19 November 2014, 13:00 | #301 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Toen ik haar de eerste week elke avond na het werk ging terughalen draaide ze gewoon haar hoofd weg. Ik weet dat ik de echtgenoot van de onthaalmoeder erop gewezen heb en hij moest mij lachend maar heel verwonderd gelijk geven. Voor de rest zie ik mijn dochter niet als superbegaaf, maar het kan zijn dat het overtollige aantal gegevens die zij moet verwerken haar eerder overstuur maken en haar doen vluchten voor de werkelijkheid ... |
|
19 November 2014, 13:16 | #302 | |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
|
|
19 November 2014, 14:56 | #303 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
En toch denk ik dat ik het over het algemeen goed opgevangen heb in het begin want ik weet dat mijn broer, jaren later toen ik het niet meer wist, over mijn dochter baby zei dat het een baby was die altijd lachte... Maar inderdaad ze moet heel gevoelig geweest zijn en nog zijn en misschien van daar haar angst om te groeien en meer zelfstandigheid op zich te nemen... Wat je zoon betreft moet dat ook heel moeilijk zijn om mee te leven...? |
|
20 November 2014, 06:22 | #304 | |
Actuaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 513
|
Ik heb even een quote van een ander onderwerp naar hier geknipt en geplakt ?
Citaat:
|
|
20 November 2014, 08:34 | #305 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
|
20 November 2014, 10:45 | #306 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Osho raad ons aan om dat in stappen proberen in te Voeren: -eerste stap is de lichamelijke ontspanning, in feiten sofrologie, te beginnen met ons oppervlakkig lichaam om dieper binnen te dringen; ook hier weer is dit een werkwijze die ik onbewust altijd al gevolgd heb. -Tweede stap is de geest, die altijd van het ene onderwerp op het ander onderwerp overspringt; indien men er in geslaagd is om het lichaam te ontspannen zal ook de geest geneigd zijn om zich vlugger over te geven. Ook in dit stadium erken ik mijzelf. -Derde stadium zijn de gevoelens en ik geloof dat ik daar nog midden in zit; ik kan die (nog) niet naast mij neer leggen. Het onrecht in de wereld, ook het kleine dagelijkse onrecht, het zelfbedrog, de hersenspoelingen, de leugens, de halve waarheden, de verdraaiingen... Naar heel veel films kan ik gewoonweg niet meer kijken omdat ik er zoveel werkelijkheid van menselijk bedrog en zelfbedrog in zie... En ik zie ook niet de uitweg uit deze tunnel. Neem de problemen met mijn dochter; Rob, Renoir zegt mij, vergeet dat het jouw dochter is, neem dat het eender wie is om zo het probleem vanop een zekere afstand te kunnen bekijken. Maar Rob, Renoir, dat is een zwaard dat aan twee zijden snijdt; als het mij al zo kwelt als het om mijn dochter gaat, wat dan als ik de hele wereld als deel van mijzelf zie? Dan komt mij die zogezegde 'ego'-angst voor het niet-bestaan als heel belachelijk en minimalistisch over, alsook het zichzelf wil opblazen van datzelfde ego. Ik heb één ding begrepen; dat om God te willen zijn of te willen benaderen dat we dan als mens verdomd enorm nietig en Klein moeten zijn anders worden we gewoonweg omvergeblazen en doodgebliksemd vanaf het moment dat we nog maar van uit de verte het eerste kleine lichtje willen zien. -Vierde en laatste stap is dat we ons uiteindelijk centreren in ons middelpunt en dat we dat, onafhankelijk van wat we doen of niet doen blijvende 24h op 24h doen. |
|
20 November 2014, 11:32 | #307 |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
|
20 November 2014, 11:58 | #308 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
|
20 November 2014, 12:09 | #309 | |
Voormalig lid
Geregistreerd: 30 June 2014
Berichten: 238
|
Citaat:
Maar niks aan de hand h?. De weg ontstaat tijdens het gaan en je bent precies daar waar je moet zijn. De uitweg is onthechting. |
|
20 November 2014, 12:44 | #310 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
|
Discussietools | Zoek in deze discussie |
Weergave | |
|
|