mijn fout dat die personen nu juist beweren dat ze spreken in naam van hun verstand...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Natuurlijk is het verstand niet de hoofdschuldige, want het verstand op zich bestaat niet... Het zijn de mensen die het verkeerd gebruiken en het op zijn misplaatste estrade geplaatst hebben...
Het is de mens die innerlijk verkeerd zat, die in zijn hebzucht, in zijn egoïsme het verstand als een nuttig werktuig voor zijn eigen wellustige macht tegen het heil van zijn mensgenoten heeft ingezet...
En inderdaad je hebt ook je verstand nodig, gezuiverd van zijn verkeerde werking en misbruik, om dat te kunnen inzien...

De neurobioloog die ik ooit sprak had als professie zelfs kennis van het verstand (brein). Toen ik hem -nieuwsgierig natuurlijk- vroeg of hij ook ergens bewustzijn had gevonden in het brein ontkende hij dat. Van bewustzijn had ie geen verstand zei hij. Maar als er ergens aan gedacht werd dan kon hij dat zien.

Dus ga me ajb niet vertellen dat het verstand niet bestaat. Ik geloof namelijk de desbetreffende -hoog aangeschreven- neurobioloog. En niet jou......

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En voor wie die zelf-illusie enkel kan gezien en gewaardeerd worden als overlevingsdrift...
Gelukkig zijn zij nog niet tot het verstand doorgedrongen...
Het verstand is duidelijk veel te vlug tot de mensen gekomen want zij waren er overduidelijk nog niet rijp voor...

Bij mij is de zelf-illusie er nog steeds. De reactie waar ik nu op reageer is geadresseerd aan degene die zich ik noemt (Bassie) en geschreven door een andere ik, namelijk jij (Marie).

Ik hoef niet eens de zelf-illusie te ontkennen. Zonder de illusie van zelf kan ik niks leren in het leven en niks begrijpen in het leven.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

De neurobioloog die ik ooit sprak had als professie zelfs kennis van het verstand (brein). Toen ik hem -nieuwsgierig natuurlijk- vroeg of hij ook ergens bewustzijn had gevonden in het brein ontkende hij dat. Van bewustzijn had ie geen verstand zei hij. Maar als er ergens aan gedacht werd dan kon hij dat zien.

Dus ga me ajb niet vertellen dat het verstand niet bestaat. Ik geloof namelijk de desbetreffende -hoog aangeschreven- neurobioloog. En niet jou......

En heeft die desbetreffende - hoog aangeschreven - neuroloog beweerd dat het verstand een op zich bestaande persoon is of enkel maar een werktuig in handen van de mensen???
En hoe zou hij nu bewustzijn kunnen vinden in het brein; een brein dat niet bestaat zonder de mens die hem in leven houdt???

Wat hij wel heeft aangehaald is dat gedachten door het verstand genoteerd worden en waarschijnlijk ergens wordt opgeslagen en indien ze wezenlijk en herhaaldelijk zijn voor de mensheid ze waarschijnlijk ons instinct en ons DNA op bepalende wijze verder ontwikkelen...