|
We ervaren afgescheidenheid maar zijn 1 Zo is dat bedoeld te zijn maar is niet wat we zijn. |
|
Discussietools | Zoek in deze discussie | Weergave |
21 July 2012, 05:06 | #31 |
Asprirant lid
Geregistreerd: 18 July 2012
Berichten: 0
|
Mee eens!
__________________
'Look What Is.' |
21 July 2012, 07:11 | #32 |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
|
21 July 2012, 07:30 | #33 |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Zo te lezen heeft een ieder een voorwaarde, of moeite met duidelijk Nee of duidelijk Ja te zeggen.
Iemand voelt zich genoodzaakt om NEE te zeggen. Een ander, tegen het beter weten in, zegt wel Ja al komt het antwoord op mij over als: ''Als ze weer een fout maakt, wat wel te verwachten is, heb ik toch al geweten? Ik ben een goed mens, en ik voorzie de toekomst, ik zeg JA omdat ik een vergevend hart heb, maar de ander blijft fouten maken volgens mij''. Een ander vraagt eerst dat er spijt betoogd wordt, eigenlijk een gekapte NEE. Want men weet dat de persoon geen sorry zou gaan zeggen. Een ander stelt voorwaarden, dat er niet over het boek gesproken wordt. En nog iemand anders is daar er mee eens. Sommigen laten hun 'neusje' zien, maar geven geen antwoord op de vraag, al spreekt hun houding boekdelen. Ik doe uiteraard dit Onderzoek voor mezelf, en de situatie diende zich voor. Buiten deze situatie om bekeken naar mezelf. IK heb moeite om mijn hart te openen voor iemand die in mijn ogen 'fouten' maakt. Ik heb ook moeite met mezelf vergeven als ik iets doe wat in mijn ogen 'fout' is. Kan ik NEE zeggen tegen het gedrag van iemand zonder mijn hart ervoor te sluiten? IK niet, mij luk dat niet. Kan ik onvoorwaardelijk JA zeggen? Ik niet, mij luk dat niet. Geruststellend om te zien dat jullie daar ook zo mee sukkelen. |
21 July 2012, 07:58 | #34 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 18 July 2012
Berichten: 0
|
Citaat:
...Zelf heb ik niet alles gevolgd aangaande Anja, dus is mijn mening betreffende haar boekbespreking hier voortaan te weren misschien niet voldoende...
__________________
'Look What Is.' |
|
21 July 2012, 08:36 | #35 |
Jubilaris
Geregistreerd: 1 September 2010
Berichten: 191
|
De woorden JA' en NEE' tonen/vertegenwoordigen het summum van wat een gedachte' openbarend is......Gesloten, en Beperkt ruimtelijk !.
|
21 July 2012, 09:07 | #36 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
Voor mij hoeft het niet, dat is wat anders dan, ik wil het niet. Een tweede kans krijgt iemand altijd, maar bij herhaling van zetten is mijn geduld een keer op. Mijn geduld met uitleggen wat ik bedoel, raakt ook een beetje op. |
|
21 July 2012, 09:07 | #37 | |||
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Citaat:
Soms heb ik een té sterke behoefte aan duidelijkheid, en word ik een beetje kort en ongedurig, als iemand, in mijn beleving dan, alleen maar om het antwoord draait. Voor mij is dit draadje puur een stuk onderzoek naar mezelf toe, naar mijn houding betreffende mijn wil, mijn wensen, en mijn begrenzingen en mijn handelen daarin. Eigenlijk is het mijn eigen Ja of Nee tegen het Leven zeggen, in welke vorm dan ook. Citaat:
Ben benieuwd hoe jij het ziet. Zoals, hoe zie jij dat? |
|||
21 July 2012, 09:18 | #38 |
Vicaris
Geregistreerd: 28 April 2010
Berichten: 44
|
Iedereen mag wat mij betreft altijd nieuwe kansen krijgen en wel meer dan twee ook.
Uitzonderingen bevestigen de regel. Voor Anja maak ik een uitzondering. En al helemaal niet nu...dan ben ik ook maar even lekker egoïstisch. En dan maar zwart-wit. En alles wat ik nog meer verkeerd doe. Nee, wat mij betreft is zij niet welkom. Als de meerderheid haar terug wil...dan doe ik het daar mee. |
21 July 2012, 09:43 | #39 |
Jubilaris
Geregistreerd: 8 September 2011
Berichten: 208
|
|
21 July 2012, 10:01 | #40 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Iedereen mag wat hun betreft een nieuwe kans krijgen, behalve degene die hun gekwetst/ geraakt heeft. Ik heb dat bij mijn schoonzus nu bijvoorbeeld: Ze zei dat ik mijn broertje gedood heb laatst. Ik ging hun bezoeken twee jaar geleden, ik en mijn broertje hadden elkaar de laatste jaren veel gesproken telefonisch of via brieven, maar door de afstanden van woonplaatsen zagen wij elkaar soms 10 jaar niet. Hij woonde ook of in Roemenie, of in Italie, en de laatste jaren in Duitsland , Hamburg, en op het laatst in Mönchen waar hij zijn vrouw ontmoette. Ze zijn niet zo lang samen geweest. Hij twijfelde of hij bij haar zou blijven, wegens haar ziekelijke jaloezie. Na mijn bezoek in Mönchen twee jaar geleden, nog geen twee weken daarna, werd bij hem ontdekt dat hij een tumor had. Ze vertelde hem dat hij kanker had, maar besloot om niet tegen hem te zeggen dat het een zeer agressieve vorm was, en dat volgens de artsen maximum een half jaar nog te leven had. Mijn broertje sprak niet zo goed Duits, en alles werd door haar vertaalt en zo. Vanuit haar perspectief bedoelde ze het goed, ze wilde hem de hoop niet ontnemen. Ik dacht daar anders over, maar ik legde me bij haar besluit bij neer. Een dag voor zijn sterven arriveerde ik weer bij hun. Ik zie het puur als verbonden met hem zijn, en dat aanvoelen: het begin en het einde van zijn ziekte. Zij gaf als wending aan, dat ik hun gescheiden heb. Ik weet dat ze veel verdriet heeft om mijn broertje waar van ze als een bezetene hield, ze is altijd boos op iemand, en nu kan ze haar verdriet op mij projecteren. Ze heeft met toewijding voor hem gezorgd tijdens zijn ziekte, echt als een moeder. Haar jaloezie kende eigenlijk geen grenzen, waar door ze ons, de familie, een beetje afsloot. Wij bleven contact houden, maar dat alleen onder haar voorwaarden. Zelfs verbod ze aan een zus om op bezoek te komen bij hem op zijn sterf bed. Mijn broertje gaf met klem aan dat hij mij en mijn vriend graag wilde zien, dat kon ze niet meer tegen houden, al had ze liever anders gezien. Kan ik haar alsnog in mijn hart toe laten? NEE.. Dat luk me niet. Vind ik dat ze een nieuwe kans mag krijgen, in mijn hart? Ja, ik vind van wel, maar het luk me niet merk ik. Mijn boosheid en mijn oordelen over haar zijn sterker. Tot mijn verbazing, merk ik ook opluchting als ik aan de dood van mijn broertje denk, hij is in ieder geval van haar af, denk ik dan. (Of ben ik van haar af?) Hoe egoïstisch kan dat zijn van mij? Ik heb dat met meer mensen eigenlijk, zelfs als iemand een kleine 'fout' maakt, sluit ik direct mijn hart voor. Korte tijd daarna opent mijn hart weer. En zo heeft een ieder iemand voor wij zij/hem zijn hart er voor sluit, en wie volgens hun geen tweede kan mag krijgen. Geen wonder dat er geen verbondenheid in de wereld is, want wij zijn de wereld. Alsnog, bedankt voor je antwoord Glans. Ik waardeer zeer je openheid. |
|
Discussietools | Zoek in deze discussie |
Weergave | |
|
|