Vagebond

[Vagebond]

Om nog even terug te komen op dat verdriet waar Michaela het over had denk ik eerder dat er verdriet is omdat ondergetekende haar bemoeizucht niet langer kan botvieren.
Onderliggende is het overigens een controle dingetje....
Geen controle hebben of kunnen uitoefenen is toch het echte onderliggende drama in dit geheel

Blij dat dit opgehelderd is...

[Vagebond]

Ik geloof toch warempel dat mij hier een licht op gaat.

Schrijf ik uitgebreid over mijn enorme angst voor 'intieme' relaties... en
In verband daarmee het mijnenveld dat daar rondom ligt... criticaster is in die zin dus mijn toegewijde en vooral gehoorzame helper 🤕

Toch een klein stapje verder......?

[Vagebond]

Wow, dit is heftig....

Ik wordt gillende gek van paniek-ellende wanneer ik aan relaties denk. Echt niet, ik heb geen flauwe notie wat dat is of wat ik er mee zou moeten; denk ik terwijl ik aan de voet van een enorm zwart gat sta dat daar verband mee houdt.

Tja ik weet nu al dat ik er in ga springen, want ik ben nu eenmaal avontuurlijk aangelegd.

Ik voel dat iets in me zegt:' hou je waffel nu eens dicht,' ik ben je zat met je geleuter.' 🙁 (geen idee wie dat nu weer is...)

[Vagebond]

Waffeltje houden zit er nu nog even niet in....

Want kwartjes regen valt. Ik begin nu, zonder in detail te treden want dat is nog wat lastig, te snappen hoe e.e.a. in elkaar steekt. Dat is toch prettig te noemen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Want kwartjes regen valt. Ik begin nu, zonder in detail te treden want dat is nog wat lastig, te snappen hoe e.e.a. in elkaar steekt. Dat is toch prettig te noemen.

De laatste schrijven(alles wat je vandaag schreef) voelde voor mij oprechter. Niet dat je in de vorige schrijven niet oprecht was op bewust niveau, maar ik meende steeds verhalen op te merken. Alsof je steeds jezelf indekte. Dat bedoelde ik met verhalen.
Wat je vandaag schreef voelde lichter, en anders.
het woord 'oprecht' kan lading hebben, maar zo is het nu niet bedoeld.

Ikzelf doe ook alles in het kader van bewustwording. Er is niets wat mij nog boeit in dit leven, wat betreft oppervlakkige geluks-zoekend dingetjes. (behalve een paar leuke witte Adidas-schoentjes..)
Ik vind geluk en verdriet even interessant. `Pijn` en een `behagen gevoel` zijn voor mij net zo goed 'gegevens'..
Wat betreft het ego, ik heb daar niets tegen en niets voor, zoals ook tegen mijn linke been ook geen bezwaar heb.
Maar zoals mijn been, ook mijn ego is ook een instrument, een deel van mij, iets dat mij ergens brengt.Vooruit achteruit of stilstaand.
Het ego ontkennen vind ik heel oppervlakkig bij veel 'spiri-mensen', een manier om te vluchten in een verhaal van spiritualiteit vaak. Het zegt niet dat iedereen die met spiri-dingen in de touw is, vervolgens oppervlakkig is. Er zijn meer wegens die naar Rome leiden, dus wil ik niet hetzelfde doen wat ik zo kortzichtig vind bij de meeste die ervan overtuigd zijn dat alleen maar hun weg de juist is...
Alsnog geloof niet dat iemand werkelijk het geheel kan vatten, en 'het' beleeft kan worden, als het ego ontkent wordt, of gebagatelliseerd. Uitvergroten (maar aan blijven werken)en het blijven voeren, is net zo doelloos uiteraard.
Hoe ik bij mezelf ervaar is : Wat zich voordoet, vraagt de aandacht op dat moment. Als het gevoel van 'gekwetst voelen' een rol speelt, kijk ik ernaar. Als ik zie dat mijn handelen nog steeds bepaald wordt door mijn gedachten/overtuigingen/me zielig voelen, dan schenk ik daar de aandacht aan.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Wat zie je er dan aan? En wat doe je daar dan vervolgens mee?
Oké heel goede oefening.
Wat zegt e.e.a. jou dan vervolgens?
Wat is hier dan het doel van?

Het slachtofferrol,me zielig voelen, zijn bij mij dit jaar heel erg aan de oppervlakte. Het is iets wat te achterhalen valt, vanuit de jeugd. De verhalen zijn niet belangrijk, ik heb weleens wat over geschreven. Gewoon ellende, die een mens vormt..

Omdat ik nog te veel vanuit geraaktheid reageerde tot nog kort, ook al werkte in aan mezelf binnen mijn kunnen, bleef de spanning en de strijd een té grote rol spelen.
Nu is er een stuk in mij die niet meer in op gaat(in die oppervlakkige strijd), als gevoelens van gekwetstheid zich voor doen, waardoor ik onbelemmerd hier naar kan kijken. Het is voor mij het resultaat van al die jaren observeren, proberen dichterbij te komen, bewust eraan werken..
Vroeger ontstond bij mij een 'kortsluiting' en was ik direct boos. Vervolgens kon ik langer de gekwetstheid beleven, en het duurde heel even tot dat ik in de boosheid schoot(geen pijn/verdriet lang kunnen verdragen). Nu blijf ik zolang als ik wil bij het gevoel van gekwetst voelen. Beleven, bekijken, onderzoeken.. Dit ook op mijn werk, of waar ik ook maar ben op dat moment.
Ach, het heeft niet echt lang geduurd, alleen maar 25 jaar van oefenen.

Gisteren gebeurde er iets, en ik keek naar mezelf, alsof ik in mijn binnenste keek. In mijn maag-streek voelde ik energie, als een bundel, een massa van gedachten. Het gevoel van 'pruillip' was erg aanwezig. Niet op mijn gezicht, maar in mijn binnenste, de massa was 'de pruillip' . Om van zo dichtbij te kunnen aanschouwen, en om ineens alles te herkennen wat speelt, zoals gedachten; overtuigingen; beleving; en om zo helder te zien wat voor gevolgen ook vervolgens dit allemaal had op hoe ik uitstraalde, vond ik uiterst helder en duidelijk. Ik deed op dat moment niets mee, alleen aanschouwen.
Het gevoel van 'arme ik' was zo duidelijk.
ik aanschouwde het en vervolgens liet ik het. Zoals vaker in de loop der jaren, het gevolg is vaak een gevoel van serene Niets daarna.
ik kom steeds dichterbij, en mijn wezen begrijpt het steeds beter.
Wat het gevolg is, is dat alles in mijn leven steeds 'lichter' wordt, 'wezenlijk aanwezig zijn' zonder angst voor pijn en verdriet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

.
Wat het gevolg is, is dat alles in mijn leven steeds 'lichter' wordt, 'wezenlijk aanwezig zijn' zonder angst voor pijn en verdriet.

Ik vind de combi woorden 'wezenlijk aanwezig' een beetje opgeklopt. En "zonder angst voor pijn en verdriet" klopt ook niet echt helemaal.
Dat alles lichter is, dat klopt wel...al lijkt soms alsof de pijn dieper gaat, of alsof ikzelf steeds meer bij de wortels kom..
Ach ja, woorden..

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Tja ik weet nu al dat ik er in ga springen, want ik ben nu eenmaal avontuurlijk aangelegd.

Springen in zwarte gaten ben ik altijd al goed geweest, misschien toch iets bedachtzamer te werk gaan deze keer?

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

De laatste schrijven(alles wat je vandaag schreef) voelde voor mij oprechter. Niet dat je in de vorige schrijven niet oprecht was op bewust niveau, maar ik meende steeds verhalen op te merken. Alsof je steeds jezelf indekte. Dat bedoelde ik met verhalen.
Wat je vandaag schreef voelde lichter, en anders.
het woord 'oprecht' kan lading hebben, maar zo is het nu niet bedoeld.

Ja kan zo zijn dat het op jou overkomt alsof het verhalen waren, nog afgezien van het gegeven dat alles in principe een verhaaltje is, en dat ik mezelf aan het indekken was. Is echter niet het geval, ik heb namelijk geen enkele reden mezelf in te willen dekken. Een verhaal wil verteld worden zoals het verteld wordt en daar kan de toehoorder dan idd van alles bij of over denken.

Vandaag was kennelijk het moment waarop duidelijk mocht worden welke rol de criticaster heeft mogen spelen. Namelijk de rol van beschermer/bedekker en dat was het uiteindelijke doel te ontdekken.
Achteraf gezien wist ik dit eigenlijk ook al heel lang, het is alleen nooit gezegd geworden.

Ikzelf doe ook alles in het kader van bewustwording. Er is niets wat mij nog boeit in dit leven, wat betreft oppervlakkige geluks-zoekend dingetjes. (behalve een paar leuke witte Adidas-schoentjes..)
Ik vind geluk en verdriet even interessant. `Pijn` en een `behagen gevoel` zijn voor mij net zo goed 'gegevens'..

Gezien...

Wat betreft het ego, ik heb daar niets tegen en niets voor, zoals ook tegen mijn linke been ook geen bezwaar heb.
Maar zoals mijn been, ook mijn ego is ook een instrument, een deel van mij, iets dat mij ergens brengt.Vooruit achteruit of stilstaand.

Gezien, als dat voor jou zo is is daar niks mis mee, zou ik zeggen.

Zoals ik al zei mijn interesse heeft het niet. Ik leef en loop daarin tegen zaken aan. Ik ga me daarbij echt niet afvragen of dat dan ego is of niet. Voor mij maakt het zaken alleen maar complexer. Ik bedoel wat kan het mij toch verschelen of iets ego is of niet, ik ga voor oplossen en dat is tot nog toe prima gegaan zonder er een ego plaatje aan op te hangen. Wat anderen doen incluis jij dat moeten die anderen lekker zelf weten. 😉

Het ego ontkennen vind ik heel oppervlakkig bij veel 'spiri-mensen', een manier om te vluchten in een verhaal van spiritualiteit vaak. Het zegt niet dat iedereen die met spiri-dingen in de touw is, vervolgens oppervlakkig is. Er zijn meer wegens die naar Rome leiden, dus wil ik niet hetzelfde doen wat ik zo kortzichtig vind bij de meeste die ervan overtuigd zijn dat alleen maar hun weg de juist is...
Alsnog geloof niet dat iemand werkelijk het geheel kan vatten, en 'het' beleeft kan worden, als het ego ontkent wordt, of gebagatelliseerd. Uitvergroten (maar aan blijven werken)en het blijven voeren, is net zo doelloos uiteraard.
Hoe ik bij mezelf ervaar is : Wat zich voordoet, vraagt de aandacht op dat moment. Als het gevoel van 'gekwetst voelen' een rol speelt, kijk ik ernaar. Als ik zie dat mijn handelen nog steeds bepaald wordt door mijn gedachten/overtuigingen/me zielig voelen, dan schenk ik daar de aandacht aan.

Met je eens hoor, weglopen van jezelf heeft nog nooit geholpen, maar d'r zijn er legio die dat wel lijken te doen. Ik denk maar zo: oordelen over anderen is gemakkelijk maar jij weet niet met welk doel dat gebeurd wat gebeurd. Ik heb het daarom wel eens over gehad met de grote leider van dit forum maar die zag er toen geen brood in, en hoe dat nu is? Ik heb geen idee, ik geef hem het voordeel van de twijfel 😉

En idd die meerdere wegen naar Rome, lijkt mij cruciaal om dat te erkennen. Denk zelf dat een leraar zich daarin laat leiden door de leerling omdat deze de leerling het beste kent. De leerling voelt ook direct of het juiste gebeurd of niet. Tenminste dat is mijn ervaring.
Liefste Michaela ik heb gezien dat je wat betreft de verschillende wegen naar Rome een kleine aanvaring hebt gehad met de grote leider.... Uit dat je dat nu hier naar toe haalt begrijp ik dat je niet het gewenste antw. van hem hebt gehad?

Vervolgens terug naar ons gesprek...

Ik begrijp eigenlijk niet zo goed wat je precies bedoelt met de woorden: het geheel omvatten, wil daar iets van uitleg over geven? Alvast bedankt

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Springen in zwarte gaten ben ik altijd al goed geweest, misschien toch iets bedachtzamer te werk gaan deze keer?

Kan je dat? Of krijg je straks weer een opvlieging?

In wezen kunnen wij echt kiezen..
Ik geloof niet meer dat je tot op de bot moet lijden, of de afgrond in moet springen om dat te bereiken.
Met een bewuste ademhaling kom je op hetzelfde uit...

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

.....

Gisteren gebeurde er iets, en ik keek naar mezelf, alsof ik in mijn binnenste keek. In mijn maag-streek voelde ik energie, als een bundel, een massa van gedachten. Het gevoel van 'pruillip' was erg aanwezig. Niet op mijn gezicht, maar in mijn binnenste, de massa was 'de pruillip' . Om van zo dichtbij te kunnen aanschouwen, en om ineens alles te herkennen wat speelt, zoals gedachten; overtuigingen; beleving; en om zo helder te zien wat voor gevolgen ook vervolgens dit allemaal had op hoe ik uitstraalde, vond ik uiterst helder en duidelijk. Ik deed op dat moment niets mee, alleen aanschouwen.
Het gevoel van 'arme ik' was zo duidelijk.
ik aanschouwde het en vervolgens liet ik het. Zoals vaker in de loop der jaren, het gevolg is vaak een gevoel van serene Niets daarna.
ik kom steeds dichterbij, en mijn wezen begrijpt het steeds beter.
Wat het gevolg is, is dat alles in mijn leven steeds 'lichter' wordt, 'wezenlijk aanwezig zijn' zonder angst voor pijn en verdriet.

Dat is mooi Michaela...zo zijn we allemaal op ons eigen niveau en paadje onder weg...