We gaan tot in het oneindige blijven doorlullen

[Bassie]

Je kunt aandacht richten op uiterlijke dingen, dat wil zeg* gen op dingen die zich buiten je lichaam bevinden en je kunt aandacht richten op dingen die zich binnen je lichaam bevinden: organen, een pijn, iets plezierigs, enzovoort. Je kunt aandacht ook richten op gedachten.

A. Smit kende ook het 'tot object van waarneming maken' op innerlijke wijze.
Het is je aandacht richten op iets.

Op je gevoelens.
Op je voorstellingen. (stel je een olifant voor en richt je aandacht er op.)
Op je eigen lichaam.

Dergelijke oefeningen zijn er voor dat je er van doordrongen raakt dat alles wat je waarneemt niet bent. Je bent 'dat' wat waarneemt.

En door je lichaam, gevoelens en je voorstellingen waar te nemen ben je niet je lichaam, niet je gevoelens en niet dat wat je je voorstelt.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

A. Smit kende ook het 'tot object van waarneming maken' op innerlijke wijze.
Het is je aandacht richten op iets.

Op je gevoelens.
Op je voorstellingen. (stel je een olifant voor en richt je aandacht er op.)
Op je eigen lichaam.

Dergelijke oefeningen zijn er voor dat je er van doordrongen raakt dat alles wat je waarneemt niet bent. Je bent 'dat' wat waarneemt.

En door je lichaam, gevoelens en je voorstellingen waar te nemen ben je niet je lichaam, niet je gevoelens en niet dat wat je je voorstelt.

Exact!

Alexander Smit was de eerste leraar die ik in levende lijve heb ontmoet. Ik ben in de jaren '80 bij hem op satsang geweest in Amsterdam. Onvergetelijk!

[Bassie]

Ramana Maharshi maakt een duidelijk verschil tussen vernietiging van het 'ik' en het in slaap sussen en bezweren van het 'ik'. Dát is het verschil tussen zelfrealisatie en niet* zelfrealisatie. Bij zelfrealisatie komt de illusie van de ik-struc* tuur, de illusie van de persoonlijkheid, volledig aan het licht en daarmee verdwijnt de mogelijkheid om die opnieuw te structureren.

Als je de persoon die je zelf bent ziet kun je onmogelijk nog die persoon zijn. Zijn (gewaarzijn) en zien treden samen op. Dan is de persoon die je zelf bent net zo realistisch als een koe in de wei. Beiden zie je en van beiden ben je niet geïnteresseerd in de sterfdatum. Omdat je 'zijn' als in gewaarzijn bent.

Je bent de persoon niet, dat is het hele eieren eten. Maar de persoon 'is' er wel, maar dan in wordende, tijdelijke staat. Iets wat verschijnt en verdwijnt.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Exact!

Alexander Smit was de eerste leraar die ik in levende lijve heb ontmoet. Ik ben in de jaren '80 bij hem op satsang geweest in Amsterdam. Onvergetelijk!

Ik heb hem nooit ontmoet of nooit een boek van hem gelezen. Ik was eigenlijk op zoek naar het directe zien in zijn visie.

Al die Sanskriet termen kan ik niet bijbenen , maar zijn bevindingen (aanwijzingen) kloppen grosso modo wel. Behalve meditatie dan, wat ik als overbodig beschouw.

Het 'tot object van waarneming' nemen wat hij aanbeveelt, praktiseer ik al sinds jaar en dag. En dan raak je er steeds beter in en verzin je ook zelf dingen om tot object van waarneming te maken. Erg belangrijk m.i. Het is zelfs leuk om te doen. Zo heb ik wel eens een 'eigen' hand gevisualiseerd welke mijn rug masseerde waar ik mijn aandacht op richtte. Dan doe je 2 zaken tegelijk tot object van waarneming maken.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat is gewoon om te zien of er een ego opspeelt.

Dat was nooit je insteek en verzin je nu vast maar even.
Je bent (of was) een ego pleaser en er mocht geen onvertogen woord vallen.

Hoeft voor mij niet hoor, het kost hier al te veel van mijn tijd. Emmertjes water dragen naar de zee is zo mijn ding niet.

Klopt het heeft er alle schijn van dat het niet tot je kan toetreden, ik heb m'n commentaar dan ook beperkt. Ik ga daar geen energie in steken.

Prettige avond verder nog.

Het is alleszins al plezierig begonnen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Je zal wel DNA bedoelen...

Inderdaad sorrie...

En nee, dat is wat jij er van maakt. Instinct is gewoon gericht op overleven, het is gericht op het in stand houden van het leven. Dat is heel natuurlijk, en gaat helemaal vanzelf, maar het heeft niets met directe zien te maken.

Inderdaad is dat heel natuurlijk; maar als het niet zou bestaan hoe kan het dan het bestaan in stand houden...

Het directe zien ziet dat dit proces geen zelf heeft, geen ik. Het is gewoon een natuurlijk proces, dat niet via het denkend centrum gaat, maar wel via de ervaring. Instinct wordt geactiveerd door de ervaring, de ervaring van in gevaar te zijn, bijvoorbeeld. Ik zou hoogstens kunnen met je meegaan dat directe ervaring (rechtstreeks, niet via de opweg van het denken) wel iets te maken kan hebben met jouw "instinct". Maar het heeft niets vandoen met het directe zien. Het directe zien overstijgt leven en dood, en dus ook 'overleven', maar het sluit overleven ook weer niet uit, dat gaat gewoon zijn natuurlijke gang, dat behoeft geen inmenging, noch kennis erover, noch behoeft het enige analyse.

Iedereen kan ogenblikken hebben van direct zien... Zo wist is de maand voordat ik zwanger was en ik diep teleurgesteld was dat ik weer niet zwanger was dat ik, zes weken later, met kerstmis aan mijn ouders zou zeggen dat ik zwanger zou zijn... En zelfs moest ik dan echt zwanger zijn, dan zou ik het noch zo vroeg niet zeggen aan mijn ouders... Maar mijn man verklapte het aan zijn familie en ik wou niet dat mijn ouders het zouden horen van derden en dus heb ik met kerstmis aan mijn ouders gezegd dat ik zwanger was...

Noem je dat direct zien???

En indien het dat is; weet dan dat ook dat gewoon natuurlijk is...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Deze quote is voor jou, Marie. Zolang 'zijn' nog een gevoel is en je gelukkig maakt dan is dat geen daadwerkelijk 'zijn'. Een van de vele valkuilen. Het 'zijn' als in gewaar'zijn kent geen enkele vorm van gelukzaligheid of gevoel.

Bassie, ik zeg enkel 'ik ben'...
Ik zeg niet 'ik ben gelukkig' of 'ik ben zalig'... of 'ik ben zus of zo'...
'Ik ben'...
En in 'ik ben' weet ik dat ik besta, dat ik leef... en door het feit dat ik kan zeggen dat 'ik leef', 'ik ben', alle dwaze vragen van het nut, het doel, het waarom... van het Leven, waarin onze mensheid op dit ogenblik onherroepelijk verdwaald zit, wegvallen want het leven op zich is het antwoord op al die vragen...

Het Leven is... en het gebeurt dat het besef van de volheid van dat leven mij af en toe de adem beneemt... Maar ik zwerm niet rond in gelukzaligheid...

Ik heb in den beginne gezegd dat ik wil opklimmen naar de hemel maar enkel met mijn voeten vastgebonden op aarde... en dat wil zeggen dat ik niet dwaas wil wegkwijnen in valse gelukzaligheid door een groot deel van mijn zijn zijn bestaansrecht te ontkennen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

A. Smit kende ook het 'tot object van waarneming maken' op innerlijke wijze.
Het is je aandacht richten op iets.

Op je gevoelens.
Op je voorstellingen. (stel je een olifant voor en richt je aandacht er op.)
Op je eigen lichaam.

Dergelijke oefeningen zijn er voor dat je er van doordrongen raakt dat alles wat je waarneemt niet bent. Je bent 'dat' wat waarneemt.

En door je lichaam, gevoelens en je voorstellingen waar te nemen ben je niet je lichaam, niet je gevoelens en niet dat wat je je voorstelt.

Het gaat niet om het waarnemen zelf; het gaat om het waarom van het waarnemen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als je de persoon die je zelf bent ziet kun je onmogelijk nog die persoon zijn. Zijn (gewaarzijn) en zien treden samen op. Dan is de persoon die je zelf bent net zo realistisch als een koe in de wei. Beiden zie je en van beiden ben je niet geïnteresseerd in de sterfdatum. Omdat je 'zijn' als in gewaarzijn bent.

Je bent de persoon niet, dat is het hele eieren eten. Maar de persoon 'is' er wel, maar dan in wordende, tijdelijke staat. Iets wat verschijnt en verdwijnt.

En achter die persoon of in die persoon, zo je wilt, is je diepste binnenste zelf dat af en toe de touwtjes in handen neemt en je verder leidt op je Levensweg...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik heb hem nooit ontmoet of nooit een boek van hem gelezen. Ik was eigenlijk op zoek naar het directe zien in zijn visie.

Al die Sanskriet termen kan ik niet bijbenen , maar zijn bevindingen (aanwijzingen) kloppen grosso modo wel. Behalve meditatie dan, wat ik als overbodig beschouw.

Het 'tot object van waarneming' nemen wat hij aanbeveelt, praktiseer ik al sinds jaar en dag. En dan raak je er steeds beter in en verzin je ook zelf dingen om tot object van waarneming te maken. Erg belangrijk m.i. Het is zelfs leuk om te doen. Zo heb ik wel eens een 'eigen' hand gevisualiseerd welke mijn rug masseerde waar ik mijn aandacht op richtte. Dan doe je 2 zaken tegelijk tot object van waarneming maken.

Zo heb ik eens mijn eigen hand gevisualiseerd tot de leegte er was...