Ongelijkwaardige dynamiek tussen leraar

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Een leraar is een leraar en een leerling een leerling. Een soort van concept om je een vaardigheid eigen te maken. Soms ontstaat zoiets spontaan zonder dat je het een naam geeft. En als het een bekwame leraar is zou je zelfs de leerling als bevoorrecht kunnen zien...voor wat het waard is want zonder waardeoordeel maakt het allemaal niets uit. En dat laatste komt toch voort uit wat je ervan kunt maken. (denken). Zelf ben ik bv blij met mijn (gitaar) leraar, het is handig als je iemand hebt die je kunt vragen als iets niet duidelijk is. En/of in het geval van zelfkennis je "eigen ding" terug/bloot kan geven.

Wat het ook allemaal zij..

Ik had het in mijn laatste bijdrage van vorige week niet om wat ik geloof, niet over inzichten omtrent leraar/leerling. Ik had het over een vriendschap waar ik steeds opnieuw tegen dit aspect aanliep.
Inmiddels zijn de diepe angsten waarover ik sprak in rook opgegaan.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik weet nu waar ik zelf naar te kijken heb, zoals ook de ander dat nu weet waar hij naar te kijken heeft.

Ik vind het zeker belangrijk (het belangrijkste) om te weten waar ik naar te kijken heb.
In het geval dat de ander ook dat weet, en dat ook doet, is het zeker leuker.
Het blijft een ego-dans, al dat kijken, maar het is tenminste interessant(er) en leuk(er) om het samen te verkennen.
Ik heb het altijd als een 'ḿust' ervaren, en mijn drang naar 'gelijkwaardigheid' veroorzaakte (en nog) bij mij kramp.
k zie het nu in hoe betrekkelijk alles is, maar alsnog vergemakkelijkt het, als beide'dansers' hun pasjes kennen/aanpassen, anders kan je net zo goed solo dansen en van het leven evenveel genieten.
Dat geldt voor iedere vriendschap/contact..

Jeff Foster.
Leuk boekje. Al heb ik nu het gevoel, nadat het boek uit is, dat hij alles wat hij schreef ook binnen 30 bladzijden had kunnen doen.
Een herhaling van wat de laatste tijd mij steeds duidelijker is geworden.
Het element van accepteren dat je iets niet accepteert was zeker een pluspunt, leuk uitgediept..
Dat alles reeds geaccepteerd is, anders zou het niet eens verschijnen is zeker fijn om het zo te zien.


Wat ik de laatste tijd ervaar, en vooral bij de nieuwe rage van Non-dualiste, is het dat men zijn ervaring deelt, maar helaas ook gelijk de andere betichten van ongelijk hebben, terwijl uiteindelijk allemaal over hetzelfde hebben. (handjesdrukken..)
In wezen is het steeds een samenvatting maken, die ze vervolgens op een sokkel plaatsen.

Het zou de menselijke aard zijn, een beetje verlicht raken, en vervolgens ermee pronken. In zijn geval pronken met niet pronken, maar erg graag zijn eigen naam in het boek blijven herhalen, zoals rappers ook in hun liedjes doen.
Alsnog, leuk om te lezen..

Ik bedacht me tijdens het lezen:
Dat alles maar steeds een herhaling is, en dat ik me steeds bewust aan het maken ben, van hoe het werkelijk is.
Dat vind ik Oke.
Tot mijn 30ste deed ik mijn best om mijn individualiteit aan te sterken, dus mag ik nu gerust 30 jaar lang met tegenovergestelde gedachten spelen, om de aangeleerde onzin te neutraliseren...

[Mihaela]

Ongelijkwaardige dynamiek tussen leraar


ik vergat het belangrijkste, want anders past mijn reactie hier niet op dit draadje: Jeff heeft zeer goed uitgelegd hoe destructief en afhankelijk het contact tussen volgeling en leraar/Guru kan zijn.

[Iona]

Zelf ben ik nog niet verder met het lezen dan de eerste 100 paginas, hetzelfde als andere boeken die ik ooit las.

We hebben het inderdaad over zelfonderzoek en geen andermans onderzoek.
Die ander of het andere kan de trigger zijn.
Concreet gezegd werd ik uit mijn comfortzone geslingerd en de schaduwkanten hadden vrij spel.
Wat vooral duidelijk werd is dat mijn moeite met het leraar/leerling aspect in de vriendschap is wat het is. Zie nu dat ik geen "verantwoordelijkheid" nam voor de moeite die ik er mee had en koos voor te verdwijnen, terwijl het juist om "mij" vroeg.

Ook er is geen uitweg en alle wegen zijn doodlopend kwam op het juiste moment bij me binnen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik vind het zeker belangrijk (het belangrijkste) om te weten waar ik naar te kijken heb.
In het geval dat de ander ook dat weet, en dat ook doet, is het zeker leuker.
Het blijft een ego-dans, al dat kijken, maar het is tenminste interessant(er) en leuk(er) om het samen te verkennen.
Ik heb het altijd als een 'ḿust' ervaren, en mijn drang naar 'gelijkwaardigheid' veroorzaakte (en nog) bij mij kramp.
k zie het nu in hoe betrekkelijk alles is, maar alsnog vergemakkelijkt het, als beide'dansers' hun pasjes kennen/aanpassen, anders kan je net zo goed solo dansen en van het leven evenveel genieten.
Dat geldt voor iedere vriendschap/contact..

Jeff Foster.
Leuk boekje. Al heb ik nu het gevoel, nadat het boek uit is, dat hij alles wat hij schreef ook binnen 30 bladzijden had kunnen doen.
Een herhaling van wat de laatste tijd mij steeds duidelijker is geworden.
Het element van accepteren dat je iets niet accepteert was zeker een pluspunt, leuk uitgediept..
Dat alles reeds geaccepteerd is, anders zou het niet eens verschijnen is zeker fijn om het zo te zien.


Wat ik de laatste tijd ervaar, en vooral bij de nieuwe rage van Non-dualiste, is het dat men zijn ervaring deelt, maar helaas ook gelijk de andere betichten van ongelijk hebben, terwijl uiteindelijk allemaal over hetzelfde hebben. (handjesdrukken..)
In wezen is het steeds een samenvatting maken, die ze vervolgens op een sokkel plaatsen.

Het zou de menselijke aard zijn, een beetje verlicht raken, en vervolgens ermee pronken. In zijn geval pronken met niet pronken, maar erg graag zijn eigen naam in het boek blijven herhalen, zoals rappers ook in hun liedjes doen.
Alsnog, leuk om te lezen..

Ik bedacht me tijdens het lezen:
Dat alles maar steeds een herhaling is, en dat ik me steeds bewust aan het maken ben, van hoe het werkelijk is.
Dat vind ik Oke.
Tot mijn 30ste deed ik mijn best om mijn individualiteit aan te sterken, dus mag ik nu gerust 30 jaar lang met tegenovergestelde gedachten spelen, om de aangeleerde onzin te neutraliseren...

Dat alles reeds geaccepteerd is, anders zou het niet eens verschijnen is zeker fijn om het zo te zien.


Een inzicht om boven je bed te hangen en nooit te vergeten... maar dat overeenkomt met de waarheid...

[Mihaela]

33

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Zelf ben ik nog niet verder met het lezen dan de eerste 100 paginas, hetzelfde als andere boeken die ik ooit las.

We hebben het inderdaad over zelfonderzoek en geen andermans onderzoek.
Die ander of het andere kan de trigger zijn.
Concreet gezegd werd ik uit mijn comfortzone geslingerd en de schaduwkanten hadden vrij spel.
Wat vooral duidelijk werd is dat mijn moeite met het leraar/leerling aspect in de vriendschap is wat het is. Zie nu dat ik geen "verantwoordelijkheid" nam voor de moeite die ik er mee had en koos voor te verdwijnen, terwijl het juist om "mij" vroeg.

Ook er is geen uitweg en alle wegen zijn doodlopend kwam op het juiste moment bij me binnen

Ik meen te zien dat jij nu afrondt met de houding 'ales is weer oké, en onder controle', dus laat ik het ook rusten..
Fijn dat jij gedeeld hebt Iona.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

33

Ik meen te zien dat jij nu afrondt met de houding 'ales is weer oké, en onder controle', dus laat ik het ook rusten..
Fijn dat jij gedeeld hebt Iona.

Er is niets afgerond. Alles gaat gewoon door zoals het doorgaat.

Voor nu dank voor je feedback.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Wat het ook allemaal zij..

Ik had het in mijn laatste bijdrage van vorige week niet om wat ik geloof, niet over inzichten omtrent leraar/leerling. Ik had het over een vriendschap waar ik steeds opnieuw tegen dit aspect aanliep.
Inmiddels zijn de diepe angsten waarover ik sprak in rook opgegaan.

Fijn en oke/duidelijk.