Ontginnen van eenzaamheid

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Teh

Het aardige van eenzaamheid is dat je er een ander voor nodig hebt.
Hetgeen impliceert dat men zich nog in de pijn van seperatie zich bevindt.
De pijn van seperatie kan men terug vinden in zichzelf.
Jaren heb ik mij er over verbaasd, ik spiegelde toch niks?
Wat ik niet begreep is dat ik de eenzaamheid ontliep.
Ik had een ander nodig om te kunnen bestaan.

Deze thread herinnert me er aan hoe de mens beheerst wordt door krachten.
Hoe kan ik pijn voelen als ik fysiek niks mankeer?
De pijn van seperatie heeft de mens wat te vertellen.
Wát die vertelling is, is pas duidelijk als de pijn weg is.
Maar weest waakzaam, verlangen naar afwezigheid van pijn is een begeerte welke het eigenbelang dient.

Het is dan ook een enorm gelukkig gevoel wanneer je tot het besef komt dat je genoeg heb aan jezelf, dat je met jezelf kunt leven en dat dat een enorme schat is van het Zijn..., die blijkbaar aan heel weinig mensen gegeven is...

En zoals je zegt je hebt geen spiegeling in een ander meer nodig, je hebt de tweeledigheid achter je gelaten... Je leeft in éénheid met jezelf en met je omgeving...