Het Thomas Evangelie

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Wie heeft hij dan gered en waarvan?De verhalen over het weer laten zien van de blinde man, of het opwekken van een dode zijn m.i. allemaal symbooltaal en gaan over dat iemand "ziende" wordt, het opheffen van spirituele blindheid. En het opwekken uit de dood; de dood staat ook symbool voor spiritueel doodzijn, dit itt het weer levend worden.

Deze (voor)beelden die je hier noemt, laten mij zien dat deze mensen zichzelf niet konden redden/genezen/helen, inmenging van buitenaf (Jezus in dit geval) was nodig om te kunnen zien en leven.
Kan iemand zelf de eigen spirituele blindheid opheffen?
Kan spirituele dood(s)heid uit zichzelf levend worden?
(Ik leen hier even jouw woorden en vraag me af of het zo gezegd kan worden.)
Of komt het (levens)proces op gang door iets van buitenaf (een ander, een gebeurtenis, een gesprek, muziek, een boek, een film)?

Jezus zei ook; jullie moeten mij niet aanbidden, maar mij in jullie binnenste zoeken. Daar is de levende Christus.
Hij zij: Ik Ben de Waarheid, Het Licht en het Leven, volg Mij. En dit geldt m.i. voor ons allemaal.

De eerste tekst ken ik niet, de tweede tekst is ietsje anders:
Jezus zei: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. (Johannes 14:6)
In een andere tekst zegt hij: Ik ben het licht der wereld.

Dat zijn woorden hem niet in dank zouden worden afgenomen wist hij en toch sprak hij ze veelvuldig.
Ook nu gebeurt dit nog steeds en worden mensen omgebracht (letterlijk en figuurlijk) vanwege woorden die ze spreken.
Beter misschien zwijgen als je nog niet klaar/bereid bent om te sterven/leven.
Ik weet het niet...

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Dus dan zitten we gevangen in onszelf.
Rest slechts overgave.. lijkt me.

Ja, ik weet eigenlijk zeker dat we gevangen zijn in onszelf en deze wereld.
Overgave waaraan?
Overgave aan gevangenschap.
Of overgave aan het leven.
Of overgave aan de ander(en) die al bevrijd zijn en medegevangen kunnen bevrijden zoals de voorbeelden van Vonne laten zien.
Ik realiseer me heel goed dat dit laatste een gevaarlijke opmerking kan zijn.
Aangezien er m.i. mensen zijn die beweren vrij te zijn...maar dit in werkelijkheid niet zijn.

Wat zegt dit jou eigenlijk Glans?
En/of wat doet het met je?

Ach jeetje...Caroline...het hoeft niet over mij te gaan...
Ik wil het kort proberen.
Het hebben van een lichaam, gevoel en denken geeft me soms vreugde maar vaker verdriet.
Er is altijd een tweespalt/strijd tussen dat wat absoluut gekend is en dat wat relatie(f) gedaan mag worden, anders gezegd: wat het leven vraagt dat er gedaan mag worden in relatie tot de ander(en).
Ik weet het niet.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Kan iemand zelf de eigen spirituele blindheid opheffen?
Kan spirituele dood(s)heid uit zichzelf levend worden?
(Ik leen hier even jouw woorden en vraag me af of het zo gezegd kan worden.)
Of komt het (levens)proces op gang door iets van buitenaf (een ander, een gebeurtenis, een gesprek, muziek, een boek, een film)?

Dat kan beiden maar beiden vinden plaats in het innerlijk.
Een ervaring kan datgene raken waardoor het proces op gang komt.
Ik zie dat niet als iets dat van buiten komt.
Een ervaring beleef je enkel van binnen, daarbuiten is niets wat mij kan raken.
Het is mijn 'vertaling' van dat wat buiten plaatsvind dat iets teweeg brengt in mij.
Het is dus niet de oorzaak die het proces op gang brengt, maar de innerlijke beleving van die oorzaak.

Toch kan ik ook zien dat er buiten mij dingen gebeuren die mij van binnen raken. Maar, als ik goed kijk, zie ik dat het op die manier zien een soort van schijnbeeld is.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Dat worden dan eeuwige discussies; gezellig! Jij nog een kopje thee?

Nou! Lekker! en dankjewel

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Als dat een 'ander verhaal' is, kan het m.i nooit gevonden worden.

Dat is jouw interpretatie.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Deze (voor)beelden die je hier noemt, laten mij zien dat deze mensen zichzelf niet konden redden/genezen/helen, inmenging van buitenaf (Jezus in dit geval) was nodig om te kunnen zien en leven.
Kan iemand zelf de eigen spirituele blindheid opheffen?
Kan spirituele dood(s)heid uit zichzelf levend worden?
(Ik leen hier even jouw woorden en vraag me af of het zo gezegd kan worden.)
Of komt het (levens)proces op gang door iets van buitenaf (een ander, een gebeurtenis, een gesprek, muziek, een boek, een film)?

Ok? Glans, dat bedoel je dus met redden. Dank je.
Dit doet me denken aan iemand die vroeg aan Nisargadatta of een goeroe nodig is. Zijn antwoord was; Heb je een moeder nodig?

Zelf denk ik dat het wel helpt wanneer er iemand is die kan helpen je spirituele blindheid op te heffen, maar je moet het wel zelf doen.
Er moet m.i. een innerlijk verlangen zijn om weer naar "huis" te gaan.
Dat je genoeg hebt van jouw ik-verhaal.
Als de leerling gereed is verschijnt de meester.

Nisargadatta: "Ik bied je precies aan wat je nodig hebt; wakker worden. Je hebt geen honger en brood heb je niet nodig. Wat je nodig hebt is stilte en loslaten en ontwarren. Wat je nodig hebt is niet wat je denkt nodig te hebben. Wat je nodig hebt is bekend aan mij, maar niet aan jou. Wat je nodig hebt is een terugkeer naar de toestand waarin ik mij bevind - je oorspronkelijke natuurlijke staat. Alles wat je verder zou kunnen bedenken is een illusie en een hinderpaal. Je kunt me geloven als ik zeg dat je niets anders nodig hebt dan te zijn wie je bent. Je hebt je ingebeeld dat je waarde stijgt door iets te verwerven. Dat is als een stuk goud dat denkt meer waard te worden als er wat koper aan wort toegevoegd. Het reinigen, het uit de weg ruimen en opgeven van alles wat geen wezenlijk deel uitmaakt van wat je bent, is genoeg. De rest is ijdelheid."

Uit; Zelfrealisatie, Shri Nisargadatta Maharaj.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Dat kan beiden maar beiden vinden plaats in het innerlijk.
Een ervaring kan datgene raken waardoor het proces op gang komt.
Ik zie dat niet als iets dat van buiten komt.
Een ervaring beleef je enkel van binnen, daarbuiten is niets wat mij kan raken.
Het is mijn 'vertaling' van dat wat buiten plaatsvind dat iets teweeg brengt in mij.
Het is dus niet de oorzaak die het proces op gang brengt, maar de innerlijke beleving van die oorzaak.

Toch kan ik ook zien dat er buiten mij dingen gebeuren die mij van binnen raken. Maar, als ik goed kijk, zie ik dat het op die manier zien een soort van schijnbeeld is.

Is er wel binnen en buiten?
Of ga je alleen uit van het lichaam?

Logion 22 van Thomas gaat hierover:

Het oog van Jezus viel op kinderen die werden gevoed.
Hij zei tot zijn leerlingen:
Deze kinderen die worden gezoogd
zijn als hen die binnengaan in het koninkrijk.
Zij zeiden tot hem:
Moeten wij zijn als deze kinderen,
om binnen te kunnen gaan in het koninkrijk?
Jezus zei tot hen:
Wanneer je de twee één hebt gemaakt,
wanneer je de binnenkant maakt als de buitenkant
en de buitenkant als de binnenkant
en het bovenste als het onderste,
en wanneer je het mannelijke en het vrouwelijke één maakt,
zodat het mannelijke niet meer mannelijk is
en het vrouwelijke niet vrouwelijk,
als je ogen maakt in plaats van een oog,
en een hand waar een hand is
en een voet waar een voet is,
en een beeld waar een beeld is
dan zul je binnengaan in het koninkrijk.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Ja, ik weet eigenlijk zeker dat we gevangen zijn in onszelf en deze wereld.
Overgave waaraan?
Overgave aan gevangenschap.
Of overgave aan het leven.
Of overgave aan de ander(en) die al bevrijd zijn en medegevangen kunnen bevrijden zoals de voorbeelden van Vonne laten zien.
Ik realiseer me heel goed dat dit laatste een gevaarlijke opmerking kan zijn.
Aangezien er m.i. mensen zijn die beweren vrij te zijn...maar dit in werkelijkheid niet zijn.



.

Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is om (tijdelijk) een tijdje mee te lopen met iemand die je inspireert. Je weet zelf wel of het goed voelt. Maar lever je niet volledig uit aan die ander. Als iemand een "hoger bewustzijn" heeft dan jij, is het misschien wel verstandig om iets van die ander te willen leren. Maar blijf bij jezelf. Die ander kan tot spiegel dienen van jouw hoger zelf, maar IS NOOIT JOUW HOGER ZELF.


Een spirituele leermeester die voorwaarden stelt is voor mij geen leermeester. Zo iemand kweekt spirituele slavernij aan het droombeeld van de quasi perfecte mens waartegenover je voortdurend tekort zult schieten. Voor mij is een spirituele leermeester iemand die bemoedigt en je het besef bijbrengt dat je al volmaakt bent zoals je nu bent en je daarmee vrijheid schenkt.

[Danique]

Lieve Glans,

Dankjewel voor je reactie.
Vind het fijn je hierover te lezen en er gedachten over te wisselen.
Beseffende dat een aantal dingen veel dichter bij jou staan dan bij mij.
Wat me onzeker maakt.. niet over mezelf maar in waar ligt jouw grens.
Want ik meen te weten dat je hierin een grens hebt.

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Ja, ik weet eigenlijk zeker dat we gevangen zijn in onszelf en deze wereld.
Overgave waaraan?
Overgave aan gevangenschap.
Of overgave aan het leven.
Of overgave aan de ander(en) die al bevrijd zijn en medegevangen kunnen bevrijden zoals de voorbeelden van Vonne laten zien.
Ik realiseer me heel goed dat dit laatste een gevaarlijke opmerking kan zijn.
Aangezien er m.i. mensen zijn die beweren vrij te zijn...maar dit in werkelijkheid niet zijn.

Overgave ben ik een prachtig woord gaan vinden.
Na tijden van danig verzet heb ik het ergens mogen ondervinden.
Overgave geeft een enorme rust.

In deze context gaat mijn voorkeur uit naar overgave aan het leven.
Dat klinkt heel wat positiever dan overgave aan gevangenschap.
Het voelt heel anders.
Het leven is wel iets waar ik me aan overgeven wil.

Overgave aan anderen.. dat zou ik niet kunnen.
Mijn wantrouwen of wellicht anders gezegd: de angst in verkeerde handen te vallen.. zou te groot zijn.

Waaraan geef jij je over of zou je je over willen/kunnen geven?

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Ach jeetje...Caroline...het hoeft niet over mij te gaan...
Ik wil het kort proberen.
Het hebben van een lichaam, gevoel en denken geeft me soms vreugde maar vaker verdriet.
Er is altijd een tweespalt/strijd tussen dat wat absoluut gekend is en dat wat relatie(f) gedaan mag worden, anders gezegd: wat het leven vraagt dat er gedaan mag worden in relatie tot de ander(en).
Ik weet het niet.

Waarom hoeft het niet over jou te gaan?
Ik zie je dit vaker schrijven/doen.. en persoonlijk vind ik dat jammer.
Vanuit een oprechte interesse in jou.
Of raakt het je grens?

Hoewel ik wel degelijk last ervaar van het hebben van een lijf, gevoelens en denkvermogen.. en soms heel veel last.. kan ik niet zeggen dat het me vaker in de weg zit dan dat het me vreugde geeft.
Tegelijkertijd heb ik het ervaren met die drie eigenlijk nog nooit op een weegschaal gelegd.
Misschien heb ik er wel degelijk meer last van dan vreugde.
Mocht een weegschaal dat voor mij uitwijzen dan denk ik dat ik vreugde meer waarde ga toekennen dan last
Waarmee ik denk ik zeg.. dan zou ik de boel gaan bedonderen om om de feiten heen te kunnen en toch meer vreugde te ervaren.

Wat ik uit je laatste alinea haal is dat jij het absolute kent.
Daar ga ik niet naar vragen, want ik denk dat ik dan over je grens heen ga.
Ik ken het absolute niet.
Geen duidelijke evaring daarin.
Waarin het woord 'duidelijke' ook iets zegt.
Maar ik denk dat ik voor mijzelf uit kom bij: er is een gevoel.. soms geloof ik daarin en soms ook niet.
Er is dus geen weten.

Lieve Glans..

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Dat kan beiden maar beiden vinden plaats in het innerlijk.
Een ervaring kan datgene raken waardoor het proces op gang komt.
Ik zie dat niet als iets dat van buiten komt.
Een ervaring beleef je enkel van binnen, daarbuiten is niets wat mij kan raken.
Het is mijn 'vertaling' van dat wat buiten plaatsvind dat iets teweeg brengt in mij.
Het is dus niet de oorzaak die het proces op gang brengt, maar de innerlijke beleving van die oorzaak.

Toch kan ik ook zien dat er buiten mij dingen gebeuren die mij van binnen raken. Maar, als ik goed kijk, zie ik dat het op die manier zien een soort van schijnbeeld is.

Ik weet eigenlijk niet of beide kan hoor.
Zonder de ander.. kun je jezelf zien zonder de ander?
Dat lijkt me hetzelfde als dat licht er niet is.. als er niet ook donker is.