Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Duidelijkheid' En Onder-vinding is ... niks anders dan mededogen en Vitaal direct gedachten/emotie/woordloos Begrip.
GEEN' Macht ......maar een onweerlegbare Zekerheid.

Zoals het hier staat in de eerste zin volledig akkoord maar dan zonder die toevoegingen van de tweede zin: geen macht en onweerlegbare zekerheid. Dat plak je er weeral tegenaan en is het weeral eens verdraaid.
Dat woordeloos begrip uit de eerste zin is pure macht en biedt aan niets en niemand zekerheid.
Ik kan mij hier goed zitten voelen en straks loop ik even naar de winkel, struikel en val en breek een been ... Zekerheid? Onmacht? Niets is voor mij zeker en ik buig voor zoveel macht van het onnoembare.

Ik weet, dat Duidelijke is zo uniek en uitzonderlijk dat het gewone daarbij wel illusie moet zijn. Maar dat is het juist niet ... het gewone is bijzonder en veelal buitengewoon en dat Duidelijke is mij eerder illusie en verbeelding. Het is maar hoe je het bekijkt.

Ik zie hier voor het eerst het woordje 'mededogen' verschijnen en gelukkig zonder hoofdletter. In mijn quote was ik aan het twijfelen tussen liefdadigheid en mededogen. Ik koos voor liefdadigheid omdat het woordje lief daarin voorkomt maar meer nog omdat liefdadigheid aansluit bij een traditioneel woordgebruik van onze gewesten.
Mededogen waarin het woordje ogen verschijnt is zeker evenwaardig en is in het oosten traditioneel d? manier om menselijk te verschijnen.
Liefdadigheid zonder metaforen is lief zijn door daden. Mededogen zonder metaforen is mede onder ogen komen (zich als gelijke voordoen met de ander).
Kan het nog mooier om te besluiten.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Onderwijs.

http://youtu.be/YR5ApYxkU-U.....

Pink Floyd niet alleen een begrip maar werkelijkheid ... hasj voor de oren.
Naast controle is er ook navolgen om van binnenuit te veranderen. Dat scheelt een hoop in puin ruimen.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Kortom met mij gebeurde niets want mijn ik waaraan iets kan gebeuren was daar niet.

Dat snap ik !
Maar wat heeft jouw ervaring/beleving van die momenten gemaakt ?!.
Wat was je situatie/omstandigheid , wat liet zich zien , hoe' was de sensatie lichamelijk, gevoelsmatig, mentaal en geestelijk. ? enz...

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Renoir....

Zou jij deze quote van Looro aan mij willen uitleggen !, aangezien jij je nog al vaak kunt vinden in de quotes van Looro, moet het een peuleschil voor jou zijn om deze quote van Looro in algemeen begrijpelijk Nederlands volgens jouw begrip ervan weer te geven.

Bij voorbaat hartelijk dank voor het minuutje dat je daarvoor vrij maakt.

Je mag het ook aan mij vragen hoor, maar anderen mogen het evenzeer in nieuwe metaforen duidelijk maken.

De metaforen, nu begrijp ik, zijn: de doener, het spoor, de duisternis, het evenwicht maken, het dragen, het platform en het zingen,dansen.
Dit is een deel van een vocabularium dat weinig mensen spreken en daarom als taal niet echt kan klinken of weerklank vindt.
Deze taal zo kan ik zeggen is een taal van dromen, van spreken uit dromen (de doener, het spoor, de duisternis) maar ook van spreken uit de diepe slaap (het evenwicht maken als samenvatting, het dragen in duisternis) en spreken uit het buitengewone dat woordenloos is (het platform, zingen en dansen).

Wanneer je zegt: "Duidelijkheid' En Onder-vinding is ... niks anders dan mededogen en Vitaal direct gedachten/emotie/woordloos Begrip.", welke taal is dat dan. Toch niet de taal van financiers en economen?
Dat is taal uit dromen met jouw vocabularium die jij (gelukkig) met enkelen kunt delen.

Mijn taal sluit direct aan, is bijna letterlijk mijn zien. En mijn zien is gevormd in wat ik als sjamanisme hebt opgenomen waardoor mijn zien zich kon verbeteren, als bewustzijn zich kon voordoen. Er is dus een wisselwerking tussen mijn taal en zien waarvan beiden beter worden.

Mijn taal is dus niet algemeen begrijpelijk maar is toch Nederlands. Er is mij ontelbare keren gezegd dat ik moeilijk verstaanbaar ben, leesbaar ben. Ik doe wel mijn best om algemeen begrijpelijk te zijn in alle talen dat ik spreek.

Ik ben er zeker van dat als je de letterlijkheid van wat je ziet kon verplaatsen in het concrete ervan, je een taal gaat maken die dat verschuiven kan verwoorden. Wanneer je dat niet zou doen, die taal niet zou maken, dan zou er nooit zien geweest zijn.
Omdat ik die taal spreek weet ik dat ik zie en zie ik ook wat ik weet.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

...En graag niet in metaforen.

Er is niets zo ON-duidelijk van metaforen.
De mind kan er alle kanten mee uit.

Mijn doener zegt: "Het zijn niet de metaforen die je moet doorgronden maar de werkelijkheid. Is deze rationeel of niet?"

Is wat ik hier beschrijf als mijn zien zo onredelijk, zo bedacht dat het louter metafoor is?
Om dat te weten moet het duidelijk zijn wat redelijk is ...
Mijn zien is niet geheel en al redelijk want het gaat naast het verstand ook uit van geweten. Redelijkheid gaat uit van het verstand alleen.
De werkelijkheid waarvan ik uitga is de gewone werkelijkheid zoals deze rationeel is vast te stellen en zich daadwerkelijk voordoet in de wakkere staat of in de slaap.

Je zou in mijn zien dus een zekere irrationaliteit kunnen aanwijzen. En dat is ook zo. Ik ben de eerste om te zeggen dat dromen geen echte daden stellen in een rationele omgeving maar een voorstelling tonen in een andere dan rationele omgeving. Daardoor is dromen een aparte werkelijkheid, een afzonderlijke werkelijkheid.
De daadwerkelijkheid van dromen is met de rationaliteit van de wakkere staat niet aan te tonen omdat er niets en geen persoon is waaraan dat kan betoond worden. Nochtans kan ik mijn bewust zijn van mijn aanwezigheid in en uit de droom zoals ik mij bewust ben in de wakkere staat van mijn aanwezigheid in een lichaam in de wereld. Zoals ik een lichaam heb in de wakkere staat zo heb zien in de droomstaat.
De rationaliteit van de ene staat is niet verwisselbaar met de andere staat.
Het verband tussen beide is niet rationaliteit maar instemming, goedkeuring.

Nog ongewoner is het spreken over bewustzijn brengen in de diepe slaap. Die werkelijkheid is al helemaal los van het rationele ook al is het daar waar het 'doen' daadwerkelijk gebeurt. Wat doet iemand in meditatie, want het is altijd deze metafoor dat ik er voor gebruik? En is meditatie als werkelijkheid zo onwerkelijk?

Waar zie jij al die mind verschijnen? En wat versta jij onder mind ... toch iets duidelijker dan hersenspinsels als ik vragen mag.
Wat versta jij onder 'ik', de persoon wel te verstaan en niet de persoonlijkheid waaronder ik voorkom?

[Mihaela]

Hilary Swank, wat heeft zij mij mooi weer laten zien 'wat ik ben'!
In de film, voor de 3de keer al gezien denk ik, The Freedom Writers Diary.
Ik was van plan om naar bed te gaan, en toen zapte ik de film in.. Mijn vriend zei: Oh nee, weer zo een Alleluja Real American film voor je, waar bij ik mee kijk, want je blik licht er helemaal van op, en kan ik het niet weerstaan..

Wat een prachtige film! Na zo een film kan ik me er niet voortellen dat ik weer zou kunnen gaan vergeten 'wat ik ben'.
Gelukkig zijn er genoeg spiegels overal, in allen vormen en gedaantes, dat mij het herinneren, als ik het weer 'vergeet'...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hilary Swank, wat heeft zij mij mooi weer laten zien 'wat ik ben'!

Wat is het dat ze je heeft laten zien?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat is het dat ze je heeft laten zien?

Als iets, of iemand volledig in het moment is, slaat het vonkje bij me over en verkeer ik ook direct daar, dat wat voor mij als volledige vrijheid voelt.

Gisteren keek ik vanuit het raam op mijn werk naar drie vogeltjes, puttertjes, en voor een paar tellen nam ik ze waar en zag ik, door hun aanwezigheid, 'wat ik ben'.
Wat mij dit soort momenten, gebeurtenissen, of mensen, mij laten zien is het onbegrensde bewustzijn dat ik ben.


Als iemand een daad verricht, en bij het aanschouwen ervan, ik geen enkele begrenzing in de daad zelf ervaar. Een daad zonder oordeel, of verwachtingen, waaraan geen kritiek aan gekoppeld wordt, omtrent dat wat plaats vindt, stroomt er bij mij een soort energie- golf door mijn lichaam en geest, en wat overblijft is er 'leemte'..
Vrij van allen gedachten en gevoelens is de beleving, vrij van allen verwachtingen of wensen, vrij van teleurstelling en zelfs van welke beleving dan ook, vrij van.. Dan is er alleen dat wat is op dat moment. Dan is het voor niets meer dan dat: Levende, bruisende, warme, gelukzalige, het volledige vrijheid dat altijd daar is onthult zich voor een moment, en het ontstaat ~ De Herkenning! ~

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Dat snap ik !
Maar wat heeft jouw ervaring/beleving van die momenten gemaakt ?!.
Wat was je situatie/omstandigheid , wat liet zich zien , hoe' was de sensatie lichamelijk, gevoelsmatig, mentaal en geestelijk. ? enz...

Beste sagnaar, ik solliciteer niet voor een vacature en ik doe ook niet mee aan een onderzoek ... zoals je vist naar sensaties en met je hang naar kwalificaties? :))

Het moment is nu, het hier en nu. Dat is het enige moment waarin ik kan ervaren.
Wanneer ik kijk in het spoor, dan zie ik dat er meer depressies waren dan er euforie was; dat de neigingen tot woede of vernietiging langer duurden dan de momenten van vereniging en extase.
Maar aan die Duidelijkheid en aan die Leegte gelijk ben ik voorbij gegaan.
Ik weet reeds lange tijd genoeg over vereniging en duisternis om daar doorheen zelf te dragen. Ik weet dat omdat ik zie.

Wat ik nu ervaar is kalmte en in die kalmte huist volkomenheid en de omstandigheden zijn zodanig optimaal dat ik alleen maar dankbaar kan zijn voor het onuitsprekelijk geluk van dit ervaren.

De sensatie van geluk is een vluchtige gewaarwording die zo voorbij is en ophoud. De kunst van gelukkig zijn is in alle omstandigheden gastvrij en dankbaar zijn.

Maar natuurlijk wil je weten hoe ik als kind van acht de kunst van dromen meemaak waar ik naar school langsheen een veldje loop en plots ben ingehaald door een schittering, een stralend en uitbundig licht zowaar. Het eerste wat ik zie is een gedaante die verdwijnt in licht. Een licht waarin alles levend is, ja, zelfs elk grassprietje uitblinkt van levende schittering ... En hoe in dat licht alles met elkaar verbonden wordt als lange draden licht ... En hoe die draden levend licht adem geven aan een geluid, een klank ? En hoe, waar ik ook langs kom dat levende blijft leven, zelfs midden in de klas waar zelfs de muren getuigen van leven of later thuis tot aan het zinken van het avondlicht in die meimaand en ik alleen kan kijken, kijken naar wat leven is.
Met bidden vind ik een uitweg en wordt de wereld weer gewoon, een wereld voor elke dag.
Maar de ervaring van verbond(enheid) verdwijnt niet en keert weer in dromen en in zien, elk moment.
Of wil je weten waar de kunst van het verdraaien mij pijn doet en doet lijden? Hoe die misselijk makende twijfel en het niet begrijpen mij achterlaat in een venijnige woede en frustratie ? ? Het is er allemaal maar het is ook voorbij gegaan en kalmte is gebleven.
De lusten en de lasten draag ik nu, blij als in een verbond van levend licht. Er is geen toen om te ervaren, er is het nu om te beleven.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Beste sagnaar, ik solliciteer niet voor een vacature en ik doe ook niet mee aan een onderzoek ... zoals je vist naar sensaties en met je hang naar kwalificaties? :))

Het moment is nu, het hier en nu. Dat is het enige moment waarin ik kan ervaren.
Wanneer ik kijk in het spoor, dan zie ik dat er meer depressies waren dan er euforie was; dat de neigingen tot woede of vernietiging langer duurden dan de momenten van vereniging en extase.
Maar aan die Duidelijkheid en aan die Leegte gelijk ben ik voorbij gegaan.
Ik weet reeds lange tijd genoeg over vereniging en duisternis om daar doorheen zelf te dragen. Ik weet dat omdat ik zie.

Wat ik nu ervaar is kalmte en in die kalmte huist volkomenheid en de omstandigheden zijn zodanig optimaal dat ik alleen maar dankbaar kan zijn voor het onuitsprekelijk geluk van dit ervaren.

De sensatie van geluk is een vluchtige gewaarwording die zo voorbij is en ophoud. De kunst van gelukkig zijn is in alle omstandigheden gastvrij en dankbaar zijn.

Maar natuurlijk wil je weten hoe ik als kind van acht de kunst van dromen meemaak waar ik naar school langsheen een veldje loop en plots ben ingehaald door een schittering, een stralend en uitbundig licht zowaar. Het eerste wat ik zie is een gedaante die verdwijnt in licht. Een licht waarin alles levend is, ja, zelfs elk grassprietje uitblinkt van levende schittering ... En hoe in dat licht alles met elkaar verbonden wordt als lange draden licht ... En hoe die draden levend licht adem geven aan een geluid, een klank ? En hoe, waar ik ook langs kom dat levende blijft leven, zelfs midden in de klas waar zelfs de muren getuigen van leven of later thuis tot aan het zinken van het avondlicht in die meimaand en ik alleen kan kijken, kijken naar wat leven is.
Met bidden vind ik een uitweg en wordt de wereld weer gewoon, een wereld voor elke dag.
Maar de ervaring van verbond(enheid) verdwijnt niet en keert weer in dromen en in zien, elk moment.
Of wil je weten waar de kunst van het verdraaien mij pijn doet en doet lijden? Hoe die misselijk makende twijfel en het niet begrijpen mij achterlaat in een venijnige woede en frustratie ? ? Het is er allemaal maar het is ook voorbij gegaan en kalmte is gebleven.
De lusten en de lasten draag ik nu, blij als in een verbond van levend licht. Er is geen toen om te ervaren, er is het nu om te beleven.

Er spreekt een diepte vanuit ervaringen die je hebt doorleefd die je de kalmte heeft doen hervinden. Mooi beschreven, Loroo.