Tweegesprek Rob en Mihaela

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

tot zaterdag..
Mihaela

Het is voor mij niet ''de kat uit de boom kijken''( terughoudendheid, voorzichtigheid), maar wantrouwen.
Omdat mijn wantrouwen gebaseerd is op wat ik in jouw gedrag naar een ander gezien heb, en niet jouw gedrag naar mij toe, wil ik alsnog het gesprek aangaan, en het voordeel van de twijfel geven.
Ik vind het belangrijk dat jij weet dat ik wantrouwen voel, kan jij alsnog kijken of jij met dit gesprek door wilt gaan.

Ik ga even weg, en ben voor de avond weer terug.

Later..

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is voor mij niet ''de kat uit de boom kijken''( terughoudendheid, voorzichtigheid), maar wantrouwen.
Omdat mijn wantrouwen gebaseerd is op wat ik in jouw gedrag naar een ander gezien heb, en niet jouw gedrag naar mij toe, wil ik alsnog het gesprek aangaan, en het voordeel van de twijfel geven.
Ik vind het belangrijk dat jij weet dat ik wantrouwen voel, kan jij alsnog kijken of jij met dit gesprek door wilt gaan.

Ik ga even weg, en ben voor de avond weer terug.

Later..

Ik denk dat je voorzichtigheid en terughoudendheid worden ingegeven door het wantrouwen wat je voelt. Dat snap ik en ik wil je niet aanzetten tot iets waar je geen zin in hebt.

We zouden kunnen kijken waar dat wantrouwen op gebaseerd is. Vertrouwen kan ik je niet geven, of je zou me moeten zeggen wat ik kan doen om het je makkelijker te maken.

Ik vermoed (maar spreek me gerust tegen als dat volgens jou niet zo is) dat je wantrouwen is gebaseerd op wat je op het forum ziet gebeuren. Maar het kan ook heel goed zijn dat het wantrouwen meer in jou zit, vanwege eerdere ervaringen in je leven waarin je vertrouwen beschaamd is.

Wat mij betreft kan het gesprek doorgaan.
Je 'wantrouwen' is voor mij niet 'too hard to handle'.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

We zouden kunnen kijken waar dat wantrouwen op gebaseerd is. Vertrouwen kan ik je niet geven, of je zou me moeten zeggen wat ik kan doen om het je makkelijker te maken.

Ik vermoed (maar spreek me gerust tegen als dat volgens jou niet zo is) dat je wantrouwen is gebaseerd op wat je op het forum ziet gebeuren. Maar het kan ook heel goed zijn dat het wantrouwen meer in jou zit, vanwege eerdere ervaringen in je leven waarin je vertrouwen beschaamd is.

Wat mij betreft kan het gesprek doorgaan.
Je 'wantrouwen' is voor mij niet 'too hard to handle'.

Er zijn een paar thema's waarmee ik bewust mee bezig ben. Wantrouwen is er ook 1 van.
Ik tref uiteraard ook gedrag (mensen/situaties) dat zo een thema in mij oproepen, en vervolgens iets mee kan, zoals dit forum ook.

Ik ervaar wantrouwen naar jou toe. Waarom? Ik merk dat ik met de gedachten geconfronteerd wordt, dat jij ergens nog steeds op een bepaald niveau je gelijk wilt krijgen. Dat jij via mij, door mij op mijn gevoeligheden te attenderen, ze te benadrukken, en aan het licht te brengen, dat jij twee vliegjes in 1 klap wilt vangen.
Ik zeg niet dat ik hier er van overtuigd ben, maar ik merk bij mezelf spanning op wat betreft jou vertrouwen om het gesprek aan te gaan.

Ik heb de keuze gemaakt om alsnog je vragen te beantwoorden, en het gevoel bij de keuze voelt als verruimend. Ongeacht wat de uitkomst is, voelt het voor mij als een uitdaging om dit aan te gaan.
Ik laat vervolgens al mijn gedachten en gevormde beelden los, en ik zie het maar wat het brengt.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Er zijn een paar thema's waarmee ik bewust mee bezig ben. Wantrouwen is er ook 1 van.
Ik tref uiteraard ook gedrag (mensen/situaties) dat zo een thema in mij oproepen, en vervolgens iets mee kan, zoals dit forum ook.

Ik ervaar wantrouwen naar jou toe. Waarom? Ik merk dat ik met de gedachten geconfronteerd wordt, dat jij ergens nog steeds op een bepaald niveau je gelijk wilt krijgen. Dat jij via mij, door mij op mijn gevoeligheden te attenderen, ze te benadrukken, en aan het licht te brengen, dat jij twee vliegjes in 1 klap wilt vangen.
Ik zeg niet dat ik hier er van overtuigd ben, maar ik merk bij mezelf spanning op wat betreft jou vertrouwen om het gesprek aan te gaan.

Ik heb de keuze gemaakt om alsnog je vragen te beantwoorden, en het gevoel bij de keuze voelt als verruimend. Ongeacht wat de uitkomst is, voelt het voor mij als een uitdaging om dit aan te gaan.
Ik laat vervolgens al mijn gedachten en gevormde beelden los, en ik zie het maar wat het brengt.

Ik zou je nu natuurlijk kunnen gaan proberen om je te overtuigen
wat voor een toffe, betrouwbaar en integer mens ik ben.

Maar ja, dan doen alle oplichters natuurlijk ...

Je zult het moeten uitvinden.
Je zou natuurlijk kunnen beginnen met je af te vragen
waar je wantrouwen vandaan komt ...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik zou je nu natuurlijk kunnen gaan proberen om je te overtuigen
wat voor een toffe, betrouwbaar en integer mens ik ben.

Maar ja, dan doen alle oplichters natuurlijk ...

Je zult het moeten uitvinden.
Je zou natuurlijk kunnen beginnen met je af te vragen
waar je wantrouwen vandaan komt ...

Als ik wantrouwen voel, komt bij mij ook direct het beeld naar voren (iets uit het verleden) waar door ik iets in het heden wantrouw.
Het enige wat ik aan kan doen is het bewust ondergaan. Door het te benoemen, zoals ik nu deed, zet ik mezelf voor blok om te voelen, en laat ik mezelf zien. Vervolgens verdwijnt mijn wantrouwen, omdat ik het onder ogen heb gezien. Ik hoef dat niet altijd te noemen, het bewust voelen is het vaak voldoende.
Het gevoel van schaamte is er ook. Waarom schaam ik me? Ik schaam me op onbewust niveau voor mij onzekerheid, mijn kwetsbaarheid.
Zulke gevoelens zoals wantrouwen, me onzeker voelen, boosheid, spanning wegens het geen grenzen aan kunnen geven, of over de grens van de ander gaan, en nog zo veel meer soorten gevoelens en emoties, passeren bij mij (in subtiele vormen) 1000 keer per dag.
Het herkennen ervan gaat steeds sneller, en het erin duiken voelt iedere keer minder en minder heftig. Het is voor mij routinewerk geworden.

[Mihaela]

Wat wantrouw ik in jou?

Ik denk dat jij al een conclusie over mij hebt, over mijn reacties en redenen (oorsprong) om zo te reageren, en dat mijn schrijven jou alleen de bevestiging zou geven dat jouw redenatie klopt.

Sta jij blanco open voor mijn antwoorden?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als ik wantrouwen voel, komt bij mij ook direct het beeld naar voren (iets uit het verleden) waar door ik iets in het heden wantrouw.
Het enige wat ik aan kan doen is het bewust ondergaan. Door het te benoemen, zoals ik nu deed, zet ik mezelf voor blok om te voelen, en laat ik mezelf zien. Vervolgens verdwijnt mijn wantrouwen, omdat ik het onder ogen heb gezien. Ik hoef dat niet altijd te noemen, het bewust voelen is het vaak voldoende.
Het gevoel van schaamte is er ook. Waarom schaam ik me? Ik schaam me op onbewust niveau voor mij onzekerheid, mijn kwetsbaarheid.
Zulke gevoelens zoals wantrouwen, me onzeker voelen, boosheid, spanning wegens het geen grenzen aan kunnen geven, of over de grens van de ander gaan, en nog zo veel meer soorten gevoelens en emoties, passeren bij mij (in subtiele vormen) 1000 keer per dag.
Het herkennen ervan gaat steeds sneller, en het erin duiken voelt iedere keer minder en minder heftig. Het is voor mij routinewerk geworden.

Ik geef je gewoon terug wat ik zie,
dan kun je zelf zien wat je er mee doet / wilt doen.

Het eerste wat me opvalt is dat zo zeker je was in het begin van het tweegesprek was (overkwam) toen het over mij ging, zo onzeker ben je nu het over jou gaat.

Het tweede wat me opvalt is dat je het hebt over 'onzekerheid en kwetsbaarheid op onbewust niveau'. Hoezo onbewust niveau? Als je het kunt benoemen is het toch niet onbewust meer?

Verder schrijf je dat die gevoelens waar je last van hebt zich wel 1000 keer per dag voordoen en dat het routinewerk is geworden. Het begint natuurlijk allemaal met acceptatie, bewustworden, benoemen. Maar als dat helder is en het maakt zo'n groot deel uit van je bestaan, zou het dan niet eens tijd worden om er afscheid van te nemen?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat wantrouw ik in jou?

Ik denk dat jij al een conclusie over mij hebt, over mijn reacties en redenen (oorsprong) om zo te reageren, en dat mijn schrijven jou alleen de bevestiging zou geven dat jouw redenatie klopt.

Sta jij blanco open voor mijn antwoorden?

Jouw wantrouwen zit niet in mij, maar in jou.

Ik ben een keer met iemand aan de slag gegaan omdat er dingen waren in mijn leven waar ik last van had. Toen was ik 10 jaar jonger dan nu en hij 10 jaar ouder dan ik nu. Niet dat leeftijd veel zegt, maar om aan te geven dat ervaring een verschil kan maken. Hij zag dingen bij mij heel helder. In het begin sprong ik alle kanten op omdat dat wat hij me te melden had over mij eigenlijk te pijnlijk waren om onder ogen te komen. Maar per saldo had hij 9 van de 10 keer gelijk (en misschien wel 10 van de 10 keer, maar dat was wat lastig voor mij om toe te geven ...). Het wantrouwen wat ik had was alleen op te lossen door (1) eerlijkheid te betrachten en (2) 'rücksichtstlos' te zijn als iets waar is. Door zijn inspanning en mijn 1 + 2 is het goed gekomen met mijn wantrouwen.

Dit is een forum en geen therapeutische sessie. Dat is dan weer een gelukje voor jou, anders zou ik er geld voor rekenen. Ik kan je mijn inspanning garanderen en verder garandeer ik niks.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Jouw wantrouwen zit niet in mij, maar in jou.

Mijn wantrouwen zit zeker in mij, ook al word ik door iemand gestolen of misleid, ook al voel ik terecht wantrouwen, het gevoel dat ik voel is altijd van mij, hoe gerechtvaardigd dat gevoel ook is.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dit is een forum en geen therapeutische sessie. Dat is dan weer een gelukje voor jou, anders zou ik er geld voor rekenen. Ik kan je mijn inspanning garanderen en verder garandeer ik niks.

Gaan wij nu arrogant doen Rob? Dan ben jij mij nog geld verschuldigd voor de sessie waarin ik je hielp om toe te geven dat jij je getriggerd voelde.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Gaan wij nu arrogant doen Rob? Dan ben jij mij nog geld verschuldigd voor de sessie waarin ik je hielp om toe te geven dat jij je getriggerd voelde.

Ho, ho, we hadden geen tarief afgesproken anders zou ik zeggen: stuur de rekening maar! En verder ben ik een enorme arrogante klootzaak. Kun je daar mee overweg? Ik vind het één van mijn leukere eigenschappen.