|
Beginnend zelfonderzoek Wil ik weten 'wat' ik ben, of verblijven in 'wie' ik ben. |
|
Discussietools | Zoek in deze discussie | Weergave |
25 October 2020, 13:38 | #1 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
marie's 'ik' *
Ik denk dat de twistappel tussen mij en anderen over de plaats van 'ik' in het geheel ligt in de, door mij als fout geziene, stelling dat het 'ik' niet kan bestaan zonder dat het zichzelf voortdurend invult en heruitdenkt...
'Ik' zou niet kunnen leven zonder de illusie dat 'ik' besta. Zonder die illusie, lees tijdsdoder, komt er mij een verschrikkelijk leegte voor ogen die absoluut ingevuld moet worden om niet mijn verstand te verliezen... Hewel ik ontken die toestand helemaal niet, en ik ontken zelfs dat die toestand zo afschrikwekkend kan zijn dat het 'ik' zichzelf vanalles en nog wat verbeeldt om maar niet in die leegte meegezogen te worden... En die waarheid moet inderdaad doorzien worden alvorens men verder kan gaan in zijn onderzoek naar het eigen zijn... Maar het is, zoals ik het trouwens stel, niet het 'ik' dat de oorzaak is van de problemen, maar wel degelijk de werking van het verstand die geen leegte aankan... Het 'ik' is dus niet de oorzaak maar zelfs het eerste slachtoffer van dat verstand... Waarom denken jullie dat de mensheid zich zo vervreemd vindt van zichzelf als het juist niet op het niveau van het 'ik' is dat niet meer het 'ik' is... Denken dat wij het 'Zijn' zonder het 'ik' kunnen leven is dwaasheid, denken dat 'ben' volstaat en het ik niet meer nodig en zelfs overbodig is... Zo ver gaan in de verdwaling terwijl ieder kind kan zien dat het alleen met zijn eigen longen kan ademen, met zijn eigen mond kan spreken met zijn eigen lichaam en/of ziel pijn kan voelen... En dat geldt voor alles; zonder 'ik' ben 'ik' niets... en besta 'ik' niet maar bestaat het geheel ook niet... Ten minste zolang ik niet alle knopen die het 'ik' tot leven hebben gebracht terug ontknoopt heb en alzo één kan zijn geworden met het al... Maar tot dat al zullen jullie nooit komen zonder jullie 'ik'. |
1 November 2020, 13:20 | #2 | ||
Geen lid
Berichten: n/a
|
Citaat:
Onderzoek heeft uitgewezen dat het ik niet bestaat, maar dat moet natuurlijk dan nog wel gedaan worden. Wanneer je aan waarheidvinding doet kom je op een gegeven moment in de leegte. Wanneer daar angst voor is ga je dus geen gedegen zelfonderzoek doen en blijven discussies als deze gaande. Citaat:
|
||
1 November 2020, 16:01 | #3 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
En zeg mij eens hoe jij dat weet als het niet met jouw eigen zijn is??? |
|
2 November 2020, 13:04 | #4 | ||
Geen lid
Berichten: n/a
|
Citaat:
Citaat:
|
||
2 November 2020, 15:01 | #5 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Oké, ik heb besloten om mij eens in jouw advaita wijsheid te onderdompelen want anders blijven we toch maar in het luchtledige langs elkaar doorpraten... Wil je mij AUB nog eens de directe verwijzing geven naar jouw advaita-uitleg, zodat ik niet terug moet zoeken in al wat al geschreven is want ik weet dat je ze al herhaalde malen gegeven hebt... |
|
3 November 2020, 10:42 | #6 | |
Geen lid
Berichten: n/a
|
Citaat:
|
|
6 November 2020, 12:19 | #7 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Doet er niet toe ; ben beginnen te lezen op https://hetnlpcollege.nl/ En ben gekomen tot: Hoe zouden we met elkaar omgaan als we echt voelden dat we allemaal één zijn? Alles draait om uit te leggen dat alles één is... heb ik nooit ontkend Dat wij,ik niet bestaan zonder de anderen te zien... Ik heeft de andere nodig om zichzelf te zien en te kunnen zijn... Ik op mijzelf besta dus niet... heb ik nooit ontkend De taal speelt een belangrijk rol om ons zelf als afgescheiden te zien... Dat heb ik enorm ingezien toen ik het verschil tussen Oosters en Westers denken uitgelegd had gekregen ; in het Westen gaan wij door onze opbouw van onze taal steeds van een beginpunt naar een eindpunt terwijl in het oosten alles in voortdurende transformatie is... Dus onze vraag van waar gaan we naartoe is zuiver kinderachting voor de Oosterse mens die weet dat er geen begin en geen einde is maar wel een voortdurende verandering... Tot nu toe neem ik alles, zonder ook maar de minste belemmering aan van wat hij zegt, maar ook als ik goed weet dat ik op mijn eigen niet besta en dat ik de anderen nodig heb om te kunnen zijn blijf ik erbij dat ik, die het heelal ben (en dat wordt hier ook gezegd) dat heelal op de gemakkelijkste en beste wijze, en volgens mij zelfs enige wijze, kan benaderen via mijn 'ik' |
|