Licht en duisternis

[Maria]

Licht en duisternis


Is jullie al eens opgevallen dat licht en duisternis geen tegengestelden van elkaar zijn, zoals bijv zwart en wit?

Ik heb in de kelder twee ruimtes naast elkaar, waarvan de ene geen ramen heeft, de andere wel, en ze zijn onderling verbonden met een tussendeur. Met de tussendeur dicht is overdag de ene kamer licht, en de andere donker. Als ik de tussendoor openzet, stroomt er licht van de kamer met ramen naar de kamer zonder. Echter, er stroomt geen duisternis de lichte kamer binnen. De lichte kamer wordt niet minder licht met de tussendeur open, maar de donkere kamer wel minder donker.

Licht is dus materie. Duisternis is de afwezigheid daarvan.

Zonder licht ook geen kleuren. Kleuren ontstaan door licht. Het is zelfs niet zo dat iets dat in daglicht rood is, dat in het donker ook is "ook al zie je het niet". Nee, die kleur rood bestaat in het donker niet. Kleur IS licht.

Geen idee wat ik hiermee wil zeggen trouwens, maar ik zat kerstkaarten te maken en die gedachte kwam zo op.

[vesselin]

Ik las eens ergens (ik ben het vergeten waar):

Als je het licht aansteekt gaat de duisternis nergens heen!

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Is jullie al eens opgevallen dat licht en duisternis geen tegengestelden van elkaar zijn, zoals bijv zwart en wit?

Ik heb in de kelder twee ruimtes naast elkaar, waarvan de ene geen ramen heeft, de andere wel, en ze zijn onderling verbonden met een tussendeur. Met de tussendeur dicht is overdag de ene kamer licht, en de andere donker. Als ik de tussendoor openzet, stroomt er licht van de kamer met ramen naar de kamer zonder. Echter, er stroomt geen duisternis de lichte kamer binnen. De lichte kamer wordt niet minder licht met de tussendeur open, maar de donkere kamer wel minder donker.

Licht is dus materie. Duisternis is de afwezigheid daarvan.

Zonder licht ook geen kleuren. Kleuren ontstaan door licht. Het is zelfs niet zo dat iets dat in daglicht rood is, dat in het donker ook is "ook al zie je het niet". Nee, die kleur rood bestaat in het donker niet. Kleur IS licht.

Geen idee wat ik hiermee wil zeggen trouwens, maar ik zat kerstkaarten te maken en die gedachte kwam zo op.

Deze woorden riepen bij mij bepaalde beelden op i.v.m. bewustzijn.

Bewustzijn (ziel) "zetelt" in het (persoonlijk en collectief) onbewuste als licht, als al het goede en mooie waar we ons niet bewust (meer) van zijn.

Het onderbewustzijn is de "donkere kamer" en bevat al het zogenaamd lelijke waar we ons niet bewust WILLEN van zijn maar wat wel ons denken, voelen en handelen kan bepalen. Het is een verzameling van "niet-goed-genoeg", "niet- waardevol-genoeg", "ontoereikend", "dat-kan-je-niet", "hoe-durf-je" etc. etc.

Het persoonlijk bewust-zijn (ik) beschouw ik als de deur tussen beiden, als een "spiegel" v?n beide (leven in dualiteit).

Zo lang de deur tussen het onbewuste en het onderbewuste gesloten blijft, zo lang het "ik" (via het hart, via het voelen) dus niet open staat, kan het licht het duister niet transformeren en blijft ons persoonlijk bewustzijn in een soort strijd verwikkeld. Sombere (kleurloze) momenten/gedachten/gevoelens wisselen zich af met lichte (kleurrijke) momenten/gedachten/gevoelens.

De deur eigenhandig openen vraagt moed; de deur l?ten openen "vraagt" overgave (of wanhoop). Die deur wordt immers "bewaakt" (onder controle gehouden) door een deurwachter (= het denken). Die deurwachter is bang voor het licht (het grotere) want dat zal het duister (het kleinere) immers zichtbaar maken. Toch is licht inderdaad het enige wat er kan voor zorgen dat duisternis getransformeerd (verjaagd) wordt, zodat het kleinere "(in)ziet" hoe groot het kan zijn...

[Maria]

Daar moet ik over nadenken, Tineke.

Ik had gewoon alleen dat simpele beeld dat duisternis "afwezigheid" is. Geen bedekte latente aanwezigheid van iets (negatiefs), maar gewoon niets.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door vesselin

Ik las eens ergens (ik ben het vergeten waar):

Als je het licht aansteekt gaat de duisternis nergens heen!

Dat bedoel ik inderdaad.
Mooie afbeelding trouwens.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik had gewoon alleen dat simpele beeld dat duisternis "afwezigheid" is.

Dat had ik ook bij de mooie omschrijving die je gaf.
En ik kan er altijd bijzonder van genieten als de zon de wereld kleurt

[vesselin]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Dat bedoel ik inderdaad.
Mooie afbeelding trouwens.

Ja! Haha!
Ik had begrepen dat jij al een beetje in kerststemming bent!

Zonder licht was er van heel onze menselijke beschaving geen sprake geweest.

Niet voor niets spraken de ouden: "God is het licht mijner ogen!"

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Daar moet ik over nadenken, Tineke.

Ik had gewoon alleen dat simpele beeld dat duisternis "afwezigheid" is. Geen bedekte latente aanwezigheid van iets (negatiefs), maar gewoon niets.

Ja, een verschil in "beelden" heeft dan ook te maken met de persoonlijke beleving/ervaring h?.

Duisternis is voor mij niet hetzelfde als "niets" want ik zou niet weten hoe ik dat niets dan als "duisternis" kan ervaren. In het donker (= afwezigheid van licht) kan je inderdaad misschien niets "zien", maar je kan wel nog horen, ruiken, proeven, voelen, denken (= ervaren). Je effectief in het duister bevinden, is iets anders dan er vanop een afstand (via het denken) naar te "kijken" en het dan met een gedachte/denkbeeld in te vullen.

Duisternis is voor mij tot licht(er) getransformeerd d.m.v. een geleidelijk-aan proces. Door alle angst (voor afwijzing en afkeuring, voor rampen, voor verlies, voor "slechtheid", voor de dood ...) die IN mezelf "leefde", onder ogen te komen en effectief te ervaren, ben ik te weten gekomen dat angst (duisternis) gewoon een gevolg is van een gebrek aan vertrouwen (licht). Dat gebrek aan vertrouwen (in mezelf) werd als het ware "weerspiegeld" in een gebrek aan vertrouwen in/angst voor anderen, het leven, God, het universum...

Voor mij betekent "vol vertrouwen leven" ondertussen dat ik altijd en overal in alle openheid en oprechtheid mezelf ben, en dat iedereen alles mag weten/kennen van mij. Ik durf mijn eigen licht (= wie ik op elk moment ben) helder te laten schijnen, zowel naar binnen toe als naar buiten toe, en kan daardoor (ver)lichter (= minder bezwaard) door het leven wandelen. Ik verlicht m.a.w. mijn eigen levenspad en kan daardoor het "voetspoor" volgen dat voor mij getrokken werd. Duisternis (het zogenaamde negatieve) heeft zijn "grip" in en op mijn leven verloren...
Het besef dat ?lke (eventuele) "dreiging" van buitenaf met mezelf te maken heeft en niet met de buitenwereld op zich, maakt een wereld van verschil, maakt m.a.w. een verschil in mijn (leef)wereld...

Ik leef in een wereld vol kleur, en ook "grijs" hoort daarbij

[Maria]

Ik begrijp wat je schrijft, Tineke

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door tineke

Deze woorden riepen bij mij bepaalde beelden op i.v.m. bewustzijn.

Bewustzijn (ziel) "zetelt" in het (persoonlijk en collectief) onbewuste als licht, als al het goede en mooie waar we ons niet bewust (meer) van zijn.

Het onderbewustzijn is de "donkere kamer" en bevat al het zogenaamd lelijke waar we ons niet bewust WILLEN van zijn maar wat wel ons denken, voelen en handelen kan bepalen. Het is een verzameling van "niet-goed-genoeg", "niet- waardevol-genoeg", "ontoereikend", "dat-kan-je-niet", "hoe-durf-je" etc. etc.

Het persoonlijk bewust-zijn (ik) beschouw ik als de deur tussen beiden, als een "spiegel" v?n beide (leven in dualiteit).

Zo lang de deur tussen het onbewuste en het onderbewuste gesloten blijft, zo lang het "ik" (via het hart, via het voelen) dus niet open staat, kan het licht het duister niet transformeren en blijft ons persoonlijk bewustzijn in een soort strijd verwikkeld. Sombere (kleurloze) momenten/gedachten/gevoelens wisselen zich af met lichte (kleurrijke) momenten/gedachten/gevoelens.

De deur eigenhandig openen vraagt moed; de deur l?ten openen "vraagt" overgave (of wanhoop). Die deur wordt immers "bewaakt" (onder controle gehouden) door een deurwachter (= het denken). Die deurwachter is bang voor het licht (het grotere) want dat zal het duister (het kleinere) immers zichtbaar maken. Toch is licht inderdaad het enige wat er kan voor zorgen dat duisternis getransformeerd (verjaagd) wordt, zodat het kleinere "(in)ziet" hoe groot het kan zijn...

een romantisch verhaaltje.

het diepste duister is...LICHT'.
het is het flauwe licht van een 'vermoeden' samen met een fantasierijke verbeelding (gedachten) wat een peilloze duistere diepte ziet...die alleen maar donkerder word....en waar onwenselijke zinnigheden' zich schuil houden.

het LICHT' van de diepste duisternis is ''LEVEN'' zelf.
in het LICHT' van de diepste duisternis is het licht van bewustzijn slechts een schaduw.
gedachten kunnen zich tonen in het licht van bewustzijn...de mooie en verleiderlijke, maar ook de kwade en vreselijke...
het licht van bewustzijn roept op tot vreugde' en maant tot neerslachtigheid.

het LICHT' van de diepste duisternis' toont niets'...en is in zichzelf geborgen als ''LEVEN'' zelf.
het licht van bewustzijn kent de euforie?n en de 1001 angsten'.....die de STRALENDE' duisternis onbekent zijn.
de demonen en de engelen vertonen zich in het flauwe licht van bewustzijn...maar kunnen niet bestaan in het LICHT' van de duisternis.

alleen in het licht van bewustzijn is er de 'waan' van bereiken' (wording) of bezwijken' (dood)........sensaties, 'ervaringen', 'belevingen', die het STRALENDE LICHT' van de duisternis (''LEVEN') onbekent zijn.

(de gedachten claimen het denken te zijn', maar het denken (ONTVANKELIJKHEID') claimt de gedachten niet.....het kijkt wel uit.)

welterusten allemaal..........