Hanen gevecht

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Mijn gewelddadigheid ontmoet de gewelddadigheid van de ander op het forum hier. Zo zie ik het. Noem het dan ego, klinkt vriendelijker in de oren. Maar het is geweld!

Even een anekdote om je visie wellicht wat te relativeren.
Daar waar andere mensen gewend zijn om in hun relatie elkaar aan te spreken met 'schattebout' of 'liefje' (doen wij ook) gebruiken we ook wel eens heel andere termen zoals 'vervelende poepzak' of 'kloothommel'. Verder hebben we er geen punt mee om als dat nodig is om met enige stemverheffing te spreken. Dat wat je wilt zeggen kan maar duidelijk zijn, nietwaar?

Zo liepen we laatst luid spreken tot elkaar de voordeur naar buiten, termen gebruikend die volgens de heersende moraal binnen een relatie misschien niet gebruikelijk zijn. De overbuurman die in zijn voortuintje bezig was keek dan ook verschrikt op, alsof hij ons aantrof midden in een enorme relatiecrisis. Vervolgens lopen we dan vrolijk (eventueel hand in hand) samen de straat uit, de buurman in vertwijfeling achterlatend. Ik bedoel: dat is niet gepland, het is geen toneelstukje, zo is onze manier van doen. Misschien wel omdat we gewend zijn om in het dagelijks leven om te gaan met mensen van de straat, mensen die niet perse over de meest verfijnde manieren of taalgebruik beschikken. Hoewel het zo mag lijken, is van geweld geen sprake. We hebben elkaar enorm lief en hopen en verwachten samen heel oud te worden. Maar misschien niet doorsnee, dat zou kunnen.

Vandaar ook (voor mezelf sprekend) dat die gelijkwaardigheid die je wenst in mijn ogen onzin is. Zoals ik al eerder schreef, gelijkwaardigheid is gewoon een gegeven. Ik ken geen mensen die meer of minder waard zijn dan een ander. Ik ken alleen mensen die uit hun nek kletsen en mensen die wat zinnigs te melden hebben, maar dan heb ik niet over waarde (vorm) maar over inhoud. Het zelfde is de, in mijn ogen versleten, term respect. Degenen die respect wensen, zijn doorgaans degenen die over weinig (zelf)respect beschikken. En ik ben niet op de wereld om alle mensen in hun tekortkomingen tegemoet te komen. Ik wil er graag rekening mee houden, zal me aanpassen waar dat dringend gewenst is, maar ik ga me niet in allerlei bochten wringen om, mezelf daarmee geweld aandoend, mensen te behagen. Ik ben er toe in staat, maar daar houdt mijn goede wil nogal eens op en begint mijn onwil.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als je basis gevoel geweld is is zelfs de liefste glimlach nog geweld,
omdat je dat zo denkt en zo ervaart.

Je basis is nooit alleen geweld, goddelijkheid is er altijd, en men kan glimpjes hebben van goddelijkheid, en zie je een goddelijke glimlach op het gezicht van een moordenaar.
Ik heb niet het idee dat wij echt elkaar kunnen begrijpen. Ik vind het fijn dat jij, in mijn beleving, je best doet, om mijn manier van zien, te begrijpen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ulla, hoe iemand mij benaderd is niet te sturen en te ''bestellen''. Mensen benaderen mij zoals ze in elkaar steken, en dat is voelbaar.
Als iemand met mooie woorden mij benaderd, maar ik voel onderdrukte woede, raakt dat mij en reageer ik onmiddellijk op terug. Zoals ieder mens dat doet innerlijk, maar niet altijd bewust van is. Is sta er direct bij stil, bij dat wat mij beroerd en raakt. Ik ben nog niet zo ver om ook meester over mijn beroering te zijn, omdat ik eerst ruimte moet geven aan mijn geraaktheid, mijn aard niet ontkennen, maar leren kennen. Het gevolg is vaak dat het vanzelf op zijn plek valt.
Maar op dit forum ontmoet ik veel ontkenning, mensen zijn volgens mijn waarneming fel en ge?rriteerd, en doen ze zich anders voor, en vervolgens leggen ze hun gewelddadigheid volledig bij mij. Dat is niet correct, en kom ik er in opstand.
Het is mijn opstand, het is mijn felheid. Ik ontmoet wat in me leeft!
Soort zoekt soort?

Oke dan heb je je plaatje klaar hoe jij het ziet.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Je basis is nooit alleen geweld, goddelijkheid is er altijd, en men kan glimpjes hebben van goddelijkheid, en zie je een goddelijke glimlach op het gezicht van een moordenaar.
Ik heb niet het idee dat wij echt elkaar kunnen begrijpen. Ik vind het fijn dat jij, in mijn beleving, je best doet, om mijn manier van zien, te begrijpen.

Ja, ik probeer het te begrijpen, maar vind het lastig in je verhaal je te kunnen volgen, daarom vraag ik zoveel.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik ervaar haar felheid als Liefde ook naar mij toe. Ik ervaar jou gedrag ook niet als gewelddadig, maar als een soort roep om hulp/aandacht.

Je hoort wat jij hoort Ulla.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja, ik probeer het te begrijpen, maar vind het lastig in je verhaal je te kunnen volgen, daarom vraag ik zoveel.

Ik ervaar je vragen als belangstellend, daarnaast merk ik je onvermogen tot begrip van mijn visie. Niet negatief bedoeld, maar wij denken blijkbaar heel verschillend. Soms is het geen overbrugging mogelijk tussen té verschillende denkwijze.
Als mens, buiten ons visie en beleving over het leven en geweld, staat ons niets in de weg.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Maar gewelddadig gedrag is niet de basis van het leven.Wel een soort van verschijnsel/uiting waarmee men de Liefde als zijn basis ontkent en niet wil zien vanuit een gevoel van angst en verdriet.

Deze twee zinnen haal ik er even uit, omdat die voor mij veel zeggen. Ik ken een zeer destructief stukje in mezelf, van waaruit ik alles en vooral mezelf kapot wil maken. Dat is voor mijn gevoel vooral een diep gevoelde pijn van niet mogen zijn.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Even een anekdote om je visie wellicht wat te relativeren.
Daar waar andere mensen gewend zijn om in hun relatie elkaar aan te spreken met 'schattebout' of 'liefje' (doen wij ook) gebruiken we ook wel eens heel andere termen zoals 'vervelende poepzak' of 'kloothommel'. Verder hebben we er geen punt mee om als dat nodig is om met enige stemverheffing te spreken. Dat wat je wilt zeggen kan maar duidelijk zijn, nietwaar?

Zo liepen we laatst luid spreken tot elkaar de voordeur naar buiten, termen gebruikend die volgens de heersende moraal binnen een relatie misschien niet gebruikelijk zijn. De overbuurman die in zijn voortuintje bezig was keek dan ook verschrikt op, alsof hij ons aantrof midden in een enorme relatiecrisis. Vervolgens lopen we dan vrolijk (eventueel hand in hand) samen de straat uit, de buurman in vertwijfeling achterlatend. Ik bedoel: dat is niet gepland, het is geen toneelstukje, zo is onze manier van doen. Misschien wel omdat we gewend zijn om in het dagelijks leven om te gaan met mensen van de straat, mensen die niet perse over de meest verfijnde manieren of taalgebruik beschikken. Hoewel het zo mag lijken, is van geweld geen sprake. We hebben elkaar enorm lief en hopen en verwachten samen heel oud te worden. Maar misschien niet doorsnee, dat zou kunnen.

Vandaar ook (voor mezelf sprekend) dat die gelijkwaardigheid die je wenst in mijn ogen onzin is. Zoals ik al eerder schreef, gelijkwaardigheid is gewoon een gegeven. Ik ken geen mensen die meer of minder waard zijn dan een ander. Ik ken alleen mensen die uit hun nek kletsen en mensen die wat zinnigs te melden hebben, maar dan heb ik niet over waarde (vorm) maar over inhoud. Het zelfde is de, in mijn ogen versleten, term respect. Degenen die respect wensen, zijn doorgaans degenen die over weinig (zelf)respect beschikken. En ik ben niet op de wereld om alle mensen in hun tekortkomingen tegemoet te komen. Ik wil er graag rekening mee houden, zal me aanpassen waar dat dringend gewenst is, maar ik ga me niet in allerlei bochten wringen om, mezelf daarmee geweld aandoend, mensen te behagen. Ik ben er toe in staat, maar daar houdt mijn goede wil nogal eens op en begint mijn onwil.

Rob, het voelt nog steeds om een probeersel om mij te doen inzien van je gelijk.
Dit is een forum voor zelfkennis en bewustwording. Wat hebben wij aan zo een forum?
Kijk, ik ben er van overtuigd dat ieder mens die hier komt OK is, en een goed mens is.
Ik kom hier voor bewustwoording.
Ook al zou je de grootste moordenaar ter wereld geweest zijn of nog zijn, als jij de scherpheid in jezelf hebt ontwikkeld en als jij iets toe te voegen hebt aan mijn proces is goed, als niet is het ook goed.
Je blijft volgens mij steken in het woord 'gelijkwaardigheid'. Ik dacht dat wij dat afgerond hadden. Voor mij speelt het nu geen rol meer.
Wat voor mij belangrijk is, is dat ik me vrij gemaakt heb van de wisselwerking tussen mij en een paar mensen hier.
Als het nu een nieuwe wisselwerking kan ontstaan, is het super fijn, als niet, dan niet.
Mijn blindevlekken, en mijn issues is waar ik naar kijk, hoe jouw buren naar jou kijken, moet je zelf onderzoeken.

Wel sta ik er voor open, voor een gesprek waarin wij allebei bereid zijn om de fitback van de ander te overwegen, en met de ogen van de ander er naar te kijken. Maar dan beschouw ik het als een nieuw gesprek, en dit lijkt als een verlenging op iets wat jij als afgesloten verklaarde. Voor mij is het 'gelijkwaardig' zijn of niet nu niet meer van toepassing. Er zijn er nieuwe nuances in gekomen.

wel fijn dat je iets deelde.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Oke dan heb je je plaatje klaar hoe jij het ziet.

Het plaatje is verre van klaar Ulla. Ik ben me er van bewust van mijn onbewustheid, en van mijn uit geraaktheid reageren. Hoe minder dat wordt, is het plaatje ook ieder keer anders.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Zeer onduidelijk wat je hier typt. Mogelijk heb jij het zelf niet zo op een rijtje, dus daardoor kan je ook maar beter een ander geen wazige advies geven. Houd het bij jezelf Keen.

Tja...Mihaela.

Mijn advies in deze is niet wazig, dat lijkt alleen maar zo omdat jouw mogelijkheid (stemming) om te ontvangen troebel is. Dit zeg ik niet om je op je plek te zetten ofzo, maar eerder om aan te geven dat Zin-geving vaak botst met Zinnigheid'.

Ik heb vrijwel niets op een rijtje.....daar kun je alleen maar over struikelen.