Over verlichting

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wie ben je dan?

Ik ben een individu die liefde, verdriet, woede, blijdschap kan voelen.
En dat allemaal door de illusie van nondualiteit los te laten.
Is dat niet heerlijk?

Ik mag kiezen om gemeen te zijn of aardig. Ik mag een mening verzinnen. Ik mag genieten van de nondualiteit, want ook die kan ik alleen ervaren als individu. Er kan geen "samen" of 'eenheid" bestaan zonder dat ik een individu ben.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik ben een individu die liefde, verdriet, woede, blijdschap kan voelen.
En dat allemaal door de illusie van nondualiteit los te laten.
Is dat niet heerlijk?

Ik mag kiezen om gemeen te zijn of aardig. Ik mag een mening verzinnen. Ik mag genieten van de nondualiteit, want ook die kan ik alleen ervaren als individu. Er kan geen "samen" of 'eenheid" bestaan zonder dat ik een individu ben.

Wat bedoel je met 'de illusie van nondualiteit los te laten'?
En hoe doe je dat?

[Hans]

Met geen "iemand" heb ik moeite.

Als ik iemand op straat tegen kom en die geeft mij een schop, dan is het toch iemand die iemand een schop geeft?
Als ik dan denk, tja,.... ik heb zijn vrouw net onder haar rokje gepakt, dan kan ik het begrijpen.
Als ik vind dat dit totaal niet voor mij bestemd hoort te zijn, kan ik besluiten weg te rennen of me te beschermen.
Als ik denk, "verdomme waarom moeten ze altijd mij hebben?" dan gaat het fout denk ik in het denkwerk, dan is er iets van minderwaardigheid (vanuit verleden?) die ergens zelf bijna begrijpt waarom ik die schop krijg.
Misschien trek ik hem daarom wel aan?

Maar als er niets van deze gedachtes zijn, dan zijn er toch nog steeds iemanden?

Geen iemand, denken is een afwijking,....ik geloof het niet, ik zie het nu meer juist als ontkenning van je zelf (al dan niet beschadigd) juist die mindfuck die er vaak aan word toe geschreven hier.
Hoe gebruik je "iemand", hoe gebruik je "denken" daar lijkt het me meer in te zitten dan het uit willen sluiten.
Maar dat is balanceren soms, ik wilde ook mijn zijwieltjes niet van mijn fietsje,....

Maar vanuit een aantal mensen hun optiek hier kan ik begrijpen dat zij juist weer begrijpen waarom ik dit nu schrijf.

Een verzonnen iemand wilt niet graag vertrekken,....en ik denk, een beschadigd iemand wilt graag geen iemand zijn.

Ik hou van alle jaargetijden.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat bedoel je met 'de illusie van nondualiteit los te laten'?
En hoe doe je dat?

Als ik de illusie van nondualiteit los laat kan ik in mijn dualiteit treden en vice versa. Zowel dualiteit als nondualiteit zijn illusionaire verschijnselen. Omdat ze zich in een paradox verhouden tot elkaar. Zonder dualiteit kan ik geen nondualiteit ervaren, immers IK ben degene die nondualiteit ervaart. En mijn duale bestaan zou onmogelijk zijn zonder nondualiteit. In mijn eentje kan ik onmogelijk duaal zijn.

Zodoende ERVAAR ik zowel dualiteit als nondualiteit als een illusie.

Het loslaten op zich is een groeiproces. Dat gaat met vallen en opstaan.
Maar je moet wel iets eerst vasthouden voordat je het los kan laten.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dat is nog iets van voor jouw tijd (tenzij je toen hier was onder een andere naam)
Het zijn de letterlijke woorden voor Aart van een mevrouw die een boek schreef waar Aart idolaat over is.

Welk boek is dat?

[Ogenblik-sem]

'n oorlogsboek.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

'n oorlogsboek.

Weet je niet welk boek, of wil je het niet zeggen?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Als ik de illusie van nondualiteit los laat kan ik in mijn dualiteit treden en vice versa. Zowel dualiteit als nondualiteit zijn illusionaire verschijnselen. Omdat ze zich in een paradox verhouden tot elkaar. Zonder dualiteit kan ik geen nondualiteit ervaren, immers IK ben degene die nondualiteit ervaart. En mijn duale bestaan zou onmogelijk zijn zonder nondualiteit. In mijn eentje kan ik onmogelijk duaal zijn.

Zodoende ERVAAR ik zowel dualiteit als nondualiteit als een illusie.

Het loslaten op zich is een groeiproces. Dat gaat met vallen en opstaan.
Maar je moet wel iets eerst vasthouden voordat je het los kan laten.

Nondualiteit is geen pashokje, waar je te pas en te onpas in en uit kunt stappen.
Verschijnselen, de dingen die komen en gaan, die passen binnen het het ervaringsvermogen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Weet je niet welk boek, of wil je het niet zeggen?

http://www.zelfkennisforum.nl/showpo...3&postcount=94

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

'n oorlogsboek.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Nondualiteit is geen pashokje, waar je te pas en te onpas in en uit kunt stappen.
Verschijnselen, de dingen die komen en gaan, die passen binnen het het ervaringsvermogen.

Maar wat als je je op de grens van nondualiteit bevindt? Op een dieper niveau (zielsniveau zo ik het zie) 'weten' dat alles goed is, zoals het is. Want anders was het wel anders geweest. Maar door de aanwezigheid van het ego toch ervaren dat dualiteit (nog) wel aanwezig is?