Spirituele carierre.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat welbevinden heeft alles te maken met zingeving, en als die zingeving welvaart is dan is het hebben van welvaart de voorwaarde voor welbevinden. Je kunt het zo moeilijk maken als je wilt. Dus als je zegt dat de aandacht het welbevinden is dan betekend dat het de weg is richting welvaart, oftewel de bezigheid wel te varen.

Je kunt je persoonlijk bewustzijn inderdaad gewoon richten op datgene dat je poogt te verkrijgen. Is het verkregen ga je op zoek naar een andere zingeving met vervolgens de daarop gerichtte aandacht. Aandacht focused, hetgeen betekend dat de aandacht voor ander zaken wegvalt, hetgeen op zich een welbevinden kan zijn. Helemaal niets meer nodig hebben is het grootste welbevinden.

Dit is niet het terrein van de psychologie, alleen wanneer er verkramping is rond de wens komt de psychologie als alternatief om de hoek kijken om weer in overeenstemming te zijn met dat wat er is. Van daaruit leer je de aandacht op iets anders te richten en dat heft de strubbeling weer op.

mentale en geestelijke abstracties kunnen het hanteren van een zelfbeeld prima vervangen. waneer het onduidbare als bronloos gegeven de aard van het bewuste'zijn openbaart dan word al heel gauw duidelijk wat kan en niet kan. wat bv op kan vallen bij een registratie van wijsgerige indrukken en responsen is het vermogen van subtiele geslepenheid en subjectieve manipulatie, op een zodanige wijze dat oprechtheid, spontaniteit en 'doorleefdheid' welhaast niet te ontkennen zijn.
diegene die de kern van een zelfbeeld heeft opgetrokken in regionen van mentale en geestelijke abstracties kan zichzelf dienwege vrijwaren van algemeen menselijke kwetsbaarheid en fragiliteit, let wel op een zodanige wijze dat de kwetsbaarheid, fragiliteit,en geraaktheid prima voorgewend kunnen worden, met of zonder humor.

die mentale en geestelijke abstracties waar een persoonlijk zelfbeeld zich kan op'houden zijn vaak van een zodanige gesteldheid dat ze in het gewone onderlinge contact niet te traceren zijn. elke vertel of woord trant die word voorgelegd kan soepeltjes en gladjes gepareerd worden vanuit die abstracte posities zonder de draad van het zich onderling uitwisselende verhaal te breken.

een meer dan normaal psychologisch en practisch inzicht en een z??r selectief empatisch vermogen kunnen bijkomstige hoedanigheden zijn bij en van een abstract zelfbeeld. bovengenoemde vermogens komen vrij omdat het werkelijke betrokken zijn van menselijkheid vitaal niet in het geding is. een charme offensief is vaak het stokpaardje.

vanuit die mentale en geestelijke abstracties is v??l meer mogelijk (als ilusie en begoocheling) dan wat zich feitelijk 'wezenlijk' tot dat onduidbare openbaart, en zo vallen de schellen werkelijk van de ogen en word onjuistheid van inschatting onmogelijk.

ben jij zo iemand renoir? dat welbevinden heeft niets te maken met zingeving, dat is een mindfuck.

bij leven en welzijn heb je altijd iets nodig, dat verontachtzamen is waan'zin.

het welbevinden (aandacht) heeft helemaal niets nodig, ook niet het niets meer nodig hebben.

het oplossen van strubbelingen is voor het abstracte zelfbeeld een legitieme non-vaardigheid ter meerdere glorie van het zelfbeeld.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik begrijp prima wat je wilt zeggen, maar dat is niet wat ik bedoel ...

Je wordt namelijk niet gedwongen om met jezelf te komen, omdat je (n?ch door er enige moeite voor te doen, n?ch door er moeite voor te doen om het te voorkomen) al met jezelf komt. Moeiteloos, spontaan, als vanzelf. Het verschil is dat mensen er juist moeite voor doen om NIET met zichzelf te komen en juist dát maakt het (de hele verschijning) zo gekunsteld en ongeloofwaardig. Er is geen enkele noodzaak om jezelf (de persoon) uit het verhaal te halen.

Ok? dan, we voltooien de benadering oftewel naderen de voltooïng. Dat is dus wat ik probeerde aan te geven, ik moet er wél moeite voor doen en ik voel me wél gedwongen iets van mezelf te laten zien.

Voor mij is het omgekeerd. Het met mezelf komen is juist gekunsteld en krampachtig. Aanvankelijk beving het mij hoogst ongeloofwaardig te zijn en ik had behoorlijk de pest in. Inmiddels gaat het beter maar juist dit zogenaamde met mezelf komen is onnatuurlijk.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

mentale en geestelijke abstracties kunnen het hanteren van een zelfbeeld prima vervangen. waneer het onduidbare als bronloos gegeven de aard van het bewuste'zijn openbaart dan word al heel gauw duidelijk wat kan en niet kan. wat bv op kan vallen bij een registratie van wijsgerige indrukken en responsen is het vermogen van subtiele geslepenheid en subjectieve manipulatie, op een zodanige wijze dat oprechtheid, spontaniteit en 'doorleefdheid' welhaast niet te ontkennen zijn.
diegene die de kern van een zelfbeeld heeft opgetrokken in regionen van mentale en geestelijke abstracties kan zichzelf dienwege vrijwaren van algemeen menselijke kwetsbaarheid en fragiliteit, let wel op een zodanige wijze dat de kwetsbaarheid, fragiliteit,en geraaktheid prima voorgewend kunnen worden, met of zonder humor.

die mentale en geestelijke abstracties waar een persoonlijk zelfbeeld zich kan op'houden zijn vaak van een zodanige gesteldheid dat ze in het gewone onderlinge contact niet te traceren zijn. elke vertel of woord trant die word voorgelegd kan soepeltjes en gladjes gepareerd worden vanuit die abstracte posities zonder de draad van het zich onderling uitwisselende verhaal te breken.

een meer dan normaal psychologisch en practisch inzicht en een z??r selectief empatisch vermogen kunnen bijkomstige hoedanigheden zijn bij en van een abstract zelfbeeld. bovengenoemde vermogens komen vrij omdat het werkelijke betrokken zijn van menselijkheid vitaal niet in het geding is. een charme offensief is vaak het stokpaardje.

vanuit die mentale en geestelijke abstracties is v??l meer mogelijk (als ilusie en begoocheling) dan wat zich feitelijk 'wezenlijk' tot dat onduidbare openbaart, en zo vallen de schellen werkelijk van de ogen en word onjuistheid van inschatting onmogelijk.

ben jij zo iemand renoir? dat welbevinden heeft niets te maken met zingeving, dat is een mindfuck.

bij leven en welzijn heb je altijd iets nodig, dat verontachtzamen is waan'zin.

het welbevinden (aandacht) heeft helemaal niets nodig, ook niet het niets meer nodig hebben.

het oplossen van strubbelingen is voor het abstracte zelfbeeld een legitieme non-vaardigheid ter meerdere glorie van het zelfbeeld.

Waar ben je in godsnaam mee bezig ?

Ik ben je volledig kwijt. Het enige wat ik zou kunnen doen is je vraag beantwoorden, maar wat concreet wil je weten met je vraag of ik zo iemand ben ?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ok? dan, we voltooien de benadering oftewel naderen de voltooïng. Dat is dus wat ik probeerde aan te geven, ik moet er wél moeite voor doen en ik voel me wél gedwongen iets van mezelf te laten zien.

Voor mij is het omgekeerd. Het met mezelf komen is juist gekunsteld en krampachtig. Aanvankelijk beving het mij hoogst ongeloofwaardig te zijn en ik had behoorlijk de pest in. Inmiddels gaat het beter maar juist dit zogenaamde met mezelf komen is onnatuurlijk.

Dat is helder. Als je je dan inderdaad gedwongen voelt om met persoonlijke details een discussie in te gaan en het vervolgens over die persoonlijke details gaat en niet over dat waar het over zou moeten gaan, dan kan ik me de teleurstelling voorstellen.

Maar laten we wel wezen ... het publiek dat naar de guru kijkt en zijn / haar oog laat vallen op de details om vervolgens die details uit te vergroten (b.v. teneinde net zo verlicht te geraken als de guru) beschikt simpelweg niet over de modale intelligentie die nodig is om ook maar een fractie van de boodschap waar het om gaat te bevatten. Maar gebrek aan intelligentie bij het publiek is iig één ding dat je de guru moeilijk kwalijk kunt nemen.

En als aanvulling dan nog:
ik had in mijn forummoeheid een reden gevonden om mij tijdelijk terug te trekken en daar ga ik me dan nu maar eens aan houden; ik heb toch 'stiekum' nog op het andere forum gelezen en de zelfgenoegzaamheid werkt op mij misselijkmakend, dus ik zie mij genoodzaakt om mij aan de mijzelf opgelegde goede voornemens te gaan houden. Adieu!

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Waar ben je in godsnaam mee bezig ?

Ik ben je volledig kwijt. Het enige wat ik zou kunnen doen is je vraag beantwoorden, maar wat concreet wil je weten met je vraag of ik zo iemand ben ?

je weet heel goed wat ik bedoel.
je antwoord zegt mij genoeg.
een groot grond bezitter van psychologische landschappen, ongezegt eigenaar zijn van wat je niet kunt bezitten, zeggenschap van anderen accepterend omdat de hypocriete claim van 'het te weten' in de pocket zit.
onderhoudende verstandhouding word dan alleen nog gevonden in samenspraak met andere groot grond bezitters van psychologische landschappen, die in een zelfde waan verkeren.
en om in de beeldspraak te blijven, het merendeel van de land arbeiders (zoals je ze waarschijnlijk ziet) zal gedwee de paden volgen die jij aanwijst, en er van onwetende dat je ze buiten jouw landschap plaatst.

en een charme offensief in deze doet meer kwaad dan goed.
de tijd zal het je leren.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dat is helder. Als je je dan inderdaad gedwongen voelt om met persoonlijke details een discussie in te gaan en het vervolgens over die persoonlijke details gaat en niet over dat waar het over zou moeten gaan, dan kan ik me de teleurstelling voorstellen.

Maar laten we wel wezen ... het publiek dat naar de guru kijkt en zijn / haar oog laat vallen op de details om vervolgens die details uit te vergroten (b.v. teneinde net zo verlicht te geraken als de guru) beschikt simpelweg niet over de modale intelligentie die nodig is om ook maar een fractie van de boodschap waar het om gaat te bevatten. Maar gebrek aan intelligentie bij het publiek is iig één ding dat je de guru moeilijk kwalijk kunt nemen.

En als aanvulling dan nog:
ik had in mijn forummoeheid een reden gevonden om mij tijdelijk terug te trekken en daar ga ik me dan nu maar eens aan houden; ik heb toch 'stiekum' nog op het andere forum gelezen en de zelfgenoegzaamheid werkt op mij misselijkmakend, dus ik zie mij genoodzaakt om mij aan de mijzelf opgelegde goede voornemens te gaan houden. Adieu!

Het lijkt wel of ik het laatste woord moet hebben, maar er zit nog een gemeen struikelblokje in je afscheidsbrief, er is welliswaar intelligentie nodig om de boodschap te kunnen vatten maar dat is een bewustzijn intelligentie en niet iets waar je mee bent geboren. Het is een intelligentie die te maken heeft met de natuurlijke staat van zijn, helderheid en onvervuldheid die onstaat door bewustwording. Dat kan zich ontwikkelen in een kennisgebied of een gebied van weten. Waarbij je bij de laatste moet wezen. Kennis is door er je mond vol van te hebben, weten laat zich niet zien.

Rob het ga je goed.

P.s.: zelfgenoegzaam in ledigheid heeft geen verzadiging van node, zelfgenoegzaam in ingenomenheid en mededeelzaamheid moet alsmaar gevoed worden en is slaapverwekkend.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

je weet heel goed wat ik bedoel.
je antwoord zegt mij genoeg.
een groot grond bezitter van psychologische landschappen, ongezegt eigenaar zijn van wat je niet kunt bezitten, zeggenschap van anderen accepterend omdat de hypocriete claim van 'het te weten' in de pocket zit.
onderhoudende verstandhouding word dan alleen nog gevonden in samenspraak met andere groot grond bezitters van psychologische landschappen, die in een zelfde waan verkeren.
en om in de beeldspraak te blijven, het merendeel van de land arbeiders (zoals je ze waarschijnlijk ziet) zal gedwee de paden volgen die jij aanwijst, en er van onwetende dat je ze buiten jouw landschap plaatst.

en een charme offensief in deze doet meer kwaad dan goed.
de tijd zal het je leren.

Ok? als jij weet dat ik weet wat jij bedoeld zal het nog moeten doordringen.

Ik had na het lezen van je verhaal niet de flauwste nota. Wat opvalt is dat je nogal grote omwegen neemt om je punt te maken 'grootgrondbezitters van psychologische landschappen' ik heb geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Waarom bedien je je eigenlijk van beeldspraak wanneer er ook gewoon is te zeggen wat je bedoeld. Ik kan er in ieder geval niks mee.

Flarden als 'de hypocriete claim van 'het te weten' begrijp ik dan weer wel maar de samenhang met de rest dan weer niet. Uit de tekst begrijp ik dat je het personificeert hetgeen niet het geval kan zijn, bovendien kan weten niet geclaimd worden. Kennis kun je claimen maar weten niet.

Dat je alleen maar kunt grasduinen in het psychologische landschap is correct en daar wordt dat dan ook gedaan. Wat is nu het punt ? En dan 'gedwee paden volgen die jij aanwijst' dan moet je me kennelijk verkeerd hebben begrepen, ik heb geen paden om aan te wijzen.

Dat je moet ontdekken dat je niet bent wat je denkt, of het voorstel je gedachten niet te geloven is toch geen pad. En dan 'charme offensief' sorry hoor beste gazelle maar er liggen direct al een paar gedachten voor de hand die ik alvast maar eens in twijfel zou gaan trekken.

Ik ben verder geen gesprekspartner voor je als je een meningsverschil wilt beslechten, je zegt maar wat je vindt, en ik zie wel of ik daarop wil reageren.