Meester van je stemming

[vesselin]

Trouwens, hoe weet jij of ik niet weet wat een lege maag is en of het mij aan niets ontbreekt? Verder ben ik er van overtuigd dat je niet hetzelfde als iemand meegemaakt hoeft te hebben, om je in te kunnen leven. Diep verdriet is diep verdriet, diepe pijn is diepe pijn. Daarin zijn mensen m.i. gelijk. Maar wat ik zo mooi vind aan haar boek is dat zij gaanderweg de oorlog steeds meer haar plekje van rust vindt in haarzelf, daar waar zij kan rusten. Dat plekje noemt ze God.
Ik vind het inspirerend omdat het raakt aan mijn eigen weg.

Ik had het niet over deze vrouw, die ontzettend geleden heeft.
Het zijn juist deze verhalen die je nederig maken.

Het was een cynische opmerking over het forum-gepeupel dat vanuit zijn behaaglijke welbevinden dan een beetje aan "spiritualiteit" gaat doen.
Wat arrogant burgerlijk intellectueel amusement is en volkomen waardeloos.

Uit eigen ervaring weet ik dat het meestal vreselijk pijn moet doen voor je eindelijk bereid bent om te kijken hoe de dingen echt in elkaar zitten.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door vesselin

Ik had het niet over deze vrouw, die ontzettend geleden heeft.
Het zijn juist deze verhalen die je nederig maken.

jij bekijkt het vanuit het standpunt van het lijden, ik vanuit de opstanding, dat ze ondanks alles een steun was voor zichzelf en vele mensen om haar heen. Hoe ze troost bood in de concentratiekampen aan de kinderen die geen moeder meer hadden en uiteindelijk in de gaskamers hand in hand stonden omdat wel de lichamen maar niet de waardigheid of essentie vernietigd kon worden. Dat hoe meer ze zichzelf en de dingen die ze liefhad kwijt raakte gedurende de oorlog, steeds meer haar Zelf vindt.

Het was een cynische opmerking over het forum-gepeupel dat vanuit zijn behaaglijke welbevinden dan een beetje aan "spiritualiteit" gaat doen.
Wat arrogant burgerlijk intellectueel amusement is en volkomen waardeloos.

Hoor jij zelf niet bij dit gepeupel? Je praat over het forum gepeupel als groep, waarbij je mij ook schaart? Als ik me werkelijk zo behaaglijk voelde, zou ik me dan überhaupt met spiritualiteit bezighouden?

Uit eigen ervaring weet ik dat het meestal vreselijk pijn moet doen voor je eindelijk bereid bent om te kijken hoe de dingen echt in elkaar zitten.

Dat geloof ik best, Vesselin.

[vesselin]

Ik?... gepeupel?...
Uitschot zal je bedoelen!!!

Sorry hoor... ja ik heb ook een slecht karakter.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

jij bekijkt het vanuit het standpunt van het lijden, ik vanuit de opstanding, dat ze ondanks alles een steun was voor zichzelf en vele mensen om haar heen. Hoe ze troost bood in de concentratiekampen aan de kinderen die geen moeder meer hadden en uiteindelijk in de gaskamers hand in hand stonden omdat wel de lichamen maar niet de waardigheid of essentie vernietigd kon worden. Dat hoe meer ze zichzelf en de dingen die ze liefhad kwijt raakte gedurende de oorlog, steeds meer haar Zelf vindt.

Ja Von, ik heb haar boek ook gelezen. Heel indrukwekkend en ik vroeg me direkt af of ik in dergelijke omstandigheden ook een dergelijke grootsheid zou kunnen opbrengen. Ik weet het niet tot ik iets dergelijks mee zou maken.
Niettemin was zij een bijzondere uitzondering al geeft het wel aan dat een waar-achtig mens boven zichzelf kan uitstijgen.

Want ik heb meer verslagen gelezen waaruit de basis overlevingsangst spreekt, zoals bijv. moeders die in de gaskamer hun kinderen vertrapten om in godsnaam nog een beetje lucht te krijgen.
Dit laatste (het vechten voor overleving) is waarschijnlijk nog steeds het meest belangrijke mechanisme in de natuurlijke wereld en uiteraard ook bij mensen.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door vesselin

Ik?... gepeupel?...
Uitschot zal je bedoelen!!!

Sorry hoor... ja ik heb ook een slecht karakter.

Ik vind je bijzonder aantrekkelijk...en het karakter neem ik op de koop toe!WiNk

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Ja Von, ik heb haar boek ook gelezen. Heel indrukwekkend en ik vroeg me direkt af of ik in dergelijke omstandigheden ook een dergelijke grootsheid zou kunnen opbrengen. Ik weet het niet tot ik iets dergelijks mee zou maken.

Dat heb ik me ook afgevraagd. Ik denk niet dat je hierover een uitspraak kunt doen, voordat je er echt voorstaat. Laatst was er een programma op tv waarin mensen zich afvroegen wat ze zouden doen wanneer ze wisten dat hun leven spoedig zou eindigen. Ik vind dat je daar vanaf moet blijven, dat je dat niet kunt zeggen wanneer je er niet werkelijk voor staat.

Want ik heb meer verslagen gelezen waaruit de basis overlevingsangst spreekt, zoals bijv. moeders die in de gaskamer hun kinderen vertrapten om in godsnaam nog een beetje lucht te krijgen.
Dit laatste (het vechten voor overleving) is waarschijnlijk nog steeds het meest belangrijke mechanisme in de natuurlijke wereld en uiteraard ook bij mensen.

........................................(sprakeloo s)

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Dat heb ik me ook afgevraagd. Ik denk niet dat je hierover een uitspraak kunt doen, voordat je er echt voorstaat. Laatst was er een programma op tv waarin mensen zich afvroegen wat ze zouden doen wanneer ze wisten dat hun leven spoedig zou eindigen. Ik vind dat je daar vanaf moet blijven, dat je dat niet kunt zeggen wanneer je er niet werkelijk voor staat.

Je kunt erover fantaseren en speculeren, maar je weet inderdaad pas hoe je reageert op het moment dat je er voor staat. En daarin ligt alles open.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Je kunt erover fantaseren en speculeren, maar je weet inderdaad pas hoe je reageert op het moment dat je er voor staat. En daarin ligt alles open.

Precies, Naadje, zoiets bedenk je m.i.niet van tevoren. Op dat moment handel je, of niet.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Precies, Naadje, zoiets bedenk je m.i.niet van tevoren. Op dat moment handel je, of niet.

Ik heb ooit 's op mijn werk (destijds werken met incestmeiden) samen met een stel van die meiden een film gezien gebaseerd op een waar verhaal, de titel is me helaas even ontschoten, waarin mensen die een vliegtuigramp overleven ergens in de bergen, op een bepaald moment hun overleden medemensen gaan op eten om in leven te blijven. Ik kan me herinneren dat we er na afloop een pittige discussie over gevoerd hebben, omdat de meiden zeiden dat ze zoiets nooit zouden (kunnen) doen. Waarop ik zei: zeg nooit, nooit.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door naadje

ik heb ooit 's op mijn werk (destijds werken met incestmeiden) samen met een stel van die meiden een film gezien gebaseerd op een waar verhaal, de titel is me helaas even ontschoten, waarin mensen die een vliegtuigramp overleven ergens in de bergen, op een bepaald moment hun overleden medemensen gaan op eten om in leven te blijven. Ik kan me herinneren dat we er na afloop een pittige discussie over gevoerd hebben, omdat de meiden zeiden dat ze zoiets nooit zouden (kunnen) doen. Waarop ik zei: Zeg nooit, nooit.

alive. (1993)