Geloven dat ik niet besta.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

waarnemer...........waarnemen.........waargenomene . Het waarnemen neemt zowel de waarnemer als het waargenomene waar er zit volgens mij ook geen verschil in de waarnemer en waargenomene beide zijn ze inhoud van waarnemen. Verder zie ik dat zowel de waarnemer als het waargenomene idd bestaan in de tijd, komen en gaan, en derhalve geen realiteitswaarde hebben.

Er is een duidelijke scheiding waarneembaar(!) tussen waarnemen en het waargenomene. Waarnemen is zijn (constatering van er zijn) en zien tegelijkertijd.

Er zit dus wel degelijk verschil tussen waarnemen en het waargenomene.
Daarom is getuige van Waarheid noodzakelijk, in Waarheid staat namelijk het waarnemen en het waargenomene niet tegenover elkaar.

Eenmaal notie genomen van Waarheid staat waarnemendheid volledig op zichzelf en is zich daar ook bewust van. Het (waarnemendheid) heeft geen behoefte aan iets buiten zichzelf. Toch blijven de beelden, vormen verschijnen. Deze (de beelden) staan buiten waarnemendheid, maar waarnemendheid is er één mee.

Zo krijgt men na Waarheid dat men zelf bewustzijn/waarnemendheid is (stilstand) en de beelden trekken voorbij (het zien). Hetgeen ook invloed heeft op de actieve geest (het denken), deze blijft ook in het moment/stilstand. Onderwijl gaat het denken over toekomst en verleden uiteraard gewoon door.

[Fer]

De hele manifestie zie ik als een verschijning, IK ben de capaciteit om verschijnselen in te laten verschijnen. Zoals een blikje de capaciteit voor de inhoud maar niet de inhoud zelf is. De inhoud is veranderlijk bijvoorbeeld cola, sinas........identificatie met inhoud geeft conflict(en).

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Interessant om te zien hoeveel ikken, mijnen en jouwen erin zitten. Je zegt het ik het lichaam en het denken dat je dat lichaam bent. Ben je nou het lichaam dan of is er alleen de identificatie met de gedachte 'ik ben het lichaam'?

Als ik om mij heen kijk in mijn omgeving dan is de plaats die ik inneem in deze omgeving een toestand van mijn lichaam. Door het feit dat ik dat weet en dit lichaam als mijn zelf ken, weet ik dat 'ik' een eenheid ben. Eenheid wil zeggen, wat zich hier realiseert is zijn en dat zijn ben ik.
Er is dus geen identificatie tussen een gedachte en een feit. Er is die eenheid van zijn: mijn lichaam en het denken dat ik dat lichaam ben. Het denken is de materiële (lichamelijke) uitdrukking van zijn. Het lichaam en het denken zijn van hetzelfde, namelijk eenheid, zijn.
Ik begrijp dat dit verwarrend is als je het lichaam en het denken gaat onderscheiden als aparte categorieën. Dan is of het lichaam een te ontkennen object of is het denken een aansturend object van een veronderstelde werkelijkheid (een Waarheid).
Lichaam en denken zijn geen aparte categorieën maar zijn een eenheid in zover het denken de materiële, concrete grondslag is van het lichaam.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

De hele manifestie zie ik als een verschijning, IK ben de capaciteit om verschijnselen in te laten verschijnen. Zoals een blikje de capaciteit voor de inhoud maar niet de inhoud zelf is. De inhoud is veranderlijk bijvoorbeeld cola, sinas........identificatie met inhoud geeft conflict(en).

Jammer toch dat je leeft Fer en dat je geen blikje bent. Neem nu bv. dat het lichaam een blik zou zijn zoals je aangeeft in de quote. Waaruit bestaat ons lichaam? Toch uit een veelheid van onnoemlijk veel interne lichamen? Dat zijn dan weer allemaal blikken die weer zijn samengesteld uit andere (onnoemlijk veel) blikken of lichamen. Je zou nooit aan het eerste of laatste blik of lichaam toekomen. Waarom niet? Omdat er maar één is, het is altijd het eerste en laatste lichaam.
Ditzelfde kan je doen met denken. Denken bestaat uit gedachten enzovoort.
Hetzelfde kan je doen met gevoelens, verlangens, enzovoort.
Besluit: Wat ik ben is één, is zijn.

Ik ben geen verschijning maar een gerealiseerd zijn.