God is alles

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

bij de vetgedrukte zin...een vette ja-knik-smiley
(wat mij betreft zonder het woord: moet
over de rest van dit bericht mijmer ik nog even
ik weet niet of het klopt...

(we zijn altijd ergens...nu ga ik een boek ophalen in het winkelcentrum, als ik terugkom hebben we een zonnetje in de tuin...en dan kom ik de hele dag niet meer uit een luie stoel...hahahaha...dat kan ik niet eens.)

Moet als gevolgtrekking..

Fijne dag en weekend.

KiSs

[glans]

yep :-), laat maar staan dat woord met deze betekenis KiSs

Iedereen een mooie zondag gewenst

[Naadje]

" Hoe wil je liefde leren kennen? Door angst en twijfel of door wijsheid? Hoe wil je leren? Dit is een mogelijkheid, een archetypische vraag. Adam en Eva, het mannelijk en het vrouwelijk principe in de Hof van Eden namen de appel symbolisch, en misbruikten kennis. Dat was tot dan toe geen deel van het menselijk plan. Het besluit de appel te kiezen, was een besluit van de hoogste orde van evolutie........

.....Het Paradijsverhaal beschrijft het begin van de hele ervaring van de Aarde en de menselijke soort. Het verwijst naar energieprincipes die moesten inwerken op grotere eenheden van groepsbewustzijn, die spanning hadden en vormende, scheppende energie.......

.....toch is de keuze om door wijsheid of door angst en twijfel kennis te verwerven in hoge mate iets wat behoort bij elke uitdaging die ieder mens altijd en overal tegenkomt en deze uitdaging weerspiegelt de dynamiek die op een breder evolutieniveau op onze evolutie moest inwerken".

Gary Zukav

[Rennie]

Liefde openbaart zich, ongecompliceerder zelfs, zonder tussenkomst. Is liefde het resultaat van het denken, het overwegen van de persoon, is het een slappe afspiegeling van de liefde waartoe we in onze goddelijkheid in staat zijn.

De liefde in de vraag 'hoe wil je liefde leren kennen ?' is die van het voorstelllingsvermogen, het resultaat van het denken, de kleinmenselijke liefde.
Er is niet per definitie iets mis met die liefde hoewel veelvuldig op hebberige (menselijke) wijze beleefd en gebruikt als wisselgeld.

De vraag kan je zeker brengen naar de beweegredenen van 'jouw' liefde. Angst, twijfel en wijsheid kunnen een belemmering vormen deze menselijke liefde te beleven zoals je deze zou wensen. Het ervaren van liefde middels angst, twijfel of wijsheid maar evengoed bij gebreke daarvan blijft zich bewegen in het duale.

Het mannelijk/vrouwelijk aspect herbergt een biologische aantrekkingskracht ter versterking van de levensvatbaarheid van de soort, een evolutionair belang, niet meer en niet minder. Natuurlijke instincten zijn daarbij verheven gemaakt en verworden tot romantische toestanden daar omheen. De natuur bepaald zelf waar het heen wil.

Gebruik maken van wat je in potentie gegeven is is geen misbruik. Misbruik is een afwijzende typering door, wederom, de menselijke geest, iets te verfoeien wat hem niet aanstaat. Kennis is niet het probleem, het je oppermachtig wanen is het probleem. Het is de verhevenheid van het een boven het ander dat de afscheiding en de pijn veroorzaakt.

De evolutie kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor de gevolgen, er is evenmin het vervolg naar méér. Wat er is, is er en eerder een natuurlijk selectie, het sorteert zich uit. Maar waar het om gaat is de weg terug en die is waarlangs zij is gekomen, het afleggen van het geloof in de oppermacht van het ras, de groep, de persoon.

Hole retoriek, ik geraak niet onder de indruk van grootspraak en superlatieven.


N.b.
Ik heb vanwege je kennelijke belangstelling voor deze man nog wat over hem nagezocht. Hij heeft vele boeken geschreven, nagenoeg allen betrekking hebbende op de ziel.

Ik heb het ding nooit gevonden en in 'De zetel van de ziel' zegt hij ook 'Om rechtstreeks op het niveau van de ziel te genezen is 't eerste nodig om te erkennen dat je 'n ziel hebt.' Dus je moet alvast maar uitgaan van een veronderstelling.

De aanleiding om niet nog verder te gaan met lezen werd ingegeven door een bijna direct daarop volgende frase uit het boek:

'Wat is een gezonde ziel? Wanneer bepaalde noodzakelijke rijpingprocessen van de eenheid van geest en materie niet ge?erbiedigd worden, stort de geest in. Psychologen hebben geprobeerd deze instorting psychologisch te verklaren. Deze zal uiteindelijk uitgroeien tot haar belangrijkste taal, en alle psychosen en zenuwinstortingen zullen tenslotte in hun eigen taal benoemd worden, namelijk als de ziel die geschokt is. Dit kan door karma als gevolg zijn van woede, jaloezie, bitterheid, smart, enz, voor de persoonlijkheid, maar ook voor de ziel.'.

Het lijkt mij uiterst gezond dat de geest die de boog van de voortdurende spankracht niet langer kan weerstaan instort. Het is in mijn optiek juist een teken van optimale gezondheid de gangbare krankzinnigheid van de wereld de rug toe te keren en niet te trachten, al dan niet via psychologische hulp, daarmee in overeenstemming te komen.

Is er ook maar één reden de idioterie van de wereld als uitgangspunt te nemen en de ziel daarmee in overeenstemming te brengen ? Hoeveel karma wil je hebben ?

Maar waarom je met allerhand randverschijnselen rondom je vermeende zelf bezig houden wanneer er efficienter te ontdekken valt dat je daar helemaal niet inzit.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Is er ook maar één reden de idioterie van de wereld als uitgangspunt te nemen en de ziel daarmee in overeenstemming te brengen ? Hoeveel karma wil je hebben ?

Jazeker is die reden er. Wij ZIJN de wereld. Wij leven in deze wereld. Op deze aarde. Dat IS ons uitgangspunt. Wij hebben het immers zelf gecree?rd? En dat doen we toch voortdurend? Het is m.i. juist eerder gebrek aan bewustzijn van dit simpele feit *of sterker nog de complete ontkenning ervan*, die maakt dat de wereld eruitziet zoals ie eruit ziet. Omdat we geen verantwoordelijkheid nemen en de zaak afdoen in termen van, het is allemaal maar illusie. De wereld moet in overeenstemming komen met de ziel, not the other way around, krijg je geheid een heel andere wereld. De idioterie van de wereld is niks anders dan een ontkenning van de ziel en de weigering om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn/haar bestaan. Althans, zo zie ik het.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Maar waarom je met allerhand randverschijnselen rondom je vermeende zelf bezig houden wanneer er efficienter te ontdekken valt dat je daar helemaal niet inzit.

Er is maar één zelf en dat ben ik zelf. En alles wat zich in mijn leven manifesteert, zijn afsplitsingen van datzelfde zelf, so to speak. Ergo, er is niks waar ik niet inzit. Hoe zou dat kunnen? Het vermeende zelf is het randverschijnsel.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het lijkt mij uiterst gezond dat de geest die de boog van de voortdurende spankracht niet langer kan weerstaan instort. Het is in mijn optiek juist een teken van optimale gezondheid de gangbare krankzinnigheid van de wereld de rug toe te keren en niet te trachten, al dan niet via psychologische hulp, daarmee in overeenstemming te komen.

Wat heeft een krankzinnige wereld nodig? Heling. Genezing. Name it. Krankzinnigheid de rug toekeren, lost krankzinnigheid niet op.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is de verhevenheid van het een boven het ander dat de afscheiding en de pijn veroorzaakt.

Maar waarom je met allerhand randverschijnselen rondom je vermeende zelf bezig houden wanneer er efficienter te ontdekken valt dat je daar helemaal niet inzit.

Ik zou het niet zozeer verhevenheid willen noemen, als wel het willen aanbrengen van onderscheid, namelijk tussen een vermeend zelf en een zelf. Om maar's iets te noemen.........

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De liefde in de vraag 'hoe wil je liefde leren kennen ?' is die van het voorstelllingsvermogen, het resultaat van het denken, de kleinmenselijke liefde.

Is dat zo? Dat lijkt me een aanname. Niks mis mee, maar we kunnen, voor hetzelfde geld, aannemen dat Alles, en zeker als het betrekking heeft op het thema liefde, afkomstig is van de ziel. Om maar even bij die term te blijven.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb vanwege je kennelijke belangstelling voor deze man nog wat over hem nagezocht. Hij heeft vele boeken geschreven, nagenoeg allen betrekking hebbende op de ziel.

Dat is buitengewoon lief van je. Het laat zien dat je oprecht geïnteresserd bent in datgene wat mij bezighoudt.
Dat gegeven kun je afdoen als ego strelerij , of je kunt het balsem voor de ziel noemen. Alleen al omdat dat laatste me veel mooier in de oren klinkt, opteer ik daarvoor. KiSs

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Jazeker is die reden er. Wij ZIJN de wereld. Wij leven in deze wereld. Op deze aarde. Dat IS ons uitgangspunt. Wij hebben het immers zelf gecree?rd? En dat doen we toch voortdurend? Het is m.i. juist eerder gebrek aan bewustzijn van dit simpele feit *of sterker nog de complete ontkenning ervan*, die maakt dat de wereld eruitziet zoals ie eruit ziet. Omdat we geen verantwoordelijkheid nemen en de zaak afdoen in termen van, het is allemaal maar illusie. De wereld moet in overeenstemming komen met de ziel, not the other way around, krijg je geheid een heel andere wereld. De idioterie van de wereld is niks anders dan een ontkenning van de ziel en de weigering om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn/haar bestaan. Althans, zo zie ik het.


Er is maar één zelf en dat ben ik zelf. En alles wat zich in mijn leven manifesteert, zijn afsplitsingen van datzelfde zelf, so to speak. Ergo, er is niks waar ik niet inzit. Hoe zou dat kunnen? Het vermeende zelf is het randverschijnsel.

De wereld is door het vele hebzuchtige en bemoeizieke getrek waar ik geen enkele affiniteit mee heb een schepping naar de grootst gemene deler en niet mijn wereld.
Deze aarde zwoegt om de laatste adem onder het geweld dat het is en nog steeds wordt aangedaan omwille van het geldelijk gewin, we zijn geen waardige bewoners.

Wat ik aan idioterie voor ogen had betrof nog niet eens de uitbuiting van de aarde maar de krankzinnige schepping door de mens. Neem enkel het opdelen in landen en de onmogelijkheid de wereld te bereizen zonder nationaliteit, dictators, koningshuizen, regeringen die het volk koeieneren en uitbuiten, godsdiensten uit wiens naam terroristen worden opgeleid om dood en verderf te zaaien.

Wanneer je logischerwijze ziek wordt van de uitbuiting van de ene mens over de ander is het dan gerechtvaardigd de gezonde (en dus hiervan ziek wordende mens) met deze krankzinnigheid, de maatschappij, in overeenstemming te brengen ? Zover zijn we er niet vandaan dat de agressor alle begrip, hulp en bescherming krijgt en het slachtoffer aan z'n lot wordt overgelaten.

Het wanstaltige beeld van de wereld is juist ontstaan door dat 'ik zelf' dat het enige zelf is.