K. Wat is scheppen?

[Dorje]

Prima Iona.

Geniet van de stilte (woordloosheid), ga ik ook doen.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Prima Iona.

Geniet van de stilte (woordloosheid), ga ik ook doen.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door iona

bye

🙏




.......

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het onveranderlijke punt van dat wat wij in essentie zijn mag dan gevonden zijn, dat wat er altijd al was (dus er ook al was voor je dit gezien had, toen het nog bedolven was onder ego-subjectiviteit), kan net zo dat het gezien is, nog steeds bedekt (versluierd) worden door ego. En als je dat niet meer ziet, omdat je al gezien hebt wat je bent, dan kan ego nog steeds af en toe het stuur grijpen en door dit dan niet te zien, ongemoeid te laten, wordt het gedegen zelfonderzoek niet echt gedegen voorgeleefd.

Dat bedoel ik er mee, niet meer, maar ook niet minder.

Men mag hier van mening verschillen. Sommigen hebben inderdaad een andere definitie van wat "gedegen" is, voor de één is "gedegen" het gezien hebben en klaar, geen nood meer om ego, ergernis, verdediging van wat men uitdraagt, te zien als nog resterend spel van ego, men is er gewoon klaar mee omdat men toch gezien heeft dat men ego niet is, en dit is ook juist. Maar voor de ander is het pas echt "gedegen" om bovenstaande ook nog te blijven zien, zodat men in het aanwijzen zo oprecht mogelijk blijft overkomen. Men weet dan dat men niet ego is, maar men is toch nog eindeloos bezig om dat ego steeds opnieuw te zien en te ontmantelen. Als ik het goed begrijp wordt dit hier door de die-hards gezien als weer terugkoppeling naar subject en dus taboe ten top. Ik heb hier een andere mening over. Je kan niet wijzen naar gezoz zonder te wijzen als subject. Dus ook al is gezien dat je geen subject bent, niet-zelf, ook al is gezien wat je werkelijk bent, dan nog verschijn je toch nog steeds als subject om het gezoz aan te wijzen en is de verschijning hiervan des te nuttiger, als het oprecht is.

Dan heb je een tweeledige afronding: eentje die een eindpunt heeft: het zien wat je bent, dat niet opnieuw hoeft herhaald te worden; en eentje dat pas begint bij dit zien en geen eindpunt heeft: het steeds meer ontmantelen van ego ten behoeve van het geheel: om al de andere delen van het geheel die nog niet zien wat ze zijn, oprecht te wijzen naar wat ze werkelijk zijn, naar het gedegen zelfonderzoek en niet ergens te stranden in "Hou toch je kop en doe gewoon het gedegen zelfonderzoek". Iets wat mijn inziens, en het forum hier is de levendige illustratie hiervan, geen enkel nut heeft.

Bij dit betoog zou je eigenlijk je definitie van ego moeten geven. Het wekt de indruk dat ego iets slechts is wat vernietigd moet worden. In mijn kijk niet. Alles wat veranderlijk is heeft recht van bestaan. Het enige is dat het de juiste plek moet innemen binnen het geheel. Dus: alles wat kan veranderen (omdat dat zijn aard is ... = alle waarneembare verschijnselen dus) zijn altijd aan het veranderen en zullen dat blijven doen. Dat veranderen is echter van geheel andere aard wanneer is gezien wat men in essentie is. Alles komt uiteindelijk op zijn plek waar het hoort binnen het veld van alles wat (veranderlijk) is.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

(veranderlijk)

Wat heb je nodig om te kunnen concluderen/constateren dat alles veranderlijk is?

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

... Het onveranderlijke punt van dat wat wij in essentie zijn mag dan gevonden zijn, dat wat er altijd al was (dus er ook al was voor je dit gezien had, toen het nog bedolven was onder ego-subjectiviteit), kan net zo dat het gezien is, nog steeds bedekt (versluierd) worden door ego. En als je dat niet meer ziet, omdat je al gezien hebt wat je bent, dan kan ego nog steeds af en toe het stuur grijpen en door dit dan niet te zien, ongemoeid te laten, wordt het gedegen zelfonderzoek niet echt gedegen voorgeleefd.

Dat bedoel ik er mee, niet meer, maar ook niet minder.

Men mag hier van mening verschillen. Sommigen hebben inderdaad een andere definitie van wat "gedegen" is, voor de één is "gedegen" het gezien hebben en klaar, geen nood meer om ego, ergernis, verdediging van wat men uitdraagt, te zien als nog resterend spel van ego, men is er gewoon klaar mee omdat men toch gezien heeft dat men ego niet is, en dit is ook juist. Maar voor de ander is het pas echt "gedegen" om bovenstaande ook nog te blijven zien, zodat men in het aanwijzen zo oprecht mogelijk blijft overkomen. Men weet dan dat men niet ego is, maar men is toch nog eindeloos bezig om dat ego steeds opnieuw te zien en te ontmantelen. Als ik het goed begrijp wordt dit hier door de die-hards gezien als weer terugkoppeling naar subject en dus taboe ten top. Ik heb hier een andere mening over. Je kan niet wijzen naar gezoz zonder te wijzen als subject. Dus ook al is gezien dat je geen subject bent, niet-zelf, ook al is gezien wat je werkelijk bent, dan nog verschijn je toch nog steeds als subject om het gezoz aan te wijzen en is de verschijning hiervan des te nuttiger, als het oprecht is.

Voor de duidelijkheid: gedegen zelfonderzoek gaat niet om 'zien' maar om 'doen' van gedegen zelfonderzoek. 'Doe het gedegen zelfonderzoek'. Er zijn geen meningen over wat en hoe onmiddellijkheid vervult. Het is zoals K. zegt 'het beëindigen van kennis'. Het 'scheppen' waarover hij het heeft gaat voorbij aan de definities van de verschijnselen (ego). Ik zou het 'doorpakken' hebben genoemd omdat ik iets pragmatischer van aard ben. De woorden doen er niet toe in het vervullen, het scheppen of doorpakken in de onmiddellijkheid van het beëindigen van kennis.
Zolang je in je betoog de lijn van zien doortrekt gaat het om weten. In de lijn van het doen ligt het onderzoek ten gronde. Het gaat hier niet om het volgen van een patroon, een bepaald plan of richting maar om het beëindigen van tweeheid (kennis en invloed van de verschijnselen).

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Wat heb je nodig om te kunnen concluderen/constateren dat alles veranderlijk is?

Iets dat onveranderlijk is
of
hoe zou je kunnen concluderen dat het niet zo is,
dat alles (waargenomen objecten) veranderlijk zijn?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Bij dit betoog zou je eigenlijk je definitie van ego moeten geven. Het wekt de indruk dat ego iets slechts is wat vernietigd moet worden. In mijn kijk niet. Alles wat veranderlijk is heeft recht van bestaan. Het enige is dat het de juiste plek moet innemen binnen het geheel. Dus: alles wat kan veranderen (omdat dat zijn aard is ... = alle waarneembare verschijnselen dus) zijn altijd aan het veranderen en zullen dat blijven doen. Dat veranderen is echter van geheel andere aard wanneer is gezien wat men in essentie is. Alles komt uiteindelijk op zijn plek waar het hoort binnen het veld van alles wat (veranderlijk) is.

Voorlopige definitie (want afhankelijk, veranderlijk t.o.v. de context):

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

dat is waar ego voor staat (weerstand tegen wat je bent)

Ego is in die zin niet de verandering, maar dat wat zich verzet tegen het zien dat alles veranderlijk is, inclusief tegen het zien van het verzet zelf (ego). Ego is "in die zin" niet zomaar een veranderend verschijnsel op zich, maar vooral een manier om naar de verschijnselen te kijken:
Trekken: de steeds veranderlijke werkelijkheid vast willen houden: behoudsgezindheid, rigiditeit, verlangen, "zo is het en niet anders", "dit is de beste manier om er naar te verwijzen", "zo wil ik het", "alles heeft een plek", "ego/mijn-manier van kijken naar die werkelijkheid heeft zijn plek", "zien is niet het juiste woord, doen is het juiste woord", ;
Afstoten: de werkelijkheid zoals die is niet willen zoals die is: frustratie, weerstand, irritatie, afkeer.

Ego is in die zin, hoewel het zelf opkomt en gaat, hoewel het zelf voortdurend veranderd, ook en vooral de tendens dat zich verzet tegen zijn eigen veranderlijkheid. Daarom is ego niet iets slechts dat vernietigd moet worden, ook dat is maar een manier van kijken, trekken en afstoten. Het moet gewoon gezien worden.

Maar dat wil nog niet zeggen dat het recht heeft op te "blijven" bestaan: verzet tegen wat is, bedekt het zien wat je bent. Ego is in die zin de sluier waar je van spreekt. Als ego (het verzet tegen de veranderlijkheid en dat wat zich door dit verzet in de eerste plaats verzet tegen zijn eigen komen en gaan) ongemoeid wordt gelaten, blijft het bestaan. Het zien hiervan verhindert dat ego zijn verzet gaande kan houden. Ego krijgt dan zijn plaats waar het recht op heeft: iets dat opkomt, maar zichzelf niet in stand kan houden, doordat het gezien is. Is het niet gezien, dan kan het zichzelf in stand houden, dan versluiert het opnieuw dat wat je bent.

Ego is in die zin iets dat altijd opnieuw "gezien" kan worden: het blijven "doen" van gedegen zelfonderzoek", maar zonder dat er iemand is die het nog doet, die iemand (ego) viel weg in het afronden van het gedegen zelfonderzoek, de doener wordt afgerond, niet het doen, als het doen mee afgerond wordt, wordt het halstarig opnieuw verschijnen van ego (de doener) niet meer gezien en is de doener weer terug aan het stuur en begint het weer van voor af aan.

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Zolang je in je betoog de lijn van zien doortrekt gaat het om weten. In de lijn van het doen ligt het onderzoek ten gronde. Het gaat hier niet om het volgen van een patroon, een bepaald plan of richting maar om het beëindigen van tweeheid (kennis en invloed van de verschijnselen).

Woorden en vasthouden aan woorden...

Woorden zijn maar concepten die naar iets/niets verwijzen. Zoals ik ze gebruik verwijzen ze niet naar waar ze voor jou naar verwijzen.

Zien wat je bent, is weten wat je bent, is het einde van kennis. Het is maar als ego het zien/weten/beëindigen toch weer gaat claimen/vasthouden ("ik heb het beëindigd, maar jij niet"), dat het weer kennis wordt. Het doen van gezoz is dan wat de kennis weer kan beëindigen. Niet het niet-doen, niet het afronden van het "doen".

Maar ook dat zijn maar woorden, je kan er mee doen wat je zelf maar "verlangt", dus ga je gang: doe het woorden spel of... doe het gedegen zelfonderzoek.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Wat heb je nodig om te kunnen concluderen/constateren dat alles veranderlijk is?

Een goedwerkende geest in staat om een 'ervoor/erna' te ervaren. Waar is de wereld, mensheid, universum............etc. als de geest volkomen stil is? Wat blijft er over als het stemmetje in je hoofd zwijgt?

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Iets dat onveranderlijk is

Hoe kun je ervaren dat iets onveranderlijk is?

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

hoe zou je kunnen concluderen dat het niet zo is,
dat alles (waargenomen objecten) veranderlijk zijn?

Door niet te gaan 'hangen' in/aan wat onveranderlijk is, als een ervaren.