Geloven dat ik niet besta.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Mededogen is een hart-gevoel waar geen ik in zit en vanzelf opkomt.

Dat is wat ik zeg, er is geen ik te vinden in welk gevoel dan ook. Als er ergens een bedelaar zonder benen met een bakje voor zicht zit dan weet ik zeker dat er veel zijn die geld geven uit mededogen omdat er een verhaaltje draait direct bij het zien van de bedelaar, zielig he, het script. Dus ook bij mededogen draait er wel degelijk een verhaaltje. Desondanks kan ik nog steeds wel/niet iets geven, ook zonder verhaaltje. Maar oeps moet nu ff terug naar tweede helft PSV-Feyenoord

[Nowee]

Het ontkennen van het bestaan van ik of de wereld is een dergelijke misvatting. De juiste opvatting is dat naarmate ik mijn zelf en de wereld ken, de substantie kan doordringen in mijn zelf en de wereld.
Ik geloof dat ik besta in deze wereld omdat de substantie zou gekend zijn in mijn zelf en de wereld.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Het ontkennen van het bestaan van ik of de wereld is een dergelijke misvatting.

Ontkennen is het tegenovergestelde van kennen. Het 'ik' is ontstaan door het kennen (van de wereld). Je kan dus wat je ooit zelf geschapen hebt weer ont-scheppen.

Dat is waar zelfkennis over gaat, je zelf leren dat het 'ik' geschapen is aan de hand van de waargenomen wereld. Je hebt dus nooit jezelf onderzocht op waarheid. Daarom dwaal je nog in illusies rond.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ik geloof dat ik besta.

Ik zie alleen maar een gedachte, inhoud dus. Waar zou dat ikje zich dan bevinden?

[Bassie]

Feitelijk zegt Nowee het zelf al: ik geloof dat ik besta. Zijn geloof is niet anders dan in God geloven. Of in Sinterklaas geloven. Alles wat je gelooft bevindt zich niet in het moment. Alles wat je gelooft ligt als een script opgeslagen en waar je uit citeert.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Ik zie alleen maar een gedachte, inhoud dus. Waar zou dat ikje zich dan bevinden?

Het ik als mijn zelf is de gemoedsgesteldheid die ontstaat uit de interactie van zeer veel lichamen. Ik reageer nu fysiek op wat jij fysiek hebt teweeggebracht in die quote. De begeleidende gedachte is dat ik de toestand van dat fysiek reageren weet als een actie van mijn zelf. 'IK' ben het die hier deze actie uitwerk.
Wat jij ziet is het resultaat, het gevolg van deze actie. Dat gevolg geeft bij jouw een indruk die als gedachte jouw aanzet tot iets ondernemen tot uitdrukking van jouw gemoed.
Waar bevindt zich het ik dan. Toch niet zo moeilijk. Het ik is het lichaam en het denken dat je dat lichaam bent. Het is niet de gedachte maar de toestand van het lichaam dat die gedachte mogelijk maakt.
Het leuke is nu aan dit ik dat het wederkerig werkt. Doordat ik weet dat ik mijn zelf ben kan ik door mijn gemoed de toestand van mijn lichaam en in zekere mate mijn omgeving schikken naar mijn ideeën.
Deze wederkerigheid wordt juist weergegeven in wat Spinoza aanduidt in axioma 5 als 'de verschillende denkwijzen'. Toch interessant niet?

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Alles wat je gelooft bevindt zich niet in het moment.

Alles bevindt zich 'altijd' in het moment. Het lichaam en het weten dat ik dit lichaam ben is dit moment. In de verschillende denkwijzen kan ik het verleden, heden en toekomst, de ruimte ver en dichtbij, het geloof en de verbeelding 'projecteren' als toestanden vergelijkbaar als toestanden van het lichaam en de wereld. Iedereen weet wat een projectie is en iedereen zou ook moeten weten dat projectie een denkwijze is die zich ook in het moment afspeelt.
Zo te zien Bassie is je onderzoek ook nog niet afgerond?

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Het ik als mijn zelf is de gemoedsgesteldheid die ontstaat uit de interactie van zeer veel lichamen. Ik reageer nu fysiek op wat jij fysiek hebt teweeggebracht in die quote. De begeleidende gedachte is dat ik de toestand van dat fysiek reageren weet als een actie van mijn zelf. 'IK' ben het die hier deze actie uitwerk.
Wat jij ziet is het resultaat, het gevolg van deze actie. Dat gevolg geeft bij jouw een indruk die als gedachte jouw aanzet tot iets ondernemen tot uitdrukking van jouw gemoed.
Waar bevindt zich het ik dan. Toch niet zo moeilijk. Het ik is het lichaam en het denken dat je dat lichaam bent. Het is niet de gedachte maar de toestand van het lichaam dat die gedachte mogelijk maakt.
Het leuke is nu aan dit ik dat het wederkerig werkt. Doordat ik weet dat ik mijn zelf ben kan ik door mijn gemoed de toestand van mijn lichaam en in zekere mate mijn omgeving schikken naar mijn ideeën.
Deze wederkerigheid wordt juist weergegeven in wat Spinoza aanduidt in axioma 5 als 'de verschillende denkwijzen'. Toch interessant niet?

Interessant om te zien hoeveel ikken, mijnen en jouwen erin zitten. Je zegt het ik het lichaam en het denken dat je dat lichaam bent.
Ben je nou het lichaam dan of is er alleen de identificatie met de gedachte 'ik ben het lichaam'?

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Alles bevindt zich 'altijd' in het moment. Het lichaam en het weten dat ik dit lichaam ben is dit moment. In de verschillende denkwijzen kan ik het verleden, heden en toekomst, de ruimte ver en dichtbij, het geloof en de verbeelding 'projecteren' als toestanden vergelijkbaar als toestanden van het lichaam en de wereld. Iedereen weet wat een projectie is en iedereen zou ook moeten weten dat projectie een denkwijze is die zich ook in het moment afspeelt.
Zo te zien Bassie is je onderzoek ook nog niet afgerond?

Bij mij is dat anders. Ik ben dit lichaam niet omdat dit lichaam 'wordend' is. Het is niet in 'het moment'. Het 'zijnde' ligt in het waarnemen waar de bepalingen ontbreken. Het waarnemen neemt dan ook het lichaam waar.

Zodoende weet ik ook dat alleen het waarnemen waarlijk is en dat wat ik waar neem niet. Zelfkennis heeft opgeleverd dat ik het verschil weet tussen dat wat waar is (het zijnde) en dat wat waargenomen wordt (het wordende.) Alles wat waargenomen wordt is onwaar.

Het lichaam bevindt zich dus niet in het moment, maar ontvouwt zich van moment tot moment (tijd). Zodoende weet ik ook het verschil tussen niet-tijd (het zijnde) en dat wat in de tijd bestaat (het wordende, mijn lichaam bijvoorbeeld.)

Uiteindelijk bleek ik niet mijn lichaam te zijn. Mijn lichaam is verschijning. Verschijnend in de tijd.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zodoende weet ik ook dat alleen het waarnemen waarlijk is en dat wat ik waar neem niet.

waarnemer...........waarnemen.........waargenomene . Het waarnemen neemt zowel de waarnemer als het waargenomene waar er zit volgens mij ook geen verschil in de waarnemer en waargenomene beide zijn ze inhoud van waarnemen. Verder zie ik dat zowel de waarnemer als het waargenomene idd bestaan in de tijd, komen en gaan, en derhalve geen realiteitswaarde hebben.