Subtiele communicatie.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Helemaal waar, hoor. Alleen, ik kom hier thuis soms mensen tegen die toch blijven doorzeuren als ik niets zeg. En dit vraagt dan om toch een reactie te geven.

Ik zie het niet als macht. Ik schrijf toch niet in termen van MOETEN? Bijv. je moet nu je mond houden.
Bij MOGEN geef ik de ander vrijheid om nog te willen reageren.

Wellicht schuilt het machtsgevoel in het feit dat iemand een discussie zomaar kan blokkeren, terwijl andere persoon dit niet wil; wil doorgaan met zeuren maar die gelegenheid niet meer krijgt. Je wordt dan met je eigen gezeur geconfronteerd en dit voelt voor die persoon uiteraard niet prettig.

Ja ja ja, ik ga al, want ik wil u energieveld niet te veel verstoren.....

O nee Lia was al weg, jammer hoor want we hadden net zoveel lol met elkaar.

Pas op hoor Lia dat niet ergens per ongeluk over een stoeptegeltje struikelt of iets in die geest....

KiSs

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Hoe komt u daar nu toch bij? Voor God is zeuren niet prettig? God vind het heerlijk om te zeuren en weet u waarom?

Nee, u weet niet waarom he?

Wacht ik ga het u uitleggen......

God vind het heerlijk om te zeuren omdat u niet van gezeur houdt, hahahaha....

Zeg vertel mij eens allerliefste Lia waar komen als die vooringenomen ideeen van je nu toch zo vandaan?

....:

Vagebond vind het heerlijk om te zeuren omdat u niet van gezeur houdt, hahahaha....

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

....:

Vagebond vind het heerlijk om te zeuren omdat u niet van gezeur houdt, hahahaha....

Ja dat zeg ik:" God vind het heerlijk om te zeuren omdat u niet van gezeur houdt." Of bent u van het zelfde laken een pak als Lia Rob?

Jij ziet in Bach ook meer verfijning en evenwichtigheid terug dan in een carnavalskraker ect...?

Mai laat God Aart het maar niet horen, want die kan toch, zoals je weet, met een hoop verfijning aankomen daar zeg je U tegen, lol.

Denk dat mw. Lia van schrik een poepje zal laten bij die herrie (wel stiekem natuurlijk zodat niemand het hoort of ziet)...
Denk dat Aart zelfs nog nooit gehoord heeft van Bach en mocht hij er al van gehoord hebben dan denk ik dat ie er op gaat zitten schijten...

O nee Aart is ook geen God, net als Vagebond niet, laten we daar even helder over zijn KiSs

[Lily]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

God vind het heerlijk om te zeuren omdat u niet van gezeur houdt, hahahaha....

Denk je dat nu echt?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Wellicht schuilt het machtsgevoel in het feit dat iemand een discussie zomaar kan blokkeren, terwijl andere persoon dit niet wil; wil doorgaan met zeuren maar die gelegenheid niet meer krijgt. Je wordt dan met je eigen gezeur geconfronteerd en dit voelt voor die persoon uiteraard niet prettig.

Als iemand doorgaat, nadat jij duidelijk aangegeven hebt dat het voor jou klaar is, en jij voelt spanning bij jezelf, is dat niet de moeite waard om bij jezelf te onderzoeken?
Ook al gaat de andere door, als jij dat zeuren noemt is al een oordeel, en voelt de ander zich afgewezen. Door je oordeel cre?er jij ook spanning.
Want als jij bereid zou zijn om achter de woorden van de ander de ware vraag te horen, en dat is dat de ander je aandacht wilt, zou je op de conclusie kunnen komen dat jij niet in staat bent om aandacht te geven op dat moment. Dus in plaats van de denken: ''Goh, wat kan hij zeuren'', als je zou beseffen: ''Ik kan nu echt niet geven'', zal volgens mij de verhouding echt anders aanvoelen, voor jou en voor de ander ook.
Maar het is volgens mij vraag naar oprecht jezelf onder ogen durven zien, en je onvermogen durven toe te geven, wat geen oordelen meer naar de ander zendt.
Volgens mij is een kwestie van trots zijn, en niet durven buigen.
Dus in plaats van terug te ketsen bij de ander met de oordeel (gezeur), geef je de ander de gelegenheid om je rust te gunnen door jezelf kwetsbaar op te stellen.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als iemand doorgaat, nadat jij duidelijk aangegeven hebt dat het voor jou klaar is, en jij voelt spanning bij jezelf, is dat niet de moeite waard om bij jezelf te onderzoeken?
Ook al gaat de andere door, als jij dat zeuren noemt is al een oordeel, en voelt de ander zich afgewezen. Door je oordeel cre?er jij ook spanning.
Want als jij bereid zou zijn om achter de woorden van de ander de ware vraag te horen, en dat is dat de ander je aandacht wilt, zou je op de conclusie kunnen komen dat jij niet in staat bent om aandacht te geven op dat moment. Dus in plaats van de denken: ''Goh, wat kan hij zeuren'', als je zou beseffen: ''Ik kan nu echt niet geven'', zal volgens mij de verhouding echt anders aanvoelen, voor jou en voor de ander ook.
Maar het is volgens mij vraag naar oprecht jezelf onder ogen durven zien, en je onvermogen durven toe te geven, wat geen oordelen meer naar de ander zendt.
Volgens mij is een kwestie van trots zijn, en niet durven buigen.
Dus in plaats van terug te ketsen bij de ander met de oordeel (gezeur), geef je de ander de gelegenheid om je rust te gunnen door jezelf kwetsbaar op te stellen.

Tuurlijk onderzoek ik die spanning, en wel ogenblikkelijk. Onderzoeken is eigenlijk niet het juiste woord. Ik observeer dat spanning/irritatie bij mij binnenkomt als akelig soort vibratie. Dus laat ik zo snel mogelijk weer los. Dan is irritatie voorbij. Zo simpel werkt dit bij mij.
Mihaela, wie wat is het die zich afgewezen voelt. Wie wat is het die aandacht nodig heeft?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Mihaela, wie wat is het die zich afgewezen voelt. Wie wat is het die aandacht nodig heeft?

Jij Lia, jij bent datgene die zich afgewezen voelt, en die de aandacht nodig heeft.
Dat stuk dat jij in de ander ontkent,en jij als zeuren ziet, of opdringerig vindt,
dat ben jij zelf Lia.
Dat wat als jij onaangename energie meent te voelen, dat ben jij weer zelf Lia.
Je ontkent iets in de ander, jezelf. De ego van de ander raakt jouw ego.
Zo zie ik het iig, want ik ken de ervaringen die je noemt ook al te goed.

Dat op ego-niveau wat ik boven schreef, want in de kern is er niets wat afgewezen kan worden, of wat aandacht nodig heeft. In de kern is er alleen aanwezigheid wat niets nodig heeft..
Maar zolang als wij nog steeds op egoniveau geraakt worden, verkeren wij dus niet continue in de aanwezigheid.. en worden wij geraakt, door 'onszelf'...

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Lily

Denk je dat nu echt?

jazeker Lily, God en ik zijn twee handen op 1 buik, ja het is echt....

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Jij Lia, jij bent datgene die zich afgewezen voelt, en die de aandacht nodig heeft.
Dat stuk dat jij in de ander ontkent,en jij als zeuren ziet, of opdringerig vindt,
dat ben jij zelf Lia.
Dat wat als jij onaangename energie meent te voelen, dat ben jij weer zelf Lia.
Je ontkent iets in de ander, jezelf. De ego van de ander raakt jouw ego.
Zo zie ik het iig, want ik ken de ervaringen die je noemt ook al te goed.

Dat op ego-niveau wat ik boven schreef, want in de kern is er niets wat afgewezen kan worden, of wat aandacht nodig heeft. In de kern is er alleen aanwezigheid wat niets nodig heeft..
Maar zolang als wij nog steeds op egoniveau geraakt worden, verkeren wij dus niet continue in de aanwezigheid.. en worden wij geraakt, door 'onszelf'...

Mihaela, het is niet Lia die onaangename energie "voelt". Het bewustzijn (bewust-Zijn) neemt allerlei soorten energie waar.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als iemand doorgaat, nadat jij duidelijk aangegeven hebt dat het voor jou klaar is, en jij voelt spanning bij jezelf, is dat niet de moeite waard om bij jezelf te onderzoeken?
Ook al gaat de andere door, als jij dat zeuren noemt is al een oordeel, en voelt de ander zich afgewezen.

Ho Ho liefje, wil je wel eens voor jezelf spreken, hier is niks dat zich afgewezen voelt hoor...