Esje's aanraakhoekje

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Precies, als de ervaring van de toeschouwer er niet is moet je dat wat je wel ervaart niet onder schoffelen. Het wil wel degelijk gezien worden.

Je gaat me toch niet vertellen dat je herkent wat ik schrijf? Ik weet niet of ik een dergelijke schok nog te boven kan komen.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

De energie neemt me mee en slokt me op, vermengd met kindpijnen van pesterijen, verdraaiingen van woorden, dreigingen en treiterijen, uitsluitingen... afwijzing. Ik voel me alleen en ongezien, gevangen in een oneerlijke strijd.

Dit lijkt me de angel.
Hetgeen je steekt als een wesp.
Iets van vroeger, wat je nu voelt.. denk ik.
Alleen jij weet het zeker of kunt erachter komen.
Is hartstikke lastig om 'om te buigen'.. veel sterkte.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Aanwezig zijn in mijn lijf en mijn leven.

Maar ik vind je een knappe als je daaraan tegemoet kan komen .

Daar ben je al.
Misschien middels de anderen hier constateren dat, hetgeen je hoog opneemt en er door van slag raakt, er niet aan de hand is ?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Dit lijkt me de angel.
Hetgeen je steekt als een wesp.
Iets van vroeger, wat je nu voelt.. denk ik.
Alleen jij weet het zeker of kunt erachter komen.
Is hartstikke lastig om 'om te buigen'.. veel sterkte.

Nee hoor. Piece of cake. Niks lastigs aan. Tenzij je wat stram bent in de botten. M.a.w. je kunt jezelf van alles wijs maken.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je gaat me toch niet vertellen dat je herkent wat ik schrijf? Ik weet niet of ik een dergelijke schok nog te boven kan komen.

Je mag er ook aan bezwijken ook dat maakt niks uit.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ho, ho...niet gelijk conclusies trekken. We zijn hier voor Zelfonderzoek, remember? Je hebt dus het gevoel niet aanwezig te zijn in je lijf en je leven? Waar ben je dan?

Als je goed leest, trok ik geen conclusie WiNk.

Ik merk dat mijn prikkelgevoeligheid gestegen is. Dat bedoel ik niet in de zin van hooggevoeligheid, zoals de verhalen daaromtrent bekend zijn. Maar in de zin van sensorische prikkelverwerking. De prikkels van je zintuigen, aanraking, evenwicht, smaak, beelden, geluiden en geuren. Ik ben voor de meeste prikkels overgevoelig, maar met name voor aanraking en evenwicht. Ik voel me dan op scherp staan en het geeft een onrust waar ik van ga 'fladderen'. Normaal kan ik het redelijk compenseren en binnen de perken houden. Begin dit jaar echter heb ik drie maanden in een sfeer gewerkt, waarin ik mezelf voelde verdwijnen. Ik gaf mezelf op een gegeven moment totaal geen ruimte meer, liet mijn energie zo van me afpakken. Zo zwak had ik lange tijd niet meer in mezelf gestaan. Met dat proces is mijn lijf veel gevoeliger geworden en mijn mechaniek om zintuiglijke prikkels te verwerken meer verstoord geraakt. Ik heb mijn ruimte weer meer terug dan vlak na die drie maanden, maar laat blijkbaar nog de grond onder mijn voeten weghalen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je mag er ook aan bezwijken ook dat maakt niks uit.

Ik ben jaren geleden al voor je bezweken lieverd. En ik raak dat gevoel zo moeilijk kwijt. Hoewel jij er echt alles aan doet om mij van dat gevoel te bevrijden. Het gaat je niet lukken. Laat ik het er maar op houden dat het sterker is dan ik.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Daar ben je al.
Misschien middels de anderen hier constateren dat, hetgeen je hoog opneemt en er door van slag raakt, er niet aan de hand is ?

Neen, wat dat zijn enkel verhaaltjes. Het verhaaltje van een ander die zegt, dat mijn verhaaltje niet klopt, verandert niets en zal ik eerder als ontkenning voelen. Alle verhaaltjes zijn slechts verhaaltjes en in die zin niet aan de hand. Maar dat heb ik al lang zelf gezegd. Je hoeft mij niet wijs te maken dat ik mezelf dingen wijs maak. Wat overblijft is de energie. En mijn lijf.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nee hoor. Piece of cake. Niks lastigs aan. Tenzij je wat stram bent in de botten. M.a.w. je kunt jezelf van alles wijs maken.

Dat zal voor jou dan zo gelden.
En als het voor Esradha ook zo is, zou ik dat heel fijn voor haar vinden.

Middenin pijn zittend heb ik vaak als heel onplezierig ervaren en 'eruit stappen' als een moeilijk proces.
Achteraf had het natuurlijk ook anders gekund, zelfs een piece of cake kunnen zijn, maar dat is achteraf en doet niets af aan het moment dat je ergens middenin zit.
Dat is gewoon naar en mag ook best gezien worden.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Als je goed leest, trok ik geen conclusie WiNk.

Ik merk dat mijn prikkelgevoeligheid gestegen is. Dat bedoel ik niet in de zin van hooggevoeligheid, zoals de verhalen daaromtrent bekend zijn. Maar in de zin van sensorische prikkelverwerking. De prikkels van je zintuigen, aanraking, evenwicht, smaak, beelden, geluiden en geuren. Ik ben voor de meeste prikkels overgevoelig, maar met name voor aanraking en evenwicht. Ik voel me dan op scherp staan en het geeft een onrust waar ik van ga 'fladderen'. Normaal kan ik het redelijk compenseren en binnen de perken houden. Begin dit jaar echter heb ik drie maanden in een sfeer gewerkt, waarin ik mezelf voelde verdwijnen. Ik gaf mezelf op een gegeven moment totaal geen ruimte meer, liet mijn energie zo van me afpakken. Zo zwak had ik lange tijd niet meer in mezelf gestaan. Met dat proces is mijn lijf veel gevoeliger geworden en mijn mechaniek om zintuiglijke prikkels te verwerken meer verstoord geraakt. Ik heb mijn ruimte weer meer terug dan vlak na die drie maanden, maar laat blijkbaar nog de grond onder mijn voeten weghalen.

Welk doel dient dat? Wat levert je dat op? En nu ga ik even bruut doen, dus wees gewaarschuwd, ik geef het slechts ter overweging.........

Welk doel dient dat, anders dan als excuus/rechtvaardiging voor dat gevoel? Of beter gezegd misschien, om de keuze te maken voor dit gevoel. Terwijl je weet dat je voor ieder gewenst gevoel kunt kiezen? Die vrijheid heb je.