Jammer, het gedram gaat weer door

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Waarheid IS. Het ik dat denkt waar te zijn en de beschrijvingen, verhalen die het op Waarheid legt, zoals "Poetin is", "ik ben", ik ben God/Jezus", ... is NIET, is een mentale constructie van wat gewoon Is. Waarheid IS en blijft altijd, ondanks deze lagen erop gelegd, maar de lagen zelf zijn nooit Waarheid, het is dat wat op de Waarheid is gelegd, wat er van gemaakt wordt.

Alles is Waarheid ook de mentale constructie.
Wat er op Waarheid aan mentale constructie is opgelegd is een 'ik'.
Om die reden is Waarheid bedekt en moet het ont'dekt worden.
Niettemin is alles Waarheid.

Iets van Waarheid maken geeft ongemak, onvrede, frustratie, ergernis omdat wat IS dan niet overeenkomt met wat men er van maakt.

Dat klopt omdat het hier gaat over waarheid (te weten jouw waarheid oftewel de subjectief beleefde waarheid) tegenover een wereld die andere plannen heeft, maar dat is gewoon psychologie daarvoor kun je behandeld worden. Maar ik zie al weer een aanzetje om uiterst zinloos te gaan filosoferen als ontsnapping aan het hetgeen er werkelijk gedaan moet worden.

Een ik kan maar herkennen wat een ik kennen kan. Als dit ik als identiteit weg valt is er geen sprake meer van iemand die een ander herkent. Zo'n zaken spruiten enkel voort uit een identificatie met een ik.

Veel te ver doorgedachte flauwekul, onderzoek het waarheidsgehalte van 'ik'.

Een ik die weet wat hij is herkent andere ikken die weten wat ze zijn, maar kan geen ontwaakt zijn uit ik herkennen. Een ontwaakt zijn uit ik brengt geen ik meer voort die weet te zijn wat hij is, er is daar geen identificatie met een ik, dat gewoon iets is dat zich nu en dan voordoet, functioneel, maar geen bestaan heeft op zich, laat staan dat het iets is dat weet wat het is... Het is niet iets, het is iets dat opkomt en weer wegvalt, geen identiteit, een regenboog, een illusie. Er is geen ik die weet dat het een illusie is, dat ik is illusie, illusies weten niet, het zijn gewoon illusies. Als daar een ik van gemaakt wordt die weet wat het is, is identificatie met iets te zijn dan weer weer ingekickt, met alle gevolgen van dien... Het is zoveel eenvoudiger als er niets meer van gemaakt wordt. Als er Volledig ontwaakt is uit dat ik te zijn.

Als een robot blijf je dit maar herhalen, hetgeen mij eerder al de vraag ontlokte of je wellicht gehersenspoeld bent.
Onderzoek zulke gedachten op waarheid en laat ze voor wat ze zijn.
Het is zinloos ze met je mee te dragen.

Er zijn geen vormschriften waar een ik moet gaan aan voldoen als er geen ik meer is die is.

Hetgeen, zoals al was vastgesteld, bij jou niet het geval is.
De gebruikte woorden moeten in een door jou bepaalde geaccepteerde context staan willen ze door je kennelijk hermetisch afgesloten perceptie passen om tot je door te kunnen dringen. Respons geef je daar niet op maar vervangt ze door eigen interpretaties (verzonnen verhaaltjes). Kortom de relevante informatie gaat jou nimmer bereiken en wat er zich kennelijk aan volkomen irrelevante gedachten wel bij je aandient wordt zonder enige scepsis hier weergegeven. Waarop ik gedrongen ben ze te rectificeren en waarop jij kunt zeggen dat ik in de verdediging schiet en me dus kennelijk identificeer met mijn 'ik'. In dat cirkeltje blijven we al enige jaren onverdroten ronddraaien.

Dat een ik zich nog als functie voordoet en dat zich dit in alle vormen voordoet is gewoon wat zich voordoet, heeft geen identiteit.

Veel wat je alsmaar beweerd is ooit al tegengesproken en gerectificeerd maar dat hindert je niet daarover maar door te blijven drammen. Een grammofoonplaat die is blijven hangen.

Dat wat zich voordoet niet meer mag verwijzen naar zichzelf is niet aan de orde, als er geen identificatie meer is met iets dat zich enkel functioneel voordoet is er ook geen enkele terugkoppeling meer naar.

Dit zijn pure vormvoorschriften, hetwelk je zonder geen gerealiseerde zult gaan erkennen.

Die terugkoppeling, dat verwijzen naar zichzelf komt voort uit identificatie er mee.

Daar kun je geen kennis van dragen wanneer dat anderen dan jou zelf betreft.

Als die identificatie wegvalr, vallen ook alle vormschriften weg waarop een ik, dar louter een functie is, zou moeten aan voldoen, maar valt ook het verwijzen naar dat ik weg, niet omdat het niet mag, maar omdat er niet naar te verwijzen is. Het is niet iets, het is gewoon een functie.

Een misvatting wordt altijd op de voet gevolgd door een verkeerde conclusie. In het bestaan is overal naar te verwijzen en dat kan probleemloos ook naar een 'ik' worden gedaan. Het is niet gebruikelijk dat het bestaan van 'ik' wordt onderzocht, dat wordt geacht zo te zijn. Daarmee is de verwoording van deze misvatting uitputtend gedaan. Er hoeft niet op iedere slak die zich aandient zout te worden gelegd. Je gekakel heeft dus geen grond dat te doen.

Een ik die denkt aan vormschriften te moeten voldoen of daar niet aan wil voldoen is dat waar identificatie aan blijft kleven.

Daar ging het dan ook niet over, het ging om jouw eis dat iemand zijn uitdrukkingsvaardigheid in bepaalde door jouw erkende woorden behoort te worden uitgedrukt op straffe van geen Waarheid te zijn.

Je misbruikt telkens mijn reactie, waar je wijselijk niet inhoudelijk op ingaat, om opnieuw weer je statement te kunnen maken ongeacht de tegenwerpingen van onjuistheid door mij. Daarbij maak je nu ook nog van mijn tegenwerpingen een vorm van vertoond gedrag dat moet aangeven dat er van realisatie (nogmaals mij boeit dat niet) dezerzijds geen sprake kan zijn.

Ik zei eerder al dat je visie mij in genen dele beroert omdat ik weet wat ik ben maar je stoïcijnse volgehouden absurditeiten irriteerden me eerder al en nu weer.

Uit dat ik kan gewoonweg ontwaakt worden en neen, dat ik kan dat niet doen, dus zich daar niet naar gaan gedragen of aanpassen, het is waaruit ontwaakt kan worden. Dat heeft niets meer met een wetende en diens gedrag te maken, ook uit een "wetende te zijn" is dan ontwaakt Daar gaat het juist om. Heel dat gedoe van "ik ga mij niet aanpassen, ik ga geen werkwijze volgen", komt dan te vervallen met dat ik niet meer te zijn. Zolang dat niet vervallen is, blijft het tekeer gaan tegen het "niet meer verwijzen naar zichzelf" omdat dit (iets wat dan niet meer gebeurd gewoonweg omdat er geen ik meer is om naar te verwijzen) wordt geïnterpreteerd als iets waar dat ik aan zou moeten gaan voldoen.

Een functie kan zich niet verheffen boven een andere functie, alles ikken zijn gewoon functies. Een zin "dit kan niet gevat worden door een ik, ook niet door een ik dat een gedegen zelfonderzoek afgerond heeft", kan dus ook geen verheffen zijn, want er is geen niet-ik die het wel vatten kan, er kan alleen maar ontwaakt zijn uit een ik, en dan blijft er niets of niemand over dat verheven is boven iets anders. Er is dan gewoon gezien dat elk ik gewoon maar een functie is, iets wat opkomt en weer wegvalt, geen identiteiten zijn. Alleen als er identificatie gaat kleven aan wat zich louter nu en dan functioneel voordoet, dan ontstaat er met zo'n zin onvermijdelijk het gevoel dat iets anders zich zou verheffen boven dat ik met die zin. Er is echter niets anders, er is in de eerste plaats al geen ik waar boven verheft kan zijn, daar begint de illusie al. Uit die illusie kan ontwaakt worden, maar dat geeft geen ontwaakt ik dat ergens boven verheven is, ook daaruit is dan ontwaakt. Ikken zijn dan enkel functies. En functies zijn niet iets, laat staan dat ze boven iets anders kunnen verheven zijn.

Zo gaat dat dan als er identificatie gaat ontstaan met iets te zijn, in dit geval een gerealiseerde. Het is maar zoiets dat zich beleerd kan gaan voelen.

In deze zin geef je perfect aan wat 'ontwaken uit iets te zijn' danig in de weg blijft zitten en dus heel je forum in de weg komt te staan: "een gerealiseerde te willen zijn en leden die bereid zijn jou als zodanig te zien". Dat is de kern van de zaak. Zolang er niet ontwaakt wordt een gerealiseerde te zijn, zal iets wat enkel functioneel zich nu en dan voor doet, en ontdaan van identiteit wel degelijk naar Waarheid kan wijzen, steeds blijven wijzen naar zichzelf, een construct, een illusie, een Onwaarheid.

Het mag inmiddels wel als duidelijk worden verondersteld wat mijn visie in deze is. Tegen een onjuist blijven interpreteren vanuit een voorgestelde hoedanigheid waarin je niet verkeerd is geen kruid gewassen. Je hebt niet gerealiseerd 'wat je bent', hebt kennelijk nogal wat gelezen en geëxperimenteerd op fora en kraamt er om die reden alleen maar onzin uit. Ik kom daar nooit graag mee maar ik moet als enig houvast in deze zee van ongefundeerde gedachten toch maar weer eens gaan opmerken dat ik weet wat ik ben en me met dit soort flauwekul niet bezig houd.

Iemand die bereidheid verwacht als een gerealiseerde aanzien te worden, staat ontwaken uit elke iemand te zijn, enkel in de weg.

Ik gaf al aan dat dit door mij gezegde voor jou weer een aanleiding zou vormen voor je egodenken. Ik heb geen zin meer in egostuff en ga er niet op in.

Jouw zoektocht naar leden die die bereidheid hebben, en het weren van zij die dit niet hebben, is de illusie die ontwaken uit elke identificatie in de weg zit, niet alleen uit de identificatie Laurens-ik, maar ook uit de identificatie van iemanden die die bereid zijn een illusie voor een gerealiseerde te zien. Dit is geen hulpvaardigheid, hulpvaardigheid helpt uit de illusie, geeft geen nieuwe illusie. Elke identificatie, ook die met een gerealiseerde te zijn, is illusie. Waarheid vinden is ontwaken daar uit, volledig. En dat kan je als een ik niet doen, dus maak er geen vormschrift van waar jouw ik zich tegen gaat afzetten. Het kan alleen maar zo'n identificatie aan het wankelen krijgen, nu ja, of dat nog wel kan?

Je interpreteert, ondanks de veelvuldige tegenwerpingen mijnerzijds op jouw bekende egowijze, verkeerd. Mijn behulpzaamheid legde mij steeds op je misvattingen te corrigeren. Inmiddels weet ik dat het geen zin heeft dat te doen, je blijft stug volharden in je aannames en ik laat het daarbij.

Gedachten moet je niet zomaar geloven. Ik dacht dat trouwens ook. Jouw reacties geven echter zoveel inspiratie, dat het anders uitdraait dan gedacht is. Dat IS dan zo. Je bent er in vrede mee of niet.

Het is een forum voor gedegen zelfonderzoek en de bedoeling je gedachten op waarheid te onderzoeken. Ik heb dat onderzoek gedaan en afgerond. Bij mij zelf valt niets meer te onderzoeken en ik heb me in dit draadje dan ook bezig gehouden om de (on)houdbaarheid van jouw gedachten bij jou aan te tonen. Dat blijft struggelen zo lang er vanuit een ego wijze van denken op de materie wordt ingegaan, waarbij evident is dat ook het wijzen daarop niet binnenkomt. Blijft weer overeind dat alleen gedegen zelfonderzoek soelaas kan bieden en dat leuteren volstrekt zinloos is.

Vrede?
Ga het even na...

Dat wat niet in vrede is, ben je niet. Dat is kleverige identificatie. Ontwaak er uit. Dit is geen advies van een ik, dit is gewoon wat opkomt, en wat een louter functioneel, maar niet als identiteit bestaande, opkomende en weer wegvallende ik, even neerzet. Het komt van wat jij en ik Werkelijk zijn, en zich gewoon even uitdrukt met een Dorje-ik. Het komt van wat ontwaakt kan zijn van een identificatie met een ik. Het komt van wat Werkelijk Vrede is, niet de vrede waarin een ik denkt te zijn, terwijl de onvrede ervan afspat.

Ik wil geen inspiratiebron zijn voor jouw geleuter.
Ik hoop werkelijk dat je adieu voorgoed is.

Post scriptum:
Zo niet dan overweeg ik het geschrevene dat geen directe gevolgtrekking is op een reactie maar te verwijderen. Misschien dat we zo een eind kunnen maken aan deze zich voortslepende onzin.