De laatste illusie

[Danique]

Heb de interviews graag gelezen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Zo hier mijn laatste op zichzelf staande stuk.
Ik zal wel hier nog reageren op andermans schrijven maar geen stukjes zelf meer plaatsen. Genoeg is nu genoeg.

Als afsluiter, een interview:

V = interviewer: Wat versta je onder 'ego'?
A = Nathan: Een denkbeeldig zelf.
V: Hoe ben je ertoe gekomen dat het ego denkbeeldig is?
A: Spontaan.
V: Hoe ging dat?
A: Op een gegeven moment was het vraagstuk of het probleem van het ego niet meer aanwezig.
V: Wat was de aanleiding?
A: Ik denk dat er in een aantal dagen diverse zaken de revue passeerden. Zoals: weten wat je wil, je kunt nu gelukkig zijn, de vraag: Wie ben ik? En een sapvasten periode. Maar ik kan me niet een exact moment herinneren dat ik iets zag waardoor het zogenaamde ego in mij voorgoed verdween.
V: Waarom werd het door die bovenstaande vragen duidelijk?
A: De vragen brachten iets teweeg, maar het uiteindelijke resultaat van het eindigen van de illusie, lijkt geen oorsprong te hebben dan het mysterie van het leven zelf.
V: Dus er is geen oorzaak waarom je tot dit inzicht kwam, het gebeurde gewoon.
A: Achteraf besefte ik dat er iets verdwenen was in me, maar ik kon niet meer een oorzaak ervoor vinden. Voor die verandering.
V: Kan het met loslaten te maken hebben, het loslaten van bepaalde denkbeelden?
A: Het is belangrijk te weten wat je wil, en daarbij kan de vraag ?wie ben ik? je helpen, zonder deze vraag op een logische manier proberen te beantwoorden. Je laat niet iets los, je ziet eerder in, dat iets een illusie is en dan kan het verdwijnen. Je kunt je ego niet loslaten want het bestaat immers niet. Je kunt wel de onzin ervan inzien.
V: Hoe kan je daarmee een begin maken?
A: Het is heel belangrijk te beseffen dat je gelukkig voelen, heel veel voor je betekent. Het is ook belangrijk de vraag ?wie ben ik? op je in te laten werken zonder daar dan een antwoord op proberen te vinden. Ook is het van belang, denk ik, om het eens rustiger aan te doen met je eet - en drinkgewoontes.
V: Kan de vraag ?Wie ben ik?, juist niet leiden tot ego denken?
A: Dat is een goede vraag, dat klopt maar niet wanneer je er geen antwoord op verwacht. Want je bent er immers al.
V: Waar ben ik al?
A: Hier en nu, daar waar je bent, gewoon spontaan aanwezig.
V: Kan je het niet denken in de vorm van een ego, vergelijken met ?gedachteloos? zijn? Dus nergens op vooruitlopend maar gewoon bezig zijn met wat je aan het doen bent.
A: Ja en nee. Ja, het is altijd prettig om gedachteloos te zijn en nee, je moet echt begrijpen dat er niet zoiets bestaat als een ego, een tweede ik.
V: En als je nou nooit denkt in termen van: ?het is mijn ego?? Dan heb je dit toch al begrepen?
A: Dat geldt misschien voor een heel jong kind, maar oudere mensen kaderen hun ervaring in het zogenaamde ?goede? en het zogenaamde ?kwade?.
V: Is dat niet onvermijdelijk?
A: Dat zou je zo denken maar dat is juist het tweede ik, het zogenaamde ego die dat doet. Je eigen creatie, jouw verhaal over het goede en kwade in je leven en dat verhaal, conditionering kan eindigen.
V: Hoe weet ik dat ik niet meer in termen van een 'ego' denk?
A: Wanneer je niet meer verkrampt reageert op alles wat je innerlijk en uiterlijk ziet.
V: Wat is verkramping? Boos zijn? Irritatie voelen? Angstig worden? Overdreven vrolijk? Wanneer weet ik of ik verkrampt ben?
A: Wanneer je diep in je hart een excuus zoekt, voor wat je bij jezelf of een ander waarneemt en dat als 'ego' bestempelt.
V: Geef eens een voorbeeld.
A: Iemand maakt een lullige opmerking, en daar kan je dan gewoon naar kijken en op reageren, maar je kunt ook zeggen dat er een ego achter zit. Dat je zonder ego, niet zoiets lulligs zou zeggen.
V: Maar hoe weet ik of iemand iets zegt vanuit spontaniteit of dat er toch een ego achter schuilt?
A: Er schuilt nooit een ego achter, want het ego bestaat immers niet, dus je hoeft nergens naar te zoeken. Het gaat erom dat je werkelijk ziet wat is, wat iemand bedoelt en dergelijke.
V: Dus het zoeken in een 'ego' is eigenlijk een excuus om de waarheid niet onder ogen te zien. De situatie te zien zoals die is?
A: Ja, precies.
V: Dus eigenlijk zijn we heel kwetsbaar door ons te verschuilen achter een 'ego'.
A: Wat bedoel je met kwetsbaar?
V: Als iemand het antwoord zoekt in een 'ego' verhaal, dan kan hij/zij daarmee pijn, angst of verdriet uit de weg gaan. Want je ziet de dingen niet voor wat ze werkelijk zijn. Het ego is de schuldige, niet jij.
A: Ja, okay duidelijk. Wat je zaait, zul je oogsten en het verhaal over een zogenaamd 'ego' ondergraaft dat juist. Je bent wat je waarneemt.
V: Het loslaten van het ego denken is dus eigenlijk volwassen worden en verantwoordelijkheid nemen voor wat je doet, denkt en zegt.
A: Je kunt niet iets loslaten wat niet bestaat. Je kunt bijvoorbeeld geen platte aarde loslaten maar wel begrijpen dat de aarde rond is. Je kunt het ego niet overwinnen of loslaten, je kunt er enkel mee afrekenen, door het volledig te zien als een hersenschim.

Er staat geen emmer meer te rammelen, dat is wel eens anders geweest .