Wat is liefde?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Doe je Liefde nu niet tekort ? Heb je een specifieke angst waar je je op wilt richten of angst in het algemeen?

Ik wil mijn angst niet negeren, maar ze alleen onderzoeken op het moment dat deze zich aandient. Datzelfde geldt ook voor mijn emoties als bv boosheid en verdriet. Als ik ze voel onderzoek ik ze, waar ze mogelijk vandaan kunnen komen, welk deel is van mij en welk deel is van een ander. Het deel van mezelf aanvaard ik en probeer ik dan los te laten. Maar daar heb ik juist de liefde bij nodig. Want als ik dat met hardheid ga doen, ga ik mezelf weer voor het blok zetten.

Op die momenten vind ik het fijn om gewoon te vertrouwen op Liefde en zodra ik Liefde vraag om mij te helpen lijk ik ook hulp aan te trekken. Soms uit een andere hoek die ik had verwacht, maar dat vind ik juist mooi.

Als ik steeds alleen maar focus op mijn angst lijkt dit eerder steeds groter te worden bij mij. Alles wat je aandacht geeft groeit.

Mijn ervaring is dat Liefde een sterkere kracht is dan angst, Virgo. Ik heb eenmaal in mijn leven angst gevoeld. Na grondige inspectie bleek dat verlatingsangst. Door de angst te accepteren en te kennen is deze ook weer snel verdwenen. Ik heb het al weer lang en breed achter me gelaten, maar denk er nog wel eens aan terug. Angst is heel ongrijpbaar en kwam in mijn geval ook opzetten zonder dat ik het verwacht had.

Ik heb op Liefde leren vertrouwen. Het klopt wat je zegt, vanuit Liefde lijkt er altijd wel iemand te komen uit onverwachte hoek. Angst is net als de andere emoties een welkome gast die jou wat te vertellen heeft. In mijn geval dus de angst om verlaten te worden.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Freerider

Mijn ervaring is dat Liefde een sterkere kracht is dan angst, Virgo. Ik heb eenmaal in mijn leven angst gevoeld. Na grondige inspectie bleek dat verlatingsangst. Door de angst te accepteren en te kennen is deze ook weer snel verdwenen. Ik heb het al weer lang en breed achter me gelaten, maar denk er nog wel eens aan terug. Angst is heel ongrijpbaar en kwam in mijn geval ook opzetten zonder dat ik het verwacht had.

Ik heb op Liefde leren vertrouwen. Het klopt wat je zegt, vanuit Liefde lijkt er altijd wel iemand te komen uit onverwachte hoek. Angst is net als de andere emoties een welkome gast die jou wat te vertellen heeft. In mijn geval dus de angst om verlaten te worden.

Op een zeker moment was ik alleen nog maar angst, een paniekaanval die mij nog verhinderde om verder helder na te kunnen denken, ik was bang in waanzin weg te schieten en mijzelf wat aan te doen. Ik was blij dat ik niet alleen was op dat moment en om hulp kon vragen. Het moment heb ik ook allang achter mij gelaten, maar ik kan het mij haarscherp nog voor de geest halen.

Ook bij mij is het Liefde geweest wat me weer omhoog heeft getrokken: terug het leven in. In Liefde heb ik een blind vertrouwen gekregen. Ook al moet ik dingen zelf doen, er is altijd hulp als je durft te vragen en je ogen openhoudt om het te kunnen zien.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Op een zeker moment was ik alleen nog maar angst, een paniekaanval die mij nog verhinderde om verder helder na te kunnen denken, ik was bang in waanzin weg te schieten en mijzelf wat aan te doen. Ik was blij dat ik niet alleen was op dat moment en om hulp kon vragen. Het moment heb ik ook allang achter mij gelaten, maar ik kan het mij haarscherp nog voor de geest halen.

Ook bij mij is het Liefde geweest wat me weer omhoog heeft getrokken: terug het leven in. In Liefde heb ik een blind vertrouwen gekregen. Ook al moet ik dingen zelf doen, er is altijd hulp als je durft te vragen en je ogen openhoudt om het te kunnen zien.

Dat moet heel erg geweest zijn, Virgo. Toppie dat je er weer uitgekomen bent en dat je mensen om je heen had! Niemand kan het alleen. Mijn situatie lag anders: ik was (alleen) aan het autorijden en ik MOEST wel iets van ratio overeind houden. Net alsof mijn geest in tweeen spleet. Echt bizar. Maar uit ervaring (met anderen) wist ik dat een focus op iets, de aanval kon temperen.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Freerider

Dat moet heel erg geweest zijn, Virgo. Toppie dat je er weer uitgekomen bent en dat je mensen om je heen had! Niemand kan het alleen. Mijn situatie lag anders: ik was (alleen) aan het autorijden en ik MOEST wel iets van ratio overeind houden. Net alsof mijn geest in tweeen spleet. Echt bizar. Maar uit ervaring (met anderen) wist ik dat een focus op iets, de aanval kon temperen.

Bedoel je ook een hyperventilatie/paniekaanval? De eerste keer dat ik ermee kennismaakte zat ik ook in de auto. Rondweg Antwerpen. Toen had ik het geluk dat ik mn ratio dr nog wel bij kon houden: ik had 2 kinderen bij me in de auto. Toen redde ik het wel met mn ratio en focus op waar ik mee bezig was ...

Ik heb er gelukkig inmiddels zelden meer last van. Als het nu gebeurt richt ik mn aandacht op de aanval zelf en aanvaard dat ie dr is en dat het helemaal niet erg is. Binnen no-time verdwijnt het dan. Juist het heftige verzet er tegen heeft die ene aanval door laten slaan.

Maar het heeft me wel geleerd om op Liefde te vertrouwen, dus het is goed geweest.

[Virgo]

Even terug on-topic:

Nena - Liebe ist

http://www.youtube.com/watch?v=R2efbDmGavQ

Liefde zal niet,
Liefde vecht niet,
Liefde wordt niet,
Liefde is.
Liefde zoekt niet,
Liefde vraagt niet,
Liefde is, net zoals jij bent.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Bedoel je ook een hyperventilatie/paniekaanval? De eerste keer dat ik ermee kennismaakte zat ik ook in de auto. Rondweg Antwerpen. Toen had ik het geluk dat ik mn ratio dr nog wel bij kon houden: ik had 2 kinderen bij me in de auto. Toen redde ik het wel met mn ratio en focus op waar ik mee bezig was ...

Ik heb er gelukkig inmiddels zelden meer last van. Als het nu gebeurt richt ik mn aandacht op de aanval zelf en aanvaard dat ie dr is en dat het helemaal niet erg is. Binnen no-time verdwijnt het dan. Juist het heftige verzet er tegen heeft die ene aanval door laten slaan.

Maar het heeft me wel geleerd om op Liefde te vertrouwen, dus het is goed geweest.

Nee, in de paniekfase ben ik niet beland dankzij mn focus op het autorijden.
Maar veel er van af zat ik niet. De (directe) aanleiding was eigenlijk een wegomlegging waardoor ik van het bekende pad afraakte. En mn navigatie laadde niet op. De suggestie die dit opwekte deed de angst ontstaan. Bang om de weg kwijt te raken. Achteraf leg ik in een deuk. Ik heb tientallen jaren zonder navigatie gereden in weet ik hoe veel landen en dit was notabene in Nederland.

Het overviel me en ik had mn ratio nodig om te rijden. Zodra ik weer op bekende weg geraakte zakte het weer wat weg. Maar de indirecte aanleiding was de angst om alles wat ik kende kwijt te raken. Alles! Alle mensen die ik ken, het land waarin ik woon, alles. Angsten zijn nooit reëel. En omdat ik nooit angst had gekend wist ik ook niet hoe het voelde.

Het was een periode waarin ik verschijnselen van depressie had en een pas opgelopen trauma. Maar op dat moment bagatelliseerde ik dat. Die angst is in de maanden daarna geleidelijk weggezakt door in contact te komen met de angst. Vriendje angst wilde mij wat vertellen en ik heb geluisterd.

Met de kennis van nu zou ik het (op het moment suprême) heel anders aanpakken. Je bent gestoord als je zo gaat autorijden. Maar ik was toen dan ook gestoord.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Ik deel je mening hierin. Toch blijkt het moeilijk te zijn voor mensen om een compliment te incasseren.... of te geven.
Ik geniet van beiden: geven en ontvangen. Bij deze dus een compliment voor jou dat je zo liefdevol een compliment hebt weggegeven en nog meer bijzonder vind ik eigenlijk .... dat je zo goed hebt kunnen incasseren dat het compliment werd afgeserveerd...

En uiteindelijk vergaat alles (dust tot dust en ashes tot ashes).... In de tussentijd, als we dan toch als mens op de aarde zijn geflikkerd, kunnen we beter maar genieten wat ons toevalt.
(is natuurlijk weer een ego-mening :P)

Ik haalde het voorbeeld aan om te laten zien dat "Liefde is!", maar dat tegelijkertijd er een ego is die er allerlei interpretaties op na houdt. Je kan natuurlijk gemakkelijk dat "Liefde is!" eindeloos herhalen, maar wat heeft een mens daaraan in het bestaan als ego?

Aan de kreet "Liefde is!" heb je alleen iets als je ego doorziet. Het is ego die verwachtingen schept, voorwaarden stelt, een willetje heeft enz.

[Darsho]

Zo mooi...

Wolter Keers leefde in een tijd waarin internet nog onbekend was en de oosterse bewustzijnsfilosofie nog slechts mondjesmaat tot het Westen was doorgedrongen. Hij was vaak een vraagbaak voor paters en zusters die uit waren getreden of nog in het klooster zaten. Zij worstelden met allerlei levensvragen en Walter gaf hen vol liefde en geduld antwoord in brieven waarin hij schreef over de liefde en het verlangen naar liefde, herkenning, wonderen, bidden, hoe de taal een obstakel vormt om te spreken over wat hij het Onvoorstelbare noemde. Hij vertelde hen wat hij te vertellen had over de tijd, de zin van het leven en de stilte.
Zo schreef hij over Liefde:

"Wat wij wezenlijk zijn, is dit nederigste van alle nederige dingen, dat waarin alle dingen verschijnen. Dat is het licht zelf. Niets is gewoner, gemener, alledaagser dan dat licht; daarbuiten hebben wij nooit iets gekend.
Liefde is het ontdekken van mijzelf (het licht) in de ander; de herkenning van de Stilte die ik ben in de ander. Dat is liefde.
Liefde kun je niemand geven, liefde kun je niet ontvangen;
je kunt water geen natheid geven, want water is natheid. Niemand kan je ook liefde geven, niemand kan liefde van je ontvangen, je kunt alleen in jou liefde herkennen en jij kunt in anderen liefde herkennen. Het ogenblik dat het gebeurt, zijn er natuurlijk geen anderen meer, want je herkent inderdaad, in de meest letterlijke zin, let wel, in de meest letterlijke zin: jezelf."

bron: Liefde op zoek naar zichzelf