Uit: Totdat je sterft.

[Rennie]

Het verstand wil altijd meer.

Als je ergens aan vasthoudt, is dan een aanwijzing dat het groter is dan jezelf, groter dan je liefde, groter dan je wezen. Rijkdom is als je het zinloze van alles inziet, de behoefte gevoeld te willen delen met anderen.

Delen.

Je kunt alleen iets bezitten als je het deelt met anderen. Een volgroeid mens deelt altijd. Kun je glimlachen als er een vreemde voorbij komt ? Dat kun je, en als je glimlacht deel je je wezen met een vreemde, en dan ben je royaal. Deel je wezen als je niets bezit, ga naar de ander met liefde in je hart.
Het gaat er niet om wat je deelt. Het gaat erom dat je deelt - wat je ook hebt. Nodig mensen uit om je te delen. Nodig mensen uit om je te drinken. Hoe meer je deelt hoe meer verse doorstroming er is uit de onuitputtelijke bron, hoe frisser je in wezen wordt.

Houden van.

Als je van iemand houdt, kun je niet iets voorwenden dat niet waar is. Als je van iemand houdt, ben je helemaal naakt, dan ont-hul je jezelf. Op het moment dat er liefde is vallen alle pretenties weg. En plotseling besef je dat je niet bent wat je dacht dat je was.
Er komt iets heel anders naar boven - een organische eenheid met het geheel. Het zelf verdwijnt en het niet zelf verschijnt. Organische eenheid betekent dat je zonder het geheel niet kunt bestaan. En het geheel niet zonder jou.
Als je voor het eerst niet bent, komt je diepste betekenis naar boven.

Lijden en illussies.

Het zal je niet makkelijk vallen, het zal pijnlijk zijn om de schijn los te laten. Je zult een lijdensweg moeten doorstaan, maar je moet er doorheen. Dat is deel van het groeiproces. Niemand kan eraan ontkomen. Als je het lijden uit de weg gaat, ga je je eigen groei uit de weg.
Je zult door de pijn van de desillusie heen moeten. Je hoeft voor de groei niet op een spijkerbed te gaan liggen. Je hoeft geen zelfkwelling te zoeken. Je hoeft geen masochist te worden. Ga door de pijn van de desillusie heen - dat is de enige kastijding die nodig is. Zien dat je illusies schijn zijn. Alle hoop laten varen. Desillusie is de poort - dan kun je getransformeerd worden. Zie de dingen in hun werkelijkheid, koste wat kost. Lijdt er onder ! Dat is de prijs die je moet betalen.

Verbintenis aangaan.

Een verbintenis betekent dat er geen weg terug is. Alles wat mooi is in het leven komt door verbintenis tot stand. Liefde is onmogelijk zonder verbintenis; alleen seks is mogelijk. Bij seks hoef je je niet betrokken te voelen; liefde is een betrokkenheid. Seks kan voorkomen tussen twee vreemden; liefde is er alleen tussen twee mensen die vertrouwd zijn met elkaar, die geen vreemden zijn voor elkaar, die genegenheid voor elkaar voelen - die elkaar niet alleen willen gebruiken maar met elkaar willen groeien. Liefde vereist verbintenis. En zonder liefde wordt seks iets onbetekenends. Liefde, meditatie en gebed, zijn allemaal diepgaande verbintenissen. En wie is bang om een verbintenis aan te gaan ? Het ego - want verbintenis betekent dat er geen weg meer terug is.

Toekomst.

Een onbekende toekomst wacht.
Maar je kunt jezelf niet vinden tenzij je verloren gaat. Je kunt niet herboren worden tenzij je eerst sterft (dat is de levenscyclus). Het een bestaat bij de gratie van de ander (zonder het een is het ander er niet).

Vertrouwen.

Vertrouwen betekent dat je jezelf in handen geeft van iemand anders - zelfs als hij je gaat doden, ben je bereid er doorheen te gaan. Hulp is pas echt mogelijk als je je overgeeft. Overgave lijkt op sterven - daarom ben je er zo bang voor.
Je moet sterven (het ego opgeven) pas dan kan je iets gegeven worden. Nu probeer je iets afhandig te maken en toch jezelf te blijven - dat is onmogelijk. Totdat je sterft, kun je niets van mij krijgen.

Kennis.

Kennis is voedsel voor het ego. Onwetendheid betekent de dood voor het ego. En de dood van het ego is leven voor jou. En leven van het ego is dood voor jou. Kennis maakt dat jouw denkwijze veroudert, jij veroudert, alles lijkt stoffig, versleten, tweedehands. De verveling treedt in. Verveling toont aan dat je niet weet hoe je in onwetendheid moet leven. Een kind leeft voortdurend in verwondering.

Oordeel niet.

Het ene leidt naar het ander, omdat er onderlinge samenhang bestaat. Het huidige moment hangt samen met het verleden, het huidige moment hangt ook samen met alles in de toekomst. Je kunt de strekking niet overzien dus oordeel niet. Je gevoeligheid gaat verloren en daarmee je mogelijkheid om te groeien. Voordat je ervan bewust wordt, heb je in gedachten al een oordeel gevormd, maar als je probeert niet te oordelen, ontstaat er al spoedig een subtiele bewustwording. Dan kun je je oordeel opschorten. Als je dat kunt, ben je religieus geworden; dan weet je niet wat juist is en wat onjuist is. De vooroordelen blijven in stand omdat ze je gedurende duizenden jaren werden ingeprent. Ze zitten in je gebakken.

[Rennie]

Seksuele opwelling.

Steeds als je een seksuele opwelling voelt, heb je tegelijkertijd een schuldgevoel; dat is ingebouwd.

Als je naar een mooie man of een mooie vrouw kijkt en je voelt een opwelling van energie, dan is daar niets verkeerds aan. Het is een weerklank ! Het is natuurlijk: je ziet een mooi mens - het zou beledigend zijn als je geen energie voelde opstijgen. Als de maatschappij natuurlijk was, zou zoiets als feit geaccepteerd worden en de persoon zou je voor je blozende gezicht bedanken - wat een prachtig compliment ! Maar nee hoor, je houdt het feit verborgen en kijkt niet naar de vrouw. En hoe meer je probeert niet te kijken, hoe meer de natuur zich ertegen verzet en dan voel je je schuldig omdat je onzedelijk zou zijn.

Wanneer je een bloem ziet en zegt dat ze mooi is, ben je niet onzedelijk. Waarom mag je andere schoonheid niet eveneens waarderen. Door de veroordeling van seks werden al je energieën veroordeeld, want als dat deel van je energie tot leven komt, doet de rest ook van zich spreken. Op die manier werd je gedwongen met weinig energie te leven.

En dan zeg je dat het een doffe sleur is, je hebt er geen plezier in, je voelt je niet vitaal. Het lijkt of je voortdurend uitgebuit wordt zodat je geen energie meer over hebt om te leven. Het leven zou stralend moeten zijn, het leven zou overlopend moeten zijn - maar de eigenlijke bron is seks.

Zolang je je seksualiteit niet aanvaardt, zul je je nooit met jezelf op je gemak voelen, omdat je seksualiteit zo'n diepgaande kracht is. Je bent er uit geboren, seksualiteit hoort bij elk lichaamscel; de basis van je energie is seksueel. En als je seks eenmaal toelaat, zal dezelfde energie zich omzetten in liefde. Als het laagste in beweging is zal het hoogste ook spoedig in beweging komen: uit seks komt liefde voort. En als liefde verrijst verdwijnt seks - want dezelfde energie wordt liefde. Seks verdwijnt eenvoudig - is liefde geworden. En als liefde hoger stijgt, ontstaat gebed; dan verdwijnt ook de liefde.

Scholing en ontgroeiing.

In een bepaalde fase van je spirituele groei heb je onderricht en dergelijke nodig en moet je over het pad onderwezen worden. Je hebt scholing nodig maar op een dag moet je dit alles weer ontgroeien. Eerst moet je uit je denkbeelden gehaald worden, uit je woorden, om stilte te leren. En dan komt er een moment dat je die stilte eveneens moet verwerpen; anders ga je je daar weer aan vastklampen. Je kunt je vastklampen aan stilte, stilte wordt dan niets anders dan een gedachte aan stilte.

Hoe weet je dat je stil bent geworden. Het is weer een gedachte. Hoe weet je dat je gelukkig bent. Het is weer een gedachte. Denk je erover na dan loert het ongeluk al op de achtergrond. Eerst moet je ongeluk laten vallen en dan moet je ook geluk laten vallen.

Als je dat niet doet wordt ook geluk je gevangenis. En jullie zijn bedreven in het oproepen van gevangenissen, van alles maak je een gevangenis - zelfs van god. Op het moment dat je gaat denken wordt er een Mohammedaan geboren, een fanatieke Mohammedaan. Als je bemint, geniet, danst, zingt, word er een Soefi geboren. Je bent zo bedreven in het oproepen van gevangenissen voor jezelf dat alles wat je in handen krijgt een keten wordt. Zelfs een Boeddha, een Jezus, die gekomen zijn om je te bevrijden, die proberen je te verlossen, worden op het laatst een last - door jouw toedoen.

Fragmenten uit: Totdat je sterft.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Seksuele opwelling.

Steeds als je een seksuele opwelling voelt, heb je tegelijkertijd een schuldgevoel; dat is ingebouwd.

Als je naar een mooie man of een mooie vrouw kijkt en je voelt een opwelling van energie, dan is daar niets verkeerds aan. Het is een weerklank ! Het is natuurlijk: je ziet een mooi mens - het zou beledigend zijn als je geen energie voelde opstijgen. Als de maatschappij natuurlijk was, zou zoiets als feit geaccepteerd worden en de persoon zou je voor je blozende gezicht bedanken - wat een prachtig compliment ! Maar nee hoor, je houdt het feit verborgen en kijkt niet naar de vrouw. En hoe meer je probeert niet te kijken, hoe meer de natuur zich ertegen verzet en dan voel je je schuldig omdat je onzedelijk zou zijn.

Ergens gelezen.....(weet zo even niet meer waar, zou zomaar ook uit : De zin van ziek zijn, kunnen komen), ik vertel/vertaal het even in mijn eigen woorden.....

Als de maatschappij (en de mens) natuurlijk zou zijn, dan zou de energie niet opstijgen naar het hoofd, maar dan zou de energie, bij het zien van een mooie vrouw, weliswaar stijgen (bij de man), maar dan in het lichaamsdeel dat daarvoor bedoeld en geschapen is, en niet omhoog (hoeven) gaan, naar het gelaat, om zich daar te manifesteren in de vorm van een blos. M.a.w. een blozend gezicht is feitelijk al niet natuurlijk. Simpelweg omdat het "not-done" is, (als man) om bij het zien van een mooie vrouw een erectie te krijgen, laat staan te tonen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Ergens gelezen.....(weet zo even niet meer waar, zou zomaar ook uit : De zin van ziek zijn, kunnen komen), ik vertel/vertaal het even in mijn eigen woorden.....

Als de maatschappij (en de mens) natuurlijk zou zijn, dan zou de energie niet opstijgen naar het hoofd, maar dan zou de energie, bij het zien van een mooie vrouw, weliswaar stijgen (bij de man), maar dan in het lichaamsdeel dat daarvoor bedoeld en geschapen is, en niet omhoog (hoeven) gaan, naar het gelaat, om zich daar te manifesteren in de vorm van een blos. M.a.w. een blozend gezicht is feitelijk al niet natuurlijk. Simpelweg omdat het "not-done" is, (als man) om bij het zien van een mooie vrouw een erectie te krijgen, laat staan te tonen.

Het sluit naadloos aan bij wat je net bij Cesar Millan schreef over het afsluiten van de ene pool die dan in de mens aanwezig blijft en tot zijn schaduw verwordt (mooi aanbevelenswaardig stuk heb je daar zojuist over geschreven).

Je opvatting over blozen deel ik niet zo, ik zie blozen eerder als een (mooie) vorm van naiviteit, het gelukkig nog niet zo erg door de wol geverfd zijn.

Ik zie hier ook het schuldig zijn in, het heimelijk genieten want het mag toch vooral niet opzichtig dat je van schoonheid geniet. Het overal schuldig aan zijn is in de westerse samenleving met de paplepel ingegeven. Alleen de kerk mag de absolutie geven waarmee je afhankelijk bent geworden.

[katerie]

@Rennie: zou je de '' uit post nr 1 is willen corrigeren aub.
Dank bij voorbaat.