Shankara

[Bassie]

https://juwelenschip.nl/2016/04/07/o...en-bevrijding/

Maar in veel gevallen gaat het dan slechts om een mentaal inzicht dat (nog) niet is ingezonken, dat nog geen onomstotelijk weten is, waardoor het gevoel van afgescheidenheid intact blijft of op z'n minst de meeste dagelijkse situaties blijft domineren. Het ego is nog niet vernietigd en blijft volharden in de realiteit van zijn eigen bestaan. En dat is op zichzelf niet vreemd, want hoe zou een illusie zichzelf kunnen doorzien? Het ego, de persoon, claimt het ontwaken, probeert er een begrijpelijke verklaring voor te vinden ('Ik heb niet voor niets dertig jaar lang dagelijks gemediteerd') en het te gebruiken om 'zijn' of 'haar' leven meer kwaliteit en inhoud te geven. Er wordt ingezien dat het bestaan als persoon een illusie is, maar desondanks worden anderen, de droomfiguren die eveneens voorkomen in de droom van het persoonlijke leven, nog steeds volkomen serieus genomen. Er wordt met hen gesproken, gelachen en geleefd, en als ze iets 'doen' wat niet de bedoeling is of wat niet gewaardeerd wordt, kan er heel gemakkelijk ergernis of boosheid ontstaan, ook al wordt mentaal gezien en begrepen dat deze 'personen' slechts verschijnselen binnen het 'eigen' Zijn zijn.

Ik moest zomaar aan de forumbaas denken. Ik weet ook niet waarom....

[Bassie]

En nu moet ik opeens ook weer aan Rob denken die frustratie (ergernis) bij mij zag. Dat was uiteraard zijn eigen geprojecteerde frustratie.

Mentaal gerealiseerden zijn vrij gemakkelijk te herkennen ondanks hun theoretische grondslag. Zelf menen ze natuurlijk anders......

[Bassie]

Om die reden wordt er vaak gezegd dat spiritueel ontwaken geen einde is, maar een begin. Het consequent leren doorzien van het leven als een droom, en daarmee het omzeilen van de geconditioneerde identificatie met de persoon, zou je om die reden een proces kunnen noemen dat soms relatief gemakkelijk verloopt, maar in de meeste gevallen langdurig en moeizaam is. Jan van Delden noemt dat proces 'sneller leren schieten dan je schaduw', en het belangrijkste deel van zijn onderricht is precies daar op gericht. Want pas als er in elke situatie geen plaats meer blijkt te zijn voor een afzonderlijk individu dat die situatie beleeft, en er daarmee een definitief einde is gekomen aan het gevoel van afgescheidenheid, is er sprake van werkelijke bevrijding - van werkelijk vrij zijn van het individu en het persoonlijk doenerschap. Er komen weliswaar nog steeds geconditioneerde reflexen, emoties en gedachten op, maar die worden niet meer door 'iemand' beleefd. Bewustzijn als onpersoonlijke werkelijkheid wordt niet meer versluierd door de illusie van een veronderstelde persoon die het gevoel heeft dat hem of haar overkomt wat zich voordoet.

Van een ander begin, om voormalig user Nowee te citeren. De opmerking van JvD is wel grappig. Wat het nieuwe begin is, is: Ik (als onpersoonlijk gewaarzijn) én mijn schaduw. De schaduw is je ego. Die is niet denkbeeldig, die loopt steeds met je mee als een schaduw van die onpersoonlijkheid. Daar kom je niet van af, want dat is de persoon die verschijnt. Het is een schaduw die verschijnt. De schaduw die 'in act' is (beweegt). Gewaarzijn beweegt niet, de schaduw wel.

[Bassie]

Bij ontwaken kan er dus nog sprake zijn van een getuige, van 'iemand' die ziet en beleeft wat er gebeurt (en zelfs vóór het ontwaken kan dat het geval zijn), maar in bevrijding zit zelfs niets meer wat zich bewust is van wat zich voordoet.

Hier aan zie ik dat de schrijver van het door mij aangehaalde citaat ook nog niet geheel wakker is. Er is altijd 'iets' (niets) wat zich bewust is van wat zich voordoet. Anders dan zou je bewusteloos of dood zijn.

Zo zie je maar, dat je nooit op een ander zijn kompas niet varen. Mentale realisatie zoals men dat noemt is bij de schrijver ook aan de orde. Ook in bevrijding blijf je 'niets' wat zich van 'iets' bewust is.

[Bassie]

In die zin moet ook het advies van Ramana Maharshi begrepen worden dat hij zijn volgelingen zo vaak gaf: 'Als je je aandacht volledig uit de wereld terugtrekt en haar naar binnen gericht houdt, dat wil zeggen: als je altijd het Zelf in de gaten houdt, dat de basis vormt van alle ervaringen, zul je merken dat de wereld waarvan je je nu bewust bent net zo onwerkelijk is als de wereld waarin je leefde in je droom.

Ook dit is niet geheel correct. Aandacht (het zien) is juist op de wereld gericht. Je bent het zelf die zich uit de wereld terugtrekt.

Door het (bedachte) zelf terug te nemen kan de aandacht haar natuurlijke gang gaan, namelijk waarnemen, zich bewust ergens van zijn. Dan bemerk je dat wat werkelijk is, het gewaarzijn is. Het onwerkelijke veranderd van moment tot moment voor je neus. Dan 'ben' je het onveranderlijke en het veranderlijke trekt aan je voorbij.

[Bassie]

Excuus aan de forumleden dat ik maar een beetje reageer op een gequote stukje tekst. Het is een van de door mij gehanteerde methodes van zelfonderzoek. Zien waar anderen uit hun nek kletsen helpt je zelf vooruit. Zo heb ik Laurens ook jaren gebruikt door te zien waar hij uit zijn nek kletst. Waarvoor nog mijn dank bij deze. In die zin was dit forum nuttig voor mij.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Klopt. Alleen aanwezigheid/presentie is leeg. Daar is geen 'ik' aanwezig, alleen 'ben'.

Vanaf het moment dat er bewustzijn is, is er 'ik'...
Bewustzijn is geen lege doos...
Vanaf dat moment kun jij, of de innerlijke kracht die jou leidt deel nemen aan de schepping...
Jij kunt niet bewust zijn in de naam van iemand anders...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Een 'leeg 'ik' is ook waan..
Wat leeg 'is, steunt niet op zoiets als 'ik.
Wat 'is.. behoeft geen verkondiging.

Wat is hoeft geen verkondiging maar moet ook niet ontkend worden...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Vanaf het moment dat er bewustzijn is, is er 'ik'...
Bewustzijn is geen lege doos...
Vanaf dat moment kun jij, of de innerlijke kracht die jou leidt deel nemen aan de schepping...
Jij kunt niet bewust zijn in de naam van iemand anders...

Vanaf het moment dat er bewustzijn is, is er gewaarzijn: de lege doos.
De lege doos ligt in de wieg gewaar te zijn en op het moment dat de lege doos honger krijgt is gewaarzijn zich bewust van wat anders dan zichzelf.

Op het moment dat de lege doos zich bewust wordt van 'iets' buiten zichzelf (de honger) treedt er ver-een-zelviging met de honger op.

De lege doos ver-een-zelvigt zich met het lichamelijk gebeuren. Zie de bevindingen van user Laurens: bij hem is gewaar'zijn nog gewaarzijn van het lichaam. Bij hem is de ver-een-zelviging met het lichaam nog niet ten einde gekomen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat is hoeft geen verkondiging maar moet ook niet ontkend worden...

Wat 'is, kan eenvoudig niet ontkent worden.. door niks en niemand.
Alleen kennis is in staat te ontkennen. Onwetendheid, liegen, verdraaien, manipuleren etc.