Het onpersoonlijke leven

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat is waar: ego wijst ego op ego.
Bedankt voor de spiegel die je mij voorhoudt.

Als je dat eerste laat voor wat het (niet) is, kun je alsnog met het tweede aan de slag.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Toen ik ont_dekte dat ego maar vooral verbonden overtuigingen "niet waar" zijn had ik een identiteits- crisis. Het duurde even voordat ik het echt inzag.

Want ik dacht als niets meer waar is waarvoor bezig je het dan nog. Daar was ik/ego toen echt heel boos over. Een ontmanteld ego wat zich onheus behandeld voelde. Weer ego dus, wat indirect ook weer om Waarheid vroeg.

Ik ben alleen maar aangenaam verrast dat ik nog steeds durf openlijk toe te geven dat ik onder de plak van het ego ben, ook al heb ik al lang ingezien dat mijn overtuigingen niet waar zijn.
Ook al zijn mijn overtuigingen niet waar, onstaan ze nog, en beïnvloeden ze nog steeds mijn leven. ( Meen ik dan).
Zeker anticipeer ik nu steeds sneller, en zie ik vervolgens in dat, dat wat ik denk ' niet waar is', met het gevolg dat ik dit allemaal ook sneller los kan laten.


Ben jij daar vrij van Ulla? Voel jij je nooit meer ongemakkelijk, onzeker, onveilig? Ben jij vrij van je je identificeren met gedachten die jouw gemoed beïnvloeden?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik ben alleen maar aangenaam verrast dat ik nog steeds durf openlijk toe te geven dat ik onder de plak van het ego ben, ook al heb ik al lang ingezien dat mijn overtuigingen niet waar zijn.
Ook al zijn mijn overtuigingen niet waar, onstaan ze nog, en beïnvloeden ze nog steeds mijn leven. ( Meen ik dan).
Zeker anticipeer ik nu steeds sneller, en zie ik vervolgens in dat, dat wat ik denk ' niet waar is', met het gevolg dat ik dit allemaal ook sneller los kan laten.


Ben jij daar vrij van Ulla? Voel jij je nooit meer ongemakkelijk, onzeker, onveilig? Ben jij vrij van je je identificeren met gedachten die jouw gemoed beïnvloeden?

Die ervaring die ik noemde was het begin van mijn onderzoek. Dat was ergens in het begin toen ik hier kwam. Toen was ik nog erg van mezelf oftewel mijn eigen gelijk overtuigd. Dat ben ik nu niet meer. Ik bekijk alles met een vergrootglas als ik een of andere gedachte bezig en daarmee kom ik heel ver. Ik ontdekte daar waar ik me druk om kan maken (gelijk hebben) alleen belangrijk voor mij is, en een ander het weer anders kan ervaren. En uiteindelijk als niemand die gedachte bezigt, het niet speelt.

Onzeker, verdrietig, blij kan ik nog gewoon zijn. Al moet ik blij zijn weer een beetje leren. Ik had er de laatste jaren geen behoefte aan. En heel veel interesseerde mij niet meer. Dus dan blijven die gevoelens ook weg. Ik ben me er wel van bewust dat ik gevoelens heb als ik bv. even ergens geïrriteerd door raak.

Ik weet niet altijd even goed als ik blij of onzeker voel, waar dat door komt. Dat vind ik ook niet altijd even belangrijk. Wat ik wel weet dat het gevoelens zijn, die ergens door een gedachte veroorzaakt worden, die mij blijkbaar triggert omdat ik het geloof. Een voorbeeld is dat ik altijd dacht dat ik niet sportief was. Ik voelde mij onzeker door..Dat ben ik gaan onderzoeken en ontdekte hoe dat kon. Op die manier kon ik het op gaan lossen. Eigenlijk onderzoek ik zo goed als elke gedachte die in me opkomt, of ze nu van vroeger zijn of recent in me opkomen. Soms heb je een uitval..dat je eerst reageert, dan komt het achteraf. Als een soort popup.

Deze week 4 jaar geleden kwam ik door een zeer heftige gebeurtenis in mijn gezin in een rollercoaster terecht. Mijn (onze) hele wereld stortte in. Toen ontdekte ik echt de vergankelijkheid van wat we zo allemaal bedenken. Dat van de ene op andere dag je gedachtenwereld als een kaartenhuis in elkaar kan vallen. Dat al je gedachten waar je je zo druk om kunt maken gewoonweg morgen niet meer van toepassing zijn. Vergankelijk. Dus in die zin niet bestendig, niet waar.

Dat zeggen we ook weleens tegen elkaar, als iets echt gaat knellen. Het kost zoveel energie als zoiets je overkomt, dan moet je rustig aan doen wil je dat kunnen bolwerken. En dan komen ook weer totaal nieuwe gedachten op, die behoorlijk kunnen gaan knellen. het valt het niet altijd mee om daarmee zorgvuldig om te gaan en in te gaan zien dat je daar zelf weer een verhaal van aan het maken bent. Gaandeweg ging ook dat steeds beter.

Ik vond het een hele tocht maar ik merk nu dat ik het terugkrijg, omdat ik opener kan zijn na mensen toe. Wat me raakt, wat goed gaat en dat ik ook hen begrijp als ze het even niet meer weten. Ik ben nog regelmatig verdrietig, dat het niet anders heeft mogen zijn. En dat is goed zo, ik heb dat in begin ook gekoesterd. Het is de prijs die ik betaal voor mijn gehechtheid zeg maar. Ik zou niet anders willen. Ook daar ben ik me bewust van.
Er is vrede. Stilte.

Gedachten en de gevoelens die erbij horen..blijken echt te verbleken als je ze in het licht houdt en ze niet wegdrukt.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

@Miha:...
Deze week 4 jaar geleden kwam ik door een zeer heftige gebeurtenis in mijn gezin in een rollercoaster terecht. Mijn (onze) hele wereld stortte in.

4 jaar geleden was ongeveer ten tijde dat je dit schreef...

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

@Miha:...Ik ben voor nu ook uitgepraat , ben even met iets anders bezig. Begonnen aan mijn boek schrijven in de hoop dat dat ooit afkomt.

Maar dat boek is er nooit gekomen schreef je vorig jaar nog niet zo lang geleden.
Over wat ging dat boek als ik zo nieuwsgierig mag zijn?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

4 jaar geleden was ongeveer ten tijde dat je dit schreef...

Maar dat boek is er nooit gekomen schreef je vorig jaar nog niet zo lang geleden.
Over wat ging dat boek als ik zo nieuwsgierig mag zijn?

Weet ik niet meer. 4 jaar geleden zat ik in een roes, ik heb veel vergeten wat ik zoal gedaan heb.

Ik ben nu begonnen op te schrijven over wat er gebeurd is waarover ik het in mijn bericht had. Maar denk niet dat ik dat als boek ga presenteren.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik ben alleen maar aangenaam verrast dat ik nog steeds durf openlijk toe te geven dat ik onder de plak van het ego ben, ook al heb ik al lang ingezien dat mijn overtuigingen niet waar zijn.
Ook al zijn mijn overtuigingen niet waar, onstaan ze nog, en beïnvloeden ze nog steeds mijn leven. ( Meen ik dan).
Zeker anticipeer ik nu steeds sneller, en zie ik vervolgens in dat, dat wat ik denk ' niet waar is', met het gevolg dat ik dit allemaal ook sneller los kan laten.

Zit je nog onder het plak onder het ego bent als je serieus inziet dat je overtuigingen niet waar zijn maar toch nog je leven beïnvloeden? Is dat niet ergens normaal dat je je leven inricht naar je voorkeuren? Ik weet niet waar je het over hebt maar is dat dan nog wel zo? Uiteindelijk is dat ook een gedachte die je kunt koesteren.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Weet ik niet meer. 4 jaar geleden zat ik in een roes, ik heb veel vergeten wat ik zoal gedaan heb.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik ben nu begonnen op te schrijven over wat er gebeurd is waarover ik het in mijn bericht had. Maar denk niet dat ik dat als boek ga presenteren.

Het leek dan toch een soort biografie te worden.
Of een horror roman, gebaseerd op eigen ervaringen van een instortende wereld...

Effe denken, 2014... Hooo, toen dacht ik een liefdes-jackpot gewonnen te hebben en nog geen drie maanden later stortte mijn projectie in!
Was 2014 soms een jaar met bijzondere kosmische energiën? Dacht het niet.
2012 zou er wat staan te gebeuren volgens new-age groepen die zich op de maya kalender baseerden en toen er niets (zichtbaars) gebeurde leek het weer 2016 te zijn volgens types als David Icke en Marcel Messing Maar 2 jaar geleden heb ik ook niets zien gebeuren.
Toch, volgens Messing's zijn NIEUWBRIEF van maart 2017 (topic link), staat er ons nog wat te wachten.

Maar als we in de geest van Licht, Liefde en Waarheid gaan leven kan het allemaal nog goed komen volgens hem.

Hup, waarheid vinden maar, we zijn goed bezig!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Het leek dan toch een soort biografie te worden.
Of een horror roman, gebaseerd op eigen ervaringen van een instortende wereld...

Effe denken, 2014... Hooo, toen dacht ik een liefdes-jackpot gewonnen te hebben en nog geen drie maanden later stortte mijn projectie in!
Was 2014 soms een jaar met bijzondere kosmische energiën? Dacht het niet.
2012 zou er wat staan te gebeuren volgens new-age groepen die zich op de maya kalender baseerden en toen er niets (zichtbaars) gebeurde leek het weer 2016 te zijn volgens types als David Icke en Marcel Messing Maar 2 jaar geleden heb ik ook niets zien gebeuren.
Toch, volgens Messing's zijn NIEUWBRIEF van maart 2017 (topic link), staat er ons nog wat te wachten.

Maar als we in de geest van Licht, Liefde en Waarheid gaan leven kan het allemaal nog goed komen volgens hem.

Hup, waarheid vinden maar, we zijn goed bezig!

De instortende wereld was geen horror wel een openbaring.
De horror is misschien je gevoel erbij maar dat heb ik zo niet ervaren.
Het was en is heftig en kleurt je leven helemaal in. En dat is goed zo.
Er is loslaten en verbinding. Alles in een.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Er is loslaten en verbinding. Alles in een.

Zie mijn onderschrift!

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Maar als we in de geest van Licht, Liefde en Waarheid gaan leven kan het allemaal nog goed komen volgens hem (Marcel Messing).

Hup, waarheid vinden maar, we zijn goed bezig!

En natuurlijk moeten we om waarheid te vinden doorpakken.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Waarom is dieper doorpakken nog nodig en wat is het?

Ulla, je zult toch zelf is een verzoek om bijscholing omtrent 'doorpakken' bij de autoriteiten op dit forum moeten vragen hoor. Ik heb al eerder een verzoek voor jou bij hen ingediend maar er wordt niet gereageerd. Ik denk dat er voorwaarden gesteld worden...