Zelfkennis

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Uiteraard! Elke geliefde of boeman reactie is een van jezelf en dient uiteindelijk je eigen Zelfkennis. Het zijn twee kanten van een medaillie. Je kunt ook net zo goed niets zeggen.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Je kunt ook net zo goed niets zeggen.

Je (ik) kunt dat niet, omdat het je raakt..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Je (ik) kunt dat niet, omdat het je raakt..

Waar geraaktheid is, is bewustwording nodig
Wij vertoeven hier niet omdat wij zelfkennis en bewustwording hebben, maar omdat wij dat behoeven.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Waar geraaktheid is, is bewustwording nodig
Wij vertoeven hier niet omdat wij zelfkennis en bewustwording hebben, maar omdat wij dat behoeven.

Ik zou zeggen er is bewust'heid nodig vanwege je scheppende kracht, vanwege juist het zijn in wording. Als je niets van node hebt ben je niet bezig iets aan te richten. Slechts in je handelen ben je in staat tot onbenul, tot vernielen en vertrappen en daarmee tot leed berokkenen, tot kwetsen.

Echter als je weet 'wat' je bent (nogmaals dat is niet datgene wat je denkt te zijn) ben je onkwetsbaar, maar behalve dat kun je ook niet kwetsend zijn.

Als er iets geraakt, gekwetst, is is dat in 100 procent van de gevallen het ego. Dan valt er inderdaad, zoals je zegt, het een en ander uit te zoeken.

Het is even een investering te weten te komen 'wat' je bent, maar daarna is het ook niet meer nodig dat alles nog uit te zoeken.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik zou zeggen er is bewust'heid nodig vanwege je scheppende kracht, vanwege juist het zijn in wording. Als je niets van node hebt ben je niet bezig iets aan te richten. Slechts in je handelen ben je in staat tot onbenul, tot vernielen en vertrappen en daarmee tot leed berokkenen, tot kwetsen.

Echter als je weet 'wat' je bent (nogmaals dat is niet datgene wat je denkt te zijn) ben je onkwetsbaar, maar behalve dat kun je ook niet kwetsend zijn.

Als er iets geraakt, gekwetst, is is dat in 100 procent van de gevallen het ego. Dan valt er inderdaad, zoals je zegt, het een en ander uit te zoeken.

Het is even een investering te weten te komen 'wat' je bent, maar daarna is het ook niet meer nodig dat alles nog uit te zoeken.

Het valt me op dat een ieder zijn 'vorm van waarheid' gevonden heeft, waar men een houvast aan heeft.
Bij mij wisselt af, het weten wat ik ben, en het alsnog uit mijn geraaktheid reageren en handelen.
Ik heb veel mensen ontmoet de laatste jaren, uit verschillende spirituele stromingen. Wat mij vaak opvalt is het ontkennen van de ego die bijna in allen stromingen aanwezig is. Men noemt het het ontstijgen van de ego, of het zich daar niet mee bezig houden, of veel meer variaties van uitleg geven voor iets wat voor mij heel duidelijk is dat het ontkennen van de ego is.
Men wilt graag klaar zijn met het proces, en lekker tegen een ander vertellen hoe het moet. Vaak ontstaat dat puur uit angst en onbewustheid.
Het proces van wakker worden,en wakker zijn is heel ingrijpend en vermoeiend, en vraagt continue alertheid.

Ik moet er op passen dat ik nu zelf ook niet in de rol verval van 'men' bewust van zijn onbewustheid willen maken.
Daar waar men de ego ontkent, leg ik de nadruk té veel op.
Hoe kom ik daar vanaf? Gewoon er mee stoppen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Daar waar men de ego ontkent, leg ik de nadruk té veel op.
Hoe kom ik daar vanaf? Gewoon er mee stoppen.

Dikke vrienden worden met je ego.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik zou zeggen er is bewust'heid nodig vanwege je scheppende kracht, vanwege juist het zijn in wording. Als je niets van node hebt ben je niet bezig iets aan te richten. Slechts in je handelen ben je in staat tot onbenul, tot vernielen en vertrappen en daarmee tot leed berokkenen, tot kwetsen.

Echter als je weet 'wat' je bent (nogmaals dat is niet datgene wat je denkt te zijn) ben je onkwetsbaar, maar behalve dat kun je ook niet kwetsend zijn.

Als er iets geraakt, gekwetst, is is dat in 100 procent van de gevallen het ego. Dan valt er inderdaad, zoals je zegt, het een en ander uit te zoeken.

Het is even een investering te weten te komen 'wat' je bent, maar daarna is het ook niet meer nodig dat alles nog uit te zoeken.

Geen menselijke liefde is (algemeen gezien) zuiver Bewustzijn of zuiver ik.
Het een komt uit het ander voort en vormt samen een geheel.
Geraaktheid komt daaruit voort, bewust of onbewust.
Er zijn altijd ook eigen en andermans belangen/behoeften mee gemoeid.

Daar kun je je van bewust worden en zelfs bewust voor kiezen.
Het merendeel van ons gedrag is overigens (nog) onbewust. Er zouden
ongelukken van komen, als al ons gedrag ons continu bewust zou moeten zijn.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dikke vrienden worden met je ego.

zoiets ja en dan zonder aan verslaafd te raken......

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het valt me op dat een ieder zijn 'vorm van waarheid' gevonden heeft, waar men een houvast aan heeft.
Bij mij wisselt af, het weten wat ik ben, en het alsnog uit mijn geraaktheid reageren en handelen.
Ik heb veel mensen ontmoet de laatste jaren, uit verschillende spirituele stromingen. Wat mij vaak opvalt is het ontkennen van de ego die bijna in allen stromingen aanwezig is. Men noemt het het ontstijgen van de ego, of het zich daar niet mee bezig houden, of veel meer variaties van uitleg geven voor iets wat voor mij heel duidelijk is dat het ontkennen van de ego is.
Men wilt graag klaar zijn met het proces, en lekker tegen een ander vertellen hoe het moet. Vaak ontstaat dat puur uit angst en onbewustheid.
Het proces van wakker worden,en wakker zijn is heel ingrijpend en vermoeiend, en vraagt continue alertheid.

Ik moet er op passen dat ik nu zelf ook niet in de rol verval van 'men' bewust van zijn onbewustheid willen maken.
Daar waar men de ego ontkent, leg ik de nadruk té veel op.
Hoe kom ik daar vanaf? Gewoon er mee stoppen.

Daar lijkt het inderdaad op Mihaela, op houvast, en het belang van houvast hebben veroorzaakt (ver)kramp(te) (ideeën). Er is uiteindelijk na het elimineren van alle (subjectief beleefde) waarheden een Waarheid die als een paal boven water blijft staan. Nou kan het niettemin zijn dat daar op verschillende wijze tegenaan gekeken wordt en lijken alsof het wederom een subjectieve waarheid betreft maar het is altijd diezelfde ene onveranderlijke Waarheid. Daar heb ik het over en vanuit die Waarheid bezie ik dan ook het menselijk streven.

Je kunt niet anders dan vanuit een aardse gebondenheid, en dat is het ego, spreken en reageren. Dat het ego geraakt kan worden betekend dan ook niet dat het weg moet. Het gaat alleen maar om het 'weten' dat je het niet bent.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Geen menselijke liefde is (algemeen gezien) zuiver Bewustzijn of zuiver ik.
Het een komt uit het ander voort en vormt samen een geheel.
Geraaktheid komt daaruit voort, bewust of onbewust.
Er zijn altijd ook eigen en andermans belangen/behoeften mee gemoeid.

Daar kun je je van bewust worden en zelfs bewust voor kiezen.
Het merendeel van ons gedrag is overigens (nog) onbewust. Er zouden
ongelukken van komen, als al ons gedrag ons continu bewust zou moeten zijn.

Zuiver is alleen datgene waarmee geen persoonlijk belang gediend is en dan wordt vervolgens (alleen om een voorbeeld te geven) zoiets als onvoorwaardelijke liefde zuiver genoemd.

Een ouder wordt, omdat er in de verste verte geen belang is te bespeuren, verondersteld zijn kind onvoorwaardelijk lief te hebben, maar ook een ouder heeft belang bij het opgroeiende kind en daarom is die liefde niet onvoorwaardelijk.

Dus je moet eigenlijk niet de gevonden vorm omarmen maar steeds verder kijken of je idee, jouw waarheid, wel werkelijk waar is.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zuiver is alleen datgene waarmee geen persoonlijk belang gediend is en dan wordt vervolgens (alleen om een voorbeeld te geven) zoiets als onvoorwaardelijke liefde zuiver genoemd.

Een ouder wordt, omdat er in de verste verte geen belang is te bespeuren, verondersteld zijn kind onvoorwaardelijk lief te hebben, maar ook een ouder heeft belang bij het opgroeiende kind en daarom is die liefde niet onvoorwaardelijk.

Dus je moet eigenlijk niet de gevonden vorm omarmen maar steeds verder kijken of je idee, jouw waarheid, wel werkelijk waar is.

Dat bedoelde ik dus. En hoe verder je doordringt, hoe minder er overblijft, en het lost steeds meer op in dat Onvoorwaardelijke Niets. Niks blijft er van over, van al je sluiers en jasjes die je er omheen gewikkeld heb. Ze ontknopen duurt wel even.

Vooral je ontdoen van al die waarden en normen omtrent ego wel of niet bewustzijn. Die vormen voor mijn gevoel een groter struikelblok, wat hoort en moet dan wat er gewoon is. Laten zijn en er gewoon zijn.

Voorwaardelijke Liefde kan voor mijn gevoel ook niet alleen maar het ik/ego zijn, omdat dat dus juist ook geboren is uit het Onvoorwaardelijke. Dat bedoelde ik dan nog met het begrip zuiver in begrips vorm. En even niet bedoeld in betrekking op zonder belangen.