Gedachten

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het is het beperkend 'ik', door het verstand vervormd 'ik', dat in de persoon blijft steken... 'Ik ben' trekt zich niets aan van sterfdatum, van mijn klein aards bestaan... In 'ik ben' ken ik mijn hele familie, mijn buren, mijn vrienden, de hele mensheid want wij zijn allemaal 'ik'...
Ons ADN is voor meer dan 99,999% hetzelfde; het is enkel onze leefsomstandigheden die door de eeuwen heen ons uit elkaar heeft doen groeien... Maar met wat wil, onszelf kennende; kunnen wij de hele wereld kennen...

De quote betreft van voor naar achteren en van achteren naar voor, 'verstandelijk 'ik.. inclusief 'ik ben' wat er in geduid wordt. Niet een 'ik wat als bron, kern, essentie etc vooraf gaat aan alles waar het verstandelijk 'ik mee schermt.. nee, het bij-denken en onder woorden brengen van wat voorstelbaarheid laat zien, creëert onophoudelijk het 'ik en 'ik ben' fantoom.
Dat 'ik, is ongrijpbaar, in eerste instantie omdat het geen enkele grond van bestaan heeft.. en in tweede instantie omdat het zich een slag in de rondte projecteert en reflecteert om de 'schijn' van zich-zelf maar aannemelijk en solide te kunnen behouden, jouw duiding bv van dat absolute 'ik, is niks anders dan een verstandelijk superlatief t.o.v. van wat verstandelijk relatief zou zijn.

'Wat je bent is geen 'ik noch 'ik ben, dat realiseren is waarheidvinding.. met of zonder gedegen zelfonderzoek, want feitelijk heeft 'zoeken' er niks mee van doen.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De 'waan' van de dag heeft je te pakken Rob..
Worden mensen massaal en op beestachtige wijze van het leven beroofd in Deventer, de straat waar je woont.. zie je ze overal liggen als je uit je raam kijkt?
Je perspectief is ingegeven door 'stemmingen', niet door inzicht.

Bestaat de Eiffeltoren, Guido?
Staat die bij jou in de straat?
Kun je hem vanuit je achtertuin in Enkhuizen zien staan?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ook hier is het bij mij precies andersom. In dat 'ik ben' is helemaal niemand aanwezig. Het 'ik ben' is bij mij volledig ontdaan van alles wat vorm heeft, dus niks familie, buren of vrienden.

Dat lege 'ik ben' gaat wel moeiteloos in vereniging met het 'ik ben' van andere mensen. Maar dat zijn meestal juist 'vreemden'.....

Het 'ik ben' zoals het zich bij mij voordoet is identiek aan de gerealiseerde staat zoals zich dat bij ieder mens kan voor doen. Het kan zich moeiteloos miljarden keren dupliceren, want 1 miljard x leegte blijft leegte......

Jij zegt : In dat 'ik ben' is helemaal niemand aanwezig
Inderdaad daar is inderdaad helemaal niemand aanwezig; maar zo te horen heb jij nog niet de grootsheid van het AL ont-dekt...
Dat terug gebracht op werelds niveau maakt dat je één bent met alle mensen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Die is er niet.

Oei, sinds wanneer kun jij voor mij spreken??? Sinds wanneer weet jij wat ik ervaar, ben...
Mooie theorietjes van buiten geleerd en goed toegepast???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

De quote betreft van voor naar achteren en van achteren naar voor, 'verstandelijk 'ik.. inclusief 'ik ben' wat er in geduid wordt. Niet een 'ik wat als bron, kern, essentie etc vooraf gaat aan alles waar het verstandelijk 'ik mee schermt.. nee, het bij-denken en onder woorden brengen van wat voorstelbaarheid laat zien, creëert onophoudelijk het 'ik en 'ik ben' fantoom.
Dat 'ik, is ongrijpbaar, in eerste instantie omdat het geen enkele grond van bestaan heeft.. en in tweede instantie omdat het zich een slag in de rondte projecteert en reflecteert om de 'schijn' van zich-zelf maar aannemelijk en solide te kunnen behouden, jouw duiding bv van dat absolute 'ik, is niks anders dan een verstandelijk superlatief t.o.v. van wat verstandelijk relatief zou zijn.

'Wat je bent is geen 'ik noch 'ik ben, dat realiseren is waarheidvinding.. met of zonder gedegen zelfonderzoek, want feitelijk heeft 'zoeken' er niks mee van doen.

Guido, ik ben niet op zoek naar wat ik ben... Ik heb mazel aan dat 'ik ben dit of dat'... Ik zoek absoluut niet om mijn 'ik' te verdedigen, te vereeuwigen, op te hemelen, op te scheppen...
Ik laat al dat gestommel aan jullie over...
Als ik zeg 'ik ben' punt dan zeg ik dat ik het ZIJN in mijzelf ont-dekt heb en dan draait het niet om 'ik', dan draait het om ZIJN dat ik enkel via mijn 'ik' kan zijn...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

(...)
Ik kan je volgen dat er zijn die tot zulk een nihilsme komen, maar dat is dus door niet tot echt, werkelijk te weten wat te zijn te komen, maar door, zoals je zegt, een filosofietje hierover aan te nemen dat dit ik een onverschillig, en dus comfortabel, ongenaakbaar gevoel gaat geven. Je bezorgdheid is dus wel terecht, alleen hier niet van toepassing.

Het Werkelijk weten wat je bent kan echt niet meer samengaan met een bekommernis van hoe en wanneer dat wat je voordien hield voor jezelf weer verdwijnt. Maar ook niet met een verwaarlozing ervan. Je blijft het voertuig onderhouden ook al weet je eindelijk dat je het voertuig niet bent. Maar als het dan koelbloedig overhoop geschoten wordt door een Russische (of Oekraïense) tank is niet de bekommernis.

Wat de bekommernis wel is, is voor al die wat nog niet weten wat ze zijn. Als hier een onverschilligheid voor is ontstaan, dan is er iets misgelopen onderweg. Maar anders dan waar jij lijkt op aan te sturen gaat die bekommernis dan niet zozeer over het koelbloedig overhoop geschoten worden op zich, maar over het niet weten wat ze zijn. Omdat dit laatste de enige echte uitweg is uit het menselijk lijden. Niet een brandje blussen in Oekraïne om weer een andere brand elders te laten woeden.

Maar om je tegemoet te komen hoort een bekommernis over het verloop van de betrekkelijke zaken er toch ook wel bij. Als je dat ergens kwijt geraakt, ben je de menselijkheid kwijt geraakt in wat nog verschijnen blijft en is er ook iets misgelopen.
Het is namelijk direct evident dat weten wat je bent niet zomaar in de schoot geworpen kan worden, brandjes blussen om erger leed te voorkomen is dan zeker iets waar je bekommernis naar uit kan blijven gaan, echter niet als de ultieme oplossing. Zolang er mensen zijn die niet weten wat ze zijn zullen er koelbloedig overhoop geschoten worden.

En nu zou ik je willen vragen even rustig adem te halen en even te pauzeren alvorens je vanuit wat je denkt en vreest te lezen in wat ik schrijf van wal gaat. Als het even kan.

Dank je wel voor je reactie, Dorje. Ik heb even een rustige adempauze ingelast en mijzelf een drankje ingeschonken. Toen je reactie nog een paar keer doorgelezen en nu ben ik zover dat ik je graag mijn reactie wil geven ...

Ik ben blij dat je schrift dat er nog sprake is van 'bekommernis die ergens naar uit kan gaan'. Dat is net zo essentieel als het essentieel is om te ontdekken wat je in essentie bent. Dat is wat ik hier voor het voetlicht wil brengen.

Ik zou het graag nog iets stelliger willen zeggen: als er in de manifestatie (de persoon) niets zichtbaar is van een verandering ten gevolge van het inzicht dat men zegt te weten wat men is, dan is dat inzicht er in werkelijkheid niet. Het is niet voldoende te vertellen dat iemand zegt te weten wat hij (zij) is. Als dit zich niet manifesteert in de persoon (die men in essentie niet is ....) dan is die realisatie zonder waarde (waarde-loos).

Het best laat zich dat vertalen in termen van liefde / Liefde. We kunnen beweren dat we "Liefde" in essentie zijn, maar als die liefde zich niet manifesteert in de persoon en in het dagdagelijkse, dan is er sprake van een misvatting.

Het is zo simpel als dat (Dat).

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Bestaat de Eiffeltoren, Guido?
Staat die bij jou in de straat?
Kun je hem vanuit je achtertuin in Enkhuizen zien staan?

De Eifeltoren is een subjectieve beschrijving (Weergave) van een object, desnoods met een geografische ligging en plaatsnaam erbij, Rob..
Ik ben er tig keer geweest, gewoon een feiten plaatje. Ik woon trouwens niet meer in Enkhuizen, en het lijkt erop dat de Eifeltoren in mijn achtertuin staat, maar als ik goed kijk is het een souvenirs beeldje op de vensterbank.

'Beestachtig' en 'massaal' zijn stemming woorden om het 'gemoed mee te krijgen in de weergave van een verhaal.

Hoe verhouden deze feiten en stemming voorstellingen zich tot 'waar en 'wat je bent?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dank je wel voor je reactie, Dorje. Ik heb even een rustige adempauze ingelast en mijzelf een drankje ingeschonken. Toen je reactie nog een paar keer doorgelezen en nu ben ik zover dat ik je graag mijn reactie wil geven ...

Ik ben blij dat je schrift dat er nog sprake is van 'bekommernis die ergens naar uit kan gaan'. Dat is net zo essentieel als het essentieel is om te ontdekken wat je in essentie bent. Dat is wat ik hier voor het voetlicht wil brengen.

Ik zou het graag nog iets stelliger willen zeggen: als er in de manifestatie (de persoon) niets zichtbaar is van een verandering ten gevolge van het inzicht dat men zegt te weten wat men is, dan is dat inzicht er in werkelijkheid niet. Het is niet voldoende te vertellen dat iemand zegt te weten wat hij (zij) is. Als dit zich niet manifesteert in de persoon (die men in essentie niet is ....) dan is die realisatie zonder waarde (waarde-loos).

Het best laat zich dat vertalen in termen van liefde / Liefde. We kunnen beweren dat we "Liefde" in essentie zijn, maar als die liefde zich niet manifesteert in de persoon en in het dagdagelijkse, dan is er sprake van een misvatting.

Het is zo simpel als dat (Dat).

Hoewel ik zou kunnen vallen over je woordgebruik, ben ik het, na zelf even een pauze te nemen en even diep adem te halen, gewoon met je eens.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ja klopt, ik begin altijd subtiel. In de hoop dat dat voldoende is om iets in gang te zetten. Als dat niet werkt dan heb ik er geen punt mee om het iets grover aan te pakken. Het is allemaal voor het goede doel.

Maar zo corrumpeer je jezelf. In feite belaster je een forumdeelnemer.
Mij maakt het verder niet uit. Ik schouw....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oké noem jij de persoon degene die verschijnt; geen enkel probleem mee; maar voor mij is het 'ik', voor ons mensen, wel de enige weg die mij het ZIJN kan doen ervaren, ZIJN...
Als ik spreek over 'ik ben' dan ligt ik niet te bazelen over wat dat uiterlijke 'ik', de persoon die verschijnt zoals jij zou zeggen, wel of niet zou kunnen zijn...
Het gaat mij over de 'ik ben' ervaring van ZIJN.

Als maar helder is dat 'dat wat verschijnt' nooit 'zijn' kan.