Tweegesprek Rob en Mihaela

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Na de uitschakeling van David door Guus heb ik besloten om te gaan .


?.

Had dat vorige week toen ze Sietske niet mee namen maar Megan. Toen konden ze niet eens de schuld aan het publiek geven, Ilse besloot.
Vraag me af of ze geen opdracht krijgen, de juryleden, van iemand van de 'organisatie' of zo..


Ik vond David ook duidelijk bij de beste drie horen. Sjors, Siestske en David, Og3en. Al heb ik voor Emmaly ook een zwak...

[Mihaela]

Ik ondervind altijd moeilijkheden met uitleggen, daarom dat ik een paar punten aangeef, om mijn idee vorm te kunnen geven. Zo ontstaat er misschien gaandeweg een lijn in. Hier en daar pluk ik wat van internet wat resoneert met wat ik wil zeggen:

Onze gedachten creëren bepaalde patronen in de energielichamen. Beelden van ziektes zullen ze zich uiteindelijk manifesteren. Eerst in de energielichamen met de laagste dichtheid, dan naar de energielichamen met hogere dichtheid en uiteindelijk zien we het als een ziekte in ons fysieke lijf.
Er zijn er ziektes die genetisch bepaald zijn, maar zelfs daar kan men door onderzoek de gedachten ontdekken die achter schuilen.

DR. BRUCE LIPTON, celbioloog en oud-docent aan de medische faculteit van de Universiteit van Wisconsin en onderzoeker aan de Stanford University School of Medicine, is inmiddels een prominent en wereldwijd vermaard vertegenwoordiger van de ?nieuwe biologie?. In het boek - De biologie van de overtuiging - hoe je gedachten je leven bepalen ? geeft Dr. Bruce Lipton een nieuwe kijk op hoe je zelf je genetische code kunt veranderen. Kennelijk kunnen we ons bewustzijn zodanig trainen dat we gezonde overtuigingen scheppen. Dr. Bruce Lipton deed uitgebreid onderzoek naar de moleculaire processen waarmee cellen informatie verwerken. Daaruit bleek dat het niet de genen zijn die ons gedrag bepalen, maar dat de genen worden aan- en uitgezet door externe factoren. Ze worden getriggerd door onze waarnemingen en onze gedachten en overtuigingen. Professor Lipton toont aan dat onze overtuigingen, of ze waar zijn of niet, positief... of negatief, de activiteit op genetisch niveau beïnvloeden en zelfs onze genetische code kunnen veranderen. Dr. Liptons uiterst hoopvolle bevindingen worden beschouwd als een van de grote doorbraken in de nieuwe wetenschap. Het lijkt erop dat we ons bewustzijn zodanig kunnen trainen dat we gezonde overtuigingen kunnen scheppen. Daarmee hebben we de sleutel in handen tot een gezonder en gelukkiger leven. Overtuigingen kunnen onze genetische code veranderen!
Het Newtoniaanse model waarbij de dingen alleen maar gezien worden als materie en mechanica (ook het menselijk lichaam) heeft echt wel afgedaan. Materie bestaat trouwens nauwelijks,atomen bevatten nauwelijks materie, ze zijn vooral leeg. Je zou kunnen zeggen dat alles bewustzijn is en dat sommige stukken vorm hebben aangenomen. En misschien is het bewustzijn dat geen vorm heeft aangenomen meer bepalend dan de materie die we zien.
Wist je dat erfelijke ziektes evenveel worden doorgegeven aan adoptiekinderen als aan biologische kinderen? Dit wilzeggen dat er helemaal niet zoveel informatie wordt doorgegeven via de genen als tot nog toe werd gedacht. Die informatie wordt door iets anders doorgegeven. Door het bewustzijn waarin ouders en kinderen leven? Door gedachten? Ook dit is baanbrekend onderzoek verricht door Bruce Lipton. Hij zegt dat we met onze gedachten onze genen kunnen beïnvloeden.

[Mihaela]

Roel Delbon schreef dat laatste stuk. Interessant om iets van hem te lezen op Facebook. (Heart Intelligence- )

[Mihaela]

Omdat ik in de loop van de jaren een patroon bij jou meen op te merken, en laatst noemde je iets over dementie, zag ik daar een verband tussen.

even iets anders tussendoor:
Weken geleden was ik op tekenles. De juf schilderde iets voor. Ik begreep de oefening heel goed, en ik voelde ook dat ik over de mogelijkheid beschik om dat goed uit te voeren. Ik was op weg naar de plaats waar mijn schilderspullen lagen, en ineens 'zag ik, hoorde ik' mijn gedachten: Ik ga dat echt niet GOED doen.
Vervolgens, zonder lading, bleef ik mezelf observeren hoe ik een soort van spel uitvoerde, van iemand die echt haar best doet om de oefening uit te voeren. Ik doorzag mezelf, en het was voor mij echt duidelijk dat ik mezelf van binnen saboteerde. Het werd zoals gewoonlijk een goed resultaat, maar ik deed niet volledig wat ik kon.
Onderweg naar huis, liet ik weer het gevoel naar boven komen, en ik onderzocht wat gaande was. Ik zag ineens mijn patroon, een van mijn patronen dan.
Er was bij mij geen lading, of mezelf kwalijk nemen, alleen het onderzoekende oog die het wilde begrijpen. Waar gaat het over? In dit geval gaat het over mijn minderwaardig kiezen te voelen, en vervolgens er naar handelen.
Ik heb de hele situatie bekeken, gevoeld, voorbij laten komen, en daarna los gelaten.

Vorige week had ik een ander oefening, ik ging schilderen en ik zag dat er geen saboterende gedachten aanwezig bij me waren. Ik heb het niet over het bewuste denken, maar ergens op de achtergrond, in het onbewuste. Het onbewuste is niet zo ver van het bewuste denken.
Het resultaat vorige week, was zeer gewaagd. De juf zei dat ze mij zag beginnen, en dat ze direct dacht: Zo, dat kan nooit goed komen!
Ik wist wat ik wilde maken, en ik deed dat, voor het eerste nam ik mezelf waar als onverdeeld. Een gewaagde beweging ontstond op het papier.
Juf kwam bij me staan en zei: Zo, je verrast me!.

Ik zeg niet dat ik nu vrij van ben, maar ik doorzie steeds meer mijn patronen. Sommigen ervan weet ik niet of ik kan doorbreken, maar het wordt me steeds duidelijker.


Goed, wat denk jij tot hier ervan?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Omdat ik in de loop van de jaren een patroon bij jou meen op te merken, en laatst noemde je iets over dementie, zag ik daar een verband tussen.

even iets anders tussendoor:
Weken geleden was ik op tekenles. De juf schilderde iets voor. Ik begreep de oefening heel goed, en ik voelde ook dat ik over de mogelijkheid beschik om dat goed uit te voeren. Ik was op weg naar de plaats waar mijn schilderspullen lagen, en ineens 'zag ik, hoorde ik' mijn gedachten: Ik ga dat echt niet GOED doen.
Vervolgens, zonder lading, bleef ik mezelf observeren hoe ik een soort van spel uitvoerde, van iemand die echt haar best doet om de oefening uit te voeren. Ik doorzag mezelf, en het was voor mij echt duidelijk dat ik mezelf van binnen saboteerde. Het werd zoals gewoonlijk een goed resultaat, maar ik deed niet volledig wat ik kon.
Onderweg naar huis, liet ik weer het gevoel naar boven komen, en ik onderzocht wat gaande was. Ik zag ineens mijn patroon, een van mijn patronen dan.
Er was bij mij geen lading, of mezelf kwalijk nemen, alleen het onderzoekende oog die het wilde begrijpen. Waar gaat het over? In dit geval gaat het over mijn minderwaardig kiezen te voelen, en vervolgens er naar handelen.
Ik heb de hele situatie bekeken, gevoeld, voorbij laten komen, en daarna los gelaten.

Vorige week had ik een ander oefening, ik ging schilderen en ik zag dat er geen saboterende gedachten aanwezig bij me waren. Ik heb het niet over het bewuste denken, maar ergens op de achtergrond, in het onbewuste. Het onbewuste is niet zo ver van het bewuste denken.
Het resultaat vorige week, was zeer gewaagd. De juf zei dat ze mij zag beginnen, en dat ze direct dacht: Zo, dat kan nooit goed komen!
Ik wist wat ik wilde maken, en ik deed dat, voor het eerste nam ik mezelf waar als onverdeeld. Een gewaagde beweging ontstond op het papier.
Juf kwam bij me staan en zei: Zo, je verrast me!.

Ik zeg niet dat ik nu vrij van ben, maar ik doorzie steeds meer mijn patronen. Sommigen ervan weet ik niet of ik kan doorbreken, maar het wordt me steeds duidelijker.


Goed, wat denk jij tot hier ervan?

We zitten hier allemaal advaita te doen en ons zogezegd te ontdoen van ons bekrompen 'ego - ik' en dan zouden we de wereld anders zien en achter ons laten; we zouden weten dat alles één is en dat de persoonlijke identiteit-entiteit niet verder speelt, sommigen zeggen zelfs dat die niet bestaat.
Alles is bewustzijn en dan zou dat bewustzijn niet andersom spelen? Natuurlijk speelt dat ook andersom en als we willen kunnen we dat in ons Eigen dagelijks leven ervaren; ten minste als we al weten onszelf tot op een bepaald niveau van bewustzijn te brengen.

Daarom dat ik er zo op druk dat we het 'ik' niet mogen uitschakelen, maar moeten uitzuiveren. Wij moeten onszelf zo veel mogelijk bevrijden van alle innerlijke gecorrumpeerde krachten die ons, in onze onwetendheid, in ons niet-bewustzijn, gebonden houden. Maar daarna moet ons 'ik' een bron, een stroom worden waardoor de vernieuwde inzichten, de vernieuwde zuivere energieën terug stromen naar de gehele mensheid.

[Rob]

Hallo Marie,

Dit is een tweegesprek en dan is het niet de bedoeling om daar berichten bij te plaatsen.

[Rob]

Hi Mihaela, ik wil eerst ingaan op je eerdere bericht # 222:

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ok, ik laat deze dagen mijn gedachten gaan over het onderwerp: het verband dat ik meen te zien tussen een mogelijke dementie en jouw manier van communiceren.
Wat ik bij jou in de loop der jaren opgemerkt heb, is de neiging om vanuit je
onbewuste niveau dat te vergeten wat jij je op bewust niveau zou hebben voorgenomen.
Ik meen te zien dat bij jou in een gesprek een impuls ontstaat, om naar de mening van de ander, die van jouw mening afwijkt, te luisteren, en vooral om te begrijpen wat de ander ziet.
Je stelt een vraag, komt belangstellend over, open, en je luistert.
Op het momenten dat dat ander een 'blinde vlek' laat zien (issue/vernauwing), 'vergeet' jij spontaan je voornemen, en richt je je volledig op de blinde vlek van de ander.

Ik herken wat je schrijft dat ik geïnteresseerd ben in ?andere meningen? (niet alle) en dan benieuwd ben hoe dit voor iemand zit. Wat me verrast (is ook wel aardig eigenlijk ?) dat je zegt dat ik dan ?onbewust en mijn voornemen vergetend? me op de blinde vlek van de ander zou richten.

Dit forum gaat over waarheidsvinding en een belangrijke manier om dat te doen is om meningen, aannames, overtuigingen etc. te onderzoeken op waarheid. Dat is, zoals ik dat ook bij mij zelf doe en gedaan heb, een van de belangrijkste dingen hier op het forum.

Het is eigenlijk de eerste stap op weg in zelfonderzoek, om je meningen en overtuigingen op waarheid te onderzoeken. Het is ook een lastige, omdat meningen en overtuigingen een soort houvast zijn geworden waaraan we ons vasthouden. Sterker nog: het is dat wat het geloof in onszelf in stand houdt.

Het is niet eenvoudig om dat te doen, want het vraagt om dat waar we houvast in vinden te onderzoeken en los te laten als het niet waar blijkt te zijn. Dat ze ?niet waar zijn? kan ervaren worden als verlies of dat de grond onder onze voeten weg valt. Dat lijkt ?verlies? te zijn (terwijl pas veel later de ?winst? er van duidelijk wordt).

Het is mijn ervaring dat geen enkele van mijn overtuigingen waar is, namelijk. Dat kun je pas ondervinden als je er vele hebt onderzocht en weer verworpen. Dan pas wordt de functie van meningen, aannames, overtuigingen duidelijk: ze houden de persoon waarin ik geneigd ben te geloven dat die een zelfstandige grootheid is in stand.

Nu is het zo dat aannames, meningen en overtuigingen niet volkomen nutteloos zijn. Ze hebben hun nut (= relatieve, tijdelijk waarheid) in het moment. En als het moment voorbij is, dan kunnen we (als het goed is) ze ook weer laten varen, omdat er niemand is die er aan vast wil houden.

Wat ik dus doe is graag met mensen in gesprek gaan over hun aannames, meningen, overtuigingen, en dat vrijwel altijd vanuit een eerlijk interesse (hoe kom je er aan, wat betekent het voor je?) maar ook altijd om te ontdekken wat de betekenis er van voor iemand is (is het een voor waarheid aangenomen houvast voor een persoon?) en ook altijd met de bedoeling om te laten zien dat geen enkele overtuiging altijd waar is. Dat kan natuurlijk heel vervelend overkomen voor iemand (die zijn of haar ziel en zaligheid in de overtuiging heeft zitten), maar is niet anders dan wat volgens mij de doelstelling van dit forum inhoudt. Ik doe dat ook niet onbewust, maar volkomen bewust.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat de laatste tijd me de lust om dit te doen behoorlijk is afgenomen. Als iemand beweert al jarenlang aan zelfonderzoek te doen en dat dat bestaat uit het verzamelen van een serie aannames en overtuigingen die overduidelijk alleen als nut hebben om ?de persoon? (en ik noem dat vaak ?het geloof in de persoon als zelfstandige grootheid?) overeind te houden, dan vergaat me vaak de lust om het gesprek er over aan te gaan. Laat ik het anders zeggen: ik bied misschien een opening en als die er niet blijkt te zijn dan laat ik het er bij, waar ik vroeger dan nog wel eens als een Jehova?s Getuige de voet tussen de deur wilde zetten in een poging iemand te overtuigen.

Afijn, dit waren zo mijn gedachtes bij deze post van je. Maar misschien bedoel je iets anders (wat ik over het hoofd heb gezien ?) maar dat hoor ik dan wel van je.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik ondervind altijd moeilijkheden met uitleggen, daarom dat ik een paar punten aangeef, om mijn idee vorm te kunnen geven. Zo ontstaat er misschien gaandeweg een lijn in. Hier en daar pluk ik wat van internet wat resoneert met wat ik wil zeggen:

Onze gedachten creëren bepaalde patronen in de energielichamen. Beelden van ziektes zullen ze zich uiteindelijk manifesteren. Eerst in de energielichamen met de laagste dichtheid, dan naar de energielichamen met hogere dichtheid en uiteindelijk zien we het als een ziekte in ons fysieke lijf.
Er zijn er ziektes die genetisch bepaald zijn, maar zelfs daar kan men door onderzoek de gedachten ontdekken die achter schuilen.

Ik ben het met je eens dat gedachtes ziekmakend kunnen zijn. Maar als we daar nader naar gaan kijken dan zijn het niet de gedachtes op zich, maar die gedachtes die we voor waar aangenomen hebben en die we vasthouden of waar we ons aan vast (denken te) houden.

Gedachtes zijn niets anders dan dingen die komen en gaan, behalve als we ze vast houden, er in (zijn) gaan geloven, ze meer betekenis toekennen dan ze in wezen hebben.

En dan kom ik op het volgende: ik ben niet degene die (mijn) gedachtes denkt. Ik heb het wel eens zo voorgesteld dat de hele omgeving vol is met gedachtes, die als waren het helikopters de mogelijkheid hebben om bij mij te landen. Mijn 'geest' is niet meer dan een helikopterplatform dat de mogelijkheid biedt aan gedachtes om te landen. De enige 'verantwoordelijkheid' is dat ik het platform onderhoud. Als ik b.v. vind (omdat dat op de een of andere manier belangrijk voor mij zou zijn ?) dat het ene menselijke ras beter is dan het andere, dan bied ik daarmee de gelegenheid aan racistische gedachtes om te landen.

Het is dus ook niet nuttig (in het kader van zelfonderzoek) om losse gedachtes die zich voordoen te onderzoeken, want ze zijn niet meer dan een symptoom van het platform dat ik ze wens te geven. Het is veel nuttiger om mijn overtuigingen (de platforms) te onderzoeken. Want dat komt veel dichter bij de vraag wie ik denk te zijn. En waarom ik er bepaalde overtuigingen op na houdt. Om er ten slotte achter te komen dat ik een basis-overtuiging heb dat ik een persoon denk te zijn die in stand gehouden moet worden, die belangrijk is, die moet overleven etc.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hi Mihaela, ik wil eerst ingaan op je eerdere bericht # 222:



Ik herken wat je schrijft dat ik geïnteresseerd ben in ?andere meningen? (niet alle) en dan benieuwd ben hoe dit voor iemand zit. Wat me verrast (is ook wel aardig eigenlijk ?) dat je zegt dat ik dan ?onbewust en mijn voornemen vergetend? me op de blinde vlek van de ander zou richten.

.

Dit vind ik een van de meest belangrijke punten, hier gaat het over.
Ok, even kijken of ik goed uit kan leggen.

Het is meer 'dat' wat ik waarneem bij je. Het begint met een moment van openheid, en bereidheid vanuit je geest om iets aan te gaan. Vervolgens neem ik waar hoe de openheid verdwijnt, en wat over blijft zijn er alleen de meningen. Jouw mening, en de mening van degene met wie je in gesprek bent. Ik begrijp wat je verder schrijft over meningen, en alles wat je typte snap ik uiteraard wel. Waarom ik op terug blijf komen is omdat ik meen iets waar te nemen waar jij je niet bewust van bent.

Hoe leg ik iets uit dat gebaseerd is op een waarneming? Niet mijn sterkste punt.


Je zou bv. de komende weken bij jezelf iets kunnen gaan observeren. Zie het als een onderzoek.
Wat moet je observeren? het gaat niet om gedrag, of gedachten, maar eerder om een impuls dat bij jou ontstaat, in contact met mensen.
Neem het impuls waar, het moment wanneer jouw belangstelling gewekt wordt, en observeer vervolgens het moment dat het impuls web ebt. Als je dat een paar keer gedaan hebt, en als je het moment van ''verdwijning'' opmerkt, dan zou het moment van 'vergeten' zijn waar jij je bewust van wordt.
Stel dat jij oprechte interesse hebt in het fenomeen ''vergeten'', misschien kan je hier iets mee.
Ok, kan me er wat bij voorstellen dat jij dit anders ziet, maar ik meen een mogelijkheid te zien.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het is mijn ervaring dat geen enkele van mijn overtuigingen waar is, namelijk. Dat kun je pas ondervinden als je er vele hebt onderzocht en weer verworpen. Dan pas wordt de functie van meningen, aannames, overtuigingen duidelijk: ze houden de persoon waarin ik geneigd ben te geloven dat die een zelfstandige grootheid is in stand.

.

Meningen en idee zijn leuke dingen om mijn persoontje bezig te houden, zo ver ben ik ook gekomen.

Kijk, het is voor mij niet van belang of jij gelijk hebt, of ik. Ik meen iets te zien, en laat je dat weten. Volgens, kan ik je niet op ''denkniveau'' laten zien wat ik bedoel, daarom zou jij kunnen onderzoeken bij jezelf, door te proberen dat te zien wat ik meen te zien.