Verdere ondermijning van de forumdoelstelling

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ja, dat schreef ik al. Ik heb me aangepast aan dit forum en mijn vinger wees ook naar anderen. Gewoon Laurens, Rob & co na doen.

En heb je wat aan die werkwijze gehad mbt je evt. bedoeling op dit forum? Ik heb namelijk niet die indruk, wanneer ik zo vrij mag zijn, tenzij je aan het onderzoeken bent wat wel en/of niet werkt want dan wordt het een ander verhaal vanzelfsprekendö

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

En heb je wat aan die werkwijze gehad mbt je evt. bedoeling op dit forum? Ik heb namelijk niet die indruk, wanneer ik zo vrij mag zijn, tenzij je aan het onderzoeken bent wat wel en/of niet werkt want dan wordt het een ander verhaal vanzelfsprekendö

Het uitschrijven van zelfkennis was een gehoor geven aan een innerlijke impuls.
Daar heb ik aan beantwoord met inachtneming van Laurens' zijn gevoeligheden.
Toen dat klaar was, had ik geen reden meer om Laurens te ontzien.
Toen nam ik de vrijheid om te beweren dat ook de kenner gekend kan worden.
Want ik had wel door dat Laurens meende dat dat niet zo is.
Dan heb je de poppen aan het dansen, want zijn opinie moet koning zijn op dit forum. Daarna kwam Guido (n.a.v. een quote van mij) met het topic dat bewustzijn en Waarheid niet hetzelfde is en toen was het natuurlijk helemaal bal.
Toen kwam de gebrekkige kennis van Laurens en Rob aan het licht.

Kortom, ik wist wanneer ik de gevoelige tenen moest ontwijken en wanneer niet.
Het zou natuurlijk wel aardig zijn geweest als ik dit forum een ietsje meer over zelfkennis had kunnen laten gaan, maar daarvoor zijn de egootjes nog te groot.....

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En dat standpunt is dan het begin van een nieuw zijn, een nieuwe zoektocht... Een zoektocht zonder gedachtens, gevoelens, ideeën, emoties, gedragingen, handelingen... Want allemaal veel te tijdelijk, te voorbijgaand en naast de kwestie...

Of misschien het leven herleiden tot observatie van wat IS, eindelijk verlost van wat wij denken dat het zou moeten zijn...

Geen nieuw 'zijn, geen zoektocht noch observatie..
Het is gewoon volstrekt onzinnig er een naam aan te geven of te benoemen wat ongeëvenaard.. daagt.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het onder woorden brengen is geen noodzakelijkheid. (Op een forum wel natuurlijk). Maar ik herinner mij de gebroken toestand nog goed. En vooral dat ik die gebroken toestand zelf veroorzaakte. De mens is oorzakelijk aan zichzelf en veroorzaakt zelf die gebroken toestand. Daarom is het op zich zinnig om op een forum te schrijven. Maar vooral voor mijzelf. Om het verschil te begrijpen tussen het gebroken zelf en de ongedeelde zelf. Van die laatste kan ik alleen zeggen dat het het op dezelfde wijze zelf-zijn is. Op dezelfde wijze omdat het zonder eigenschappen is behoudens het waarnemen.

Ik kan daarin opmerken dat het ongedeelde zelf (Zoals jij dat noemt) een ervaring is van het gebroken zelf, en het gebroken zelf een 'ervaren is van het ongedeelde zelf. Beide betreffen zelf-zijn.
Het is een 'diepe en zéér subtiele realisatie waar veel wijsheid en inzicht aan ontspruit.
Maar.. ook al ben je uit de illusie/begoocheling van het gebroken zelf, het 'ervaren ongedeeld zelf te zijn, vertekend nog steeds de 'werkelijkheid' van dat zijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Ik kan daarin opmerken dat het ongedeelde zelf (Zoals jij dat noemt) een ervaring is van het gebroken zelf, en het gebroken zelf een 'ervaren is van het ongedeelde zelf. Beide betreffen zelf-zijn.
Het is een 'diepe en zéér subtiele realisatie waar veel wijsheid en inzicht aan ontspruit.
Maar.. ook al ben je uit de illusie/begoocheling van het gebroken zelf, het 'ervaren ongedeeld zelf te zijn, vertekend nog steeds de 'werkelijkheid' van dat zijn.

Ja. Wat er gebeurd is dat het gebroken zelf zijn gebrokenheid ontleent aan de wereld om hem heen. Het ongedeelde zelf ervaart ook die gebrokenheid en zo handhaaft het gebroken zelf zich in de mens. Het (ongedeeld zelf en gebroken zelf) zijn inderdaad één zelf . Toch zit er in ontologische zin verschil in.

Het ongedeelde zelf laat je de werkelijkheid zien zoals die is.
Dit 'weten' neem je mee in de vertekende werkelijkheid.
Dat is een soort van herinnering, maar dan niet een herinnering zoals aan een gebeurtenis, maar een herinnering aan het "zien zoals de werkelijkheid is".

Het ongedeelde zelf neemt waar zonder zelf bij die waarneming betrokken te zijn.
Het neemt waar zonder oordeel, zonder reflectie, gewoon puur zien.

Als mens betreed ik in principe weer die gebrokenheid. Maar omdat ik 'weet' van de wijze van waarnemen van het ongedeelde zelf, is het ongedeelde zelf ook in staat 'frustratie' waar te nemen. Omdat het ongedeelde zelf niet oordeelt of betrokken is bij die 'frustratie' zal deze in de praktijk vrijwel direct uitdoven of in het geheel niet optreden.

(Dan kunnen Rob en Miha begrijpen waarom ik geen 'geraaktheden' onderzoek)

En dit verhaal levert in de praktijk een ongebroken bestaan voor mij op, terwijl ik als totaalmens toch onzuiver zie. Dat zogenaamde directe zien kan alleen geweten worden als ongedeeld zelf. Termen als "ik ben egoloos" zijn daarmee ook volkomen stupide, want het ongedeelde zelf wandelt nooit in gedaante over straat. Je neemt het ongedeelde zelf méé als je in gedaante over straat loopt.

Het is als licht en schaduw, die zijn ook niet van elkaar te scheiden. Ze zijn één en toch niet hetzelfde. Het ongedeelde zelf wandelt als licht over straat en de gedaante (ego voor mijn part) als schaduw. Ik en mijn ego, we zijn een mooi stel!

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ja. Wat er gebeurd is dat het gebroken zelf zijn gebrokenheid ontleent aan de wereld om hem heen. Het ongedeelde zelf ervaart ook die gebrokenheid en zo handhaaft het gebroken zelf zich in de mens. Het (ongedeeld zelf en gebroken zelf) zijn inderdaad één zelf . Toch zit er in ontologische zin verschil in.

Edit: in dit stukje bedoel ik de mens die het ongedeelde zelf niet gerealiseerd heeft. Het ongedeelde zelf op zich is in ieder mens aanwezig. Waar zelfkennis over gaat is iets realiseren wat er al is. Mentale kennis leidt maar tot geouwehoer van mensen die niet eens weten dat de kenner met licht ziet.

Waar ik ongedeeld zelf schrijf mag men ook 'de kenner' lezen.
Want daar gaat zelfkennis over: de kenner kennen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ja. Wat er gebeurd is dat het gebroken zelf zijn gebrokenheid ontleent aan de wereld om hem heen. Het ongedeelde zelf ervaart ook die gebrokenheid en zo handhaaft het gebroken zelf zich in de mens. Het (ongedeeld zelf en gebroken zelf) zijn inderdaad één zelf . Toch zit er in ontologische zin verschil in.

Het ongedeelde zelf laat je de werkelijkheid zien zoals die is.
Dit 'weten' neem je mee in de vertekende werkelijkheid.
Dat is een soort van herinnering, maar dan niet een herinnering zoals aan een gebeurtenis, maar een herinnering aan het "zien zoals de werkelijkheid is".

Het ongedeelde zelf neemt waar zonder zelf bij die waarneming betrokken te zijn.
Het neemt waar zonder oordeel, zonder reflectie, gewoon puur zien.

Als mens betreed ik in principe weer die gebrokenheid. Maar omdat ik 'weet' van de wijze van waarnemen van het ongedeelde zelf, is het ongedeelde zelf ook in staat 'frustratie' waar te nemen. Omdat het ongedeelde zelf niet oordeelt of betrokken is bij die 'frustratie' zal deze in de praktijk vrijwel direct uitdoven of in het geheel niet optreden.

(Dan kunnen Rob en Miha begrijpen waarom ik geen 'geraaktheden' onderzoek)

En dit verhaal levert in de praktijk een ongebroken bestaan voor mij op, terwijl ik als totaalmens toch onzuiver zie. Dat zogenaamde directe zien kan alleen geweten worden als ongedeeld zelf. Termen als "ik ben egoloos" zijn daarmee ook volkomen stupide, want het ongedeelde zelf wandelt nooit in gedaante over straat. Je neemt het ongedeelde zelf méé als je in gedaante over straat loopt.

Het is als licht en schaduw, die zijn ook niet van elkaar te scheiden. Ze zijn één en toch niet hetzelfde. Het ongedeelde zelf wandelt als licht over straat en de gedaante (ego voor mijn part) als schaduw. Ik en mijn ego, we zijn een mooi stel!

Licht en vorm, niet zozeer visueel, meer een bijna tastbare subjectieve oriëntatie wat de beleving 'iets te zijn ondersteunt. En dat licht dus vorm blijkt te zijn, materie/stof. Licht (Ook het verblindende licht van een innerlijke explosie ) is een vorm fenomeen. De implosie die kan volgen (kan, want meestal wordt die bevinding niet opgepakt.) Op licht, openbaard louter 'helderheid, en dat ongedeeld licht en gebroken vorm eenvoudig een en dezelfde zijn.

En dan vraagt het tijd (Geen ruimte) om praktische oriëntatie weer op de rails te krijgen
Tot een algemene beleving tendens van gebroken vormen. Dat heeft bij mij dus bv meer dan 30 jaar geduurd.
Het 'ervaren puur licht te zijn, is met de jaren verdwenen, wat tot dit moment is gebleven is.. 'helderheid,.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Geen nieuw 'zijn, geen zoektocht noch observatie..
Het is gewoon volstrekt onzinnig er een naam aan te geven of te benoemen wat ongeëvenaard.. daagt.

ongeëvenaard.... (al een beschrijving, benoeming)... daagt...
Maar het moet geobserveerd worden om ons ervan bewust te worden, te zijn...

Het ZIJN is en verandert inderdaad niet, maar wij leven er bewust of onbewust mee... En daarin ligt wel een verandering in onze beleving van het ZIJN...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

ongeëvenaard.... (al een beschrijving, benoeming)... daagt...
Maar het moet geobserveerd worden om ons ervan bewust te worden, te zijn...

Het ZIJN is en verandert inderdaad niet, maar wij leven er bewust of onbewust mee... En daarin ligt wel een verandering in onze beleving van het ZIJN...

Dat is nu net het hele punt Marie..
Het is nergens voor nodig om bewust te worden te 'zijn. Wat zich bewust wordt te 'zijn.. is dat 'zijn niet meer.
De markt is vol van mensen die zich bewust zijn te 'zijn.
Daarom kan het ogenschijnlijk aan de man worden gebracht, en worden er flink belegde boterhammen aan verdient.
'Zijn, zelfrealisatie, Zen, Advaita, etc etc, zijn tegenwoordig prima verdien modellen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Dat is nu net het hele punt Marie..
Het is nergens voor nodig om bewust te worden te 'zijn. Wat zich bewust wordt te 'zijn.. is dat 'zijn niet meer.
De markt is vol van mensen die zich bewust zijn te 'zijn.
Daarom kan het ogenschijnlijk aan de man worden gebracht, en worden er flink belegde boterhammen aan verdient.
'Zijn, zelfrealisatie, Zen, Advaita, etc etc, zijn tegenwoordig prima verdien modellen.

De modellen waar jij over spreekt zijn modellen die berusten op regels, ideeën, gedachten... En dat leidt inderdaad niet naar bewustzijn van het ZIJN; maar wel naar een bewustzijn van een opnieuw kunstmatig gecreëerd, gedacht 'zijn'; niet het 'ZIJN'...
Als ik spreek over observatie dan is dat over de zuiverste vorm van observatie zonder ook maar de minste persoonlijke inmening...

Het is geen zelfrealisatie... het is zich totaal bewust worden, zijn van het 'ZIJN'...