Is de wereld een mechanisme om jezelf te ontmoeten?

Het 'ik' is in een groter verband 'god' die ondanks zijn almachtigheid zichzelf niet kon ervaren.
Dat wil zeggen dat kon hij natuurlijk wel middels (hetgeen wil zeggen met de hem/haar ter beschikking staande middelen) datgene wat hij wél heeft namelijk 'inventiviteit'.
Dus wat doe je in zo'n geval.
Inventief als god nou eenmaal is schept hij de mens naar zijn beeld en gelijkenis.
Et voilà hij kan zichzelf ervaren.

Kortom de mens is een geschapen god en de gelijkenis bestaat er uit dat de mens eveneens uit het niets voortkomt en van daaruit kan scheppen. Wat wij aan menselijke eigenschappen kunnen ontdekken is dus datgene dat eveneens in god zichtbaar zal zijn.

Als god kan materialiseren kunnen wij dat natuurlijk ook. Er zijn mensen zoals een Sai Baba die dat kunnen al wordt dat toegeschreven aan trucjes.

Zo filosoferen en lezen we wat af. Leuk hoor dat filosoferen over god, liefhebbende Guru's, bekende schrijvers en het bestaan en zo maar dat alles wat er te ontdekken valt in de vermeende wereld heeft nauwelijks of niks te maken met 'wat' we zijn. Wil je echt weten wat je bent, hou je dan niet bezig met wat je zoal te weten kunt komen maar ga een intrinsiek onderzoek starten naar wat er aan ideeën leven over wat je denkt te weten wat je nou werkelijk bent.