Gesprek over non dualiteit ...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dat zijn waar je over spreekt is niet doorzien, is niet als van gedegen zelfonderzoek.
Doorpakken op wat is doorzien is als van ander begin.

De onmiddellijkheid als van ander begin laat niet toe te interpreteren dat er een vlucht is, spreken als over in ogenblikken bestaan, zeggen dat er leven en dood is, wijzen dat er een ego, een persoon bestaat; is geen doorzien van het zijn.
Al dit uitspreken laat zien dat er alleen terugkoppeling is naar wat in de gedachtenstroom voorkomt, verschijnt. Het is de eindeloze voortzetting van de gedachtenstroom.

Aanwijzen van het doorpakken op wat doorzien is, is onmiddellijkheid als van beschikbaarheid zonder voorwaarden (zonder bestaan, zonder persoon die zich de denkbeeldigheid als echt en werkelijk voorstelt).
Als van onmiddellijkheid zijn is als beschikbaarheid zonder voorwaarden als van NU zijn, dat zijn.

Looro, ik zeg juist dat het noch gezien wordt als 'aards' Leven, noch als 'dood'....
Het 'ZIJN' als begrip, is zo iets als het godsbegrip..., de laatste stap is dat men dat Godsbegrip laat vallen. Het Godsbegrip is er in feite om de oorzaak van alles, de echte inhoud van het bestaan buiten het 'ego' te leggen; iest dat men niet doorheeft wanneer men vanaf het begin komt verkondigen dat God niet bestaat...
Doorpakken heeft geen enkele zin als het niets met doorzien te maken heeft en om iets te kunnen doorzien moet men het eerst hebben gezien; moet men er eerst van bewust geweest zijn dat het bestaan heeft...
Dierlijke wezens maken al die stappen van het menselijke 'ego' niet door en toch blijven ze in hun dierlijk zijn gevangen zitten...
In fine zul je wel gelijk hebben, maar dat in fine als regel voorstellen, als aansporing aanraden voor al diegene die ver van dat in fine afstaan is regelrecht boerenbedrog...
Het is zoals iemand aanraden om in de ravijn te springen en één op honderd zal wel veilig landen; de anderen zijn allemaal radeloos verloren...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Hiermee zeg je in andere woorden, dat denkbeeldigheid op enig moment zal stoppen. Denkbeeldigheid stopt niet. Althans niet zo lang je leeft. Jouw bijdrages hier zijn immers het levende bewijs van die denkbeeldigheid? Vrijheid betekent niet vrij zijn van denkbeeldigheid. Vrijheid betekent zien niet beperkt te zijn tot die denkbeeldigheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het gaat in gedegen zelfonderzoek om 'doorzien van ...'.
Uit de quote blijkt dat denkbeeldigheid niet doorzien wordt maar voortzetting geeft aan ideeën over denkbeeldigheid en vrijheid.
Doorzien van denkbeeldigheid is het ego doorzien als denkbeeldig gevolg van onmiddellijkheid. Op dit doorzien doorpakken is verwerken van onmiddellijkheid als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Het gaat in gedegen zelfonderzoek inderdaad om "doorzien van...", doorzien van denkbeeldigheid, niet nihiliseren van denkbeeldigheid. Dat is wat hier lijkt te gebeuren: het doorzien dat alles denkbeeldig is en daar in blijven hangen (schijnbaar want er wordt wel teruggekeerd naar de denkbeeldigheid om uitspraken te doen, om dan weer te wijzen op dat anderen hun denkbeeldigheid voorzetten.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Aan deze woorden beantwoordt geen verklaring of begrijpen maar de woorden zijn er als van beschikbaarheid zonder voorwaarden. Deze woorden wijzen aan als wat is, wat van gedegen zelfonderzoek is, als wat zelfrealisatie is.
Het zijn niet de woorden die doorzien moeten worden maar de persoon die woorden gebruikt.

Deze woorden verschijnen in denkbeeligheid, net zoals Looro verschijnt in denkbeeldigheid en Dorje verschijnt in denkbeeldigheid. Er hoeft niet mee geïdentificeerd te worden. Het zijn inderdaad niet de woorden die doorzien moeten worden maar de persoon die woorden gebruikt. Die persoon is denkbeeldig, zowel als Looro iets schrijft, als dat Dorje, Nadje of Marie iets schrijft. Het is allemaal denkbeeldig, iedereen is denkbeeldig, sterker iedereen en alles is Dat. Niet enkel Looro.

Als er gesproken wordt over dat de denkbeeldigheid niet stopt als het doorzien is, dan gaat het hierover, in denkbeeldigheid blijft Looro zich uitdrukken, net als Dorje, Nadje, ... De enige die dit schijnbaar ontkent is Looro, terwijl er wel degelijk uitdrukken is. Het is natuurlijk denkbeeldig, wat kan het anders zijn? Maar je kan geen woorden gebruiken en dan zeggen dat je geen woorden gebruikt. Je moet dat eens proberen zeggen: "ik gebruik geen woorden". In Dat zijn er geen woorden, de woorden zijn denkbeeldig. Maar Dat spreekt niet, in Dat is er geen identiteit, geen Looro, Dorje, ...
woorden verschijnen, als er identificatie optreedt met deze woorden is er identiteit/persoon en gehechtheid aan deze persoon. Het zijn niet de woorden zelf die identificatie zijn.
Indien Looro hier de voortzetting van denkbeeldigheid in ziet en dit door Looro gezien wordt als de voorzetting van identiteit, persoon, ego, dan wordt in gedegen zelf-onderzoek Looro onderzocht, niet Dorje. Looro kan Dorje niet onderzoeken, Looro kan enkel "zelf" onderzoeken en in het doorzien van de denkbeeldigheid van Looro kan de identificatie opgeheven worden. Dan is er dat wat er altijd al was, maar door identificatie werd afgesplitst in iemand hier en de wereld daar buiten. Het niet terugkoppelen hier is het niet opnieuw terugkeren naar de identificatie, het persoon zijn.

Het spelen met woorden, het voorwenden dat het Dat is, dat zich uitdrukt in woorden, zonder daarbij te zien dat de woorden zelf denkbeeldig zijn, dus dat ook die uitspraak denkbeeldig is, en dat Dat ook denkbeeldig is, ook dat van gedegen zelfonderzoek, van het verwerken en onmiddellijk zijn, dat dit allemaal denkbeeldig is; is onderzoek naar zelf, naar denkbeeldigheid die niet volledig afgerond is. Het is conflict. Conflict oplossen door de subjectiviteit bij de ander bloot te leggen, is het naar buiten projecteren van het conflict: "Het conflict ligt daar, niet hier. Ik zie het conflict bij de ander, dus ik ben er vrij van". Oh illusie!

Het conflict ligt niet in de woorden van anderen, in de uitspraken van anderen, het conflict is gewoon denkbeeldig, het bestaat niet op zich, maar is denkbeeldig, dat doorhebben is vrij zijn van conflict, is zelfonderzoek afronden, is zelfrealisatie. Het denkbeeldige conflict zit in het ontkennen van de denkbeeldigheid in plaats van de identificatie ermee op te heffen. Hoe kan er ontkent worden wat zich voordoet, bvb. de woorden die zich hier voordoen. Wat zich voordoet is Dat, de woorden zijn Dat, de woorden van Looro, die van Dorje, die van ... ... het is allemaal Dat, dit toe-eigenen tot "ik ben Dat en de ander niet" is identificeren.

Looro, voor mij besta je denkbeeldig, voor mij besta ik, Dorje, denkbeeldig en dat is in geen enkel conflict met het "weten" dat noch jij, noch ik besta, noch Looro, noch Dorje, die "voor mij" bestaat dus ook niet. De identificatie maakt dat Dorje zichzelf en de wereld als echt gaat zien, met gehechtheid als gevolg. Het doorzien van de denkbeeldigheid verwerkt deze identificatie tot zelf-loosheid, maar geen nihilistische zelfloosheid, dat wat zich voordoet doet zich voor, het bestaat als er naar gekeken wordt, het bestaat niet als het doorzien wordt. Kijken en doorzien gebeurt gelijktijdig, behalve als er identificatie optreedt met wat gezien wordt, dan is er geen kijken maar projectie, en is er geen doorzien maar geloof in een absoluut bestaan.

Ik blijf herhalen, de denkbeeldigheid is het probleem niet, het is de identificatie met een denkbeeldig iemand dat het probleem is.

Denkbeeldigheid is misschien wel een slecht woord, het lijkt iemand in te houden die iets bedenkt, en als je het zo bekijkt, dan lijkt voorzetting van denkbeeligheid inderdaad de voortzetting van die iemand, een terugkoppeling naar het subject; persoon. Maar dat is niet wat er bedoelt wordt als gezegd wordt "het doorzien van denkbeeldigheid brengt deze denkbeeldigheid niet tot een einde", als doorzien is dat alles denkbeeldig is, ook dat wat dit schijnbaar doorziet, dan is er geen identificatie meer, geen iemand, geen persoon, maar denkbeeligheid loopt zonder identificatie door, en het is deze denkbeeldigheid die zich nu ook voordoet op dit forum. Zonder deze denkbeeldigheid waren er geen woorden, waren er geen gesprekken. De gesprekken zijn denkbeeldig, ze bestaan niet op zichzelf, los van Dat, maar ze doen zich wel voor en dit kan helpen identificatie te doorzien.

Daarom wordt in het hoogste onderricht in het boeddhisme, het onddericht over non-dualiteit, niet gesproken over denkbeeldigheid, maar over relatieve verhullende waarheidsniveau en het absolute

"Het onderricht van de leer van de boeddha's berust op twee waarheidsniveau's: het alledaagse verhullende waarheidsniveau en het absolute. Zij die het onderscheid tussen deze beide waarheden niet kennen, kennen niet de diepzinnige waarheid in het onderricht van de boeddha's.
Je kunt nirvana niet bereiken zonder het absolute waarheidsniveau. Het absolute waarheidsniveau kan niet worden uitgelegd zonder gebruik te maken van het verhullende."
(Bron: Nagarjuna, Mūlamadhyamakakārikā)

Het gebruik maken van het verhullende om te spreken over het absolute is wat er hier op zo'n forum gebeurt en wordt best niet ontkent, als niet bestaand of niet voortgezet na het doorzien. Het is waar op relatief niveau, bekeken vanuit het kijken naar wat verschijnt, het is verhullend omdat het nooit absoluut waar kan zijn, het verhult de ware natuur van iedereen en alles, de ware natuur is het absolute, geen twee, Dat, de Zoheid. Het spreken erover is twee, dualiteit, relativiteit. Indien het verhullende tot een einde zou komen na het doorzien, dan kon er niet verwezen worden naar de niet-tweeheid. Het zijn dus twee kanten van dezelfde medaille. Een van de twee kanten ontkennen is gevangenschap. Het ontekken van het absolute is eternalisme, "alles is echt, eeuwig durend en solide". Het ontkennen van het relatieve is nihilisme "niets bestaat, zelfs niet in relatieve zin, communicatie bestaat niet, lijden bestaat niet, bevrijding bestaat niet".

Enkel in de paradox: alles bestaat (relatief, verhullend, denkbeeldig), maar niets bestaat (absoluut) kan zelfrealisatie plaatsvinden en verwijzen naar dat wat gerealiseerd is.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

'dat wat waarneemt / het waarnemen'

Zeg, is het een beetje uit te houden onder die parasol....?!

Komen ze wel telkens drankjes brengen...?!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Zeg, is het een beetje uit te houden onder die parasol....?!

Komen ze wel telkens drankjes brengen...?!

Jazeker, dank je.
We beoefenen hier anti - advaita, namelijk het Grote Niet Doen
en we raken er al aardig bedreven in.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Jazeker, dank je.
We beoefenen hier anti - advaita, namelijk het Grote Niet Doen
en we raken er al aardig bedreven in.

....'t is goed te horen dat je vorderingen maakt....!!

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het conflict ligt niet in de woorden van anderen, in de uitspraken van anderen, het conflict is gewoon denkbeeldig, het bestaat niet op zich, maar is denkbeeldig, dat doorhebben is vrij zijn van conflict, is zelfonderzoek afronden, is zelfrealisatie..

Gedegen zelfonderzoek is als van ander begin zijn. Het afronden is doorpakken op denkbeeldigheid en als van onmiddellijkheid verwerken. Dat afronden is dat zijn als van gedegen zelfonderzoek.

En ... er is geen invullen anders dan als beschikbaarheid zonder voorwaarden. Van wat verschijnt is de denkbeeldigheid doorzien en als wat is, is dat zijn als van onmiddellijkheid, als van ander begin zijn.

Een fijne avond,

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

"Het onderricht van de leer van de boeddha's berust op twee waarheidsniveau's: het alledaagse verhullende waarheidsniveau en het absolute. Zij die het onderscheid tussen deze beide waarheden niet kennen, kennen niet de diepzinnige waarheid in het onderricht van de boeddha's.
Je kunt nirvana niet bereiken zonder het absolute waarheidsniveau. Het absolute waarheidsniveau kan niet worden uitgelegd zonder gebruik te maken van het verhullende."
(Bron: Nagarjuna, Mūlamadhyamakakārikā)

Dit onderricht is geen gedegen zelfonderzoek en wat doorzien wordt is terugkoppelen naar onderwerp (hier de leer van de Boeddha's).
Doorpakken op wat doorzien is (het denkbeeldig onderscheid tussen twee waarheden en het verlangen om iets te bereiken) ?n het verwerken als van onmiddellijkheid (er is niets wat op waarheid berust en er is niemand om waarheid te belichamen) is als van ander begin zijn, is dat zijn als van waarheid zijn als beschikbaarheid zonder voorwaarden zijn.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Enkel in de paradox: alles bestaat (relatief, verhullend, denkbeeldig), maar niets bestaat (absoluut) kan zelfrealisatie plaatsvinden en verwijzen naar dat wat gerealiseerd is.

Zo druk je verwerking uit als mogelijkheid, als een denkbeeldig kunnen en daarmee koppel je de paradox terug aan onderwerp.

De paradox als van gedegen zelfonderzoek is juist dat het verwerken als van onmiddellijkheid dat is wat als beschikbaarheid zonder voorwaarden is (niet bestaat en niet wordt); terwijl wat zich bewust is en kent onmiddellijkheid doorziet als onmogelijk te realiseren omdat het bestaan kent en als onderwerp verschijnt in bewustzijn.
Het bestaan is onmogelijk te realiseren onder de voorwaarden van het onderwerp.

Wat zich realiseert is ander begin als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik blijf herhalen, de denkbeeldigheid is het probleem niet, het is de identificatie met een denkbeeldig iemand dat het probleem is.

Identificatie is een voorwaarde van bestaan voor het subject, het onderwerp, en is geen doorzien en verwerken van gedegen zelfonderzoek.
Als van ander begin zijn is zonder voorwaarden.
Het realiseren als van beschikbaarheid zonder voorwaarden zijn, is verwerken als van dat zijn (zonder voorwaarden dat het subject oplegt).

Gedegen zelfonderzoek is een aanwijzing, geen voorwaarde als van ander begin zijn.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Denkbeeldigheid is misschien wel een slecht woord, het lijkt iemand in te houden die iets bedenkt, en als je het zo bekijkt, dan lijkt voorzetting van denkbeeligheid inderdaad de voortzetting van die iemand, een terugkoppeling naar het subject; persoon

Het gedegen zelfonderzoek is aanwijzen van denkbeeldigheid ?n verwerken van onmiddellijkheid. Het aanwijzen is een staat van zijn, als van ander begin zijn en het verwerken is dat zijn als van ander begin.
Het is als van waarheid en weten zijn dat ego (onderwerp) doorziet en onmiddellijkheid realiseert, verwerkt als dat zijn.

Doorzien is 'geen bekijken alsof' maar is als begin van onmiddellijk (ander) zijn.
Om die reden is het ander begin non-duaal, als van niet-twee zijn.
In het doorzien van denkbeeldigheid is de bevangenheid van de invulling en het subject-zelf-zijn verdwenen ?n als ander begin is het verwerken van onmiddellijkheid als van beschikbaarheid zonder voorwaarden zijn.
Wat als gedegen zelfonderzoek zich voordoet is verlost van gelijktijdigheid en is dat zijn als van onmiddellijkheid.

>> for the weekend