Dogmatiek en tweedeling.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Een alleraardigste vertoning.
Er komt hier wel meer uit de oude doos voorbij.

Sja...onder andere uit deze oude doos.....

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Sja...onder andere uit deze oude doos.....

Nee hoor, je bent eerder een jolige doos !

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dan hebben we nu een misverstand over wat onderzoeken betekent. Wat jij bedoelt (als ik het goed begrijp) is dat er iemand is (een onderzoeker / subject) die onderzoek doet naar iets (het onderwerp van onderzoek / object). Dat is idd de gebruikelijke invulling van onderzoek. Wat hier bedoelt wordt is het onderzoeken van onderzoeker.

Dat "we" een misverstand hebben is jouw aanname. Als "ik" zeg "alles" dan bedoel ik ook alles: dus ben ik als de onderzoeker, zowel onderzoeker als object van onderzoek. Een discussie over het begrip "Alles" is natuurlijk mogelijk, want we kunnen ons wel gezamenlijk afvragen (of niet) of "Alles" überhaupt wel bestaat en wat dat dat omvat.

Jazeker zijn dat vragen die ik mijzelf stel. Als ik iets interessant vind dan is het de psyche van de mens. Maar waar je op doelt is wat onderwerp is van de psychologie. Ik zou daar lange bomen over op kunnen zetten, want het is mijn vak en mijn hobby. Maar het onderzoek waar dit forum op doelt is radicaal zelfonderzoek en dat is wat anders dan het onderzoeksterrein van de psychologie. Psychologie is wat mij betreft een goede en nuttige voorloper van radicaal zelfonderzoek. Het helpt b.v. om te ontdekken dat de antwoorden niet buiten je te vinden zijn maar doet de zoeker binnen in zichzelf, dus bij zichzelf uitkomen.
Radicaal zelfonderzoek gaat nog een stap verder en stelt de vraag: wie / wat ben ik (is die onderzoeker) nu eigenlijk. Het gaat over de 'eerste aanname' die aan alle andere vormen van onderzoek vooraf gaat, namelijk of er wel zoiets is als een persoon (als zelfstandige grootheid).

Psychologie gaat wat mij betreft dus zowel vooraf als ook voorbij radicaal zelfonderzoek. Als we eenmaal weten wat we zijn, blijven we gedurende onze aardse tijd nu eenmaal een mens behept met ego. Dat laatste ontkennen leidt tot "leunstoelverlichting". Laatste woord heb ik niet zelf bedacht, maar vind ik wel mooi de lading dekken.

En dat is dan ook meteen het radicale er aan. Het is natuurlijk nogal wat als zou blijken dat de allereerste aanname waarop alle verdere onderzoek is gebaseerd niet blijkt te kloppen. Dat is overigens een nogal beangstigende vraag die mocht die al in de verte opdoemen veelal overgeslagen wordt omdat het alles wat daarvoor onderzocht en voor waar is aangenomen op losse schroeven stelt.

Beangstigend? Hoezo beangstigend? Angst is ego-stuff. Als we eenmaal ontdekt hebben Wat we zijn (Liefde) is angst overbodig. Het helpt ons hooguit herinneren aan onze nietige menselijkheid. Gelukkig hebben we dan ook weer Vertrouwen, Moed ?n gezond verstand* tot onze beschikking om ons weer terug te laten keren naar Liefde. En zo onze innerlijke strijd en angsten te leren begrijpen, vergeven en helen.

*Op het moment dat er sprake is van een geestesziekte en het gezonde verstand het af laat weten, heeft psychologie btw ook weer z'n nut om de geest te leren begrijpen en genezen. Ook al lukt dat (nog) niet bij iedere psychische aandoening en/of gedragsstoornis. En ook hier is natuurlijk weer volop discussie over mogelijk. Want wat is "normaal"?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Psychologie gaat wat mij betreft dus zowel vooraf als ook voorbij radicaal zelfonderzoek. Als we eenmaal weten wat we zijn, blijven we gedurende onze aardse tijd nu eenmaal een mens behept met ego.

Het betreft hier dan ook het zelfonderzoek dat uitwijst dat je iets anders bent dan een mens behept met ego, noch gebonden bent aan aardse tijd. Het onderzoek wijst overigens ook uit, dat er geen sprake kan zijn van (mens) blijven. Omdat ont-dekt is, dat je dat nooit geweest bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Dat laatste ontkennen leidt tot "leunstoelverlichting".

Dan zit jij in die leunstoel zeker? Want na het doen van gedegen zelfonderzoek, definieer je jezelf niet langer in vormen van beperking. Maar ja, je zou eens uit die luie stoel moeten komen. Nee, jij houdt het liever bij zelfkennis, psychologisch geneuzel, gepriegel in de marge.....zoals je zelf te kennen hebt gegeven. En ik heb daar verder geen oordeel over, maar als je uit je, ongetwijfeld bevallige nekje, blijft zwammen, over zaken die je niet zelf onderzocht hebt, dat is zonneklaar, dan zeg ik daar iets van.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Nee hoor, je bent eerder een jolige doos !

Nou, dat vat ik dan maar op als een compliment. En zelfs een ouwe doos, gedijt wel bij een complimentje. Waarvoor dank. En ik geef 'm ook gelijk graag terug. Want ik mag je altijd graag lezen. Dus likewise.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Angst is ego-stuff. Als we eenmaal ontdekt hebben Wat we zijn (Liefde) is angst overbodig.

Ik lees e.e.a. met stijgende verbazing, en ik word nu toch wel nieuwsgierig naar dat onderzoek van jou, dat geleidt heeft tot de conclusie dat angst overbodig is, na ontdekt te hebben wat je bent/ we zijn. Hoe zag dat onderzoek eruit? Wat heb je gedaan? Hoe is het gegaan? Etc. Je conclusies stroken niet met de uitkomst(en) van mijn onderzoek, en om je vriend Niets te citeren, iets is alleen Waar als het voor iedereen, altijd en onder alle omstandigheden Waar is. (Even vrij vertaald). Voor wie is angst overbodig? Voor jou Sterre? En wie/wat is Sterre dan? Voor de persoon(lijkheid), de mens(lichaam/geest) Nadje, is angst verre van overbodig. Angst heeft voor Nadje een (waarschuwings)functie. Maar ik heb ontdekt dat ik Nadje niet ben. En voor dat wat ik wel ben, is angst geen issue(meer en nooit geweest). Kortom....je raaskalt maar weer wat.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

En een prettige bijwerking is dat je ook ziet dat de gedachten, aannames enz van anderen slechts mist is. Ook hier op het forum.

Als gezien is dat je hier (slechts) alleen bent (je Petrus verhaal indachtig), kan ik niet(s) anders dan concluderen, dat de geziene mist (bij anderen) jezelf betreft. En nu?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik lees e.e.a. met stijgende verbazing, en ik word nu toch wel nieuwsgierig naar dat onderzoek van jou, dat geleidt heeft tot de conclusie dat angst overbodig is, na ontdekt te hebben wat je bent/ we zijn. Hoe zag dat onderzoek eruit? Wat heb je gedaan? Hoe is het gegaan? Etc. Je conclusies stroken niet met de uitkomst(en) van mijn onderzoek, en om je vriend Niets te citeren, iets is alleen Waar als het voor iedereen, altijd en onder alle omstandigheden Waar is. (Even vrij vertaald). Voor wie is angst overbodig? Voor jou Sterre? En wie/wat is Sterre dan? Voor de persoon(lijkheid), de mens(lichaam/geest) Nadje, is angst verre van overbodig. Angst heeft voor Nadje een (waarschuwings)functie. Maar ik heb ontdekt dat ik Nadje niet ben. En voor dat wat ik wel ben, is angst geen issue(meer en nooit geweest). Kortom....je raaskalt maar weer wat.

Spoedcursus gedaan bij Renoir? Qua zelfkennis kan je nog heel wat leren van Sterre?. Ze heeft het weer raak getypeerd. Ipv te grumpy old mannen kan je beter wat onderzoek doen. Gratis tip van Flip.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Spoedcursus gedaan bij Renoir? Qua zelfkennis kan je nog heel wat leren van Sterre?. Ze heeft het weer raak getypeerd. Ipv te grumpy old mannen kan je beter wat onderzoek doen. Gratis tip van Flip.

Wat heeft Renoir er nu weer mee te maken? Die heb ik al een poosje niet gezien hier. Zie je mij ergens bestrijden dat ik (al of niet) iets van Sterre kan leren? Dus waar lees/zie je dat? Anders dan in je eigen hoofd?

Sterre kan goed typeren. Wat je zegt. Het is jouw woordkeuze, niet de mijne. En ik zal de laatste zijn om dat te bestrijden. Punt is, dat wat ik ben niet te typeren valt. Het heeft daar zelfs in de verste verte niet mee te maken. Verder ben ik in het geheel niet grumpy (weer jouw eigen beeld vermoedelijk?) laat staan een man, nou ja dat old, zullen we dan maar in het midden laten.

En als je zelf ook eens een beetje onderzoek had gedaan, dan zou je "weten" dat termen als "beter" of "slechter", helemaal niet aan de orde zijn. Ik gebruik ze dan ook niet. Ik zeg wat ik zie. Ik benoem zelfs nog expliciet, dat ik er geen oordeel over heb. En of Sterre d'r al of niet iets in herkent of mee "kan", dat is aan Sterre. En met haar reactie "kan" ik mogelijk weer wat. We zullen zien. Ik "weet" dat ik hier enkel in gesprek ben met mezelf.

Waarom voel je je geroepen om Sterre bij te vallen? Dan zie jij blijkbaar een "aanval" die er niet is. En al was die er wel, dan nog acht ik Sterre zeer wel in staat, om haar zegje te doen.

Dus als je iets inhoudelijks bij te dragen hebt, doe dat dan, door je eigen zegje erover te doen. Niemand vraagt je om (partij) te kiezen. Wees je eigen partij.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Psychologie gaat wat mij betreft dus zowel vooraf als ook voorbij radicaal zelfonderzoek. Als we eenmaal weten wat we zijn, blijven we gedurende onze aardse tijd nu eenmaal een mens behept met ego. Dat laatste ontkennen leidt tot "leunstoelverlichting". Laatste woord heb ik niet zelf bedacht, maar vind ik wel mooi de lading dekken.

Beangstigend? Hoezo beangstigend? Angst is ego-stuff. Als we eenmaal ontdekt hebben Wat we zijn (Liefde) is angst overbodig. Het helpt ons hooguit herinneren aan onze nietige menselijkheid. Gelukkig hebben we dan ook weer Vertrouwen, Moed ?n gezond verstand* tot onze beschikking om ons weer terug te laten keren naar Liefde. En zo onze innerlijke strijd en angsten te leren begrijpen, vergeven en helen.

Wat is voor jou het verschil van voor en na je ontdekking Wat je bent?