Lezenswaardig uit waarheidvinding

[Renoir]

03-05-2013

Zoals het kopje al aangeeft is het hier de bedoeling om aan waarheidvinding te doen. Sinds maart is de domeinnaam ook Waarheidvinding.nl. Het draait dus allemaal op het uitzoeken of je gedachten wel kloppen en dat gaat zo ver dat de vraag 'wie ik ben' vervaagt en overgaat in de vraag 'wat ik ben'. Dat onderzoek noem ik gedegen zelfkennisonderzoek.

Het verlangen te weten te komen 'wat je bent' zit namelijk diep in iedere mens verscholen en die vertaalt zich naar de vraag 'wie ik ben' maar inhoud is niet dat waarnaar je op zoek bent. Voor die mensen die willen weten 'wat' ze zijn is dit forum opgericht en het forum is bedoeld om degenen die daar mee bezig zijn te ondersteunen.

Helaas hebben we hier te veel mensen die genoegen beleven aan 'wie' ze zijn en die kakelen tegen de bedoeling van dit forum in over zichzelf als verschijnsel en raken daar niet over uitgepraat. Als kenmerk van ego vraagt dat onderzoek naar de aard van ego. Door al die egoactiviteiten is de wereld een plaats geworden waar velen zich niet meer thuis voelen.



Over het Zelf is een korte verklarende tekst van de Indiase filosoof Shankara te weten Drik (subject) drisya (object) viveka.

Wat we zien en tot ons komt via oog is object en het oog wat ziet is subject. Shankara zegt dat we het denken niet met het denken als hulpmiddel zelf moeten doorvorsen zoals dat gebruikelijk is maar dat we het denken kunnen observeren. Het observeren is subject en het denken object, want de observatie zelf kan geen object zijn als het door niet iets anders meer wordt waargenomen. Dat observerende noemen we Zelf en het Zelf is wat we wel eens noemen de ingrond oftewel de voorwaarde dat de dingen gedaan kunnen worden.

Dat moet echter niet de aanleiding vormen daarover oeverloos te filosoferen. Het dusdanig hiermee bezig zijn levert slechts meer gedachtenspinsel op, realisatie van hetgeen je bent doet zich niet voor in de kennissfeer, is niet de verdichting van een idee maar is een intrinsiek 'weten'.
De tweeslachtigheid is nooit een probleem tenzij het dat is voor het denken dat er niet aan voorbij kan komen. Ook is het 'er is niemand', 'de wereld is een illusie' geen product van het denken en iets dat binnen die context om een oplossing vraagt, het is het resultaat van het letterlijk ontdoen, ontmantelen, elimineren van wat je niet bent.

Redeneren en filosoferen is geen vervanger voor het doen van gedegen zelfonderzoek.

4-05-2014

Dat kan best Looro dat er voor jou nooit een weg is geweest van elimineren, hoewel ik het zelf liever waarheidvinding noem, voor mij was dat wél de weg. Vrijwel alles wat aanvankelijk waar voor mij was viel weg en het laatste kleine beetje, dat niet langer meer te betwijfelen was en dat uiteindelijk waar bleek was dermate verdicht dat ik het 'weten' ben gaan noemen. Nu heeft dat 'weten' inmiddels helemaal geen inhoud meer.

De vraag bij dit onderscheid van wegen is of wij beiden op dat zelfde punt zijn aanbeland en dan ga ik uit van 'weten' dat geen inhoud meer heeft, maar er is meer. Een belangrijk kenmerk van realisatie is dat de persoon er volledig uit is verdwenen en iemand die spreek over zijn ervaringen of op zoek is naar meer ervaringen zit daar nog middenin.

Op het spirituele pad krijg je steeds weer nieuwe instrumenten om de tocht mee voort te zetten, soms in de vorm van schitterend (verlichtings) inzichten en ervaringen met evenzo vele verleidingen om niet verder te gaan en daarin te verwijlen en het vervolg van het onderzoek nalaten te doen. Daar had ik het over toen ik het over valkuilen had.

Wat je bent dat weet niet iedereen waar je op doelt is weten wie je bent en ook dat weet niet iedereen en daarnaar zijn de meesten op zoek, ze willen weten wie ze zijn.
Het kan echter zijn dat er rudimentair nog herinneringen zijn aan wat (inhoudsloos zijn) je bent want ooit heb je dat, als collectief in ontwikkeling zijnd mens, afgelegd en ingeruild voor wie (inhoud) je bent. Je zou het de verdrijving uit het aards paradijs kunnen noemen of zoals jij zegt de belemmering de diversiteit te zien waar er eigenlijk eenheid is.

03-06-2014

Als je 'weet' wat je bent dan ken je het antwoord op je vraag want dienstbaarheid is de aard van Zijn (die we niet verondersteld worden te kennen omdat we die door belemmerende factoren niet zijn). Als je 'weet' wat je bent ben je dienstbaarheid van het geheel aan het geheel. De dienstbaarheid geldt de mensheid die lijdende is aan het niet zijn 'wat' ze zijn. Ze lijden en doen (erger nog) lijden ten gevolge van hun aangenomen superieure mens zijn dat is ingegeven en gevoed door de structuur van de samenleving, het machtsdenken en bovenal het voorrang geven aan egobelangen. Wat we manifesteren is nooit zo bedoeld te zijn.

De mensheid is heel erg ziek en je kunt er niet anders dan compassie voor voelen.

-0-0-

03-06-2014

Nee, ik ken het Zelf niet, heb het niet gerealiseerd oid.Ik heb zeker nooit alle teksten van jou of van iemand anders gelezen.Ik ga hab snap door dit forum heen en reageer op hetgeen ik lees zonder verdere voorkennis. Ik reageer vanuit mijn eigen ervaring en kennis die veelal is gebaseerd op het werken in een bepaalde systematiek. Ik ben vasthoudend geweest in het hanteren van het Shankara systeem en ben er derhalve goed bekend mee
Ten slotte dit.
Ik wil niets op de proef stellen of een discussie uitlokken om de discussie. Wat ik hier schrijf is de neerslag van hetgeen ik heb ondervonden in 40 jaar onderzoek aan de hand van het systeem. Het systeem is beproefd en ongeveer 9000 jaar oud. Velen hebben het toegepast en hebben getuigenis afgelegd omtrent hun ervaringen en het uiteindelijke resultaat. Velen van hen zijn wereldberoemd en hun statuur en authoriteit is boven elke twijfel verheven. Ver na hun overlijden worden zij nog geroemd en bestudeerd. Ik zelf heb 1 persoon ontmoet in die 40 jaar die, binnen de richtlijnen van het systeem, voldoet aan de kenmerken die worden toegekend aan Hen die De Allerhoogste Werkelijkheid in zichzelf hebben gerealiseerd. Als ik deze Mens zie werp ik mij op de grond en zwijg.

Het Zelf (her)kent zichzelf en de herkenning is mij genoeg en zou anderen genoeg zijn indien zij het herkenden, wat dan dus kennelijk niet het geval is.

Ik (in de betrekkelijke betekenis van het woord) vind het daarom erg prettig dat je kennis hebt van de oude geschriften om te zien of ik mij (in de betrekkelijke betekenis van het woord) daarin herken. Ik vond het altijd erg leuk om de woorden van Jezus te herkennen vanuit zijn gerealiseerde staat, zodat ik (afijn) precies kon zien waar men hem wat in de mond moest hebben gelegd om er een instituut-eigen draai aan te geven.

Wat me verbaast is dat je met 'wereldberoemd' betekenis aan iets geeft wat mij totaal niets zegt. Als je aan waarheid vinding hebt gedaan vind je waarheid waar die zich voordoet en niemand hoef je te vertellen of zo'n uitspraak van belang is. Waarheid is ook nooit persoonsgebonden, beroemde waarheidvertolkers bestaan er niet, tenzij zo gemaakt door omstanders die dat doen vanuit een perceptie van zelf belangrijk zijn.

Robert Adams, een amerikaans advaita-leraar vertelde z'n gehoor een droom te hebben gehad waarin hij zelf een wereldbefaamde advaita leraar uit de indiaase geschiedenis is en z'n leerlingen antwoord geeft op de vraag hoe je kunt weten of je het Zelf gerealiseerd hebt. Hij geeft een aantal, ik meende vijf, kenmerken van gerealiseerd zijn. Ik zou zeggen waarom wil je dat weten, want het is de behoefte aan betekenis.

Voor het overige heb ik over richtlijnen van een systeem waarlangs een gerealiseerde wordt afgemeten nooit gehoord. De gerealiseerde weet zelf wel of het zover is en het belang voor anderen is dat je niet zomaar iemand achterna loopt. Maar waarom zou je iemand achterna lopen ? Om zelf ook het kunstje te kunnen uithalen ?

Aan één Emile Ratelband hebben we meer dan genoeg. Nee er is het directe inzicht en second best is de langere weg van gedegen zelfonderzoek. Je hoeft toch geen beroemdheid te worden je gaat toch op in het Niets als je weet wat je bent.



Enige bemerkingen over de geestesgesteldheid van de volgeling, the mind of the devotee. Eerstens is het altijd merkwaardig iemand te horen zeggen dat hij zelf niet verlicht is maar wel in staat een verlichte te herkennen. Hetgeen logisch onmogelijk is, want je kunt alleen herkennen wat je zelf kent. Al de rest is projectie op een persoon van wat jij denkt dat verlichting zou kunnen zijn.
Dan is er de verwachting dat het heil van buiten komt. Dat wil zeggen dat je ervan uitgaat dat iemand buiten jou in staat zou zijn jezelf in jouw plaats te verlichten.
Te verwachten dat het heil van buiten komt is in het geval van kleine kinderen volkomen verantwoord. Zonder de hulp van goedwillende volwassenen om hen heen zouden ze niet kunnen overleven.
In het geval van de volwassene zelf betekent dit dat hij er niet in geslaagd is op eigen benen te leren staan.
In de wereld van de zogenaamde spiritualiteit wordt dit echter normaal gevonden, wat bizar is en duidt op het niet verwerkt en opgelost hebben van infantiele angsten.

Precies je kunt alleen (her)kennen wat je zelf kent, dus een verlichte beoordelen op zijn staat van zijn is onmogelijk tenzij je daar ook bent. Wanneer je weet wat je bent is de aangeleerde vorm van jou verdwenen en datgene wat gezien wordt verschoond van de altijd door een persoon gehanteerde perceptie. Dus inderdaad als dat niet het geval is dan is wat je (elders) ziet niet zelden projectie van iets dat in jou speelt.

Verder zijn er inderdaad zoekers die zich afhankelijk opstellen en verwachten dat de meester aangeeft dat ze zover zijn. Door Osho zijn eens certificaten van verlichting uitgereikt aan de meest naar erkenning smachtende leerlingen, die zich vervolgens verheven en autoritair gingen gedragen. Je kunt echter niet generaliseren en beweren dat dat altijd het geval is.

-0-0-

04-06-2014

Looro het 'weten' is een zelf uitgevonden term voor datgene wat overblijft na gedegen zelfonderzoek. Het is de verdichte waarheid waar niets meer als onwaar afgeschraapt kan worden en het is als zodanig zonder inhoud en kan dus niet als discussiepunt dienen. Feitelijk lijkt het op wat Bewustzijn is, waar met het woord zelf er al alles over gezegd is.

Omdat je spreekt van staten van bewustzijn moet ik het onderscheiden van het grote Bewustzijn want dat kent geen staten er van. Als bewustzijn graden kent heb je het over het bewuste zijn van de mens en dat kan zich verruimen en er is verschil ten opzichte van elkaar. Maar het is zaak deze in je beschouwingen niet te verwarren. Ik ben niet geneigd het 'weten' het vermogen om in de kennis van het zelf af te dalen en te reizen te noemen.

Voor mij is 'weten' een afgerond geheel na realisatie van het ZELF. Overigens ook hier maak ik onderscheid in het kleine en het grote ZELF, waar jij op doelt is het grasduinen in je persoonlijke zelf. Om met Habs woorden te spreken 'ik heb niet de indruk dat wij het over hetzelfde hebben' en je volgende passage kan ik dan ook niet geheel en al volgen.
In feite is dat zelfgerealiseerd een verkeerde term, we zijn dat al, alleen hebben we iets ontwikkeld waarvan we zijn gaan denken dat de we dat zijn. Door een verscheidenheid aan ontwikkelingen daarin is er een toren van Babel ontstaan en verstaan we elkaar niet meer. Zouden we dat afleggen dan herkennen we elkaar weer.



Ik vind in zoverre dat er een voorbeeldfunctie moet zijn opdat we leren rekening te houden met elkaar en dat niet alles zomaar kan echter is er een absurde tolerantie. Maar Hab ons laten sturen door voorbeelden van Heiligen en ons laten insprireren door hun levenswijze dan wel houvast vinden in hun handelen ?

Wat wij zijn is vele malen groter dan door een hoogstaand (in rang) mens verklaarde Heilige. De heilige behoeft vanuit zichzelf geen naam wanneer hij handelde vanuit Bewustzijn en dat heeft hij kennelijk gedaan. Maar wij beoordelen dat vanuit ego en zoals dat voor ego gebruikelijk is moet een bijzonderde daad beloond worden en gevoelen wij de behoefte zo iemand te verheffen opdat ook onze bijzondere daden beloond zullen worden en eer ons zal toevallen.

Kijk je naar een bijzonder iemand dan heeft ie gehandeld zonder in eerste instantie aan zichzelf te denken en gelukkig bewonderen wij dat, dus er is nog een sprankje hoop voor een komende tijd waarin de mens niet aan zichzelf zal denken. En nu doorgeredeneerd, wie denkt er niet aan zichzelf. Iemand die egoloos is geworden heeft niet die behoefte. En wie is er egoloos, de ZELFgerealiseerde. Dus ga de weg van gedegen zelfonderzoek dan wordt je vanzelf een voorbeeld voor de mensheid.



Looro ik hou de woorden zoals ik ze hier met het doel daarover van gedachten te wisselen betekenis heb gegeven graag expliciet alleen voor dat doel. Wanneer jij ze op een andere manier betekenis geeft kan ik ze daarvoor niet langer meer gebruiken. Dat die woorden met een andere betekenis gegeven door anderen verwarrend werkt bleek toen deelnemer Niets ze ging gebruiken in een geheel andere context en in de grote verwarring die daaruit ontstond heb ik daar voor de eerste keer iets over gezegd.

De uiteindelijk overgebleven hoeveelheid waarheid die onderzocht is, net zoals dat bij vloeistoffen die verdampen, verdicht zich en heb ik niet uitgevonden. Dat wat er uiteindelijk overblijf noem ik bij gebrek aan een woord daarvoor 'weten' want zo voelt dat. Als jij aan dat woord 'weten' je eigen betekenis hangt is het niet meer de vlag die de lading voor mij dekt. Ik bewaak de puriteit van sommige woorden en ben niet de ultieme controleur waarvoor je me houdt.

-0-0-

Nadje, jouw vraag 'waarom die extremiteiten, zoals hele volksstammen uitroeien, om de liefde te herkennen die we (notabene al) ZIJN ?'.

Het door mij gevonden antwoord op die vraag is omdat we ons zelf niet kunnen kennen in ons liefde zijn omdat we ons beperkt hebben in het ervaren dat we liefde zijn door egocentrische motieven. Het is dus niet zoals dat bedoeld is te zijn.

Je zegt zonder het een kunnen we het ander niet herkennen. Dat klopt zo werkt dat in de dualiteit, we hebben de tegenstellingen, soms in de vorm van extremiteiten, nodig. Maar in weten 'wat' je bent valt de noodzaak aan dat onderscheid weg.

In de dualiteit heb je de moraal nodig om te weten dat de ander niet de ander is maar jou zelf en moet je jezelf voorhouden dat hetgeen anderen is aangedaan jou zelf is aangedaan.

Weten is verkeren in non-dualiteit, er zijn geen tegenstellingen, er is geen ander, er is geen oorlog, maar het euvel is we 'weten' niet en zijn omtrent de aard van 'wat' we zijn onwetende en handelen dientengevolge uit onwetendheid.

Dus er is werk aan de winkel bewust te worden, te weten wat we zijn.



Wat hij zegt is correct, er bestaat niet zoiets als realisatie en als het bestaat dan ben je het al. Dat is hier ook al vaker gezegd, er is hier echter ook een 'maar' uitgesproken ten aanzien van dat zijn van gerealiseerd, namelijk dat we er iets bovenop hebben gelegd waardoor je het niet kunt ervaren te zijn. Misschien is het makkelijker om dat uit te leggen aan de hand van liefde. Liefde is wat we zijn 'maar' we kunnen het niet ervaren te zijn omdat we er wat bovenop hebben gelegd, het heeft aan voorwaarden moeten voldoen zodat we konden 'zien' dat we met liefde te maken hebben en dat is voor liefde in de plaats gekomen.

Hij begint met benoemen van de belemmerende factoren, het ego, denken we aan het zelfzuchtige ego dan worden we het ego. Als het de gedachten zijn worden we de gedachten. Als het het lichaam is worden we het lichaam. Dat alles is datgene wat er bovenop is komen te liggen en dat verhinderd het kunnen zijn van wat we hier noemen gerealiseerd.

Hij heeft het ook over de dualiteit het noodzakelijke onderscheid, als het water niet beweegt zouden we het niet opmerken maar alleen het licht. Hetzelfde is er aan de hand met het ego, nemen we geen notitie van het ego dan zien we het licht. Dat is waar, echter zo simpel als gezegd is het niet gedaan, het ego is een aanwezigheid van formaat.

Dan scheiden zich onze wegen, er is wel degelijk een actie tot realisatie alleen beweegt die zich in de richting van het ontwaarden van het dominant aanwezige ego. Er moet dus iets aan overtolligheid af (denken, ego) en Ramana is ook pas zelf tot zulke inzichten gekomen ten tijde dat hij zich lange tijd van het wereldtoneel had geïsoleerd.

Hij doet wat ik met het ego doe met de 'mind'. De mind gaat niet uit zichzelf weg de mind moet geholpen worden te verdwijnen. Dan zul je ontdekken dat er geen 'mind' is. Hetzelfde is er aan de hand met ego, maar het ego moet evenals de 'mind' wel geholpen worden te verdwijnen. Uiteindelijk zul je ontdekken dat er geen 'mind' is, uiteraard is er dan ook geen ego want ego bestaat geheel en al uit 'mind'.

Afijn dan gaat het verder met 'angst' wat is angst ja dat zijn gedachten, dus inderdaad onderzoek de waarheid omtrent angst, het is nagenoeg de enige mogelijkheid om achter z'n aard te komen, waardoor het niet langer bezit van je neemt. Let wel dit zijn bezigheden en gepriegel in de marge omtrent hetgeen we niet zijn om datgene bloot te kunnen leggen wat we wel zijn. Dat is hetgeen ik hier voorsta te doen 'gedegen zelfonderzoek'. Dus begin niet te kraaien als een kip zonder kop dat je niets hoeft te doen want er is geen 'mind' er is geen ego. Dat is er wél zo lang dat je realiteit is, dus kom er achter door te doen.

Dat zijn pas de eerste minuten van het filmpje.
Maar ik heb het even gehad met uitleggen, want dit is niet bepaald de eerste keer.

07-07-2014

Dit zijn allemaal egoactiviteiten, het zoeken naar steun in elkaar. Wees hier moedig en zie onder ogen waar je in je verlangen gehoord te worden mee bezig bent.

Je kunt alleen op je zelf vertrouwen daarom moet je op zoek naar de belangen die mensen hebben om jou in te palmen en moeite doen jou bij hun clubje te betrekken, of zoals jij zelf nu zelf doet er een te vormen. Dat zijn de verkeerde wegen. Als je aan waarheidvinding doet dan leer je jezelf en deze trucjes doorkrijgen en ben je niet meer bevattelijk voor die van anderen. Je leert dan op je eigen benen te staan en waarheid te herkennen.



Je begon goed, dat wat Waarheid is is onveranderlijk. Dus alles wat veranderlijk is geen Waarheid. Allereerst heb je je subjectieve waarheid en als je die onderzoekt zul je merken dat die makkelijk beïnvloedbaar is, ineens heb je de mening van een ander overgenomen en is dat je waarheid. Waarheid die ondanks alles overeind blijft noemen we Waarheid oftewel waarheid met een hoofdletter om die van waarheid te kunnen onderscheiden.

Inderdaad is het vinden van waarheid ondoenlijk, het blijft maar veranderen en al snel doe je daartoe geen pogingen meer en laat je het er maar bij zitten en dat is jammer want je zou op zoek moeten naar Waarheid.

Zo lang je Waarheid niet hebt gevonden moet je roeien met de riemen die je hebt. Je moet anderen geloven en op hun vertrouwen, immers hun waarheid is veranderlijk. Als je dat niet kunt wordt je depressief en ga je jezelf nog meer kunstjes aanleren, nee zeggen tegen negatieve gedachten, vechten met je angst en te terneergeslagenheid, niet meer boos te worden of je neemt de moraal van anderen over om alles in goede banen te leiden en de wereld leefbaar te maken. Voor je het weet ben je verkrampt zoals iedereen.

Intrinsiek weet je precies wat jou is toegestaan en zou je daarmee in contact zijn dan is een moraal helemaal niet meer nodig. Echter de innerlijke stem wordt niet meer gehoord om dat ego het heeft over genomen.

-0-0-

Je hersenen hebben het getypeerd zodat ze het in 'vooral niet lezen' hoekje kunnen zetten. Daarom mis je the point iedere keer weer opnieuw en ga je liggen sakkeren dat ik in herhaling val. Maar het komt omdat je blind geworden bent voor de boodschap. Ik hoop dat je dat herkend. Overigens schrijf ik ook voor wie het maar horen wil.



Marie als het aangekomen zijn niet resulteert in verbondenheid ook wel onafgescheidenheid genoemd, dan heb je een persoonlijke realisatie bereikt en ga je verkondigen hoe goed het er daar VOOR JOU uitziet met verder volstrekte maling aan de wereld.

Is dat wat je bedoeld met het einde van de weg. Is dat die eenheid, dat alles één zijn en dat resulteert in oneindige liefde wanneer blijkt dat die liefde alleen jou geldt?

Het zal hiermee hopelijk duidelijk zijn dan een egocentrische realisatie geen realisatie is. Zo lang er ego te zien is kun je onmogelijk gerealiseerd zijn. Maar een tweede vraag is ben jij zelf ego zijnde in staat om egoloosheid te zien.
Het antwoord is NEE daartoe ben je niet in staat.

Heeft het dan zin om je blind te staren op anderen die misschien wél, misschien niet gerealiseerd zijn? Neen het heeft geen enkele zin je met wie dan ook te meten want dat is van hetzelfde laken een pak, egogedrag. Wanneer je ego niet gepleased wordt ben je al helemaal niet tot luisteren naar wat er gezien wordt om je op weg te helpen bereid.

Wordt er hier dan gevraagd om ideeën van anderen aan te nemen. Neen dat wordt helemaal niet gevraagd. Er wordt hier gevraagd aan gedegen zelfonderzoek te doen zodat je dat zelf kunt ontdekken. Je eigen bevindingen zijn het meest overtuigend.

Waarheid vinding is geen collectief gebeuren dat doet ieder binnen zijn eigen context. Gaandeweg zul je Waarheid leren herkennen en heb je van niemand meer de bewijzen nodig dat hij goede bedoelingen met je heeft. Dus niet OH-en maar beginnen.

Maar doorgaans blijkt dat er hier meer aan redeneren wordt gedaan, allerhande aannames zoals ook bovenstaande een aanname is wordt als draaiboek gebruikt waar het langs behoort te gaan. Niet gezien wordt dat al dat dralen ego is dat uiteraard bang is aan zichzelf te verliezen. Het moet dus je wens zijn ten koste van alles te weten te komen 'wat' je bent. Is die motivatie er niet dan blijf je hier maar wat sputteren.

Men wil van de ander weten hoe het er uitziet om gerealiseerd te zijn om gemotiveerd te raken IETS TE KRIJGEN. Realisatie betekend dat je aan jezelf verliest, de IK om wie het jou (zoals altijd weer) te doen is krijgt echter helemaal nulkommanul NIKS.

Het ben jij die met ego-gezwam afkomt; mijn ego speelt hier niet mee.
Ik bekijk de wereld als geheel en als geheel legt hij een weg af naar een hoger niveau. Waarheidvinding kan in dat geheel meespelen, maar ik vrees dat het, gezien het uitgaat van geen aannames maken, ook aan de top koudwatervrees heeft om verder te denken en de deur die het geopend heeft ook binnen te gaan. Wat ik persoonlijk daar mee te winnen of te verliezen heb speelt zich enkel in jouw geest af, niet in de mijne.



10-02-2015

Ik heb niet graag dat je zulke sites ter lezing aanbeveelt. Het eerst wat me bij aanklikken opvalt is 'Copyright Roeland' en dan lees ik het eigenlijk al niet meer want Waarheid kent geen copyright. We hebben hier kennelijk weer te maken met iemand die van zijn waarheid beter probeert te worden. Afgezien daarvan het gaat je niet helpen internet af te struinen en overal fragmentarisch selectief wat te lezen, zoals gezegd moet het gedaan worden.