Het misverstand uit de nondualiteit.

[Freerider]

In het kader van nondualiteit brengen (moderne) goeroes het zo dat ons duale bestaan een illusie is. En dat klopt ook! Maar vervolgens wordt er een verkeerde conclusie aan verbonden: (geestelijk) lijden hoeft niet, want dit bestaan is toch maar een illusie.

Kijk en dat vindt ons ego grappig. Want wat er eigenlijk bedoelt wordt is dat ons ego een illusie is! En ons ego is een slimmerik. Die presenteert een in oorsprong mooie boodschap verkeerd. Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

En "wij" trappen er in. En omdat ons ego zich koest houden denken we ook nog dat we het juiste pad bewandelen. Maar ga jezelf eens na?: wat doet het ego als je hem zn zin niet geeft? Protesteren. Des te meer je je ego negeert des te harder hij begint te piepen en trucjes te bedenken om zijn zin te krijgen.

Wij (de mens) zijn ego-verslaafd. Als je een junk zijn shit niet meer geeft, gaat hij daar blij van worden? Nee, hij gaat de meest smerige trucjes bedenken om zijn shit te bemachtigen. Zo doet ons ego dat ook. Zie bovenstaande.

En als je je uit je verslaving wilt wegrukken is dat geen gemakkelijke weg. Je hele "zijn" gaat schreeuwen om de shit die ego heet. Je hongert ahw je ego uit en hij gaat protesteren. Als je dit ervaart is dat een teken. Maar altijd zal het ego in de buurt zijn om in de vorm van rationaliteit je wat anders te vertellen?.

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

Als ego een dermate slimmerik is, zoals je zegt,
zou die dan ook niet al lang beslag hebben gelegd op je intuïtie?

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

Ik geloof niet dat dat de stem van ego is die ons dat vertelt. Vanuit een innerlijk weten, een gevoel/ervaring van eenheid/ één zijn, kan geweten worden dat we vrij kunnen zijn van lijden, pijn en verdriet. Dat onze essentie vrij en vreugdevol is. Of welke woorden je er maar aan wilt geven. We kunnen daar vrij van zijn, niet door het te ontkennen, niet door het af te wijzen, maar door het ten diepste te ervaren. Althans, zo werkt het voor mij.

Door intens je verdriet te ervaren/omarmen, kom je als het ware op de bodem van dat verdriet, daar waar de vreugde ook zijn oorsprong vindt, dus bij de bron, zal ik maar zeggen en dan wordt verdriet als een vreugde ervaren omdat het je inzichten over jezelf verschaft en omdat het je reinigt van emotionele shit en daarom (als je diep genoeg gaat, maar dat doen de meesten niet) werkt diep verdriet als je er uiting aan geeft, uiteindelijk altijd bevrijdend, louterend en voel je je daarna vaak ook letterlijk lichter.

En dan zie je pijn, verdriet, lijden niet meer als zaken waarvan je verlost zou moeten zijn. Dan is de zwaarte eraf en heeft het zijn eigen schoonheid. Met name op de plek daar waar vreugde en verdriet in elkaar over gaan, samenvallen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Ik geloof niet dat dat de stem van ego is die ons dat vertelt. Vanuit een innerlijk weten, een gevoel/ervaring van eenheid/ één zijn, kan geweten worden dat we vrij kunnen zijn van lijden, pijn en verdriet. Dat onze essentie vrij en vreugdevol is. Of welke woorden je er maar aan wilt geven. We kunnen daar vrij van zijn, niet door het te ontkennen, niet door het af te wijzen, maar door het ten diepste te ervaren. Althans, zo werkt het voor mij.

Door intens je verdriet te ervaren/omarmen, kom je als het ware op de bodem van dat verdriet, daar waar de vreugde ook zijn oorsprong vindt, dus bij de bron, zal ik maar zeggen en dan wordt verdriet als een vreugde ervaren omdat het je inzichten over jezelf verschaft en omdat het je reinigt van emotionele shit en daarom (als je diep genoeg gaat, maar dat doen de meesten niet) werkt diep verdriet als je er uiting aan geeft, uiteindelijk altijd bevrijdend, louterend en voel je je daarna vaak ook letterlijk lichter.

En dan zie je pijn, verdriet, lijden niet meer als zaken waarvan je verlost zou moeten zijn. Dan is de zwaarte eraf en heeft het zijn eigen schoonheid. Met name op de plek daar waar vreugde en verdriet in elkaar over gaan, samenvallen.

Idd alles/leven wil ervaren worden/ wil zichzelf ervaren.
Niet weggemoffeld/ontkend

Elke bloesem wil tot vrucht,
Elke morgen wil avond worden,
Niets eeuwigs bestaat op aarde
dan de verandering, het verwaaien.

Ook de mooiste zomer wil
Ooit eens herfst en verwelking ervaren.
Houd jij, blad, je geduldig stil,
Wanneer de wind je wil ontvoeren.

Speel je spel en verzet je niet,
Laat het stil gebeuren.
Laat door de wind, die je breekt,
je naar huis toe waaien.

Hermann Hesse

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Door intens je verdriet te ervaren/omarmen, kom je als het ware op de bodem van dat verdriet, daar waar de vreugde ook zijn oorsprong vindt, dus bij de bron, zal ik maar zeggen en dan wordt verdriet als een vreugde ervaren omdat het je inzichten over jezelf verschaft en omdat het je reinigt van emotionele shit en daarom (als je diep genoeg gaat, maar dat doen de meesten niet) werkt diep verdriet als je er uiting aan geeft, uiteindelijk altijd bevrijdend, louterend en voel je je daarna vaak ook letterlijk lichter.

En dan zie je pijn, verdriet, lijden niet meer als zaken waarvan je verlost zou moeten zijn. Dan is de zwaarte eraf en heeft het zijn eigen schoonheid. Met name op de plek daar waar vreugde en verdriet in elkaar over gaan, samenvallen.

KiSs

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

In het kader van nondualiteit brengen (moderne) goeroes het zo dat ons duale bestaan een illusie is. En dat klopt ook! Maar vervolgens wordt er een verkeerde conclusie aan verbonden: (geestelijk) lijden hoeft niet, want dit bestaan is toch maar een illusie.

Kijk en dat vindt ons ego grappig. Want wat er eigenlijk bedoelt wordt is dat ons ego een illusie is! En ons ego is een slimmerik. Die presenteert een in oorsprong mooie boodschap verkeerd. Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

En "wij" trappen er in. En omdat ons ego zich koest houden denken we ook nog dat we het juiste pad bewandelen. Maar ga jezelf eens na?: wat doet het ego als je hem zn zin niet geeft? Protesteren. Des te meer je je ego negeert des te harder hij begint te piepen en trucjes te bedenken om zijn zin te krijgen.

Wij (de mens) zijn ego-verslaafd. Als je een junk zijn shit niet meer geeft, gaat hij daar blij van worden? Nee, hij gaat de meest smerige trucjes bedenken om zijn shit te bemachtigen. Zo doet ons ego dat ook. Zie bovenstaande.

En als je je uit je verslaving wilt wegrukken is dat geen gemakkelijke weg. Je hele "zijn" gaat schreeuwen om de shit die ego heet. Je hongert ahw je ego uit en hij gaat protesteren. Als je dit ervaart is dat een teken. Maar altijd zal het ego in de buurt zijn om in de vorm van rationaliteit je wat anders te vertellen?.

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

Ik las je tekst en ben het er helemaal mee eens met je tekst behalve de laatste zin uiteraard.

Je ziet ook vaak om je heen mensen die vervolgens precies dat doen wat boven omschreven wordt.
Wat voor mij duidelijk is, is dat niet alleen in de Nondualiteit men uit een waarheid vervolgens zijn eigen vorm van maakt.
In ieder filosofie of religie wordt de waarheid door mensen misvormd en in een vorm gegoten dat alleen de ego van de mens weergeeft, en bijna niets meer me de waarheid, dat in dat filosofie schuilt, te maken heeft.
Het ligt niet aan de Nondualisme, of aan de Bijbel, of aan de Koran of welke andere stroming of geloof dan ook, maar het is zoals de mens met de waarheid om gaat.

Ik vond je laatste zin heel erg los van de rest van de tekst staan, alsof je hele tekst ook helemaal daardoor ontkracht.

Is de tekst jouw mening, of heb je, met jouw eigen woorden, een tekst uit een boek weergegeven? Vervolgens je laatste zin komt op mij over als een conclusie die jij niet ondervonden hebt, maar je moet iets vinden om een uitkomst te hebben.
Je had net zo goed ook kunnen zeggen: ''Dit hier boven wat ik omschreven heb,zie ik gebeuren, maar ik weet het ook niet hoe het moet.'' Dat had volgens mij de realiteit gedekt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Vertrouw daarom meer op je intuïtie dan op je rationaliteit.

Iemand die zich té veel alleen door zijn intuïtie laat leiden, zoals ook iemand die zich té veel door zijn ratio laat lijden, mist de kern van wat wij werkelijk zijn.
Wij zijn niet afzonderlijk het ene, zoals wij ook niet afzonderlijk het andere zijn, maar wij zijn het totaal van alles wat deel maakt van het al.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Kijk en dat vindt ons ego grappig. Want wat er eigenlijk bedoelt wordt is dat ons ego een illusie is! En ons ego is een slimmerik. Die presenteert een in oorsprong mooie boodschap verkeerd. Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

Het is inderdaad de stem van het ego die ons influistert dat iets anders zou moeten zijn dan het is.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

Die z.g. 'intuïtie' = meestal denken/rationaliteit en dat geeft er de naam intuïtie aan om het te rechtvaardigen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als ego een dermate slimmerik is, zoals je zegt,
zou die dan ook niet al lang beslag hebben gelegd op je intuïtie?

Nee, dat denk ik niet. Al denk ik wel dat het mogelijk is dat de ratio de intuitie verkeerd gaat interpreteren. Vanuit je intuitie "bedenk" je iets en je ratio gaat er mee aan de haal. Daarom is het heel belangrijk om te achterhalen wat er uit je ratio voortkomt en wat uit je intuitie.