We zijn nu definitief gesloten

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik begrijp, met je passie voor kennis vergaren over het zelf, het ook uit den boze is dat dat dat zelf als een construct zou vastgesteld kunnen worden, dan blijft er niemand over die kennis kan vergaren over zichzelf.

Je zou kunnen zeggen dat 'iemand' kennis krijgt van zich'zelf als 'niemand'.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Alles wat gezegd wordt kan vertaald worden als kennis, geloof, verhaaltjes, ideeën,... Zelfs al zou hier iemand de klare waarheid en niets dan de waarheid zeggen dan ga jij nog altijd vertalen dat hij een verhaaltje, een geloof, een idee verkondigt. Zelfs al zou hij zeggen dat niets is...

Dat is wat Dorje doet: alles tot een verhaaltje verklaren. Onderwijl kletst hij zelf het ene verhaaltje aan het andere verhaaltje vast. Op een forum kun je niks anders dan verhaaltjes vertellen.

Dus jij hebt nog een hele tijd nodig om te blijven zitten bij de verhaaltjes de.... of beter gezegd te blijven steken in jouw geloof in jouw overtuiging dat het alweer maar om het zoveelste verhaaltje gaat, nog veel tijd nodig om dat zogezegde inzicht achter je te laten en eindelijk de waarheid te vinden...

Dorje gelooft dat hij niks gelooft.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat hangt er van af. Als iemand verkondigd dat het waar is dat hij een man is, dan ga ik dat niet wegzetten als onwaar. Betrekkelijk is dat waar. Het is echter geen Waarheid, Waarheid is niet betrekkelijk, het is geen man, geen vrouw, geen mens, geen ding t.o.v. iets anders. In die zin is alles wat gezegd kan worden geen Waarheid, enkel betrekkelijk waar. Dus Waarheid kan niet gezegd worden, niet door de klaarsten, niet door de Boeddha, niet door Advaita meesters. Waarheid kan enkel ont-dekt worden, ontdaan worden van het betrekkelijke, de verhaaltjes, de woorden, begrippen, ... . Waarheid kan niet gezegd worden er kan alleen gezegd worden niet op te geven, in geen betrekkelijke waarheden te blijven hangen tot Waarheid ont-dekt is.

Een nietszeggend verhaaltje over Waarheid. Een beetje een variant op wat Lau altijd schrijft (het zgn ont-dekken). En wat duizenden voor hem ook al weer schreven of zeiden. Zie hier het never ending papagaaiencircus......

Waarheid gééft zich te kennen, dat ont-dekken veronderstelt een doener. Dat zegt al genoeg....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus jij gelooft dat de Waarheid niet gezegd kan worden???
Dat de Waarheid onzegbaar is???
En zelfs als ik zou kunnen aannemen dat dat waar zou kunnen zijn; dan weet ik wel dat er naar de Waarheid kan verwezen worden... maar deze mogelijkheid, gezien jouw geloof dat de Waarheid onzegbaar is gooi jij dan meer mee de vuilbak in... Zoals jouw vaste overtuiging, jouw geloof, dat het 'ik' er alleen is om zichzelf in stand te houden en daarbij de mens belet om waarheid te zien, jij dat 'ik' zoveel mogelijk wil buiten spel zetten bij het zoeken naar Waarheid...

Het meest misbruikte woord op dit forum is 'Waarheid'. Velen zet het in voor hun eigen subjectieve waarheid....

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je zou kunnen zeggen dat 'iemand' kennis krijgt van zich'zelf als 'niemand'.

Je wilt er alsmaar een iets andere draai aangeven zodat het voor jou betekenis krijgt maar dat telkens veroorzaakt dat het verhaal niet meer klopt.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat is wat Dorje doet: alles tot een verhaaltje verklaren. Onderwijl kletst hij zelf het ene verhaaltje aan het andere verhaaltje vast. Op een forum kun je niks anders dan verhaaltjes vertellen.

Er is in het vermeende bestaan nou eenmaal sprake van werkzaamheid middels geloof in verhaaltjes en om die zelfde reden is er een ik ervaren om het verhaal te kunnen verhalen, interpreteren, maar bovenal te geloven.

Dorje gelooft dat hij niks gelooft.

Dorje weet wel hoe de vork aan de steel zit.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat hangt er van af. Als iemand verkondigd dat het waar is dat hij een man is, dan ga ik dat niet wegzetten als onwaar. Betrekkelijk is dat waar. Het is echter geen Waarheid, Waarheid is niet betrekkelijk, het is geen man, geen vrouw, geen mens, geen ding t.o.v. iets anders. In die zin is alles wat gezegd kan worden geen Waarheid, enkel betrekkelijk waar. Dus Waarheid kan niet gezegd worden, niet door de klaarsten, niet door de Boeddha, niet door Advaita meesters. Waarheid kan enkel ont-dekt worden, ontdaan worden van het betrekkelijke, de verhaaltjes, de woorden, begrippen, ... . Waarheid kan niet gezegd worden er kan alleen gezegd worden niet op te geven, in geen betrekkelijke waarheden te blijven hangen tot Waarheid ont-dekt is.

In de vermeendheid van het bestaan is er natuurlijk een doener en kan er wat gedaan worden. Dat is de betrekkelijke waarheid waar hij het over heeft. Ont'dekt moet worden of het geloof in het bestaan op waarheid berust, dat is wat Dorje zegt. Niet meer en niet minder.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je zou kunnen zeggen dat 'iemand' kennis krijgt van zich'zelf als 'niemand'.

Ja, daar zeg je het. Als het geloof in 'iemand' te zijn nooit echt is weggevallen dan worden niet betrekkelijke termen als niemand toch weer betrokken op dat iemand waarin nog geloof is dat te zijn. Dan wordt er van gemaakt "ik ben iemand die weet dat hij niemand is", twee vliegen in één klap: het geloof in "ik ben die iemand" kan dan gewoon doorgaan en wordt dan
uitgebreid met een heel arsenaal aan niet-betrekkelijke zelfkennis-termen als niemand, niet-zelf, zijnde... Al die termen kunnen dan toch maar "eigen" gemaakt worden en zo kan er toch maar meer en meer kennis vergaart worden over dat zelf en is de vaststelling dat dat zelf er niet Werkelijk is mooi gefnuikt. Dan kan je oud worden met kennis blijven vergaren over dat zelf. En dat en het verdedigen ervan blijft dan eindeloos doorgaan.

Dit is normaal tot het geloof in 'iemand' te zijn én het geloof in 'niemand' te zijn echt eens werkelijk weg komen te vallen. Een iemand is dan iets wat zich nu en dan nog eens voordoet, niet wat je bent. Geen nood meer om er vanalles op te betrekken. Het is dan vastgesteld dat het niet is wat je bent, in plaats van er van te maken dat je dat bent en dat wat je dan nog steeds gelooft te zijn dan kennis te laten dragen van niet-betrekkelijk te zijn.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Op een forum kun je niks anders dan verhaaltjes vertellen.

...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Schiet er nog over los te komen van al die verhaaltjes en geloven én aan het subject 'ik' in dat verhaal, of de gelover of die Belg of die Nederlander te zijn. Dat is niet wat je bent, is men daar in de zelfkennis school dan nog niet aan toe?

çVerhaaltjes blijven zich dan nog steeds voordoenç, Bassie, çzo is dat op een forumç, maar het geloof er in of het geloof er niet in is dan nergens meer voor nodig

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ja, daar zeg je het. Als het geloof in 'iemand' te zijn nooit echt is weggevallen dan worden niet betrekkelijke termen als niemand toch weer betrokken op dat iemand waarin nog geloof is dat te zijn. Dan wordt er van gemaakt "ik ben iemand die weet dat hij niemand is", twee vliegen in één klap: het geloof in "ik ben die iemand" kan dan gewoon doorgaan en wordt dan
uitgebreid met een heel arsenaal aan niet-betrekkelijke zelfkennis-termen als niemand, niet-zelf, zijnde... Al die termen kunnen dan toch maar "eigen" gemaakt worden en zo kan er toch maar meer en meer kennis vergaart worden over dat zelf en is de vaststelling dat dat zelf er niet Werkelijk is mooi gefnuikt. Dan kan je oud worden met kennis blijven vergaren over dat zelf. En dat en het verdedigen ervan blijft dan eindeloos doorgaan.

Dit is normaal tot het geloof in 'iemand' te zijn én het geloof in 'niemand' te zijn echt eens werkelijk weg komen te vallen. Een iemand is dan iets wat zich nu en dan nog eens voordoet, niet wat je bent. Geen nood meer om er vanalles op te betrekken. Het is dan vastgesteld dat het niet is wat je bent, in plaats van er van te maken dat je dat bent en dat wat je dan nog steeds gelooft te zijn dan kennis te laten dragen van niet-betrekkelijk te zijn.

De kwestie 'geloof' staat los van 'iemand'. Immers, geloven dat er 'niemand' is wordt ook gedaan door 'iemand'.

Dan redeneer jij weer dat het geloof in 'iemand' te zijn én het geloof in 'niemand' kan zijn weggevallen, maar ook dát gelooft weer iemand....

De 'iemand' bijt zichzelf zo toch weer in zijn staart. Onderwijl is mij gebleken dat het 'zelf' (in zowel het wordende iemand als het zijnde çNçiemand) juist de brug is naar zelfkennis.

In 'worden' ben ik op verschillende wijze een zelf. (Ik word 'ik' / iemand in het aangezicht van 'jij') (zelf-wereld verhouding)
In 'zijn' ben ik op dezelfde wijze een zelf als alle andere zelven. (Ik ben niemand, zelf-zelf-verhouding)

Ben ik God/Waarheid? Ook al niet, dat beweren alleen onnozelen. Bij God is er geen sprake van een 'zelf' zoals de mens dat kent. God is totaal ongespiegeld, dat wat één is kent geen reflectie.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ja, daar zeg je het. Als het geloof in 'iemand' te zijn nooit echt is weggevallen dan worden niet betrekkelijke termen als niemand toch weer betrokken op dat iemand waarin nog geloof is dat te zijn. Dan wordt er van gemaakt "ik ben iemand die weet dat hij niemand is", twee vliegen in één klap: het geloof in "ik ben die iemand" kan dan gewoon doorgaan en wordt dan
uitgebreid met een heel arsenaal aan niet-betrekkelijke zelfkennis-termen als niemand, niet-zelf, zijnde... Al die termen kunnen dan toch maar "eigen" gemaakt worden en zo kan er toch maar meer en meer kennis vergaart worden over dat zelf en is de vaststelling dat dat zelf er niet Werkelijk is mooi gefnuikt. Dan kan je oud worden met kennis blijven vergaren over dat zelf. En dat en het verdedigen ervan blijft dan eindeloos doorgaan.

Dit is normaal tot het geloof in 'iemand' te zijn én het geloof in 'niemand' te zijn echt eens werkelijk weg komen te vallen. Een iemand is dan iets wat zich nu en dan nog eens voordoet, niet wat je bent. Geen nood meer om er vanalles op te betrekken. Het is dan vastgesteld dat het niet is wat je bent, in plaats van er van te maken dat je dat bent en dat wat je dan nog steeds gelooft te zijn dan kennis te laten dragen van niet-betrekkelijk te zijn.

De weg naar zelfkennis verloopt middels het niet-doen c.q. het schouwen.
In het schouwen is er 'niemand', men 'doet' niet meer.

In het schouwen laat men het geloof geheel buiten beschouwing: immers alleen 'dat wat schouwt' is actief. Het schouwen kent dan ook geen toekomstverwachtingen omdat het 'onmiddellijk' (in het moment) is.

Geloven dat je wel bestaat, niet bestaat of beiden niet, het is in het 'schouwen' simpelweg niet van toepassing. Omdat 'geloven' betrekking heeft op de tijd......