Duister en Licht in gesprek

[Nowee]

Duister: "Uit de berichten blijkt er nog steeds onduidelijkheid te zijn over de gebezigde begrippen. Er is tegenkanting en de aangeboden verklaring van ondeelbare eenheid voldoet niet en wordt niet alszodanig verstaan. Velen verklaren de mens en de wereld als een dualiteit van twee posities waarbij het bewustzijn de essentie van het zijn is en de existentie deze van het lichaam.
Wat is uw standpunt in deze kwestie? Hoe het dualisme verstaan en het desnoods hoe het te vermijden?"

Licht: "In tegenstelling tot een dualistische opvatting ga ik uit van een monistische visie.
De monistische visie is een beginsel waarin de leer aangaande God en de vorderingen van de wetenschappen in één stelsel zijn verenigd.
De dualistische visie daarentegen gaat van het beginsel uit dat de leer aangaande God en de vorderingen van de wetenschap naast elkaar voorkomen maar niet in hetzelfde stelsel met elkaar verenigd zijn.
De technologische informatie waarmee wij overstelpt worden in een hyperrealiteit is in grote mate veroorzaakt door het dualistisch denken omtrent de aard van de werkelijkheid. Het dualistisch denken is niet de oorzaak van de technologische informatie maar draagt er in grote mate toe bij om de natuurlijke werkelijkheid te vervangen door een simulatie."

Duister: "Goed. Maar maar wat is het probleem dan?
Er zijn blijkbaar twee stelsels waarin de werkelijkheid kan begrepen worden. Welk van deze stelsels steunt op het ware beginsel?"

Licht: "Reeds een vijfhonderd jaar is het kenprobleem de vraag van, hoe de werkelijkheid te begrijpen. Daarbij gaat het om de verhouding tussen subject en object, tussen het bijzondere en het algemene.
De menselijke kennis is een activiteit die heen en weer gaat tussen de bijzonderheid van het ding enerzijds en het begrip ervan in het denken anderzijds.
Er is dus polariteit tussen het ding zelf en het begrip dat gedacht wordt als ding.
De kern van het probleem is dus een kenprobleem.
Namelijk hoe slaagt het denken er in om de dingwereld van het zijn in zich op te nemen en te begrijpen waar het volkomen duidelijk is dat de dingwereld volkomen vreemd is aan het denken."

Duister: "Wacht, nu zeg je dat 'iets', bijvoorbeeld een lichaam, een ding is dat bestaat in de dingwereld. In het denken heb ik een begrip 'lichaam' en de vraag is nu hoe die twee werelden zich tot elkaar verhouden?"

Licht: "... Neen, zo komen we niet vooruit.
Door de vraag te stellen naar de verhouding tussen het ding en het denken wordt de eenheid ervan verbroken en is de breuk het dualisme, een scheiding tussen denken en zijn.
Descartes stelde deze vraag en zag een radicale scheiding tussen het denken en de zintuigelijke wereld. Door die scheiding echter wordt in het bewustzijn de twijfel gezaaid en is de eenheid niet meer te herstellen. Het gevolg is onzekerheid en vooral onduidelijkheid omtrent de werkelijkheid."

Duister: "De werkelijkheid is een eenheid van twee polariteiten zeg je. Hoe kunnen we uit het dualisme wegraken en terugkeren in de natuurlijke eenheid die elkeen in zichzelf ervaart en voelt?

Licht: "Hierin volg ik Spinoza die zegt dat enkel door het verstand en het denken klare en duidelijke kennis kan gewonnen worden.
Klare en duidelijke kennis moet onafhankelijk van de ervaring en de werkelijkheid ingezien worden. Versta dit goed.
Spinoza zegt dat een ware gedachte niet van een verkeerde gedachte onderscheiden kan worden door uiterlijke en toevallige verhoudingen omdat een gedachte niet door een ding uit de buitenwereld kan veroorzaakt zijn.
De gedachte heeft zijn innerlijke noodzaak in het verstand zelf. Het verstand is de voorwaarde van elke gedachte."

Duister: "De waarheid openbaart zichzelf in het verstand zou je kunnen zeggen. De waarheid schept het criterium voor haar waarde of onwaarde, haar geldigheid of valsheid. Hoe moet ik dat juist begrijpen?"

Licht: "Het verstand is een activiteit waarin de gedachten een vorm, een voorstelling zijn waarin de waarheid zich kan openbaren, waarin de gedachte kan ingezien worden als kennis.
Spinoza neemt de wiskunde als voorbeeld en meer specifiek de geometrische methode om aan te tonen dat de waarheid van een gedachte niet door een ding kan veroorzaakt zijn.
Zo stelt bijvoorbeeld het eerste axioma van de vlakke meetkunde dat door twee punten slechts één rechte lijn kan gaan. Lijnen en punten zoals in de wiskunde bepaald, doen zich niet voor in de zintuigelijke wereld maar vormen door hun wiskundig bewijs een waarheid.
Het bewijs is de waarheid en laat toe inzichten en gevoelens te verwoorden als waarheid.
Zo stelt bijvoorbeeld ander axioma dat alle rechte hoeken aan elkaar gelijk zijn.
Het inzicht dat met deze waarheid, dit axioma gegeven wordt stelt dat dingen die gelijk zijn aan hetzelfde, ook aan elkaar gelijk zijn.
Hier zien wij dat het verstandelijk inzicht van het algemene met het bijzondere (ding) een verbinding maakt en betekenis verleent aan het ding zelf. Dus door een methodische ontwikkeling van de kenvermogens zijn wij in staat de ware idee van alles te kennen.
Belangrijk is echter de voorwaarde dat de vorm van het algemene begrip (het denken) en de concrete dingbepaling (het lichaam) een ondeelbare eenheid zijn van de kennis van de werkelijkheid."

Duister: "Goed, de eenheid van denken en lichaam moet er zijn opdat er van kennis sprake kan zijn. De ideeën openbaren zich in het verstand, hoe moet ik dat begrijpen?
Hoe komen de ideeën in het verstand. Door inzicht in de ideeën krijgt de dingwereld betekenis, ervaring en gevoel. Maar de ideeën zelf, waar komen die vandaan?"

Licht: "De ondeelbaarheid van kennis als inzicht en ervaring wijst op de onmiddelbaarheid van de kennis. De kennis is er niet plots of direct maar ontstaat in het verstand zonder middel. Vandaar de onmiddelbaarheid van de kennis.
De ondeelbaarheid zegt Spinoza is in de mens een attribuut van de oneindig vele attributen die in de ene substantie voorkomen.
Het is de ene substantie die de absolute waarheid en zekerheid is van de werkelijkheid. Het is het absolute Zijn dat eeuwig en ondeelbaar is. In de mens is deze ondeelbaarheid onmiddelbaar samen in wat de mens is: de essentie is zijn algemene begripsbepaling van het denken en zijn existentie is de concrete dingbepaling van zijn lichaam."

Duister: "Laten wij dit maar weer eens bezinken in het gemoed om een volgende keer de menselijke kennis nader te beschouwen.
Ik kan hieruit onthouden dat het van belang is om de kenvermogens methodisch te ontwikkelen om tot de ware Idee te komen.
Dit betekent dat de ware kennis niet zomaar in het verstand klaar en duidelijk is maar tot klaarheid en duidelijkheid moet gebracht worden. Over de soorten kennis gaat het een volgende keer."