Een Hagenees aan het woord ...

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Mars

Dit hele proces dat je beschrijft is waar en ......wordt ook gezien!!
Wij zien dus dat dit alles wordt waargenomen en daarenboven nemen we waar dat het wordt waargenomen!

Het doel is uiteindelijk samen te vallen met die allerlaatste waarnemer.

Als je poogt die laatste en uiteindelijke waarnemer in beeld te krijgen zul je merken dat het je ontsnapt.
Je kunt er niet bij al denk je dat in het begin wel.......

Hab

Eindelijk! Als de laatste woorden zijn gezegd en het einde van alles is gemaakt, begint het wachten waar geen onderscheid meer is. Een donkerte, zwarter dan de nacht, onwetend en ontoegankelijk daalt over de wereld en het ik. Met een laatste blik dooft het licht waar ik geboren ben en waar ik heb geleefd met al het lief en leed dat het leven met zich brengt.
Daar in dat wachten is geen doel want er is geen mogelijkheid tot onderscheid. Het maken zelf is opgehouden.

Vanaf daar begint het visionaire en verwacht de waarnemer (de ziener) de doener (de bron, de aanzet van het maken).
Wanneer de verwachting is voldragen toont de doener zich en maakt een spoor van zedelijkheid en gewoonte doorheen de duisternis. In dat spoor maakt de waarnemer zijn leertijd en vormt de waarnemer zich naar inzicht, naar het vormen van een spoor in zichzelf.

De leertijd eindigt waar de doener verdwijnt en de waarnemer het spoor in zichzelf open maakt en hij in het licht komt te staan waar de vereniging plaats vindt. Deze extase is het sluitstuk van het ene zijn.

Beste Hab,

Je zet hier een voortreffelijke vertaling neer van de 'duizend namen van de Moeder'. Elke groet is een dankzegging voor dat ene zijn. Deze gedurige lofzegging is één spoor van het leven zelf en elkeen moet het uit zichzelf zeggen om tot vereniging te komen.
Een mens kan zijn eigen duisternis niet oplossen zoals hij ook niet in staat is zijn eigen begin te maken. Het leven draagt in al die duizend namen alles wat bestaat en in elke naam maakt zij het begin van een uniek geluid dat de vereniging zoekt met de sonore harmonie van het geheel, die ene klank.
Dank, duizendmaal dank.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Beste Hab,

Je zet hier een voortreffelijke vertaling neer van de 'duizend namen van de Moeder'. Elke groet is een dankzegging voor dat ene zijn. Deze gedurige lofzegging is één spoor van het leven zelf en elkeen moet het uit zichzelf zeggen om tot vereniging te komen.
Een mens kan zijn eigen duisternis niet oplossen zoals hij ook niet in staat is zijn eigen begin te maken. Het leven draagt in al die duizend namen alles wat bestaat en in elke naam maakt zij het begin van een uniek geluid dat de vereniging zoekt met de sonore harmonie van het geheel, die ene klank.
Dank, duizendmaal dank.

Looro

Dank voor het compliment.
Nog mooier is dat het lezen ervan je brengt tot deze inzichten!
Dat is fantastisch!
Je conclusies zoals je het hier verwoordt zijn een warme aanbeveling voor een ieder om hetzelfde te doen.
Lees, lees en lees opnieuw en laat de woorden langzaam doordingen.

Als je dat doet dan dringt Zij langzaam tot je door en zal Zij zichzelf en de wereld verklaren!

Prachtig!

Dat zijn wij.

Hab

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Zeker heb je veel geluk gehad Looro!
Dankje dat je ons wilt laten weten hoe het nu met je gaat.
Sterkte en beterschap verder!

Met een groet uit de verte ....