Wat zou Boedhha daar van vinden?

[Laurens]

Zoals je wel weet, Steve, is er in Pali sutta's geen sprake van juiste bevrijding tenzij alle anusaya ook daadwerkelijk denken, spreken en doen niet meer vormgeven.

Niet om jou te corrigeren maar te informeren.

Dat weet ik, de sutta’s lijken volledige bevrijding te definiëren als een staat waarin zich niets meer vormt, dus enkel tijdelijk te bereiken in dit leven of definitief in parinibbana, na het sterven van het lichaam. Dat is pali sutta Boeddhisme en met dit aspect er van ben ik het niet eens en ben ik het meer eens met Mahayaba Boeddhisme dat wel degelijk volledige, permanente bevrijding aanwijst in dit leven, terwijl het zich bewegen in dat leven gewoon door blijft gaan. Ook dat is Boeddhisme.

Dat zijn volgelingen verworden zijn tot schriftgeleerden?

Wanneer ik zijn volgelingen beluister dan gaat het wat Boeddha betreft over bevrijding, maar waarvan denken de boeddhisten dan te worden bevrijd. Als ik lees dat de Boedhisten het hebben over verlossing van het lijden waar over kan het dan anders gaan dan over het 'ervaren' van dat lijden en gaat het er dan niet over 'wie' ervaart dat, of houden Boeddhisten zich bezig met het vermijden van de pijn. Het leven, het bestaan is wreed en er is lijden, je hoeft maar naar de natuur te kijken of je beziet deze wreedheid. Maar wij mensen bekijken die wreedheid met onze eigen perceptie, de natuur zelf 'denkt' daar niet in zulke termen over. Dat geeft toch te denken wat betreft ons eigen denken en niet over de wreedheid van de natuur?. Schreeuwt zoiets niet om onderzoek naar ons denken, is dat wat we denken wel waar? Zijn wij niet de scheppers van onze eigen werkelijkheid? Ziedaar de aanvang tot waarlijk onderzoek, wat is er waar van onze gedachten.