Wat is beter dan ik

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Vooral herkende ik daar doorheen het verlangen en het elkaar gunnen elkaar
in oprechte waarheid (vinding) te kunnen ontmoeten. Ik hoop van harte dat
dit gezien kan woorden en de harten uiteindelijk open zullen gaan en we met zijn alleen werkelijk een echt begin kunnen maken ongeacht de strubbelingen die gewoon onderzocht en gezien kunnen worden.

Die Hoffnung stirbt zuletzt.

..

[Nowee]

'Geniet van wat je ziet en weet dat wat doorziet, het is er niet.'

Dit oude zinnebeeld vraagt geen verklaring, ik schrijf het hier op, niet uit inzicht of ervaring maar uit weten dat dit zinnebeeld aanwezig is, gewoon er is. Ik verzin het beeld hier en nu en het zegt al iets, niet tot mij, maar het spreekt in alles wat bestaat.
Wat werkelijk is, is geen rijtje symbolen dat als beelden door taal tuimelen en willen verklaren. Werkelijkheid is onmiddellijk en komt als aanwezigheid in wat menszijn is en daar onveranderlijk verschijnt.

Ik ben niet opgestaan, ben geen Messias. Er is niets om zalig te maken daar het onveranderlijke als 'alles' beschikbaar is. Ik heb geen verklaring noch een boodschap uit te dragen daar mijn persoon slechts het beeld is dat verschijnt.

Ik begon dit draadje als een brief, een literaire oefening in postmodernistische opvatting. Als schrijver gebruikte ik stijlfiguren uit verschillende bronnen die in de brief een ander verhaal vertellen dan aan de lezer meegedeeld wordt. De lezer wordt geacht 'zelf' te kunnen ontdekken.

De verteller is ego dat tegelijkertijd slachtoffer en beul is maar het niet verkocht krijgt zijn aanwezigheid te erkennen zonder deze in te willigen. Naar dat ego gaat het onderzoek van de verteller.
Zijn aandacht gaat voorbij aan de persoon om zich op de bodem van het verschijnen te erkennen en tot weten te komen. Daarom zegt hij: 'Wat is beter dan ik', namelijk de erkenning wat zich in het verschijnen onveranderlijk laat weten als aanwezigheid.

De erkenning van ego als aanwezigheid is in zijn onderzoek geen verklaring maar aanwezigheid-zonder-meer, zonder voorwaarden. De aanwezigheid van weten in het menszijn drukt met alles wat is de volledigheid van zijn aard en verschijnen als mens uit.

Het is aandacht voor weten waardoor de verteller zijn arbeid vermeerderd ziet en aangemoedigd wordt een ander begin te maken. Het reizen in weten dat voor de deur staat laat toe een samenvatting te maken van zijn verschijning. Hij is niet tegelijkertijd slachtoffer en beul daar hij onmiddellijk is.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ik begon dit draadje als een brief, een literaire oefening in postmodernistische opvatting. Als schrijver gebruikte ik stijlfiguren uit verschillende bronnen die in de brief een ander verhaal vertellen dan aan de lezer meegedeeld wordt. De lezer wordt geacht 'zelf' te kunnen ontdekken.

Een vakman verfrommelt dit kladje, gooit het in de prullenmand, neemt het er weer uit, strijkt het weer glad en legt het op de stapel "voor publicatie vatbaar in de komkommertijd".

Welkom terug!

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

..

De harten gaan open Ulla en de smorige lucht die het hart verlaat kringelt naar de kim van ieders gedachten om daar te verdampen in de warme straling van een fris gemoed.
Ik ga nog wat wortels trekken want ik heb geen geld om een schoonmaakster te betalen.
Een fijne dag !

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

De harten gaan open Ulla en de smorige lucht die het hart verlaat kringelt naar de kim van ieders gedachten om daar te verdampen in de warme straling van een fris gemoed.
Ik ga nog wat wortels trekken want ik heb geen geld om een schoonmaakster te betalen.
Een fijne dag !

Goed wortelen dan maar. WiNk...en ook een fijne dag gewenst!

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

'Geniet van wat je ziet en weet dat wat doorziet, het is er niet.'

Dit oude zinnebeeld vraagt geen verklaring, ik schrijf het hier op, niet uit inzicht of ervaring maar uit weten dat dit zinnebeeld aanwezig is, gewoon er is. Ik verzin het beeld hier en nu en het zegt al iets, niet tot mij, maar het spreekt in alles wat bestaat.
Wat werkelijk is, is geen rijtje symbolen dat als beelden door taal tuimelen en willen verklaren. Werkelijkheid is onmiddellijk en komt als aanwezigheid in wat menszijn is en daar onveranderlijk verschijnt.

Ik ben niet opgestaan, ben geen Messias. Er is niets om zalig te maken daar het onveranderlijke als 'alles' beschikbaar is. Ik heb geen verklaring noch een boodschap uit te dragen daar mijn persoon slechts het beeld is dat verschijnt.

Ik begon dit draadje als een brief, een literaire oefening in postmodernistische opvatting. Als schrijver gebruikte ik stijlfiguren uit verschillende bronnen die in de brief een ander verhaal vertellen dan aan de lezer meegedeeld wordt. De lezer wordt geacht 'zelf' te kunnen ontdekken.

De verteller is ego dat tegelijkertijd slachtoffer en beul is maar het niet verkocht krijgt zijn aanwezigheid te erkennen zonder deze in te willigen. Naar dat ego gaat het onderzoek van de verteller.
Zijn aandacht gaat voorbij aan de persoon om zich op de bodem van het verschijnen te erkennen en tot weten te komen. Daarom zegt hij: 'Wat is beter dan ik', namelijk de erkenning wat zich in het verschijnen onveranderlijk laat weten als aanwezigheid.

De erkenning van ego als aanwezigheid is in zijn onderzoek geen verklaring maar aanwezigheid-zonder-meer, zonder voorwaarden. De aanwezigheid van weten in het menszijn drukt met alles wat is de volledigheid van zijn aard en verschijnen als mens uit.

Het is aandacht voor weten waardoor de verteller zijn arbeid vermeerderd ziet en aangemoedigd wordt een ander begin te maken. Het reizen in weten dat voor de deur staat laat toe een samenvatting te maken van zijn verschijning. Hij is niet tegelijkertijd slachtoffer en beul daar hij onmiddellijk is.

Hoewel je literaire aard van schrijven me soms boven mijn pet gaat zoals bv deze bijdrage, ontgaat me iets niet.
Dank.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zou het niet beter zijn dat we allemaal eens wat rustiger en verdraagzamer werden, bereik je dan niet beter wat je beoogt met dit forum: een forum waar niet iedereen op elkaars kop zit, maar iedereen eigen ideeën en methodes kan hebben en de een en de ander daarin respecteert?

Het is maar een losse gedachte uit een kop vol onzin.

Als men niet onderzoekt wat telkens zo triggert in al die gedachtes, blijft het willen beschermen en elkaar in verdraagzaamheid willen bejegenen een farce.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als men niet onderzoekt wat telkens zo triggert in al die gedachtes, blijft het willen beschermen en elkaar in verdraagzaamheid willen bejegenen een farce.

Je hebt gelijk. Toch als je zandkorrels telt.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als men niet onderzoekt wat telkens zo triggert in al die gedachtes, blijft het willen beschermen en elkaar in verdraagzaamheid willen bejegenen een farce.

Om deze triggers te onderzoeken is dit forum uitermate geschikt voor.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Een vakman verfrommelt dit kladje, gooit het in de prullenmand, neemt het er weer uit, strijkt het weer glad en legt het op de stapel "voor publicatie vatbaar in de komkommertijd".

Welkom terug!

Van bij de aanvang dat ik aan dit forum deelnam heb ik met belangstelling het onderzoek naar ego gade geslagen. Ik heb hier vele malen een soort opgeruimdheid gevonden dat met huiselijkheid werd bedeeld. Hier zijn verhalen verteld van verre uitstapjes die altijd de weg naar dit forum hebben teruggevonden. Hier kon je twee-ikken hebben en deze fantasie als het absurde wezen opvoeren dat hier ego wordt genoemd.
Hoe dartelend wij ook over het land van waarheid dolden, de ikken bleven strak aangelijnd en zij waren er, nu eens om te flaneren dan weer om tot inkeer te komen.
Met niets was deze fantasie te verjagen en hadden wij het gevoel er bij te horen, samen naast elkaar tot ontdekking te komen en aansluiting te vinden.
Wij ontkenden steevast deze fantasie en dat wij die ikken maar niet konden kwijt raken en wij er dus maar beter eens naar konden kijken om erover te beschikken naar goodwill en vermogen.

Dat is geruime tijd zo gelopen tot het lijntje brak en de lucht uit mijn ikken mij de vreemdste kapriolen deed verzinnen. En nu, nu ben ik ik verloren en daarmee ook mijn plaats naast u. Ik kan niet meer samen tot ontdekking komen omdat die fantasie als mij, als ik is weggegaan.
Het land van waarheid is verdwenen en niets brengt een herinnering.
Wat is beter dan ik.