Neo Advaita

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als aanvulling nog maar eens de link naar een (ook engelstalige) site waar dit onderwerp uitgebreid aan de orde komt.

http://www.advaita.org.uk/discourses...o/trad_neo.htm

Maar wie gaat daar kennis van nemen? Niemand (sic) waarschijnlijk ...

Bedankt Rob...
Vanwege de Tony Parsons aanhang wilde ik wel eens weten wat Tony Parsons er over te zeggen had.

Dit zijn mijn bevindingen.

Tony Parsons, zo begrijp ik (en daar kan ik inkomen gezien de aard van zijn gedachtengoed) is dus een tegenstander van de onderscheiding van leringen als traditioneel, neo en pseudo. Voor degenen die niet de moeite nemen om het te lezen, traditioneel is de ware leer, neo is de verkeerd begrepen leer en pseudo is feitelijk iets wat er wel een beetje op lijkt, dat er naast gelegen heeft zeg maar, of als je het extreem wilt zien oplichting.

Hij beargumenteerd dat met 'to give title to what is limitless', oftewel het is belachelijk om iets wat onbeperkt is te benoemen.

The cunning and manipulative guru mind inevitably objectifies verbal expression, and out of that objectifying arises a plethora of dogmatic movements all claiming supreme understanding of that which cannot be understood.

De arglistige en manipulatieve gurugeest objectiveert onvermijdelijk de verbale expressie en uit dat objectiveren verschijnt een overschot aan dogmatische bewegingen die allemaal opperst begrip opeisen van iets dat wat niet kan worden begrepen. (ik heb wat moeite met het vertalen van deze zin want ik kan er geen brood van bakken, het lijkt Keen wel).

Maar hij zegt dat het gevolg daarvan is dat de traditionele advaita gewoon opnieuw weer een ingeburgerde religie geworden is. Het staat dan als een soort van religie naast christendom en boeddhisme als een van de vele systemen van persoonlijke indoctrinatie die de eventuele spirituele vervulling beloven.

Ik was ooit op het strand van Christchurch gezeten en las een boek met als titel Advaita toen er een priester (te zien aan zijn kleding) naast me kwam zitten en vroeg of dat Advaita nou een religie is en ik mijzelf hoorde antwoorden 'nee het is een ideologie'. Ik denk dat het woord ideologie de lading beter dekt dan religie of geloof. Ik weet niet wat Tony Parsons beoogd met deze bewering maar hij is zeker niet juist.

Tony gaat verder en quote (uiteraard) een passage uit zijn eigen boek 'the open secret' om zijn visie te verduidelijken.

To quote from The Open Secret 'To translate the inexpressible into the doctrinal is to attempt to transform a song of freedom into a dogma of limitation. When the bird has flown, the essence of its song is often mislaid and all we are left with is an empty cage.'

Het onuitsprekelijke in een leerstelling vertalen is proberen een vrijheidslied in een dwaalleer van beperking te veranderen. Wanneer de vogel is gevlogen, is de kenmerkende betekenis van zijn lied eveneens verdwenen en staan we met lege handen.

Je zou op grond hier van kunnen stellen dat Tony Parsons wars is van het onder woorden brengen van de traditie van advaita.
Oorspronkelijk werd de leer dan ook mondeling overgedragen van leraar op leerling en werd er wel eens een successor aangewezen voor de leerling om bij het verscheiden van de leraar zijn oor aldaar (verder) te luister te leggen. Je mag echter zeker in de tegenwoordige tijd van schriftelijke overdracht een gerede twijfel hebben over de juistheid van de gepresenteerde leer. Daar hebben we het hier dan ook over.

The teaching of 'Traditional Advaita' has no relevance to liberation because it is born out of a fundamental misconception. Its logical and sensibly progressive recommendations include meditation, self-enquiry, self-restraint, and to quote 'the renunciation of the ego and all desire'. Of course there is nothing right or wrong with the idea of desiring to renounce desire. However, these idealistic recommendations and teachings are based on the fundamental misconception that there is such a thing as a separate individual with free will and the choice to become.

Dat de leringen gebaseerd zijn op een fundamenteel misbegrepen concept mag je vinden. Echter zo lang het tegendeel van de ervaring een afgescheiden individu met een vrij wil en de keus iets te (kunnen) worden er is, kun je er bezwaarlijk het tegendeel inhameren. Doe je dat wel dan is dat eveneens weer een conceptuele bevinding, een geloof, en hier zo rondkijkende naar de Parsons aanhangers een hardnekkige.

Er hoeft geen sprake te zijn van fundamentele misconceptie wanneer de praktische uitvoering daarvan afwijkt. De weg er naar toe speelt zich nou eenmaal af in het duale. Echter ook hier heeft Parsons weer een puntje. Dat is wanneer de voorman, de leraar de ervaring een afgescheiden identiteit te zijn voed, maar degene die dat doet is juist weer die neo- en pseudoadvaita gedoe aanhanger. Degene die het niet heeft begrepen.

The belief that there is a separate seeker (subject) who can choose to attain or become worthy of something called enlightenment (object) is a direct denial of abiding oneness (Advaita).

Het begint al fout met dat 'believe', wanneer er geloof in het spel is moet dat worden onderzocht. Misschien moet het doel anders worden gedefinieerd, niet in verlichting maar in 'het is zoeken naar Waarheid' die eerst voert langs de eliminatie van subjectief beleefde waarheid. Als er, nogmaals, geen subjectief beleefde persoon zou bestaan bestond ook het probleem niet. We zijn nou eenmaal behept met het idee iemand te zijn en denken nou eenmaal iets te kunnen bereiken.

Moet je dat dan maar ontkennen ?

Ook hier heeft Tony Parsons toch weer een puntje, er schuilt een groot gevaar in het zoeken wanneer dat een bevestiging inhoud van wat je niet bent. Ga je op zoek naar de 'wie' je bent dan zul je wankelen maar ook bevestiging vinden in het idee die iemand te zijn. Wie is dan degene die zo stom is je daar te brengen ? Juist ja, wederom die neo- en pseudoadvaiters.

[Rennie]

Within the hypnotic dream of separation, the prevailing perception is that of the seeker and the sought. The ignorance of this perception continues in the search for enlightenment, and inevitably the dreamseeker is attracted to a dreamteaching which upholds and encourages the same premise of personal discipline and sacrifice (seeking) leading to the eventual goal of enlightenment (the sought)

Als het de heersende opvatting is dat de zoeker het gezochte is dan is dat in de betekenis van Bewustzijn, bewustzijn zoekt en vind zichzelf. Om dan maar meteen te suggereren dat de zoeker ik zijn gezoek blijft hangen in de zoektocht naar zijn droom is klinkklare onzin. Een goede leraar zal zijn leerling op het pad houden en hem ontdoen van zijn waandenkbeelden dat te zullen vinden wat hij hoopt te vinden.

Wat een negatieve connotie van de weldoende advaita leer. Maar Tony heeft een puntje... juist.. ook hier zijn er weer bedervers, de neo- en pseudoadvaitisten.

The recommendation to cultivate understanding and refine something called 'the mind' (?) is hugely attractive to the dreamseeker because it prolongs the very worthy search and thrives on logic, detachment, complication, endeavour, hierarchy and exclusivity.

Tja dat gevaar bestaat, maar ben je dan eigenlijk niet al helemaal verkeerd begonnen ? Wil je weten 'wat' je bent of wil je geluk vinden.

Trying to understand oneness is as futile as trying to fall in love with an inch.

Als het een kwestie is van 'understand' dan moet er veel omschreven worden en met dat omschrijven verdwijnt er veel in de mist. Het is dan ook geen 'understand' het is dan ook 'experiencing oneness' en daarom ook zijn en blijven (voor onderzoek) de ervaringsgegevens belangrijk. Je moet kunnen vertrouwen op je ervaringsgegevens, in ieder geval zo lang tot je ont'dekt daar niet op te kunnen vertrouwen.

There is no possibility of teaching oneness. However, the sharing can bring a rediscovery of that which is already known.

Nee dat klopt maar er is wel 'teaching' in datgene wat je niet bent. Weinigen zullen zich zomaar ineens herinneren of herontdekken wat ze zijn, daar gaat doorgaans toch eerder wel het een en ander aan onderzoek aan vooraf.

If we are to believe recent descriptions of something called 'Neo-Advaita' as being 'the forcing of the truth(?) on unprepared minds' or 'advising people to stop seeking' or suggesting to people that they are 'nothing but the mind itself', these teachings, if they exist, are equally as dualistic as the 'traditional Advaita' they were born out of.

Echt niet hetzelfde hoor Parsons.
Er is een levensgroot verschil en het gevaar met jou geschriften is dat mensen je gaan geloven en volharden in de onmogelijkheid dat er iets gedaan kan worden. Wat je doet is mensen ontnemen wat ze vooralsnog (tot het tegendeel bewezen is) menen te zijn, namelijk handelende schepselen. Wat je predikt is ontkenning van het bestaan en de dualiteit die de scheppende kracht mogelijk maakt. Je kunt niet met droge ogen blijven beweren dat dat niet zo is. Het feit dat je hier en elders en ook boeken schrijft betekend dat je zelf geloofd dat verandering mogelijk is.

This confusion is of course as much an expression of oneness as the clarity which exposes it.

All of this silly circus is simply the eternal play of oneness apparently seeking itself. It is the wonderful cosmic joke oneness plays on itself by pretending to be an individual seeking something called 'not being an individual'.

Ja daag... dat is nu neoadvaita, wanneer dat zo beter uitkomt ineens weer uit het absolute vaatje gaan tappen. Wat vaak vergeten wordt Tony is dat je er als Bewustzijn niet boven staat, maar er onderdeel van uitmaakt, ook de wens om te gaan uitzoeken 'wat' je nou feitelijk bent is er een wezenlijk onderdeel van.

When it is suddenly and directly rediscovered by no-one that liberation brings with it the realisation that there is nothing to seek and no-one to become liberated, then there is much laughter . . .

So the story go's.... Osho lachtte zich de blubber om de cosmic joke en zorgde er persoonlijk wel voor dat er ook wat te lachen bleef.

Er zijn maar weinigen die dit plotselinge inzicht ten deel is gevallen en de vraag is of zo'n zelfzuchtig inzicht rond het leed waarin de wereld verwikkeld is wel kan bestaan wanneer je onderdeel uitmaakt van alles.

Samengevat: Tony gooit het kind (traditionele advaita) met het badwater (neo- en pseudoadvaita) weg. Daarbij kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat hij, gezien zijn opvattingen, meer dan het kind nog het badwater aanhangt.

Er zijn op bovenstaande link nog meer stukjes over Tony Parsons zijn opvatting over neo advaita te vinden. Als ik tijd heb zal ik me daar ook eens aan wagen.

[Rennie]

Het is jammer dat Tony Parsons een specifieke toon zet die weer bestreden moet worden.

Waarom ?

Omdat het weg leid van waar je je mee bezig moet houden is het een omweg die onnodig veel energie en tijd kost. De dingen die er over gezegd kunnen worden moeten zich niet nestelen in je hoofd maar moeten door jou heen en je onmiddelijk verlaten, het is een onmiddelijk zien en anders kun je je er verre van houden. Wanneer je de neiging hebt het voor je zelf op te schrijven ben je al verkeerd bezig. Dat betekend niet dat als je het niet begrijpt omdat de woordkeus je niet welgevallig is dat je niet om andere woorden zou mogen vragen.

[Rennie]

It seems that Dennis Waite and his fellow Traditional Advaitists have been challenging the validity of something they have decided to call 'Neo Advaita' or, it has to be said, their particular interpretation of it!

Die 'ze' hebben, want dat moet haast wel zo zijn, besloten om de zuiverheid van de leer te bewaken. De werkzaamheid van Advaita staat stevig in zijn schoenen mede dankzij z'n puriteit. Ga je er met de pet naar gooien dan krijg je juist allerhande niet werkzame sub-beweginkjes. Het neo- en pseudoadvaita gebeuren met z'n eindeloze gekrakeel is zo'n sub-beweginkje.

I have been asked to comment because The Open Secret communication seems to have been their main target and so, of course, there can only be a response from this apparent 'perception'.

Als dat hun 'main target' is dan is dat vast niet zonder reden. Het zal de werkzaamheid van Advaita mogelijk meer dan andere ideeën ondermijnen.
Het vragen van commentaar zal bedoeld zijn om tot een bepaald inzicht, de werkzaamheid van traditionele Advaita, te komen. Het beargumenteren van ideeën.

So right away I am puzzled at any attempt to make a comparison between two perspectives which simply do not meet. Dennis Waite's works are an excellent expression of the fundamental principles that generate the majority of traditional and contemporary dualistic teachings. They are, in simple terms, rooted in the belief that there is something called a seeker (one) that can attain something else called enlightenment (two). The Open Secret recognises the relative as the absolute appearing and form as formlessness . . . there is not two! And so, everything is already the unconditional expression of wholeness, including the belief that it isn't.

Tony zegt dat het vinden van een gemeenschappelijk standpunt hem niet gaat lukken, want hij geloofd niet in een zoeker die verlichting kan vinden en de open secret (te weten 'de leer' van Tony, noot redactie) ziet het relatieve verschijnen als het absolute en vorm als vormeloos er zijn geen twee dingen zoals een zoeker en verlichting, alles is een.

Hoe breng je twee tegenstrijdige standpunten tot elkaar ? Door verdieping in elkaars denkbeelden, in dit geval door uit het absolute in het relatieve te komen en vice versa.

Ik mag wel stellen, denk ik, dat Tony hier zelf is overgegaan tot het scheppen van twee, namelijk de zoeker en verlichting. Er is, wat mij betreft, alleen 'bestaan'srechtelijk sprake van dualiteit. Het kan niet anders dan middels onderscheiding tot ervaren te komen en al is die scheiding kunstmatig hij doet zich zo voor in onze ervaringswereld.

We leven in een schijnbare wereld want die bestaat niet (ook niet in die van Tony, want er is geen twee), maar dat die niet bestaat is niet onze ervaring. Dus ook Tony moet voor zijn schepping uitgaan van de fictie, die, en dat kan niet bestreden worden, zich voordoet in Bewustzijn. Kortom we leven een vermeende wereld met een zoeker en verlichting, dualiteit pur sang maar we hebben geen andere keus dan onze (fictieve) ervaringen te leven.

We kunnen er niet uit (zelfs de dood is fictie).

Anders gezegd:

In het duale, het bestaan, daarin waar we verkeren is er een ogenschijnlijke zoeker naar wat hij 'is'. Dat wat Tony zegt, zoekers op zoek naar verlichting is juist een uitgangspunt van neo advaitisten en niet van traditionele advaitisten.

Dat het zoeken naar 'wat' je bent twee zou zijn is een misvatting omdat de zoeker uiteindelijk het gevondene blijkt te zijn. Nogmaals het duale bestaan is datgene waar we aan onderhevig zijn, het is een vermeende wereld en een vermeende tegenstelling. Dat betekend niet dat het er niet is, dat moet allemaal eerst nog maar blijken.

Zeggen dat 'the open secret recognizes the relative as the absolute appearing and form as formless..' is een aanname een uitgangspunt dat nergens nog op gebasseerd is en derhalve niet als een geldig argument ingang kan vinden. Dus met een verkeerd conclussie 'And so, everything is already the unconditional expression of wholeness, including the belief that it isn?t.' is een verkeerde.

Traditional Advaita is a teaching of becoming, The Open Secret is not, but it exposes the one primary misconception that is the mother of many others. It also attempts to describe the nature of 'what is' rather than teach what should be.

Gezien het vorenstaande is dat 'worden' geen issue meer toch ? We kloten hier maar wat aan of we scheppen er op los (man sehe sich das dritte Reich mahl an) en lijken te kunnen bereiken wat we voor ogen hadden. Dat mislukken daaraan inherent is is weer de scheppingskracht van een tegengestelde kracht (de geallieerden) die dat niet wil. Dat is dan die 'nature of what is' en wat komen gaat en niet dat 'what should be' van Tony.

Wanneer je bezig gaat aan 'what should be' is dat, zoals al vaker gezegd, het verkeerde uitgangspunt, het gaat niet om wording, het gaat (bij willen weten 'wat' je bent) om afleggen van hetgeen je niet bent. De Tony's onder ons willen dat maar niet begrijpen.

It seems that Dennis Waite does not recognise the difference and continuously confirms his belief that there is an individual who can attain enlightenment.
So, I will not respond to these criticisms with any counter arguments, but will only try to demonstrate the futility of comparison.

Ik doe dat wel en zie hoe dat vergelijken altijd, zo ook hier, inzicht verschaft in een 'dwaal'denkbeeld, tenminste als je er voor open wilt staan.

Presuming that Dennis Waite accurately represents something he calls Traditional Advaita, he confirms his belief and experience in the reality of the constant existence of an individual with free will and the ability to choose and bring about consequence.

Dat vergelijken nutteloos is dat kan toch helemaal niet je ervaring zijn, je doet niks anders dan de hele dag dingen met elkaar vergelijken en het brengt je wat, het kratje pils is in de aanbieding bij de C1000 en veel duurder bij de AH, maar Tony zegt niet te vergelijken en woont dientengevolge onder een brug in een krottenwijk van Londen.

The Open Secret recognises that the belief and experience of a central 'I' or a 'me' or a 'self' is an assumed inconstant state. Out of this one adopted belief in individuality arises many other beliefs, including self-autonomy, the story, time, purpose, destiny, deity and karma. Individuality is the transient appearance of wholeness seeming to be part of itself that feels separate from wholeness and can only apparently seek to be whole. But a part can never know the whole. It is a metaphor.

Zoals hij schrijft 'The Open Secret' is dat kennelijk al een instituut met onveranderlijke denkbeelden die beschermd moeten worden. Natuurlijk is de 'ik' een veranderlijke staat want die 'ik' bestaat uit veranderlijke gedachten. Inderdaad uit dat ene geloof vormt zich allerhande andere geloven.

Uitgaande van dat geloof, want dat heb je nou eenmaal, zoek je wanneer je geloof begint te wankelen naar datgene wat je werkelijk bent, dat lijkt me toch evident. Noem het, voor mijn part, een deel van bewustzijn dat naar het geheel zoekt maar lukraak stellen dat een deel het geheel niet kan kennen, al heb ik dat vaker gehoord, beschouw ik als dogma.

Uit ervaring kan ik zeggen ik 'weet' en dat omvat alles. Maar Tony 'weet' niet en heeft zoiets als dit als conclusie in de kennissfeer op verkeerde gronden getrokken. Je moet daar aangekomen zijn om te 'weten' waar je het over hebt.

Dennis Waite believes and recommends that, in order to resolve the real and constant sense of separation and become enlightened, the individual should choose to follow a progressive spiritual path. This path involves practice, meditation, self-enquiry and the eradication of ego and ignorance through a clear understanding of the scriptures and the guidance of a teacher.

Geen idee wat Waite aanbeveelt te doen maar ik, althans, beveel aan om al je aannames aan een kritisch onderzoek te onderwerpen. Het is niet mijn intentie dat je iets van mij gaat aannemen, onderzoek je eigen waarheid op houdbaarheid, zoals ik heb gedaan, meer niet.

Dat zou je dan moeten doen om redenen dat je persé wilt weten 'wat' je bent, niet om gelukkig of verlicht te raken, dat is maar bijkomstigheid. Dat is niet makkelijk hoor en om het je wat eenvoudiger te maken beveel ik aan om je strikt tot iets te houden wat je daarbij kan helpen.

Om niet te vervallen in allerhande dwaalwegen zijn er wat hulpmiddelen als advies om je behulpzaam te zijn. Advaita is ook maar een hulpmiddel dat je uiteindelijk weg moet gooien.

The Open Secret recognises that the above beliefs and recommendations are generated out of an assumed and inconstant sense of being a separate individual who needs to attain something called enlightenment. It is also recognised that an investment in the above recommendations can reinforce and maintain the assumed sense of being an individual who can resolve its sense of being separate.

Nogmaals je bent zolang 'iets' tot het tegendeel bewezen is, dat heb ik zelf niet uitgevonden dat is zo. Dus vaar je op geloof dan is dat je waarheid voor het moment totdat het tegendeel bewezen is en je niet langer meer geloofd. Je hebt ervaringsinstrumenten gekregen en niet voor niks, die kun je gebruiken voor wat je zoekt.

De vraag is alleen wat zoek je ?

En inderdaad zoek je naar geluk, naar verlichting naar een onbekommerd leven dan heb je een ander uitgangspunt en ben je op weg naar verbetering in plaats van afleggen wat je niet bent. Dat versterkt je 'ik'beleving als een afgezonderde identiteit, idd.

[Rennie]

Dennis Waite confirms that enlightenment is something that can be described in words, and attained and known by the individual mind when it acquires the knowledge that there is only a non-dual reality.
The Open Secret recognises that there is no such thing as enlightenment or liberation, or an individual that can become enlightened or liberated.

These are all ideas that come and go within the individual story. When the assumed sense of being separate seems to collapse, already there is only the constant and unknowable wonder of being.

Het zou wellicht beter zijn het niet als zodanig (verlichting) te benoemen om niet de valse voorwendselen te scheppen om naar dat moois op zoek te gaan.

Een 'persoon' kan ook nooit verlicht zijn, het verlicht zijn ver-ont-persoonlijkt juist dat zijn, de ik is er dan uit verdwenen. Om die reden is het juist helemaal niet aantrekkelijk om verlichting te willen, nagenoeg iedereen is juist met het tegenovergestelde bezig, het vinden van zichzelf.

Parsons heeft een puntje dat dat het wonderbaarlijke zijn er is wanneer de schijnbare afscheiding is verdwenen, maar zoals zovelen heeft Tony over hoe het er uiteindelijk uitziet de mond vol maar geen enkele aanwijzing daar te komen. Het kan bij hem dan ook niet anders dan genade zijn. Het moet je haast wel toevallen, je hoeft niks te doen. Waar hebben we dat toch meer gehoord ?

The Open Secret perception is that there is no such thing as a 'mind'. Thinking seems to happen and sometimes thoughts formulate into belief systems which are still experienced sporadically by the apparent individual in what seems to be a story in time. Absolute clarity also arises within the story and is transient.

Traditional Advaita appears to make proper use of logic, reason, belief and experience, rational explanation, truth, and traditional wisdom, all directed towards helping the seeker along the path to their enlightenment.

Tja dat is niet zo belangrijk, voor mij is alles denken, maar wat heb je er aan hoe zich dat manifesteert, belangrijker is hoe je het gebruikt opdat het je van dienst is. De traditionele wijsheid is ook maar simpel, zoals 'je niet door de verschijnselen te laten afleiden', te letten op een belang en dergelijken, het is dienstig aan je zoektocht.

Wanneer je niet enigzins een richting bepaald gaat het denken zich ook maar verstrooien in niet ter zake doende details en verlies je je volledig in de verschijnselen. Advaita helpt je op het pad te blijven.

The Open Secret's apparent communication is illogical, unreasonable, unbelievable, paradoxical, non-prescriptive, non-spiritual and uncompromising and entirely without meaning or purpose. There is no agenda or intention to help or change apparent individuality. Its resonance is shared energetically, not through the exchange of ideas. It is prior to all teachings and yet eternally new. Belief is seen as married to doubt, and experience as a fluctuating personal state. The Open Secret does not recognise anything as being 'the truth' nor does it see how something called

Traditional Advaita could be anything other than a complex collection of ideas.
Traditional Advaita is a teaching about that which can be known. The Open Secret illuminates the myth of separation and points to that which can't be known.

Tja dat de open secret 'illogical, unreasonable, unbelievable, paradoxical, non-prescriptive, non-spiritual and uncompromising and entirely without meaning or purpose' is dat heb ik wel aan de Parsons aanhang gemerkt. Geen land mee te bezeilen. Ook het toedichten van (doorgaans geheime) agenda's aan anderen blijkt hen niet vreemd.

Dat zal dan die trilling zijn, die zoals beweerd niet door uitwisseling van ideeën (wat dan wel ?) maar energetisch wordt gedeeld waarbij mij juist de onderliggende energetische energie zegt dat het achterdocht is. Hoe iets, niet zijnde een idee, gedeeld wordt als energetische trilling moet Tony of 'The Open Secret' me toch nog eens een keer uitleggen.

Surely an unbiased view of these two 'perspectives' would immediately recognise that they do not meet. However, it seems obvious that Dennis does not recognise the difference, and is also unable to comprehend, even intellectually, the principle and implication of individual absence.

One of his recommendations is that the aspiring so-called spiritual teacher should ask themselves if they are truly enlightened?! How can he see any possible connection between this idea and The Open Secret communication? He probably still believes that these differing perspectives are 'ours' and that Tony Parsons is an individual who tells other individuals that they are enlightened, and so there is nothing to do.

Either there is resonance or not and, because the ineffable cannot be understood and therefore controlled, it can seem threatening to the apparent seeker. Consequently any attempt at expression of the indefinable has to be rejected or misinterpreted. What often emerges is a reconfiguring which can be believed, and is safe, and which offers hope and purpose to the seeker.

Dogmas, doctrines and progressive paths which promise eventual enlightenment, or Nirvana, or the Kingdom of Heaven, through sacrifice, discipline, refinement and purification of the self, appeal tremendously to that within the seeker which feels unworthy. Hence, the power of classic religion and teachings of becoming. Traditional Advaita is just another one of these.

Of course, for any apparent seeker who believes in self-autonomy and the seeming reality of needing to climb a spiritual mountain, Dennis Waite's work seems a logical, sound and reassuringly complicated instruction manual to follow. However, what does devalue this apparent testimony to 'the truth' is its seemingly prejudiced portrayal of so-called 'neo Advaitans' which appears to be mainly based on hearsay, wishful thinking and the misinterpretation of quotations taken out of context.

Of course there is a lot of dualistic nonsense broadcast under the non-dual Advaita banner. A relentless regurgitation of the idea that there is 'no-one', or that everything is fine because it is only arising as 'all there is', is nothing more than a replacement of one set of beliefs for another.

Words can only ever point to the inexpressible, and anyone who is concept-bound can nit and pick and tut their way through every word of this response with the sole purpose of seeing nothing more than that which they believe to be 'right or wrong'. It is what happens . . . apparently.

Isn't it wonderful that all of this is already only the unconditional expression of wholeness appearing as much ado about nothing.

Tony Parsons, June 2008

De rest is een herhaling van zetten en kan ik niet meer opbrengen te lezen. Alles wat er al over te zeggen valt is gedaan.