Mahziri's verlichting

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

das waar.

lol :D

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

Nu snap ik de lading in jou schrijven. Je hebt iets doorzien en kon het loslaten. Dat stukje was niet af voor mij. Maar nu wel.

Je kon het nooit weggooien en nu wel. Dat was eigenlijk waar het om ging. Dat alles niets voorstelt, dat betekent niet, dat je alles gaat vernietigen. Maar wat het dagboek betrof was het wegrukken van de pagina's letterlijk en figuurlijk loslaten van woorden / gedachten niet meer de behoefte ze te bewaren of te koesteren. Wauw mooi

Precies!! Je verwoord het schitterend !!

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Omdat ik me voor kan stellen dat zaken als naslagwerk voor een volgend vergelijkbaar moment (er schuilen neem ik aan toch levenslessen in)waardevol kunnen zijn. Net zoiets als foto's van vroeger, die helpen ook om herinneringen levend te houden. Het menselijk geheugen vergeet snel of haalt zaken net wat anders naar boven dan wat werkelijk was .... Soms is dat ook mooi, omdat je dan je verleden een nieuwe wending kunt geven. Opnieuw je verleden scheppen zeg maar. In die zin kan ik mij voorstellen dat je je verleden verscheurt.

Dank je voor het toelichten, ik vind het leuk om jullie idee erbij te horen.

Inderdaad zijn er vergelijkbare momenten, dan wordt het geheugen weer actief op het moment dat er een vergelijkbare situatie of ervaring zich voordoet.
Maar de focus ligt er niet meer op om het verhaal of de herinneringen naar boven te halen, maar om te zien dat dat gebeurt. Het verleden is geweest, daar hoef ik niets meer mee.
Zo ervaar ik het.

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Verder vroeg ik het me gewoon af omdat je aangaf dat woorden en zinnen eigenlijk overbodig zijn en je toch de woorden en zinnen weer opnieuw hier neerzet.

Wat ik hier neerzet is de beschrijving van mijn proces, wat er in de boeken stond waren verhalen over gebeurtenissen met alle oordelen daarover erbij. Drama.

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

En als alles vanzelf verdwijnt, waarom dan al die moeite van het verscheuren?

Da's meer een ritueeltje. Verscheuren, verbranden.

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Het was gewoon een nieuwsgierige gedachte die als vanzelf opplopte. Maar de gedachte is nu weer weg en ligt nu alleen nog maar vast in cyberspace ;)

Haha precies en ooit is ie er helemaal niet meer.
Hoewel, zou dat waar zijn? Hij is ooit ontstaan.....

[Mahziri]

Vanmorgen voelde ik het zo helder bij het wakker worden:

Nieuw nieuw nieuw!

Elk moment volgend vanaf nu is nieuw.
Verleden is slechts geheugen, een film van elk moment tot dit moment.

Gisteravond was er bezoek en ik realiseerde me op een moment hoe ik mee ging in de verhalen van dingen die gebeurd waren. Er zijn zoveel verhalen.
Leuk hoe zo'n ervaring van de ochtend dan weer even uitvergroot lijkt te worden in de avond.
En ook daar, het waren verhalen, die verteld werden. Hier en daar nog wat gevoeligheid erbij, maar meer was het niet.

Het begint allemaal levensecht te worden, ik ga het steeds meer ervaren.

[Ulla]

Mahziri, bedankt. Je schrijft helder en mooi. KiSs

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Mahziri, bedankt. Je schrijft helder en mooi. KiSs

Dank je wel

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Vanmorgen voelde ik het zo helder bij het wakker worden:

Nieuw nieuw nieuw!

Elk moment volgend vanaf nu is nieuw.
Verleden is slechts geheugen, een film van elk moment tot dit moment.

Gisteravond was er bezoek en ik realiseerde me op een moment hoe ik mee ging in de verhalen van dingen die gebeurd waren. Er zijn zoveel verhalen.
Leuk hoe zo'n ervaring van de ochtend dan weer even uitvergroot lijkt te worden in de avond.
En ook daar, het waren verhalen, die verteld werden. Hier en daar nog wat gevoeligheid erbij, maar meer was het niet.

Het begint allemaal levensecht te worden, ik ga het steeds meer ervaren.

Hoi Jos?, ik lees graag wat je neer zet.

Ik merkte dat ik tot nu toe voorzichtig was met je, alsof er een proces gaande was die in mijn beleving meer om aanschouwing vroeg dan feedback.
Nu komt de vraag in me op, hoe voel je je bij kritiek? Stel dat iemand jou nu kleinerend zou gaan benaderen, en je proces in twijfel zou gaan nemen, zal dat jou van jezelf vandaan halen, of merk je dat je nu bij jezelf kan blijven?

Ik ben zelf altijd gevoelig voor kritiek of complimenten geweest, ze hadden/hebben allebei hetzelfde effect op mij trouwens, en daaruit mijn vraag..
Hoe dichter ik bij mezelf kom, hoe minder dat het me raakt..
Hoe is het bij jou nu?

[Mahziri]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoi Jos?, ik lees graag wat je neer zet.

Dank je wel!

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik merkte dat ik tot nu toe voorzichtig was met je, alsof er een proces gaande was die in mijn beleving meer om aanschouwing vroeg dan feedback.

Wat bijzonder!

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Nu komt de vraag in me op, hoe voel je je bij kritiek? Stel dat iemand jou nu kleinerend zou gaan benaderen, en je proces in twijfel zou gaan nemen, zal dat jou van jezelf vandaan halen, of merk je dat je nu bij jezelf kan blijven?

Ik zou het echt niet weten.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoe dichter ik bij mezelf kom, hoe minder dat het me raakt..
Hoe is het bij jou nu?

Dat is hetzelfde.
Ik zie steeds meer helder wie ik Ben. En daarmee ervaar ik steeds meer dat het me niet zo boeit wat een ander denkt of vindt.
Er zit nog wel wat verkramping van situaties die er in het verleden zijn geweest, dus ik zeg niet dat ik niets meer voel op die momenten. Maar juist door er naar te kijken kom ik in dat "niet zo boeiend" stukje.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Dat is hetzelfde.
Ik zie steeds meer helder wie ik Ben. En daarmee ervaar ik steeds meer dat het me niet zo boeit wat een ander denkt of vindt.
Er zit nog wel wat verkramping van situaties die er in het verleden zijn geweest, dus ik zeg niet dat ik niets meer voel op die momenten. Maar juist door er naar te kijken kom ik in dat "niet zo boeiend" stukje.

Wat mij hierin raakt is de herkenning en helderheid.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahziri

Dank je voor het toelichten, ik vind het leuk om jullie idee erbij te horen.

Inderdaad zijn er vergelijkbare momenten, dan wordt het geheugen weer actief op het moment dat er een vergelijkbare situatie of ervaring zich voordoet.
Maar de focus ligt er niet meer op om het verhaal of de herinneringen naar boven te halen, maar om te zien dat dat gebeurt. Het verleden is geweest, daar hoef ik niets meer mee.
Zo ervaar ik het.

Het verleden is inderdaad geweest. Het heeft mij rijke lessen gebracht. Ik hoef me er niet meer tegen te verzetten of mee te identificeren. Maar ik ben er wel dankbaar voor om wat het me aan wijsheid/innerlijke rijkdom heeft gebracht.

Wat ik hier neerzet is de beschrijving van mijn proces, wat er in de boeken stond waren verhalen over gebeurtenissen met alle oordelen daarover erbij. Drama.

Da's meer een ritueeltje. Verscheuren, verbranden.

Mooi om te lezen, een herkenbare ervaring: drama wat een mens in zijn/haar leven hoe dan ook overkomt. En de oplossing: een ritueel bedenken om het verleden te "verscheuren/verbranden"

Haha precies en ooit is ie er helemaal niet meer.
Hoewel, zou dat waar zijn? Hij is ooit ontstaan.....

.... mooie vraag... Waar komen gedachten eigenlijk vandaan? Soms heb ik gedachten die bij mij binnekomen waarvan ik me achteraf pas afvraag waar ze vandaan zijn gekomen.... Soms denk ik wel eens, zou het zomaar kunnen dat wij als mens de gedachte van een ander oppikken uit de universele soep van Bewustzijn?.....

Meer vragen dan antwoorden aan deze kant....