Noodzaak van het zelf

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

De Ik-illusie. Een lastig begin omdat ik opnieuw niet precies weet wat je hiermee bedoelt maar ik doe wel een poging. Op de eerste plaats zou ik willen vaststellen of we het eens zijn over het volgende:
'Het ware Ik is in essentie het bewustzijn dat de uiteindelijke waarnemer is'.
Kan je hiermee akkoord gaan?

Ik kan daar niet volledig mee akkoord gaan. Bewustzijn is de uiteindelijke waarnemer maar dan wel zelfloos. En nu ga ik wat tegenstrijdigs schrijven: je bent het zelf die constateert dat er geen zelf aanwezig is in bewustzijn. Wat dus de innerlijke vaststelling is dat er niet zoiets is als een zelf. Ten diepste is er alleen waarnemendheid en dat kan worden mee genomen naar het dagbewustzijn waar bewustzijn zintuigelijk waarneemt.

Als bewustzijn het ware Ik is, dan is er dus niet zozeer sprake van een Ik-illusie, in de zin dat er helemaal geen Ik zou bestaan. Er bestaat wel degelijk een Ik maar over de hoedanigheid ervan bestaat onduidelijkheid en verwarring. Wellicht bedoel je dat ook.
De illusie bestaat er uit dat dit bewustzijn zich vereenzelvigt met de menselijke machine. Hoe dat gebeurt is een mysterie. Het is een van de grote raadsels omtrent de Schepping.
Om hier verder in door te dringen zouden we de aard van bewustzijn onder de loupe moeten nemen. Dat gaat een beetje ver.

De aard van bewustzijn is vast te stellen door dat bewustzijn op enkelvoudige wijze te zijn. In die vaststelling stelt men vast dat er geen enkele weerkaatsing is, maar dat bewustzijn alleen dit ----> doet, zien! Zien de objecten met de aantekening dat er veel ge-objectiveerd kan worden. Objectivering is dan ook deel van het komen tot realisatie.

Als het zo is dat het bewustzijn zich vereenzelvigt met de menselijke machine dan is het vervolgens de taak deze vereenzelviging op te lossen.
Dat is een lastige opgave die zonder coaching vrijwel niet te volbrengen is.

Nee, het allerlaatste stukje (reflectie op verleden en toekomst) daarbij is coaching zelfs onwenselijk. In het vormende deel van de geest is het 'willen' aanwezig en door het opgeven van het 'willen' komt het 'voelen' in de geest tot leven.

In dat 'voelen' voelde ik aan dat dat allerlaatste stukje in volstrekte eenzaamheid diende te geschieden. Alles wat mij herinnerde aan mijn persoonlijk leven in deze wereld liet ik achter.

Het is niet bewustzijn wat zich vereenzelvigt, het is het vormende deel van de geest wat een zelf heeft geschapen en waarvan de vormende geest meent dat hij dat zelf is. In feite is het zelf een dood schepsel van de eigen geest.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Ik wil nog even reageren op de vereenzelviging met het lichaam en het opgeven daarvan.
Het woord 'opgeven' suggereert dat het hier zou gaan om een doelbewuste actie, hetgeen vanzelfsprekend niet het geval is.

Na het 'opgeven' van de vereenzelviging met het lichaam blijft een reeks van andere, meer subtiele identificaties over.
Het is in dit verband handig om daaromtrent kennis te nemen van de Vedische traditie die deze zgn 'sluiers' benoemt en classificeert.
Het opgeven van de identificatie met het lichaam is de eerste stap in het proces dat tot bevrijding moet leiden.

Hab

Het 'opgeven' is wel degelijk een doelbewuste actie geweest van mij-zelf.
Maar daarvoor is iets benodigd wat buiten het zelf ligt. Daarom is voorafgaand aan het 'opgeven' een zelfonderzoek nodig. Men dient de eigen geest te verkennen, zowel het onbewogen bewustzijn als het vormende deel.

Zoiets als het 'willen' ligt op het vormende deel. Bewustzijn 'wil' simpelweg niks. Bewustzijn kent dan ook geen afmetingen, maar wel toestanden omdat zintuigelijk waarnemen nu eenmaal meervoudig van aard is. (Op aarde 7.5 miljard voudig.)

Identificatie is minder interessant. Het opgeven van het zelf maakt een einde aan de macht van het zelf omdat begrepen wordt hoe het zelf ooit tot leven is gekomen. Ik heb met het vormende deel van mijn geest zelf een zelf geschapen volledig aan de hand van mijn verleden waarnemingen. (Plus de bijkomende toekomstverwachtingen waarin ook het willen besloten ligt) Het is dat zelf wat de 'toegankelijkheid' tot (enkelvoudig) bewustzijn blokkeerde.

[Bassie]

En in het algemeen: wie Waarheid kent en het enkelvoudig bewustzijn kent, kent ook het begrip 'oneindigheid'. In enkelvoudig bewustzijn is geen tijd aanwezig, maar het lichaam en het bijbehorende denken kent wel tijd (en ruimte).

Dat kan mentaal begrepen worden. Aan de éne kant staat het onbewogen bewustzijn wat in feite de vormen in de tijd waarneemt.

De illusie kan ook mentaal begrepen worden, het lichaam is voertuig (draagvlak) van bewustzijn. Zodat het lijkt alsof het het lichaam is wat waarneemt. In werkelijkheid maakt enkelvoudig bewustzijn gebruik van al die lichamen en ziet door 7.5 miljard paar ogen (en overige zintuigen).

Het illusionaire karakter van bewustzijn trachtten te begrijpen lijkt mij zinvoller dan identificatie. Of bewustzijn door de ogen van een man of een vrouw kijkt maakt niks uit. Het is de persoon welke zich identificeert met M/V. Ben ik dan geen man? Ben ik dan geen vrouw? Ja, natuurlijk wel, maar het is wel illusie!

Wat voor M/V geldt gaat natuurlijk ook op voor alle andere innerlijke en uiterlijke hoedanigheden. Het begrijpen van de illusie is zinvoller dan allerlei identificaties af te tikken. In de illusie ben ik gewoon een man, maar de sluier is er niet omdat ik de illusie begrijp.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Dit is een lastig stukje omdat het voor mij evident is dat juist de beleving in de geest overstegen dient te worden. Dit is precies wat ik bedoelde met de opmerking dat wanneer eenmaal de vereenzelviging met het lichaam is 'opgegeven' de volgende, meer subtielere identificaties zich aandienen.
De meest voor-de-hand-liggende identificatie is die met bewegingen in de geest zoals 'willen' en 'voelen' maar er zijn daarnaast nog andere subtiele hoedanigheden waarmee identificatie ontstaat.

Ik mijn beleving is het dus wel degelijk onontkoombaar, ook in deze fase van het traject, door een coach te worden bijgestaan. Het is razend moeilijk om de meer subtiele identificaties ook zelfs maar te zien. Dat is temeer zo omdat deze gevoelens zo oprecht en waardevol lijken.
Dat zijn ze tot op zekere hoogte ook maar dienen op hetzelfde moment toch ook achtergelaten te worden.

Hab

Kijk. Als ik jou te uit en te na ga coachen hoe de vereenzelviging met het lichaam en de tijd op te geven, dan geef ik jouw 'zelf' een doel. Dan ga ik jou precies vertellen hoe ik dat zelf heb gefikst.

Het punt is echter dat ik het zelf heb gevonden en dat ik feitelijk niet goed wist wat ik deed. De laatste sluier dient de mens op eigen initiatief te vinden zonder hulp van wie dan ook.

Als ik het er over heb dien ik niet te expliciet te zijn, de lezer moet het werk doen.

Want het is een einde ook aan iedere toekomstverwachting. Zodra jij er ook maar een millimeter verwachting van hebt, heb je al een doel en houd je het zelf in stand. Het is een vicieuze cirkel waar het zelf ten einde in vast zit.

Het zelf wil de realisatie realiseren, maar omdat dat 'willen' is lukt het niet.

Nou ja, zoiets.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

"Bewustzijn 'wil' simpelweg niks. Bewustzijn kent dan ook geen afmetingen, maar wel toestanden omdat zintuigelijk waarnemen nu eenmaal meervoudig van aard is."

In een eerdere bijdrage zei je dat bewustzijn niet getransformeerd kan worden. Daar gaf ik je gelijk in.
Nu zeg je dat bewustzijn wel toestanden kent. Dat impliceert transformatie.
Het is dus naar mijn smaak onjuist.
Bewustzijn kent geen toestanden, de geest kent toestanden en aan de hand van die toestanden, de zgn 'staat van geest' wordt bewustzijn tot uitdrukking gebracht.
Het is bijgevolg van groot belang de staat van geest onder de loupe te nemen.

Bewustzijn kan niet veranderen omdat het onveranderlijk is. Maar bewustzijn verkeert wel in toestanden. Zintuigelijk waarnemen is een andere toestand dan enkelvoudig waarnemen. In zintuigelijk waarnemen is er de ik-illusie. Enkelvoudig bewustzijn is vrij van alle illusies.

Van de geest kan begrepen worden dat deze 'schept'. De geest zelf is onkenbaar omdat we alleen de producten van de geest kennen. Gedachten zijn producten van de geest en feitelijk zo dood als een pier. Gedachten zijn schepping. Droombeelden zijn ook schepping, maar de schepper kan ik niet zien en ook niet zijn.

Bewustzijn kan ik zijn, de gedachtenschepper blijft onkenbaar. Maar in 'zelf' meent het 'zelf' dat hij de schepper van zijn gedachten is. Dat is nu juist onderdeel van de illusie.

En de producten van de geest zijn dood, zij bestaan slechts in de verleden-tijd vorm of in de toekomst-vorm, maar de producten zijn nooit in nu-vorm.

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Een goede coach zal dat dan ook altijd vermijden.

Vreselijk dat gediscussieer. Onderzoek !!

Heb je wellicht ook al een coach op het oog?

Discussies worden trouwens verwijdert na verloop van tijd.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

" In de illusie ben ik gewoon een man, maar de sluier is er niet omdat ik de illusie begrijp."

Ik ben bang dat ik het hier fundamenteel niet mee eens ben.
Jij en ik kunnen aan een ieder van goede wil het fenomeen 'illusie' uitleggen en verklaren.
Daarmee is zij echter geenszins verdwenen!
Wellicht is het zo dat je met het woord 'begrijp' iets heel anders bedoelt dan waar het woord voor staat.

Als het daadwerkelijk zo is dat je meent met begrip een dergelijk fenomeen te kunnen ontzenuwen dan nodig ik je uit nog een keer te kijken.

Hab

Ik zal het anders zeggen. Wat er in de realisatie eigenlijk gebeurd is een terugtrekking uit de (waargenomen) wereld. In de waargenomen wereld 'ben' ik een man. Maar omdat ik bewustzijn ben staat het verschijnsel wat man is geheel aan gene zijde.

In het zijn van enkelvoudig bewustzijn ben ik man noch vrouw, ik neem mannen en vrouwen waar. Het voormalige zelf blijft a.h.w. achter in de waargenomen wereld.

Een van de basisprincipes van 'de stille getuige' is dat je jezelf in de dagdagelijkse gang van zaken leert zien als een ander.

De blanke man met al zijn identificaties staat aan gene zijde van bewustzijn. Daarom heb ik die fixatie met identificatie niet. Ik kan toch als verschijnsel niet ontkennen dat ik blank ben, man ben en zo? Verschijnselen zijn er in alle soorten en maten. Blanke mannen, zwarte vrouwen, chinezen, moslims etc, ze staan allemaal aan gene zijde.

Als je innerlijk weet wat bewustzijn is weet je automatisch ook wat verschijnselen zijn. Dan is dat hele gedoe met identificatie ook niet aan de orde.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

"De geest zelf is onkenbaar omdat we alleen de producten van de geest kennen."

Nee Bassie, dit is pertinent onjuist. Je meent dat de geest onkenbaar is omdat je haar slechts herkent aan de hand van de producten. Identificatie is verantwoordelijk voor het feit dat je de producten niet los kunt zien van de producent. Deze bewegingen in de geest die als producten worden ervaren vinden plaats in het meest grove deel van het subtiele lichaam. In de Vedische traditie wordt dit 'Manas' genoemd. Ik introduceer dit begrip doelbewust omdat er in ons taalgebruik geen adekwaat begrip voor bestaat.

Je kent echter de geest wel degelijk in een andere toestand die je in een andere bijdrage 'onbewogen' noemt.
Voor zover ik je goed versta, meen je dat deze onbewogenheid het bewustzijn zelf is. Correct me if I am wrong, maar dat kan per definitie niet waar zijn.
De observatie is dus naar mijn smaak juist, echter de classificatie ervan mankeert.

Hab

Bewustzijn is onbewogen en waarnemend. Dat is een innerlijke vaststelling. En wat doet dat onbewogen bewustzijn? Vormen waarnemen. Ook vormen welke ik zelf schep. Ik kan denken aan een kerk in mijn geest, dan schep ik een kerk met mijn geest en die neem ik met bewustzijn waar. Droombeelden zijn ook een schepping van het vormend vermogen en daar kan ik als bewustzijn naar kijken.

Maar 'dat' wat beelden en gedachten schept is nergens te vinden. In zelf meent men dat 'ik' de gedachten denkt. Dat 'ik' degene bent die droomt. In niet-zelf is men bewustzijn en neemt alles wat schepping is waar, zowel in de buitenwereld als in de innerlijke wereld.

Het is juist de illusie van 'zelf' om vanuit het waarnemingscentrum te denken en te handelen. Het 'denken' zelf is eveneens als bewustzijn alleen in het moment aanwezig. Het schept voortdurend en de producten is men zich bewust.

Het 'willen' komt eveneens uit het denken voort. Dat is het 'willen' dat een gedachte/bedachte wens voor de toekomst uit komt, dan men die als een 'ik' gaat ervaren. Of men 'wilt' juist dat iets uit het verleden nooit gebeurd was. (Wat uiteraard niet kan)

Onder druk van het 'willen' repeteren gedachten alsmaar door. Als een dolgedraaid scriptje. En dat terwijl gedachten en beelden geen enkele blijvendheid hebben.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

We lopen vast in definitieverwarring.
Ik heb geen idee meer waar je het over hebt, en zeker niet als je zelfstandig begrippen gaat introduceren die in het dagelijks taalgebruik geen equivalent hebben.
Overigens hebben we bij het woord 'geest' al aanzienlijke verwarring.
Dat is nog al een handicap als je spreekt over zaken in het veld van spiritualiteit.

Geest is ook een verwarrend begrip. Als je als basis zou nemen dat 'geest' twee delen bevat, een waarnemend gedeelte wat we bewustzijn noemen en een vormend gedeelte wat vormen schept, dan vereenvoudigt dat enorm.

Trek je niks aan van Dorje, die ziet zelfs een dualiteit tussen zelf en niet-zelf.

Zelf = Ik ben een (wordende) zelf die leeft van verleden naar de toekomst.
Niet-zelf = ik ben enkelvoudig bewustzijn. Enkelvoudig geeft aan dat in dat bewustzijn geen 'jij en ik' aanwezig zijn.

De definitie van 'zelf' kan niet, daarom is 'zelf' ook illusionair. Je kan niet tegelijkertijd 'zijn' en 'worden'.

Je leeft in de illusie en dan ben je een 'zelf'. Je leeft niet meer in de illusie en dan ben je een niet-zelf.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

.. houdt het 'wordende' jou nogal bezig.

Beste Bassie.
Ik kan het moeiteloos voor 100% oneens zijn met wat jij allemaal quote.

Dat begrijp ik, jouw overtuigingen laten zich niet vergelijken met mijn onbeholpen pogingen om het woordloze te verwoorden.

En omdat het zijnde alleen in negatie benaderd kan worden spreek ik meer over het 'wordende' wat tegenover het zijnde staat dan andersom.